kvinnuligur maður

Fyrra Korintbrævið 6:9 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at hini órættvísu skulu ikki arva ríki Guds? Villist ikki! Hvørki siðloysingar, avgudadýrkarar ella horkallar, hvørki tey, sum lata seg brúka til synd móti náttúruni, ella tey, sum gera hesa synd,

6

Fimta Mósebók 22:5 Fimta Mósebók

Kvinna má ikki ganga í mannfólkaklæðum, og maður má ikki fara í konufólkaklæði; hvør tann, ið slíkt ger, er HARRANUM Gudi tínum andstygd.

3

Fyrra Korintbrævið 6:1 Fyrra Korintbrævið

Kann nakar av tykkum fáa seg til, táið hann hevur søk móti øðrum, tá at søkja dóm hjá hinum órættvísu og ikki hjá hinum heilagu?

3

Fyrra Korintbrævið 6:2 Fyrra Korintbrævið

Ella vita tit ikki, at hini heilagu skulu døma heimin? Og skal heimurin verða dømdur av tykkum, eru tit tá ikki nóg góðir at døma í teimum søkum, sum so lítið hava at týða!

3

Fyrra Korintbrævið 6:3 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at vit skulu døma einglar? Hvussu mikið meiri tá ikki í tímiligum viðurskiftum!

3

Fyrra Korintbrævið 6:4 Fyrra Korintbrævið

Táið tit tá hava sakir um tímilig viðurskifti, seta tit teir til dómarar, sum eru roknaðir fyri einki í samkomuni!

3

Fyrra Korintbrævið 6:5 Fyrra Korintbrævið

Tykkum til skomm sigi eg tað! So er tá eingin vísur maður tykkara millum, ikki so mikið sum ein, ið er førur fyri at greiða søkina millum brøður sínar!

3

Fyrra Korintbrævið 6:6 Fyrra Korintbrævið

Men bróðir hevur søk við bróður, og tað fyri vantrúgvandi!

3

Fyrra Korintbrævið 6:7 Fyrra Korintbrævið

Nú er at siga, at tað er longu skeivt hjá tykkum, at tit hava sakir hvør við annan. Hví líða tit ikki fyrr órætt! Hví tola tit ikki fyrr skaða!

3

Fyrra Korintbrævið 6:8 Fyrra Korintbrævið

Men nú gera tit órætt og skaða, og tað brøðrum!

3

Fyrra Korintbrævið 6:10 Fyrra Korintbrævið

hvørki tjóvar, havisjúk ella drykkjumenn, hvørki baktalarar ella ránsmenn skulu arva ríki Guds!

3

Fyrra Korintbrævið 6:11 Fyrra Korintbrævið

Slík vóru summi av tykkum. Men tit hava latið tykkum tváa, tit eru vorðin halgað, tit eru vorðin rættvísgjørd, við navni Harrans Jesusar og við Anda Guds okkara.

3

Fyrra Korintbrævið 6:12 Fyrra Korintbrævið

Eg havi loyvi til alt – men ikki alt er til gagn! Eg havi loyvi til alt – men eg má einki lata fáa vald á mær!

3

Fyrra Korintbrævið 6:13 Fyrra Korintbrævið

Maturin er fyri búkin, og búkurin fyri matin – og Gud skal gera enda á báðum. Men likamið er ikki fyri siðloysi, men fyri Harran; og Harrin er fyri likamið.

3

Fyrra Korintbrævið 6:14 Fyrra Korintbrævið

Gud, sum hevur reist upp Harran, skal eisini reisa okkum upp við kraft Síni.

3

Fyrra Korintbrævið 6:15 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at likam tykkara eru limir Kristusar? Skal eg tá taka limir Kristusar og gera teir til skøkjulimir! Minni enn so!

3

Fyrra Korintbrævið 6:16 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at tann, ið heldur seg til skøkjuna, er eitt likam við henni? Hann sigur jú: „Tey bæði skulu vera eitt hold.“

3

Fyrra Korintbrævið 6:17 Fyrra Korintbrævið

Men tann, ið heldur seg til Harran, er ein andi við Honum.

