kvinnur sum prædika evangeliið

Fyrra Timoteusarbrævið 2:12 Fyrra Timoteusarbrævið

men eg gevi ikki kvinnu loyvi at vera lærara ella hava ræði yvir manninum; nei, hon skal halda seg stilla.

5

Fyrra Korintbrævið 14:34 Fyrra Korintbrævið

Eins og í øllum samkomum hinna heilagra skulu kvinnur tykkara tiga á samkomufundum; teimum er ikki loyvt at tala; nei, tær skulu vera undirgivnar – sum eisini lógin sigur.

4

Ápostlasøgan 2:17 Ápostlasøgan

„So skal verða á síðstu døgum“ – sigur Gud – „at Eg skal úthella av Anda Mínum yvir alt hold; synir og døtur tykkara skulu profetera, hini ungu hjá tykkum skulu síggja sjónir, og hini gomlu hjá tykkum skulu hava dreymar.

3

Ápostlasøgan 18:26 Ápostlasøgan

Hann fór at tala hugreystur í sýnagoguni. Táið Priskilla og Akvila hoyrdu hann, tóku tey hann til sín og útløgdu honum veg Guds gjøllari.

3

Titusarbrævið 2:1 Titusarbrævið

Men tala tú tað, sum sømir hini heilnæmu læru:

3

Titusarbrævið 2:2 Titusarbrævið

At gamlir menn skulu vera fráhaldandi, siðprúðir, høviskir, heilbjargnir í trúnni, í kærleikanum, í tolinum;

3

Titusarbrævið 2:3 Titusarbrævið

at gamlar kvinnur somuleiðis skulu skikka sær, sum heilagum sømir, ikki baktala, ikki vera trælir av drykki, men lærarar í tí, sum gott er,

3

Titusarbrævið 2:4 Titusarbrævið

so tær kunnu læra hinar ungu kvinnur at elska menn sínar og børn síni,

3

Titusarbrævið 2:5 Titusarbrævið

at bera seg sámiliga at, vera reinar, húsligar, góðar, sínum egnu monnum undirgivnar, so orð Guds verður ikki spottað!

3

Titusarbrævið 2:6 Titusarbrævið

Áminn somuleiðis hinar ungu menn at hava sámiligan atburð,

3

Titusarbrævið 2:7 Titusarbrævið

og vís í øllum teg sjálvan sum fyrimynd í góðum verkum! Ber fram óspilta, siðprúða læru,

3

Titusarbrævið 2:8 Titusarbrævið

heilnæma, ólastandi talu, so mótstøðumaðurin verður til skammar, við tað at hann einki ilt hevur at siga um okkum!

3

Titusarbrævið 2:9 Titusarbrævið

Áminn trælir at vera teirra egnu harrum undirgivnar, at vera teimum til vildar á allan hátt, ikki siga ímóti,

3

Titusarbrævið 2:10 Titusarbrævið

ikki vera ótrúgv, men vísa allan góðan trúskap, so tey á allan hátt kunnu prýða læru Guds, Frelsara okkara!

3

Titusarbrævið 2:11 Titusarbrævið

Tí náði Guds er opinberað, øllum menniskjum til frelsu,

3

Titusarbrævið 2:12 Titusarbrævið

og hon venur okkum upp at avnokta gudloysi og hinar veraldligu girndir og liva sámiliga, rættvíst og gudiliga í heiminum, sum nú er,

3

Titusarbrævið 2:13 Titusarbrævið

meðan vit vænta hina sælu vón og opinbering dýrdar hins stóra Guds og Frelsara okkara Jesu Krists,

3

Titusarbrævið 2:14 Titusarbrævið

sum gav Seg sjálvan fyri okkum at loysa okkum úr øllum lógloysi og reinsa Sær sjálvum ognarfólk, íðið til góð verk.

3

Titusarbrævið 2:15 Titusarbrævið

Tala hetta og áminn og revsa við øllum myndugleika – lat ongan vanvirða teg!

3

Ápostlasøgan 2:1 Ápostlasøgan

Táið nú hvítusunnudagur kom, vóru tey øll komin saman á einum staði.

2

Ápostlasøgan 2:2 Ápostlasøgan

Tá kom knappliga ljóð av himli, sum táið óførur stormur brestur á; tað fylti alt húsið, sum tey sótu í.

2

Ápostlasøgan 2:3 Ápostlasøgan

Tungur, eins og av eldi, vístu seg fyri teimum, og tær skiltu seg sundur og settust á hvørt eitt teirra.

2

Ápostlasøgan 2:4 Ápostlasøgan

Og tey vórðu øll fylt av Heilaga Andanum og fóru at tala onnur tungumál, alt eftir sum Andin gav teimum at siga.

2

Ápostlasøgan 2:5 Ápostlasøgan

Nú búðu í Jerusalem Jødar, menn, sum óttaðust Gud, av øllum fólkasløgum undir himli.

2

Ápostlasøgan 2:6 Ápostlasøgan

Táið hetta ljóð kom, streymaði hópurin saman, og tey vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa; tí tey hoyrdu hvør sítt egna mál talað av teimum.

