kenslulig ótrúfesti

Seinna Kongabók 1:1 Seinna Kongabók

Eftir at Akab var deyður, reiv Móab seg leyst undan Ísrael.

2

Seinna Kongabók 1:2 Seinna Kongabók

Ahazja datt út gjøgnum vindeygagrindina í loftsali sínum í Samaria og legðist sjúkur. Tá sendi hann menn avstað og segði við teir: „Farið og spyrjið Ba’al-Zebub, gudin í Ekron, um eg komi upp aftur av hesi sjúku!“

2

Seinna Kongabók 1:3 Seinna Kongabók

Men eingil HARRANS segði við Elias Tisbit: „Ger teg til, far ímóti sendimonnum kongsins í Samaria og sig við teir: „Er tað, tí eingin Gud er í Ísrael, at tit fara at spyrja Ba’al-Zebub, gudin í Ekron!

2

Seinna Kongabók 1:4 Seinna Kongabók

Aftur fyri hetta sigur HARRIN so: Tú skalt ikki koma úr aftur songini, sum tú ert lagstur í – tú skalt doyggja!““ – Elias fór tá.

2

Seinna Kongabók 1:5 Seinna Kongabók

Táið sendimenninir komu aftur til kongin, spurdi hann teir: „Hví koma tit aftur?“

2

Seinna Kongabók 1:6 Seinna Kongabók

Teir svaraðu: „Maður kom ímóti okkum og segði við okkum: „Farið aftur til kong, ið sent tykkum hevur, og sigið við hann: So sigur HARRIN: Er tað, tí eingin Gud er í Ísrael, at tú sendir boð at spyrja Ba’al-Zebub, gudin í Ekron! Aftur fyri hetta skalt tú ikki koma úr aftur songini, sum tú ert lagstur í – tú skalt doyggja!““

2

Seinna Kongabók 1:7 Seinna Kongabók

Hann spurdi teir: „Hvussu sá maðurin út, sum kom ímóti tykkum og segði hetta við tykkum?“

2

Seinna Kongabók 1:8 Seinna Kongabók

Teir svaraðu: „Tað var maður í lodnum kappa við leðurbelti um lendarnar.“ Tá segði hann: „Tað hevur verið Elias Tisbitur!“

2

Seinna Kongabók 1:9 Seinna Kongabók

Hann sendi nú eftir honum høvuðsmann yvir fimmti við monnum hansara. Hesin fór niðan til hansara, har hann sat á fjalstindinum, og segði við hann: „Gudsmaðurin! Kongur sigur, at tú skalt koma oman!“

2

Seinna Kongabók 1:10 Seinna Kongabók

Men Elias svaraði høvuðsmanninum yvir fimmti: „Eri eg gudsmaður, so falli eldur niður av himli og forkomi tær og hinum fimmti monnum tínum!“ Tá fall eldur niður av himli og forkom honum og hinum fimmti monnum hansara.

2

Seinna Kongabók 1:11 Seinna Kongabók

Uppaftur sendi hann eftir honum høvuðsmann yvir fimmti við monnum hansara. Hesin tók til orða og segði við hann: „Gudsmaðurin! Kongur sigur, at tú skalt koma oman, og tað skjótt!“

2

Seinna Kongabók 1:12 Seinna Kongabók

Men Elias svaraði teimum: „Eri eg gudsmaður, so falli eldur niður av himli og forkomi tær og hinum fimmti monnum tínum!“ Tá fall eldur Guds niður av himli og forkom honum og hinum fimmti monnum hansara.

2

Seinna Kongabók 1:13 Seinna Kongabók

Tá sendi hann eftir honum triðja høvuðsmannin yvir fimmti við monnum hansara. Hesin triði høvuðsmaðurin fór niðan til Elias, fall á knæ fyri honum, bønaði hann og segði við hann: „Gudsmaðurin! Lat lív mítt og lívið í hesum fimmti tænarum tínum vera dýrt í eygum tínum!

