kórleiðarar

Sálmarnir 81:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Eftir gittit. Eftir Asaf.

4

Sálmarnir 81:2 Sálmarnir

Fegnist fyri Gudi, styrki okkara, latið hoyrast gleðiróp fyri Gudi Jákups!

4

Sálmarnir 81:3 Sálmarnir

Byrjið song, og latið trummuna ljóða, hin vakra sitaran saman við hørpuni!

4

Sálmarnir 81:4 Sálmarnir

Blásið í horn sólkomudagin, og táið fullmáni er, hátíðardag okkara!

4

Sálmarnir 81:5 Sálmarnir

Tí tað er Ísrael lóg, Gudi Jákups rættur.

4

Sálmarnir 81:6 Sálmarnir

Tað setti Hann til vitnisburð í Jósefi, táið hann fór út av Egyptalandi. – Eg hoyrdi talu, ið var mær nýggj:

4

Sálmarnir 81:7 Sálmarnir

„Eg lyfti byrðina av herðum hansara, og hendur hansara sluppu frá at bera kurvina.

4

Sálmarnir 81:8 Sálmarnir

Í neyðini rópti tú, og Eg frelsti teg; Eg svaraði tær, fjaldur í toruskýnum, Eg royndi teg við Meribavøtn.“ – Sela.

4

Sálmarnir 81:9 Sálmarnir

„Hoyr, fólk Mítt, Eg skal vitna fyri tær! Ísrael, hevði tú viljað lurtað eftir Mær!

4

Sálmarnir 81:10 Sálmarnir

Fremmandur gudur má ikki finnast hjá tær, tú mást ikki tilbiðja gud útlendingsins.

4

Sálmarnir 81:11 Sálmarnir

Eg eri HARRIN Gud tín, sum leiddi teg út av Egyptalandi; lat munnin vítt upp, so Eg fái fylt hann!

4

Sálmarnir 81:12 Sálmarnir

– Men fólk Mítt vildi ikki hoyra rødd Mína, Ísrael vildi ikki akta Meg.

4

Sálmarnir 81:13 Sálmarnir

So læt Eg tey fara við harða hjarta teirra, tey sluppu at ganga eftir egnum ráðum.

4

Sálmarnir 81:14 Sálmarnir

– Á, hevði fólk Mítt viljað lurtað eftir Mær, hevði Ísrael viljað gingið á leiðum Mínum!

4

Sálmarnir 81:15 Sálmarnir

Skjótt skuldi Eg tá eyðmýkt fíggindar teirra og vent hond Míni móti óvinum teirra.

4

Sálmarnir 81:16 Sálmarnir

Tey, ið hata HARRAN, skuldu lifrað fyri teimum, og tíð teirra skuldi vart ævigt.

4

Sálmarnir 139:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Eftir Dávid. Sálmur. HARRI, Tú rannsakar meg og kennir meg!

4

Sálmarnir 139:2 Sálmarnir

Tú veitst, nær eg siti, og nær eg standi; Tú skilir hugsan mína langan veg.

4

Sálmarnir 139:3 Sálmarnir

Tú hevur greiði á, hvar eg gangi ella liggi, og allar vegir mínar kennir Tú gjølla.

4

Sálmarnir 139:4 Sálmarnir

Tí áðrenn orðið er til á tungu míni – ja, tá veitst Tú tað til fulnar, HARRI!

4

Sálmarnir 139:5 Sálmarnir

Aftanfrá og frammanfrá heldur Tú tvørtur um meg, og Tú leggur hond Tína á meg.

4

Sálmarnir 139:6 Sálmarnir

At skilja hetta er mær ov undurfult; tað er ov høgt, eg eri tað ikki mentur.

4

Sálmarnir 139:7 Sálmarnir

Hvar skal eg fara undan Anda Tínum, og hvar skal eg flýggja undan ásjón Tíni!

4

Sálmarnir 139:8 Sálmarnir

Fari eg upp til Himmals, so ert Tú har, og reiði eg mær legu í deyðaríkinum – ja, so ert Tú har;

4

Sálmarnir 139:9 Sálmarnir

taki eg veingir morgunroðans, og festi eg búgv við ytsta mark havsins,

4

Sálmarnir 139:10 Sálmarnir

so leiðir hond Tín meg har við, høgra hond Tín heldur mær føstum.

