kærleiki Guds

Rómverjabrævið 8:35 Rómverjabrævið

Hvør skal skilja okkum frá kærleika Kristusar! Trongd, angist, atsókn, hungur, nakinleiki, vandi ella svørð!

6

Rómverjabrævið 8:36 Rómverjabrævið

– sum skrivað er: „Fyri Tína skuld verða vit dripin allan dagin, vit eru roknað sum skurðseyður.“

6

Rómverjabrævið 8:37 Rómverjabrævið

Nei, í øllum hesum meir enn sigra vit við Honum, ið elskaði okkum.

6

Rómverjabrævið 8:38 Rómverjabrævið

Tí eg eri vísur í, at hvørki deyði ella lív, hvørki einglar ella harradømi, hvørki tað, sum nú er, ella tað, sum koma skal, ella maktir,

6

Rómverjabrævið 8:39 Rómverjabrævið

hvørki hitt høga, hitt djúpa ella nakað annað, ið skapt er, skal fáa skilt okkum frá kærleika Guds í Kristi Jesusi, Harra okkara.

6

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið ikki elskar, kennir ikki Gud; tí Gud er kærleiki.

6

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

5

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Játta vit syndir okkara, er Hann trúfastur og rættvísur, so Hann fyrigevur okkum syndirnar og reinsar okkum frá allari órættvísi.

5

Rómverjabrævið 5:5 Rómverjabrævið

og vónin ger ikki til skammar; tí kærleiki Guds er útheltur í hjørtum okkara við Heilaga Andanum, sum givin okkum er.

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:7 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit elskaðu! Latið okkum elska hvørt annað! Tí kærleikin er av Gudi, og hvør tann, ið elskar, er føddur av Gudi og kennir Gud.

4

Markus 12:30 Markus

Og tú skalt elska Harran Gud tín av øllum hjarta tínum, av allari sál tíni, av øllum huga tínum og av allari styrki tíni.“

3

Jóhannes 13:34 Jóhannes

Nýtt boð gevi Eg tykkum: At tit skulu elska hvør annan; sum Eg havi elskað tykkum, skulu eisini tit elska hvør annan.

3

Jóhannes 15:5 Jóhannes

Eg eri víntræið, tit eru greinarnar. Tann, sum verður í Mær, og sum Eg verði í, ber nógvan ávøkst; tí skildir frá Mær kunnu tit einki gera.

3

Rómverjabrævið 5:8 Rómverjabrævið

men Gud vísir kærleika Sín til okkara við, at Kristus doyði fyri okkum, meðan vit enn vóru syndarar.

3

Fyrra Korintbrævið 13:13 Fyrra Korintbrævið

So verða tey tá verandi, trúgv, vón, kærleiki, hesi trý – men størstur av teimum er kærleikin.

3

Sálmarnir 86:15 Sálmarnir

Men, Harri, Tú ert miskunnsamur og náðigur Gud, langmóðigur og ríkur í náði og sannleika.

2

Jeremias 31:3 Jeremias

Úr fjarløgu hevur HARRIN opinberað Seg fyri mær: „Ja, við ævigum kærleika havi Eg elskað teg; tí havi Eg drigið teg við náði.

2

Zefanias 3:17 Zefanias

HARRIN Gud tín er hjá tær, hetjan, sum frelsir; Hann fegnast yvir tær við gleði, Hann tigur í kærleika Sínum, Hann frøist yvir tær við fagnaði!“

2

Matteus 6:24 Matteus

Eingin kann tæna tveimum harrum; tí annaðhvørt hatar hann annan og elskar annan, ella heldur hann seg til annan og vanvirðir annan. – Tit kunnu ikki tæna Gudi og mammon.

2

Fyri páskahøgtíðina hendi hetta. Jesus visti, at tími Hansara var komin, at Hann skuldi fara burtur úr hesum heimi til Faðirin; og sum Hann hevði elskað Síni egnu, sum í heiminum vóru, so elskaði Hann tey líka til endan.

2

Jóhannes 14:15 Jóhannes

Elska tit Meg, so haldið boð Míni!

2

Jóhannes 14:21 Jóhannes

Tann, ið hevur boð Míni – og heldur tey – er tann, ið elskar Meg; og tann, ið elskar Meg, skal verða elskaður av Faðir Mínum, og Eg skal elska hann og opinbera Meg fyri honum.“

2

Jóhannes 15:13 Jóhannes

Eingin hevur størri kærleika, enn at hann gevur lív sítt fyri vinir sínar.

2

Rómverjabrævið 5:6 Rómverjabrævið

Tí meðan vit enn vóru máttleys, doyði Kristus, táið tíðin var komin, fyri gudleys.

2

Galatiabrævið 2:20 Galatiabrævið

Eg eri krossfestur við Kristusi, og nú er tað ikki longur eg, sum livi; nei, Kristus livir í mær, og lívið, sum eg nú livi í holdinum, livi eg í trúnni á Son Guds, sum elskaði meg og gav Seg sjálvan fyri meg.

2

Efesusbrævið 2:4 Efesusbrævið

Men Gud, sum ríkur er í miskunn, hevur, fyri mikla kærleika Síns skuld, sum Hann elskaði okkum við,

2

Efesusbrævið 2:5 Efesusbrævið

eisini táið vit vóru deyð í misbrotum okkara, gjørt okkum livandi við Kristusi – av náði eru tit frelst! –

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:1 Fyrra Jóhannesarbrævið

Síggið, hvussu stóran kærleika Faðirin hevur víst okkum, at vit skulu kallast børn Guds! – Og vit eru tað! Tí kennir heimurin okkum ikki, tí hann kennir ikki Hann.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 3:18 Fyrra Jóhannesarbrævið

Børn míni! Latið okkum ikki elska við orði ella við tungu, men í verki og sannleika!

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:16 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og vit hava lært at kenna og hava trúð kærleikanum, ið Gud hevur til okkara. Gud er kærleiki, og tann, ið verður verandi í kærleikanum, verður verandi í Gudi, og Gud í honum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:18 Fyrra Jóhannesarbrævið

Ótti er ikki í kærleikanum; nei, hin fullkomni kærleiki rekur óttan út. Tí ótti hevur straffina í sær, og tann, sum óttast, er ikki fullkomin í kærleikanum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:19 Fyrra Jóhannesarbrævið

Vit elska, tí Hann elskaði okkum fyrst.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 5:3 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tað er kærleikin til Gud, at vit halda boð Hansara; og boð Hansara eru ikki tung.

2

Versir