2

Ápostlasøgan 2:7 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og undraðust og søgdu: „Hyggið, eru ikki allir hesir, ið tala, Galilearar?

2

Ápostlasøgan 2:8 Ápostlasøgan

Hvussu ber tað tá til, at vit hoyra teir tala, hvør okkara egna mál, sum vit eru fødd í?

2

Ápostlasøgan 2:9 Ápostlasøgan

Vit, Partar, Medar og Elamitar, vit, sum búgva í Mesopotamia, Judea, Kappadokia, Pontus og Asia,

2

Ápostlasøgan 2:10 Ápostlasøgan

í Frýgia, Pamfýlia, Egyptalandi og landspørtum Libya við Kýrene, og vit úr Róm, sum her búgva,

2

Ápostlasøgan 2:11 Ápostlasøgan

bæði Jødar og trúskiftingar*, Kretar og Arabarar – vit hoyra teir tala um stóru verk Guds á tungumálum okkara!“

2

Ápostlasøgan 2:12 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa. Og tey søgdu hvørt við annað: „Hvat kann hetta vera?“

2

Ápostlasøgan 2:13 Ápostlasøgan

Onnur søgdu spottandi: „Teir eru fullir av søtum víni!“

2

Ápostlasøgan 2:14 Ápostlasøgan

Tá steig Pætur fram saman við hinum ellivu, tók til orða og talaði til teirra: „Tit jødisku menn og øll tit, sum í Jerusalem búgva! Hetta veri tykkum kunnigt – lurtið eftir orðum mínum!

2

Ápostlasøgan 2:15 Ápostlasøgan

Hesir eru ikki druknir, sum tit halda – tað er jú triði tímin á deginum!

2

Ápostlasøgan 2:16 Ápostlasøgan

Nei, hetta er tað, sum sagt er við Jóel profeti:

2

Ápostlasøgan 2:18 Ápostlasøgan

Ja, um tað so eru trælir Mínir og trælkvinnur Mínar, skal Eg á teimum døgum úthella av Anda Mínum yvir tey, og tey skulu profetera.

2

Ápostlasøgan 2:19 Ápostlasøgan

Eg skal lata undur henda á himli uppi og tekin á jørðini niðri, blóð, eld og roykskýggj.

2

Ápostlasøgan 2:20 Ápostlasøgan

Sólin skal umskiftast í myrkur, og mánin í blóð, áðrenn dagur Harrans kemur, hin stóri og dýri.

2

Ápostlasøgan 2:21 Ápostlasøgan

Og so skal verða, at hvør tann, ið kallar á navn Harrans, skal verða frelstur.“

2

Ápostlasøgan 2:22 Ápostlasøgan

Tit menn av Ísrael, hoyrið hesi orð! Jesus úr Nazaret, mann, ið av Gudi varð prógvaður fyri tykkum við kraftargerðum, undrum og teknum, sum Gud við Honum gjørdi mitt ímillum tykkara – so sum tit sjálvir vita –

2

Ápostlasøgan 2:23 Ápostlasøgan

Hann, sum eftir fyriskipaða ráði Guds og fyrivitan Hansara varð svikin, Hann drópu tit – krossfestu Hann við hondum lógloysinga.

2

Ápostlasøgan 2:24 Ápostlasøgan

Men Gud reisti Hann upp, við tað at Hann gjørdi enda á kvølum deyðans; tí ikki var møguligt, at Hann kundi verða hildin av honum.

2

Ápostlasøgan 2:25 Ápostlasøgan

Dávid sigur jú um Hann: „Eg hevði altíð Harran fyri eygum Mínum; tí Hann er við høgru hond Mína, so Eg skal ikki vikast.

2

Ápostlasøgan 2:26 Ápostlasøgan

Tí gleddist hjarta Mítt, og tunga Mín fegnaðist, ja, enntá hold Mítt skal hvíla í vón.

2

Ápostlasøgan 2:27 Ápostlasøgan

Tí Tú skalt ikki lata sál Mína eftir í deyðaríkinum, ei heldur lata hin Heilaga Tín síggja rot.

2

Ápostlasøgan 2:28 Ápostlasøgan

Tú hevur kunngjørt Mær vegir lívsins, Tú skalt fylla Meg við gleði fyri ásjón Tíni.“

2

Ápostlasøgan 2:29 Ápostlasøgan

Tit menn, brøður! Eg kann frítt siga við tykkum um ættarfaðirin Dávid, at hann bæði doyði og varð jarðaður – og grøv hansara er hjá okkum líka til henda dag.

2

Ápostlasøgan 2:30 Ápostlasøgan

Við tað at hann nú var profetur og visti, at Gud við eiði hevði svorið honum, at Hann av frukt lenda hansara skuldi seta ein í hásæti hansara,

2

Ápostlasøgan 2:31 Ápostlasøgan

so talaði hann framsíggin um uppreisn Kristusar, at hvørki varð Hann latin eftir í deyðaríkinum, ei heldur sá hold Hansara rot.

2

Ápostlasøgan 2:32 Ápostlasøgan

Henda Jesus reisti Gud upp – sum vit allir eru vitni um.

2