kvinnuprestar

Fyrra Korintbrævið 11:29 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, ið etur og drekkur, etur og drekkur dóm yvir seg, aktar hann ikki eftir likaminum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:30 Fyrra Korintbrævið

– Tí eru mong veik og sjúk tykkara millum, og mong sovna burtur.

2

Fyrra Korintbrævið 11:31 Fyrra Korintbrævið

Dømdu vit okkum sjálv, vórðu vit ikki dømd;

2

Fyrra Korintbrævið 11:32 Fyrra Korintbrævið

men táið vit verða dømd, verða vit revsað av Harranum – fyri at vit skulu ikki verða fordømd við heiminum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:33 Fyrra Korintbrævið

Táið tit tí, brøður mínir, koma saman til máltíð, bíðið tá hvør eftir øðrum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:34 Fyrra Korintbrævið

Og er nakar svangur, so eti hann heima, fyri at tit skulu ikki koma saman til dóm! – Hvat annað, ið er, skal eg geva fyriskipan um, táið eg komi.

2

Fyrra Korintbrævið 14:35 Fyrra Korintbrævið

Er nakað, sum tær vilja fáa at vita, so spyrji tær sínar egnu menn heima! Tí tað er kvinnu ósømiligt at tala á fundi samkomunnar.

2

Efesusbrævið 5:22 Efesusbrævið

Tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar – sum Harranum!

2

Efesusbrævið 5:23 Efesusbrævið

Tí maðurin er høvur konu sínar, eins og Kristus er høvur samkomunnar, Hann, sum er Frelsari likams Síns.

2

Efesusbrævið 5:24 Efesusbrævið

Ja, eins og samkoman er Kristusi undirgivin, skulu eisini konurnar í øllum vera monnum sínum undirgivnar.

2

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

2

Efesusbrævið 5:26 Efesusbrævið

fyri at Hann kundi halga og reinsa hana við vatnbaðnum í orðinum,

2

Efesusbrævið 5:27 Efesusbrævið

so Hann sjálvur kundi leiða samkomuna fram fyri Seg í dýrd, uttan plett, rukku ella nakað slíkt, nei, at hon kundi vera heilag og lýtaleys!

2

Efesusbrævið 5:28 Efesusbrævið

Soleiðis eru menninir bundnir at elska konur sínar sum síni egnu likam; tann, ið elskar konu sína, elskar seg sjálvan.

2

Efesusbrævið 5:29 Efesusbrævið

Aldri hevur jú nakar hatað sítt egna hold; nei, hann føðir tað og hevur umsorgan fyri tí – eins og Kristus ger við samkomuna.

2

Efesusbrævið 5:30 Efesusbrævið

Tí vit eru limir likams Hansara.

2

Efesusbrævið 5:31 Efesusbrævið

Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold.

2

Efesusbrævið 5:32 Efesusbrævið

Hetta loyndarmál er stórt – tað er Kristus og samkomuna, eg hugsi um við hesum.

2

Efesusbrævið 5:33 Efesusbrævið

Tó skal eisini ein og hvør tykkara elska konu sína sum seg sjálvan. Og konan skal vísa manninum virðing.

2

Titusarbrævið 1:6 Titusarbrævið

um onkur er, sum er ólastandi, maður einar kvinnu, og hevur trúgvandi børn, sum ikki hava ringt orð á sær fyri óskikkiligt lív ella eru treisk.

2

Titusarbrævið 1:7 Titusarbrævið

Tí umsjónarmaður skal vera ólastandi sum húshaldari Guds, ikki sjálvgóður, ikki illførur, ikki drykkjumaður, ikki bardagamaður, ikki gjarnur eftir ljótum vinningi,

2

Titusarbrævið 1:8 Titusarbrævið

men gestablíður, elskandi hitt góða, høviskur, rættvísur, heilagur, fráhaldandi,

2

Titusarbrævið 1:9 Titusarbrævið

ein, ið heldur fast við hitt trúverda orð eftir læruni – fyri at hann kann vera førur fyri bæði at áminna við hini heilnæmu læru og at teppa tey, sum siga ímóti.

2

Titusarbrævið 2:1 Titusarbrævið

Men tala tú tað, sum sømir hini heilnæmu læru:

2

Titusarbrævið 2:2 Titusarbrævið

At gamlir menn skulu vera fráhaldandi, siðprúðir, høviskir, heilbjargnir í trúnni, í kærleikanum, í tolinum;

2

Titusarbrævið 2:6 Titusarbrævið

Áminn somuleiðis hinar ungu menn at hava sámiligan atburð,

2

Titusarbrævið 2:7 Titusarbrævið

og vís í øllum teg sjálvan sum fyrimynd í góðum verkum! Ber fram óspilta, siðprúða læru,

2

Titusarbrævið 2:8 Titusarbrævið

heilnæma, ólastandi talu, so mótstøðumaðurin verður til skammar, við tað at hann einki ilt hevur at siga um okkum!

2

Titusarbrævið 2:9 Titusarbrævið

Áminn trælir at vera teirra egnu harrum undirgivnar, at vera teimum til vildar á allan hátt, ikki siga ímóti,

2

Titusarbrævið 2:10 Titusarbrævið

ikki vera ótrúgv, men vísa allan góðan trúskap, so tey á allan hátt kunnu prýða læru Guds, Frelsara okkara!

2

Titusarbrævið 2:11 Titusarbrævið

Tí náði Guds er opinberað, øllum menniskjum til frelsu,

2

Titusarbrævið 2:12 Titusarbrævið

og hon venur okkum upp at avnokta gudloysi og hinar veraldligu girndir og liva sámiliga, rættvíst og gudiliga í heiminum, sum nú er,

2

Titusarbrævið 2:13 Titusarbrævið

meðan vit vænta hina sælu vón og opinbering dýrdar hins stóra Guds og Frelsara okkara Jesu Krists,

2

Titusarbrævið 2:14 Titusarbrævið

sum gav Seg sjálvan fyri okkum at loysa okkum úr øllum lógloysi og reinsa Sær sjálvum ognarfólk, íðið til góð verk.

2

Titusarbrævið 2:15 Titusarbrævið

Tala hetta og áminn og revsa við øllum myndugleika – lat ongan vanvirða teg!

2

Fyrra Pætursbrævið 3:1 Fyrra Pætursbrævið

Somuleiðis tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar, fyri at enntá teir, ið ikki vilja akta orðið, kunnu verða vunnir uttan orð, við atferð kona sína –

2

Versir