konsarvatívar

Jóhannes 18:36 Jóhannes

Jesus svaraði: „Ríki Mítt er ikki av hesum heimi. Var ríki Mítt av hesum heimi, høvdu tænarar Mínir barst fyri, at Eg skuldi ikki verða givin upp til Jødarnar; men nú er ríki Mítt ikki av honum.“

5

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:20 Fyrra Jóhannesarbrævið

Sigur onkur: „Eg elski Gud“ – og hatar bróður sín, so er hann lygnari; tí tann, ið ikki elskar bróður sín, sum hann hevur sæð, hvussu kann hann elska Gud, sum hann ikki hevur sæð!

5

Job 9:24 Job

Jørðina hevur Hann givið gudleysum í hendur; Hann bindur fyri andlitið á dómarum hennara – er tað ikki Hann, ið ger tað, hvør er tað tá!

4

Eg sendi boð Mítt, og hann skal gera vegin til reiðar fyri ásjón Míni; og brádliga skal Hann koma í tempul Sítt, HARRIN, sum tit søkja, sáttmálaeingilin, sum tit stunda eftir – ja, Hann kemur, sigur HARRIN Gud herskaranna.

4

Malakias 3:2 Malakias

Men hvør tolir dagin, táið Hann kemur, og hvør verður standandi, táið Hann opinberast! Tí Hann er sum smeltaraeldur og vaskaralútur.

4

Malakias 3:3 Malakias

Hann skal sita og bræða og reinsa silvurið; Hann skal reinsa synir Levi og gera teir reinar sum gull og silvur, so teir kunnu bera HARRANUM fram offurgávur í rættvísi.

4

Malakias 3:4 Malakias

Og offurgávur Juda og Jerusalems skulu toknast HARRANUM sum í gomlum døgum, sum í farnum árum.

4

Malakias 3:5 Malakias

Eg komi til tykkara og skal halda dóm og vera snarvitni móti gandakøllunum, horkøllunum og teimum, ið svørja rangan eið, móti teimum, ið leggjast á løn hins daglønta mans, og sum kúga einkjuna og hin faðirleysa og boyggja rætt hins fremmanda – og ikki óttast Meg, sigur HARRIN Gud herskaranna.

4

Malakias 3:6 Malakias

Tí Eg, HARRIN, eri hin sami sum áður, og ikki er úti við tykkum, børnum Jákups.

4

Malakias 3:7 Malakias

Líka frá teimum døgum fedrar tykkara livdu, hava tit vikið burtur frá lógum Mínum og ikki hildið tær; vendið við til Mín, so skal Eg venda við til tykkara! – sigur HARRIN Gud herskaranna. – Tit siga: „Hvørjum skulu vit venda við frá!“

4

Malakias 3:8 Malakias

Skal tá menniskja ræna frá Gudi, síðani tit ræna frá Mær! – Tit siga: „Hvat hava vit rænt frá Tær!“ Tíggjundina og hinar heilagu gávur!

4

Malakias 3:9 Malakias

Bannið er komið yvir tykkum, og tit ræna frá Mær, ja, alt fólkið!

4

Malakias 3:10 Malakias

Berið alla tíggjundina inn í goymsluna, so matur kann vera í húsi Mínum – roynið Meg á henda hátt – sigur HARRIN Gud herskaranna – um Eg ikki tá lati upp lúkur himmalsins fyri tykkum og lati signingar í yvirflóð streyma niður yvir tykkum!

4

Malakias 3:11 Malakias

Eg skal styggja burt etaran* fyri tykkum, so hann forkemur tykkum ikki grøði landsins, og víntræ tykkara á markini skal ikki standa við ongum ávøksti – sigur HARRIN Gud herskaranna.

4

Malakias 3:12 Malakias

Øll fólkasløg skulu prísa tykkum lukkulig; tí land tykkara skal tá vera yndisligt land – sigur HARRIN Gud herskaranna.

4

Malakias 3:13 Malakias

Tit hava talað hørð orð móti Mær! – sigur HARRIN. – Tit spyrja: „Hvat hava vit okkara millum talað móti Tær!“

4

Malakias 3:14 Malakias

Tit hava sagt: „Einki spyrst burtur úr at tæna Gudi! Hvat hava vit vunnið við at akta eftir boðum Hansara og ganga í syrgibúna fyri HARRANS Guds herskaranna skuld!

4

Malakias 3:15 Malakias

Nei, vit prísa hini hugmóðigu lukkulig! Hjá teimum gongur uppeftir, sum liva í gudloysi; tey freista Gud og sleppa órevsað!“

4

Malakias 3:16 Malakias

Tá talaðu tey saman, tey, sum óttast HARRAN, og HARRIN lurtaði eftir og hoyrdi tað; fyri ásjón Hansara varð skrivað minnisbók um tey, sum óttast HARRAN og hugsa um navn Hansara.

4

Malakias 3:17 Malakias

Og tann dag Eg útinni verk Mítt – sigur HARRIN Gud herskaranna – skulu tey vera ogn Mín, og Eg skal spara tey, eins og maður sparir son sín, ið tænir honum.

4

Malakias 3:18 Malakias

Tá skulu tit aftur síggja mun á hinum rættvísa og hinum gudleysa, á tí, sum tænir Gudi, og tí, sum ikki tænir Honum.

