kristnir sum ikki taka onnur við
32 versir um "kristnir sum ikki taka onnur við"
Versir
Síða 1 av 1Rómverjabrævið 2:1 Rómverjabrævið
Tú, menniskja – hvør tú so ert, sum dømir – hevur tí onga avsakan; í tí, sum tú dømir annan fyri, fordømir tú jú teg sjálvan; tí tú, sum dømir, gert tað sama!
Rómverjabrævið 2:2 Rómverjabrævið
Vit vita, at dómur Guds – sum sannleiki býður – er yvir teimum, ið slíkt gera.
Rómverjabrævið 2:3 Rómverjabrævið
Men tú, menniskja, sum dømir tey, ið slíkt gera, og gert tað sjálvur, heldur tú, at tú skalt sleppa undan dómi Guds?
Rómverjabrævið 2:4 Rómverjabrævið
Ella vanvirðir tú ríkidømi góðsku, tolinmóðs og langmóðs Hansara og veitst ikki, at góðska Guds leiðir teg til umvending?
Rómverjabrævið 2:5 Rómverjabrævið
Við tað at tú ert so harður, og hjarta títt kennir ikki angur, hópar tú tær upp vreiði á degi vreiðinnar, táið rættvísi dómur Guds verður opinberaður.
Rómverjabrævið 2:6 Rómverjabrævið
Hann skal løna einum og hvørjum eftir verkum hansara.
Rómverjabrævið 2:7 Rómverjabrævið
Ævigt lív skal Hann geva teimum, sum við áhaldni í góðum verki søkja dýrd, heiður og óforgeingiligleika.
Rómverjabrævið 2:8 Rómverjabrævið
Men yvir tey, sum hava hug til stríð og akta ikki sannleikan, men akta órættvísina, skal koma vreiði og bræði;
Rómverjabrævið 2:9 Rómverjabrævið
trongd og angist skal koma yvir hvørja menniskjasál, ið ger hitt ónda, bæði Jøda – fyrst – og síðani Grikka,
Rómverjabrævið 2:10 Rómverjabrævið
men dýrd, heiður og friður yvir hvønn tann, sum ger hitt góða, bæði Jøda – fyrst – og so Grikka.
Rómverjabrævið 2:11 Rómverjabrævið
Tí hjá Gudi er ikki mannamunur;
Rómverjabrævið 2:12 Rómverjabrævið
øll, ið syndað hava uttan lóg, skulu eisini fortapast uttan lóg; og øll, ið syndað hava undir lóg, skulu verða dømd við lóg.
Rómverjabrævið 2:13 Rómverjabrævið
Tí ikki tey, sum hoyra lógina, eru rættvís fyri Gudi; nei, tey, sum gera eftir lógini, skulu verða rættvísgjørd.
Rómverjabrævið 2:14 Rómverjabrævið
Tí táið heidningar – sum ikki hava lóg – av náttúruni gera tað, sum lógin sigur, eru teir, uttan at hava lógina, sær sjálvum lóg;
Rómverjabrævið 2:15 Rómverjabrævið
teir vísa jú, at verk lógarinnar er skrivað í hjørtum teirra. Eisini samvitska teirra vitnar, og hugsanirnar sínámillum klaga ella eisini verja hvør aðra
Rómverjabrævið 2:16 Rómverjabrævið
– tann dag Gud skal døma hitt dulda hjá menniskjunum eftir evangelii mínum við Jesusi Kristi.
Rómverjabrævið 2:17 Rómverjabrævið
Tú kallar teg Jøda, setur lít tína til lógina, rósar tær av Gudi,
Rómverjabrævið 2:18 Rómverjabrævið
kennir vilja Hansara og dømir um hitt ymiska, við tað at tú ert lærdur av lógini;
Rómverjabrævið 2:19 Rómverjabrævið
tú lítur tær til at vera blindum vegleiðari, teimum ljós, sum í myrkri eru,
Rómverjabrævið 2:20 Rómverjabrævið
dárum uppalari, ómyndigum lærari – við tað at tú í lógini hevur rætta snið kunnleikans og sannleikans.
Rómverjabrævið 2:21 Rómverjabrævið
– Tú, sum lærir onnur, lærir ikki teg sjálvan! Tú, sum prædikar, at ikki eigur at verða stolið – tú stjelur!
Rómverjabrævið 2:22 Rómverjabrævið
Tú, sum sigur, at ikki eigur at verða drivið hor, tú drívur hor! Tú, sum hevur andstygd fyri avgudum, rænir avgudatempul!
Rómverjabrævið 2:23 Rómverjabrævið
Tú, sum rósar tær av lógini, vanærir Gud við at bróta lógina!
Rómverjabrævið 2:24 Rómverjabrævið
Tí „fyri tykkara skuld verður navn Guds spottað millum heidningarnar“ – sum skrivað er.
Rómverjabrævið 2:25 Rómverjabrævið
Víst er umskeringin til nyttu, um tú heldur lógina; men ert tú lógbrótari, so ert tú við umskering tíni óumskorin kortini.
Rómverjabrævið 2:26 Rómverjabrævið
Heldur nú hin óumskorni boð lógarinnar – skal hann tá ikki, tóat hann er óumskorin, verða roknaður sum umskorin!
Rómverjabrævið 2:27 Rómverjabrævið
Og táið tann, ið av náttúruni er óumskorin, fullkemur lógina, skal hann døma teg, tú, sum við bókstavi og umskering ert lógbrótari.
Rómverjabrævið 2:28 Rómverjabrævið
Tí ikki er tann Jødi, sum er tað útvortis, ei heldur er umskeringin tann, sum gjørd verður opinberliga á holdinum.
Rómverjabrævið 2:29 Rómverjabrævið
Nei, tann er Jødi, sum er tað í loyndum, og umskeringin er umskering hjartans í andanum, ikki í bókstavinum. Slíkur hevur rós sítt, ikki frá menniskjum, men frá Gudi.
Jóhannes 3:16 Jóhannes
Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.
Jóhannes 3:17 Jóhannes
Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.
Seinna Korintbrævið 5:17 Seinna Korintbrævið
Um tí ein er í Kristusi, er hann nýggjur skapningur; hitt gamla er farið – tað er vorðið nýtt.