konan hjá Jóbi
46 versir um "konan hjá Jóbi"
Versir
Síða 1 av 1Job 2:9 Job
Tá segði kona hansara við hann: „Tú ert ólastandi við sama lagi? Banna Gudi, so tú sleppur at doyggja!“ –
Job 1:1 Job
Í Uzlandi búði maður, ið æt Job. Hann var ólastandi og rættsintur maður, ið óttaðist Gud og helt seg frá tí, sum ónt var.
Job 1:2 Job
Hann fekk sjey synir og tríggjar døtur;
Job 1:3 Job
og hann átti 7000 kríatúr av smáfæi, 3000 kamelar, 500 pør av neytum, 500 esilsryssur og ógvuliga nógvar trælir, so at hann var mektigari enn nakar annar Eysturlendingur.
Job 1:4 Job
Synir hansara høvdu tann sið at halda veitslu, hvør sín dag heima hjá sær, og teir sendu tá hinum trimum systrum sínum boð og buðu teimum at eta og drekka við sær.
Job 1:5 Job
Hvørja ferð so veitsla hevði verið hjá teimum øllum, sendi Job boð eftir teimum og halgaði tey, og árla á morgni ofraði hann brennioffur, eitt fyri hvørt teirra; tí Job segði: „Tað kann vera, at børn míni hava syndað og bannað Gudi í hjartanum.“ Soleiðis gjørdi Job hvørja ferð.
Job 1:6 Job
Nú bar so á ein dag, at synir Guds komu og stigu fram fyri HARRAN, og millum teirra kom eisini Satan.
Job 1:7 Job
HARRIN spurdi Satan: „Hvaðani kemur tú?“ Satan svaraði HARRANUM: „Eg havi farið um jørðina og reikað aftur og fram á henni.“
Job 1:8 Job
Tá spurdi HARRIN Satan: „Hevur tú givið tænara Mínum Job gætur? Eingin er á jørðini sum hann – so ólastandi og rættsintur maður, ið óttast Gud og heldur seg frá tí, sum ónt er.“
Job 1:9 Job
Men Satan svaraði HARRANUM: „Eg skal ætla, at tað er fyri einki, Job óttast Gud!
Job 1:10 Job
Nei, Tú hevur jú laðað garð um hann og hús hansara og alt, ið hann eigur, heilt rundanum! Handaverk hansara hevur Tú signað, og fylgi hansara breiða seg um landið.
Job 1:11 Job
Men rætt bert út hondina og nem við alt, ið hann eigur – vita, um hann bannar Tær ikki beint upp í eyguni!“
Job 1:12 Job
Tá segði HARRIN við Satan: „Gott! Alt, ið hann eigur, er í hond tíni; bert móti honum sjálvum mást tú ikki rætta út hondina!“ – So fór Satan burtur frá ásjón HARRANS.
Job 1:13 Job
So ein dag ið synir og døtur hansara ótu og drukku heima hjá elsta bróðurinum,
Job 1:14 Job
kom ein til Job og segði: „Neytini gingu fyri plónum, og esilsryssurnar lógu og ótu tætt við;
Job 1:15 Job
tá hildu Sabearar á og tóku tey; dreingirnar høgdu teir niður við svørði; eg var tann einasti, ið slapp, so eg kundi bera tær boð um tað.“
Job 1:16 Job
Hesin var ikki liðugur at tosa, tá kom ein annar og segði: „Eldur Guds fall niður av himli og sló niður millum smáfæið og dreingirnar og brendi tey upp; eg var tann einasti, ið slapp, so eg kundi bera tær boð um tað.“
Job 1:17 Job
Hesin var ikki liðugur at tosa, tá kom tann triði og segði: „Kaldearar komu í trimum flokkum og løgdu á kamelarnar og tóku teir; dreingirnar høgdu teir niður við svørði; eg var tann einasti, ið slapp, so eg kundi bera tær boð um tað.“
Job 1:18 Job
Hesin var ikki liðugur at tosa, tá kom tann fjórði og segði: „Synir tínir og døtur tínar ótu og drukku heima hjá elsta bróðurinum;
Job 1:19 Job
tá kom knappliga harður stormur handan úr oyðimørkini; hann tók í øll fýra horn húsins, so tað fór umkoll oman yvir tey ungu og drap tey; eg var tann einasti, ið slapp, so eg kundi bera tær boð um tað.“
Job 1:20 Job
Tá reisti Job seg upp og skræddi kappan, klipti hárið av høvdinum, kastaði seg til jarðar og tilbað
Job 1:21 Job
og segði: „Nakin kom eg úr móðurfangi, og nakin fari eg hagar aftur – HARRIN gav, og HARRIN tók; navn HARRANS veri lovað!“
Job 1:22 Job
– Í øllum hesum syndaði Job ikki, og hann lastaði ikki Gud fyri tað, ið hent hann hevði.
