kensluborið hjúnaskarp

Matteus 5:27 Matteus

Tit hava hoyrt, at sagt er: „Tú mást ikki dríva hor.“

11

Matteus 5:28 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið hyggur á kvinnu og hevur hug á henni, hevur longu drivið hor við henni í hjarta sínum.

11

Jeremias 17:9 Jeremias

Svikafullari er hjartað enn alt annað, og ónt er tað – hvør kennir tað!

5

Efesusbrævið 5:1 Efesusbrævið

Verðið tí eftirfylgjarar Guds sum elskað børn,

4

Efesusbrævið 5:2 Efesusbrævið

og livið í kærleika, eins og Kristus elskaði okkum og gav Seg sjálvan fyri okkum sum gávu og offur, Gudi til tokkaligan anga!

4

Efesusbrævið 5:3 Efesusbrævið

Men siðloysi og øll óreinska og havisjúka má ikki so mikið sum nevnast millum tykkara, soleiðis sum heilagum sømir,

4

Efesusbrævið 5:4 Efesusbrævið

ei heldur skammleysur atburður, dáratala og ótilhoyriligt skemt – einki av hesum sømir seg – nei, heldur takkargerð.

4

Efesusbrævið 5:5 Efesusbrævið

Tí tað vita og skilja tit, at eingin siðloysingur ella óreinur hevur arv í ríki Kristusar og Guds, ei heldur nakar havisjúkur – sum jú er avgudadýrkari.

4

Efesusbrævið 5:6 Efesusbrævið

Latið ongan dára tykkum við tómum orðum! Fyri slíkt kemur vreiði Guds yvir børn ólýdnisins.

4

Efesusbrævið 5:8 Efesusbrævið

Tit vóru jú myrkur fyrr, men nú eru tit ljós í Harranum; livið sum børn ljósins!

4

Efesusbrævið 5:9 Efesusbrævið

Ávøkstur ljósins vísir seg jú í allari góðsku og rættvísi og í øllum sannleika.

4

Efesusbrævið 5:10 Efesusbrævið

– Ja, rannsakið, hvat Harranum toknast!

4

Efesusbrævið 5:11 Efesusbrævið

Og havið einki samfelag við verk myrkursins, sum ongan ávøkst bera, nei, revsið tey heldur!

4

Efesusbrævið 5:12 Efesusbrævið

Tí tað, sum av teimum verður gjørt í loyndum, er skomm enntá at taka upp á tunguna!

4

Efesusbrævið 5:13 Efesusbrævið

Men alt hetta verður opinberað, táið tað verður revsað av ljósinum; alt, sum opinberað verður, er jú ljós.

4

Efesusbrævið 5:14 Efesusbrævið

Tí sigur skriftin: „Vakna, tú, ið svevur, og rís upp frá hinum deyðu, so skal Kristus lýsa tær!“

4

Efesusbrævið 5:15 Efesusbrævið

Aktið tí væl eftir, hvussu tit liva, ikki sum óvís, men sum vís,

4

Efesusbrævið 5:16 Efesusbrævið

og keypið hina lagaligu tíð – tí dagarnir eru óndir!

4

Efesusbrævið 5:17 Efesusbrævið

Verið tá ikki dárar, men skiljið, hvat vilji Harrans er!

4

Efesusbrævið 5:18 Efesusbrævið

Drekkið tykkum ikki drukkin av víni – í tí er spilling! Nei, latið tykkum fylla av Andanum,

4

Efesusbrævið 5:19 Efesusbrævið

so tit tala hvørt til annað við sálmum, lovsongum og andaligum vísum – syngið og spælið fyri Harranum í hjarta tykkara,

4

Efesusbrævið 5:20 Efesusbrævið

og takkið altíð Gudi og Faðirinum fyri alt, í navni Harra okkara Jesu Krists!

4

Efesusbrævið 5:21 Efesusbrævið

Verið hvørt øðrum undirgivið í ótta Kristusar!

4

Efesusbrævið 5:22 Efesusbrævið

Tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar – sum Harranum!

4

Efesusbrævið 5:23 Efesusbrævið

Tí maðurin er høvur konu sínar, eins og Kristus er høvur samkomunnar, Hann, sum er Frelsari likams Síns.

4

Efesusbrævið 5:24 Efesusbrævið

Ja, eins og samkoman er Kristusi undirgivin, skulu eisini konurnar í øllum vera monnum sínum undirgivnar.