4

Titusarbrævið 3:1 Titusarbrævið

Minn tey á at vera yvirvøldini og teimum, ið valdið hava, undirgivin, at vera lýðin og til reiðar til alt gott verk,

4

Titusarbrævið 3:2 Titusarbrævið

ongan at spotta, ikki at hava hug til stríð, men vera mild og vísa øllum menniskjum alt spakføri!

4

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið sigur seg vera í ljósinum – og hatar bróður sín – er í myrkrinum enn.

4

Markus 7:1 Markus

Fariseararnir og nakrir av hinum skriftlærdu, sum komnir vóru úr Jerusalem, savnaðust nú um Hann.

3

Markus 7:2 Markus

Teir fingu tá at síggja nakrar av lærisveinum Hansara eta við „vanheilagum“, tað er óvaskaðum, hondum.

3

Markus 7:3 Markus

Tí Fariseararnir og allir Jødar eta ikki, uttan teir fyrst vaska sær um hendurnar, bæði væl og virðiliga; tí teir halda fast við viðtøku hinna gomlu.

3

Markus 7:4 Markus

Táið teir koma av torginum, eta teir heldur ikki, fyrrenn teir hava vaskað sær; og mangt annað er, sum teir hava viðtikið at halda, vask av bikarum, krússum, koparíløtum og beinkjum.

3

Markus 7:5 Markus

Tí spurdu Fariseararnir og hinir skriftlærdu Hann: „Hví ganga lærisveinar Tínir ikki eftir viðtøku hinna gomlu, men eta við vanheilagum hondum?“

3

Markus 7:6 Markus

Men Hann svaraði teimum: „Beint profeteraði Esaias um tykkum, hyklarar tykkara! – sum skrivað er: „Hetta fólk heiðrar Meg við vørrunum, men hjarta teirra er langt frá Mær.

3

Markus 7:7 Markus

Og tey dýrka Meg til einkis, við tað at tey læra lærdómar, ið eru menniskjaboð.“

3

Markus 7:8 Markus

Tit beina boð Guds av vegnum og halda viðtøku manna!“

3

Markus 7:9 Markus

Og Hann segði við teir: „Vakurt er! Tit gera boð Guds til einkis fyri at halda viðtøku tykkara!

3

Markus 7:10 Markus

Tí Móses hevur sagt: „Ær faðir tín og móður tína!“ og: „Tann, ið bannar faðir ella móður, skal vissuliga doyggja.“

3

Markus 7:11 Markus

Men tit siga: „Táið maður sigur við faðir ella móður: „Tað, sum tú skuldi fingið frá mær til hjálpar, skal vera korban““ (tað er tempulgáva)

3

Markus 7:12 Markus

– tá geva tit honum ikki longur loyvi at gera nakað fyri faðir ella móður.

3

Markus 7:13 Markus

Soleiðis gera tit orð Guds til einkis við viðtøku tykkara, sum tit hava álagt menniskjum. Og mangt tílíkt gera tit.“

3

Markus 7:14 Markus

So kallaði Hann aftur fólkið til Sín og segði við tey: „Hoyrið Meg øll og fatið!

3

Markus 7:15 Markus

Einki uttan fyri menniskjað kann, um tað fer inn í tað, gera tað óreint; men tað, sum út fer úr menniskjanum, er tað, sum ger menniskjað óreint.

3

Markus 7:16 Markus

Tann, sum hevur oyru at hoyra við, hann hoyri!“

3

Markus 7:17 Markus

Táið Hann nú var komin inn í eitt hús, burtur frá fólkinum, spurdu lærisveinar Hansara Hann um hetta líknilsið.

3

Markus 7:18 Markus

Hann svaraði teimum: „Eru eisini tit so skilaleysir? Skilja tit ikki, at einki, sum uttanfrá kemur inn í menniskjað, kann gera tað óreint?

3

Markus 7:19 Markus

Tað fer jú ikki inn í hjarta tess, men í magan, og fer út hin náttúrliga vegin, soleiðis sum øll føði verður reinsað.“

3

Markus 7:20 Markus

Men Hann segði: „Tað, sum út fer úr menniskjanum, tað ger menniskjað óreint.

3

Markus 7:21 Markus

Tí innanfrá, úr hjarta menniskjanna, koma hinar illu hugsanir: Siðloysi, stuldur, manndráp,

3

Markus 7:22 Markus

hor, havisjúka, óndskapur, svik, skammloysi, øvund, spottan, hugmóð, fávitska.

3

Markus 7:23 Markus

Alt hetta illa kemur innanfrá og ger menniskjað óreint.“

3

Markus 7:24 Markus

Hann reistist nú og fór haðani, til landið við Týrus og Sidon. Har fór Hann inn í eitt hús og vildi ikki, at nakar skuldi fáa tað at vita. Og kortini duldist tað ikki;

3

Markus 7:25 Markus

nei, móðir eina smágentu, ið hevði óreinan anda, hevði hoyrt um Hann, og kom við tað sama og fall niður fyri fótum Hansara.

3

Markus 7:26 Markus

Hon var heiðin kvinna, ættað úr Sýrofønikia. Hon bað Hann um at reka hin illa andan út úr dóttur síni.

3

Versir