Job 2:10 Job
Men hann svaraði henni: „Tú talar sum dári! Skulu vit taka við tí góða frá Gudi, men ikki við tí illa!“ – Í øllum hesum syndaði Job ikki við vørrunum.
Orðtøkini 31:10 Orðtøkini
Dugnaliga konu – hvør finnur hana? Mangan meir enn perlur er hon verd!
Orðtøkini 31:11 Orðtøkini
Hjarta mans hennara lítur á hana, og vinningur trýtur ikki.
Orðtøkini 31:12 Orðtøkini
Hon ger honum gott og einki ilt allar ævidagar sínar.
Orðtøkini 31:13 Orðtøkini
Hon sær til at fáa ull og lín, og hendur hennara arbeiða hugaliga.
Orðtøkini 31:14 Orðtøkini
Hon er sum skip keypmansins: Langa leið fer hon eftir breyði sínum.
Orðtøkini 31:15 Orðtøkini
Hon fer upp fyri lýsing og gevur húsfólki sínum mat og gentum sínum setning fyri dagin.
Orðtøkini 31:16 Orðtøkini
Hon hevur í huga at fáa nakað av jørð – og fær hana; hon plantar víngarð fyri tað, ið hon hevur vunnið við hondum sínum.
Orðtøkini 31:17 Orðtøkini
Kraft bindur hon sær sum belti um lendarnar og ger armar sínar sterkar.
Orðtøkini 31:18 Orðtøkini
Hon sær, at húshald hennara gongur væl; lampa hennara sløknar ikki um náttina.
Orðtøkini 31:19 Orðtøkini
Hon rættir út hendurnar eftir rokkinum, fingrar hennara taka um snælduna.
Orðtøkini 31:20 Orðtøkini
Hon rættir hinum neyðstadda hondina, rættir út armarnar móti hinum fátæka.
Orðtøkini 31:21 Orðtøkini
Hon er ikki rædd um hús sítt, um so kavi er; tí alt hús hennara er klætt í skarlak.
Orðtøkini 31:22 Orðtøkini
Teppi ger hon sær; fínt lín og purpur er klædningur hennara.
Orðtøkini 31:23 Orðtøkini
Maður hennara er kendur í býportrunum, táið hann situr saman við hinum elstu í landinum.
Orðtøkini 31:24 Orðtøkini
Línskjúrtur ger hon og selur tær, og belti letur hon til keypmannin.
Orðtøkini 31:25 Orðtøkini
Klædd í styrki og heiður gongur hon við smíli hini komandi tíð ímóti.
Orðtøkini 31:26 Orðtøkini
Hon letur upp munnin við vísdómi, og kærleiksáminning er á tungu hennara.
Orðtøkini 31:27 Orðtøkini
Hon hevur eyga við, hvussu gongur í húsi hennara, og letibreyð etur hon ikki.
Orðtøkini 31:28 Orðtøkini
Synir hennara stíga fram og prísa hana lukkuliga; maður hennara reisist og rósar henni:
Orðtøkini 31:29 Orðtøkini
„Mangar dugnaligar kvinnur eru, men eingin er móti tær!“
Orðtøkini 31:30 Orðtøkini
Vænleiki svíkur, og vakurleiki er fáfongd; tann kvinna, sum óttast HARRAN, skal verða róst.
Orðtøkini 31:31 Orðtøkini
Lat hana fáa ávøkst handa hennara, og verk hennara skulu prísa henni í býportrunum!