4

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

4

Efesusbrævið 5:26 Efesusbrævið

fyri at Hann kundi halga og reinsa hana við vatnbaðnum í orðinum,

4

Efesusbrævið 5:27 Efesusbrævið

so Hann sjálvur kundi leiða samkomuna fram fyri Seg í dýrd, uttan plett, rukku ella nakað slíkt, nei, at hon kundi vera heilag og lýtaleys!

4

Efesusbrævið 5:28 Efesusbrævið

Soleiðis eru menninir bundnir at elska konur sínar sum síni egnu likam; tann, ið elskar konu sína, elskar seg sjálvan.

4

Efesusbrævið 5:29 Efesusbrævið

Aldri hevur jú nakar hatað sítt egna hold; nei, hann føðir tað og hevur umsorgan fyri tí – eins og Kristus ger við samkomuna.

4

Efesusbrævið 5:30 Efesusbrævið

Tí vit eru limir likams Hansara.

4

Efesusbrævið 5:31 Efesusbrævið

Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold.

4

Efesusbrævið 5:32 Efesusbrævið

Hetta loyndarmál er stórt – tað er Kristus og samkomuna, eg hugsi um við hesum.

4

Efesusbrævið 5:33 Efesusbrævið

Tó skal eisini ein og hvør tykkara elska konu sína sum seg sjálvan. Og konan skal vísa manninum virðing.

4

Jákupsbrævið 5:16 Jákupsbrævið

Játtið tí syndirnar hvør fyri øðrum, og biðið hvør fyri øðrum, fyri at tit kunnu verða grødd! Bøn, biðin av rættvísum manni, avrikar nógv, táið hon verður biðin við kraft.

4

Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið

Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.

3

Seinna Korintbrævið 10:5 Seinna Korintbrævið

– táið vit bróta niður hugsannabygningar og alt høgt, sum reisir seg móti kunnskapinum um Gud, og taka hvørja hugsan til fanga undir lýdni fyri Kristusi,

3

Sálmarnir 62:11 Sálmarnir

Lítið ikki á rán, setið ikki tóma vón á rænt góðs! Um ríkdómurin veksur – setið ikki hjartað til tað!

2

Sálmarnir 62:12 Sálmarnir

Eina ferð hevur Gud sagt, ja, tvær ferðir havi eg hoyrt hetta – at styrkin er Guds.

2

Fyrra Korintbrævið 6:18 Fyrra Korintbrævið

Flýggið siðloysi! Øll onnur synd, ið menniskjað kann gera, er uttan fyri likamið; men tann, ið drívur siðloysi, syndar móti sínum egna likami.

2

Fyrra Korintbrævið 13:1 Fyrra Korintbrævið

Um eg so tali við tungum menniskja og eingla, men havi ikki kærleika, eri eg vorðin ljóðandi málmur ella klingandi bjølla.

2

Fyrra Korintbrævið 13:2 Fyrra Korintbrævið

Um eg so havi profetagávu, kenni øll loyndarmál og eigi allan kunnskap, og um eg so havi alla trúgv, so eg kann flyta fjøll, men havi ikki kærleika, eri eg einki.

2

Fyrra Korintbrævið 13:3 Fyrra Korintbrævið

Og um eg so býti út, fátækum til føði, alt, ið eg eigi, og um eg so gevi likam mítt at verða brent, men havi ikki kærleika, batar tað mær einki.

2

Fyrra Korintbrævið 13:4 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin er langmóðigur, er mildur; kærleikin ber ikki øvund, kærleikin reypar ikki, blásist ikki upp;

2

Fyrra Korintbrævið 13:5 Fyrra Korintbrævið

hann ber seg ikki ósømiliga at, søkir ikki sítt egna, goymir ikki agg, tilroknar ikki hitt illa;

2

Fyrra Korintbrævið 13:6 Fyrra Korintbrævið

hann gleðist ikki yvir órættvísi, men gleðist yvir sannleika;

2

Fyrra Korintbrævið 13:7 Fyrra Korintbrævið

hann breiðir yvir alt, trýr øllum, vónar alt, tolir alt.

2

Fyrra Korintbrævið 13:8 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin fellur aldri burtur. Men profetagávur – tær skulu fáa enda; somuleiðis tungutala – hon skal halda uppat; og kunnskapur – hann skal fáa enda.

2