2

Seinna Kongabók 1:14 Seinna Kongabók

Eldur fall jú niður av himli og forkom báðum hinum fyrru høvuðsmonnunum yvir fimmti við monnum teirra; men lat nú lív mítt vera dýrt í eygum tínum!“

2

Seinna Kongabók 1:15 Seinna Kongabók

Tá segði eingil HARRANS við Elias: „Far oman við honum, og ræðst ikki hann!“* So reistist hann og fór oman við honum til kongin.

2

Seinna Kongabók 1:16 Seinna Kongabók

Og hann segði við kongin: „So sigur HARRIN: Aftur fyri at tú sendi menn avstað og ætlaði at spyrja Ba’al-Zebub, gudin í Ekron – mundi tað vera, tí eingin Gud er í Ísrael, sum tú kundi spyrja! – so skalt tú ikki koma úr aftur songini, sum tú ert lagstur í – tú skalt doyggja!“

2

Seinna Kongabók 1:17 Seinna Kongabók

Og hann doyði – eftir tí orði HARRANS, ið Elias hevði talað. Jóram* tók ríkið eftir hann, annað árið ið judakongur Jóram, sonur Jósafat, sat við stýrið; tí hann átti ongan son.

2

Seinna Kongabók 1:18 Seinna Kongabók

Tað, ið annars er at siga um Ahazja, um tað, ið hann gjørdi, er skrivað í kongakrøniku Ísraels.

2

Orðtøkini 6:25 Orðtøkini

– Tráa ikki í hjarta tínum eftir vakurleika hennara, lat hana ikki fanga teg við eygnakøstum sínum!

2

Orðtøkini 6:32 Orðtøkini

Tann, ið drívur hor við konu, er vitleysur; eingin ger slíkt uttan tann, ið vil forkoma sær sjálvum.

2

Esaias 2:3 Esaias

ja, mong fólkasløg skulu fara avstað og siga: „Komið, latið okkum fara niðan á fjall HARRANS, til hús Jákups Guds, so Hann kann læra okkum leiðir Sínar, og vit kunnu ganga á gøtum Hansara!“ Tí av Zion skal ganga út opinbering, og orð HARRANS úr Jerusalem.

2

Jeremias 29:11 Jeremias

Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.

2

Matteus 5:32 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið skilst frá konu síni fyri nakað annað enn hor, ger, at hon drívur hor, og hvør tann, ið tekur fráskilda kvinnu til ekta, drívur hor.

2

Matteus 24:2 Matteus

Men Hann tók til orða og segði við teir: „Síggja tit ikki alt hetta? Sanniliga, sigi Eg tykkum: Her skal ikki verða latin steinur eftir á steini, sum ikki skal brótast niður.“

2

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

2

Jóhannes 3:17 Jóhannes

Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.

2

Rómverjabrævið 1:1 Rómverjabrævið

Paulus, tænari Jesu Krists, kallaður til ápostul, kosin at kunngera evangelium Guds,

2

Rómverjabrævið 1:2 Rómverjabrævið

sum Hann frammanundan í heilagum skriftum hevði lovað við profetum Sínum,

2

Rómverjabrævið 1:3 Rómverjabrævið

um Son Hansara, sum eftir holdinum er føddur av ætt Dávids,

2

Rómverjabrævið 1:4 Rómverjabrævið

og sum eftir Anda heilagleikans er við kraft prógvaður at vera Sonur Guds við uppreisn frá hinum deyðu – Jesus Kristus, Harra okkara.

2

Rómverjabrævið 1:5 Rómverjabrævið

Við Honum hava vit fingið náði og ápostlaembæti til at virka trúarlýdni millum øll heidningafólkini – navni Hansara til heiður;

2

Rómverjabrævið 1:6 Rómverjabrævið

millum teirra eru tit við – hini kallaðu Jesu Krists.