3

Fyrra Korintbrævið 6:18 Fyrra Korintbrævið

Flýggið siðloysi! Øll onnur synd, ið menniskjað kann gera, er uttan fyri likamið; men tann, ið drívur siðloysi, syndar móti sínum egna likami.

3

Fyrra Korintbrævið 6:19 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at likam tykkara er tempul Heilaga Andans, sum í tykkum er, og sum tit hava frá Gudi, og at tit eru ikki tykkara egnu?

3

Fyrra Korintbrævið 6:20 Fyrra Korintbrævið

Tit eru dýrt keypt! Ærið tí Gud í likami tykkara!

3

Fyrra Timoteusarbrævið 1:10 Fyrra Timoteusarbrævið

siðloysingar, tey, sum synda móti náttúruni, menniskjatjóvar, lygnarar, meinsvorin – og alt annað, sum er ímóti hini heilnæmu læru,

3

Fyrsta Mósebók 19:1 Fyrsta Mósebók

Teir báðir einglarnir komu nú um kvøldið til Sodoma. Lot sat í portrinum í Sodoma, og táið hann sá teir, reistist hann og fór ímóti teimum, boygdi seg til jarðar

2

Fyrsta Mósebók 19:2 Fyrsta Mósebók

og segði: „Harrar mínir! Komið inn hjá tænara tykkara og gistið her í nátt, og vaskið tykkum um føturnar! So kunnu tit í morgin ári halda fram leið tykkara.“ Men teir svaraðu: „Nei, vit ætla at verða á vegnum í nátt!“

2

Fyrsta Mósebók 19:3 Fyrsta Mósebók

Tá noyddi hann teir mikið, og teir fóru tá inn hjá honum at gista; hann gjørdi teimum eina máltíð til og bakaði ósúrgað breyð, og teir ótu.

2

Fyrsta Mósebók 19:4 Fyrsta Mósebók

Men áðrenn teir vóru lagstir, tyrptist býfólkið – menninir í Sodoma – saman um húsið, bæði ungir og gamlir, alt fólkið, hvør ein.

2

Fyrsta Mósebók 19:5 Fyrsta Mósebók

Teir róptu á Lot og søgdu við hann: „Hvar eru hasir menninir, ið komnir eru til tín í nátt? Kom út higar við teimum, so vit kunnu fáa vilja okkara við teimum!“

2

Fyrsta Mósebók 19:6 Fyrsta Mósebók

Tá fór Lot út í dyrnar til teirra, læsti hurðina eftir sær

2

Fyrsta Mósebók 19:7 Fyrsta Mósebók

og segði: „Gerið tó einki ilt, brøður mínir!

2

Fyrsta Mósebók 19:8 Fyrsta Mósebók

Eg havi tvær døtur, sum ikki vita av manni; eg skal koma við teimum út til tykkara; so kunnu tit gera við tær tað, ið tit hava hug til. Gerið bert ikki hesum monnum nakað, við tað at teir nú eru komnir inn undir skuggan av taki mínum!“

2

Fyrsta Mósebók 19:9 Fyrsta Mósebók

Men teir svaraðu: „Av vegnum!“ Og so søgdu teir: „Her er hesin eini maðurin komin at búgva sum fremmandur, og so skal hann altíð spæla dómari! Nú skulu vit fara verri við tær enn við teimum!“ Og teir gingu hart á mannin, Lot, og trongdu seg fram at durunum, at bróta tær upp.

2

Fyrsta Mósebók 19:10 Fyrsta Mósebók

Tá rættu menninir út hondina, tóku Lot inn í húsið til sín og læstu dyrnar.

2

Fyrsta Mósebók 19:11 Fyrsta Mósebók

Og fólkið, sum stóð uttan fyri dyrnar á húsinum, slógu teir við blindleika, bæði smáar og stórar, so teir funnu ikki dyrnar, hvussu teir so leitaðu.

2

Fyrsta Mósebók 19:12 Fyrsta Mósebók

So søgdu menninir við Lot: „Hevur tú annars nakran her, dótturmann, synir ella døtur, ella nakran, ið hoyrir tær til, í staðnum, so fá tey burtur av hesum plássi!