4

Sálmarnir 139:11 Sálmarnir

Og sigi eg: „Myrkrið skal fjala meg, ljósið rundan um meg skal verða nátt!“

4

Sálmarnir 139:12 Sálmarnir

so er heldur ikki myrkrið Tær myrkt, og náttin er bjørt sum dagurin, myrkrið er sum ljósið.

4

Sálmarnir 139:13 Sálmarnir

Tí Tú hevur skapt nýru míni, Tú virkaði meg í móðurlívi.

4

Sálmarnir 139:14 Sálmarnir

Eg takki Tær, at eg eri virkaður so ómetaliga undurfult; undurfull eru verk Tíni, tað veit sál mín til fulnar.

4

Sálmarnir 139:15 Sálmarnir

Bein míni vóru ikki Tær duld, táið eg varð skaptur í loyndum, virkaður í jarðardjúpinum.

4

Sálmarnir 139:16 Sálmarnir

Sum fostur sóu eygu Tíni meg, og í bók Tíni stóðu teir allir uppskrivaðir, dagarnir, ið ásettir vóru, áðrenn nakar av teimum enn var komin.

4

Sálmarnir 139:17 Sálmarnir

– Sum hugsanir Tínar eru mær dýrabarar, Gud, sum tær telja nógv, samanlagdar!

4

Sálmarnir 139:18 Sálmarnir

Um eg vildi talt tær – tær eru fleiri enn sandskornini; eg vakni, og eg eri hjá Tær enn!

4

Sálmarnir 139:19 Sálmarnir

Gud, hevði Tú viljað dripið hinar gudleysu! – Tit blóðmenn, víkið frá mær! –

4

Sálmarnir 139:20 Sálmarnir

teir, ið við svikaráðum í huga tala um Teg og nýta navn Títt til lygn, fíggindar Tínir!

4

Sálmarnir 139:21 Sálmarnir

Skuldi eg ikki hatað teir, ið hata Teg, HARRI! Skuldu teir ikki boðið mær ímóti, teir, ið reisa seg móti Tær!

4

Sálmarnir 139:22 Sálmarnir

– Við sterkasta hatri hati eg teir, teir eru fíggindar mínir við!

4

Sálmarnir 139:23 Sálmarnir

Rannsaka meg, Gud, og kenn hjarta mítt, royn meg og kenn hugsanir mínar!

4

Sálmarnir 139:24 Sálmarnir

Vita, um eg eri á vanlukkuleið, og leið meg hin æviga vegin!

4

Opinberingin 1:1 Opinberingin

Opinbering Jesu Krists, sum Gud gav Honum, til at vísa tænarum Sínum tað, sum skjótt skal henda. Hann sendi boð við eingli Sínum og kunngjørdi Jóhannesi, tænara Sínum, tað í teknum,

3

Nehemias 12:31 Nehemias

So læt eg høvdingarnar í Juda fara upp á múrin, og eg fylkti tveir stórar lovsongs- og hátíðarflokkar. Annar fór til høgru upp á múrin, at Mykjuportri;

2

Nehemias 12:32 Nehemias

aftan á teimum gingu Hosaja og helvtin av høvdingum Juda,

2

Nehemias 12:33 Nehemias

og so Azarja, Ezra, Mesullam,

2

Nehemias 12:34 Nehemias

Juda, Benjamin, Semaja og Jirmeja;

2

Nehemias 12:35 Nehemias

framvegis nakrir av prestasonunum við lúðrum: Zakarja, sonur Jónatan, son Semaja, son Mattanja, son Mikaja, son Zakku, son Asaf,

2

Nehemias 12:36 Nehemias

og brøður hansara, Semaja, Azarel, Milalai, Gilalai, Ma’ai, Netanel, Juda og Hanani, við ljóðførum Dávids gudsmans; og undan teimum gekk Ezra, hin skriftlærdi.

2

Nehemias 12:37 Nehemias

Teir gingu yvir Kelduportur og beint fram, niðan trappurnar til Dávidsstað, har sum farið verður upp á múrin oman fyri høll Dávids, líka eystur at Vatnsportri.

2

Nehemias 12:38 Nehemias

Hin lovsongsflokkurin fór til vinstru, og eg fór aftan á honum við hini helvtini av fólkinum, uppi á múrinum, yvir Ovnstorn og líka at Breiðamúri,

2

Nehemias 12:39 Nehemias

yvir Efra’imsportur, Gamlaportur og Fiskaportur, um Hananeltorn og Meatorn, líka at Seyðaportri; við Fangahúsportur steðgaðu teir.

2

Versir