2

Rómverjabrævið 1:7 Rómverjabrævið

– Til øll hini elskaðu Guds, sum í Róm eru, kallað, heilag: Náði veri við tykkum, og friður frá Gudi, Faðir okkara, og Harranum Jesusi Kristi!

2

Rómverjabrævið 1:8 Rómverjabrævið

Fyrst takki eg Gudi mínum við Jesusi Kristi fyri tykkum øll, at trúgv tykkara er tiltikin um allan heimin.

2

Rómverjabrævið 1:9 Rómverjabrævið

Tí Gud, sum eg í anda mínum tæni í evangeliinum um Son Hansara, er vitni mítt, hvussu eg uttan íhald minnist tykkum

2

Rómverjabrævið 1:10 Rómverjabrævið

og altíð í bønum mínum biði um, at mær tó til endan einaferð skal eydnast, eftir vilja Guds, at koma til tykkara.

2

Rómverjabrævið 1:11 Rómverjabrævið

Tí mær leingist at síggja tykkum, fyri at eg kann lata tykkum fáa part í onkrari andaligari náðigávu, so tit kunnu styrkjast

2

Rómverjabrævið 1:12 Rómverjabrævið

– eg meini við: At eg hjá tykkum kann verða lívgaður saman við tykkum við felags trúgv okkara, tykkara og míni.

2

Rómverjabrævið 1:13 Rómverjabrævið

Eg vil ikki, brøður, at tit skulu vera óvitandi um, at eg mangan havi ætlað at koma til tykkara – men higartil havi eg verið hindraður – so eg kundi fingið nakað av ávøksti, eisini tykkara millum, eins og millum hini heidningafólkini.

2

Rómverjabrævið 1:14 Rómverjabrævið

Eg standi í skuld, bæði til Grikkar og aðrar tjóðir, bæði til vís og fávís.

2

Rómverjabrævið 1:15 Rómverjabrævið

Eg eri tí – fyri mín part – til reiðar at kunngera evangeliið, eisini fyri tykkum, sum eru í Róm.

2

Rómverjabrævið 1:16 Rómverjabrævið

Tí eg skammist ikki við evangeliið; tað er jú kraft Guds, hvørjum tí til frelsu, sum trýr, bæði Jøda – fyrst – og Grikka.

2

Rómverjabrævið 1:17 Rómverjabrævið

Rættvísi Guds av trúgv opinberast í tí fyri trúgv – sum skrivað er: „Hin rættvísi skal liva av trúgv.“

2

Rómverjabrævið 1:18 Rómverjabrævið

Tí vreiði Guds verður opinberað av Himli yvir alt gudloysi og alla órættvísi menniskja, sum við órættvísi kúga sannleikan.

2

Rómverjabrævið 1:19 Rómverjabrævið

Tað, sum vitast kann um Gud, liggur teimum jú opið; Gud hevur gjørt teimum tað opinbert.

2

Rómverjabrævið 1:20 Rómverjabrævið

Ósjónliga vera Hansara, bæði æviga kraft og guddómleiki Hansara, sæst frá skapan heimsins; tað skilst av verkum Hansara; tey hava tí onga avsakan.

2

Rómverjabrævið 1:21 Rómverjabrævið

Tí hóast tey kendu Gud, ærdu tey Hann ikki sum Gud og takkaðu Honum ikki, men vórðu fáfongd í hugsanum sínum, og í dárahjarta teirra gjørdist myrkt.

2

Rómverjabrævið 1:22 Rómverjabrævið

Meðan tey róstu sær av at vera vís, vórðu tey dárar

2

Rómverjabrævið 1:23 Rómverjabrævið

og skiftu dýrd hins ódeyðiliga Guds um við mynd, ið líktist deyðiligum menniskja og fuglum, fýrføttum dýrum og skriðdýrum.

2

Rómverjabrævið 1:24 Rómverjabrævið

Tí gav Gud tey eisini upp í hjartans lystir teirra til óreinsku, til at vanæra likam síni hvørt við øðrum.

2