2

Fyrsta Mósebók 19:13 Fyrsta Mósebók

Tí vit fara nú at oyða hetta pláss; rópið um tey er vorðið so stórt fyri HARRANUM, at HARRIN hevur sent okkum at oyða tey.“

2

Fyrsta Mósebók 19:14 Fyrsta Mósebók

Lot fór tá út og tosaði við dótturmenn sínar, teir, ið skuldu giftast við døtrum hansara, og segði: „Reisist, farið av hesum plássi! Tí HARRIN fer at oyða býin!“ Men dótturmenn hansara hildu hann narrast.

2

Fyrsta Mósebók 19:15 Fyrsta Mósebók

Táið nú fór at lýsa av degi, skundaðu einglarnir undir Lot og søgdu: „Reis teg, tak við tær konu tína og døtur tínar báðar, sum eru her, so tú ikki gongur til grundar gjøgnum alt tað illa, ið gjørt er her í býnum!“

2

Fyrsta Mósebók 19:16 Fyrsta Mósebók

Og táið hann drálaði, tóku menninir hann og konu hansara og báðar døtur hansara og leiddu tey – tí HARRIN vildi spara hann; teir fóru avstað við honum og sleptu honum ikki, fyrrenn tey vóru komin út úr býnum.

2

Fyrsta Mósebók 19:17 Fyrsta Mósebók

Meðan teir leiddu tey út, segði annar: „Flýggja fyri lívinum, hygg ikki aftur um teg og steðga ikki á øllum slættanum! Flýggja til fjals, fyri at tú skalt ikki ganga til grundar!“

2

Fyrsta Mósebók 19:18 Fyrsta Mósebók

Men Lot svaraði teimum: „Á nei, harri!

2

Fyrsta Mósebók 19:19 Fyrsta Mósebók

Tænari tín hevur jú funnið náði fyri eygum tínum, og stór er tann miskunn, ið tú hevur víst mær við at bjarga lívi mínum! Men eg eri ikki mentur at flýggja í fjøllini! Eg óttist fyri, at vanlukkan fær meg aftur, so eg lati lív!

2

Fyrsta Mósebók 19:20 Fyrsta Mósebók

Hygg, hasin býurin er so nær, hagar er lætt at flýggja, og hann er lítil, lat meg flýggja hagar – er hann ikki lítil! – So kann eg bjarga lívinum!“

2

Fyrsta Mósebók 19:21 Fyrsta Mósebók

Tá segði hann við hann: „Gott, eg skal eisini gera tær til vildar í hesum, eg skal ikki oyða handa býin, ið tú tosar um!

2

Fyrsta Mósebók 19:22 Fyrsta Mósebók

Men bjarga tær hagar, og tað skjótt! Tí eg fái einki gjørt, fyrrenn tú ert komin hagar!“ – Tí fekk tann býurin navnið Zoar.*

2

Fyrsta Mósebók 19:23 Fyrsta Mósebók

Sólin var undankomin í landinum, táið Lot kom til Zoar.

2

Fyrsta Mósebók 19:24 Fyrsta Mósebók

Og tá læt HARRIN regna svávul og eld yvir Sodoma og Gomorra – frá HARRANUM, av himli.

2

Fyrsta Mósebók 19:25 Fyrsta Mósebók

Hann oyddi hesar býir og allan slættan og øll, ið búðu í býunum, og tað, ið á markini vaks.

2

Fyrsta Mósebók 19:26 Fyrsta Mósebók

– Men kona Lot, sum aftan fyri hann gekk, hon hugdi aftur um seg – og varð ein saltstólpi.

2

Fyrsta Mósebók 19:27 Fyrsta Mósebók

Tíðliga um morgunin fór Ábraham til plássið, har sum hann hevði staðið fyri ásjón HARRANS.

2

Fyrsta Mósebók 19:28 Fyrsta Mósebók

Og táið hann hugdi út yvir Sodoma og Gomorra og alt slættlendið, sá hann roykin stíga upp av landinum – sum roykin úr einum smeltiovni.

2