kampsport

Sálmarnir 144:1 Sálmarnir

Eftir Dávid. Lovaður veri HARRIN, klettur mín, sum lærir upp armar mínar til stríð, fingrar mínar til bardaga,

8

Onnur Mósebók 15:3 Onnur Mósebók

HARRIN er hermaður – HARRIN er navn Hansara.

5

Sálmarnir 18:31 Sálmarnir

Vegur Guds er fullkomin, orð HARRANS er reint, Hann er øllum teimum skjøldur, sum søkja sær skjól hjá Honum.

5

Sálmarnir 18:32 Sálmarnir

Ja, hvør er Gud uttan HARRIN, hvør er klettur uttan Gud okkara,

5

Sálmarnir 18:33 Sálmarnir

tann Gud, sum gyrðir meg við styrki og javnar mær vegin,

5

Sálmarnir 18:34 Sálmarnir

gevur mær føtur sum hindanna og letur meg standa á hæddum mínum,

5

Sálmarnir 18:35 Sálmarnir

venur hendur mínar til hernað, so armar mínir spenna koparbogan!

5

Orðtøkini 24:11 Orðtøkini

Frels tey, sum verða leidd til deyðan, og halt teimum aftur, sum piprandi fara avstað at verða dripin!

4

Fyrra Korintbrævið 9:24 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at teir, sum á skeiðvøllinum renna, renna víst allir, men bert ein fær sigurslønina! Rennið soleiðis, fyri at tit kunnu vinna hana!

4

Fyrra Korintbrævið 9:25 Fyrra Korintbrævið

Teir, sum eru við í kappleikum, eru allir fráhaldandi í øllum; teir gera tað fyri at fáa forgeingiligan krans, men vit fyri at fáa óforgeingiligan.

4

Fyrra Korintbrævið 9:26 Fyrra Korintbrævið

Eg renni tí ikki eins og upp á óvist; eg berjist ikki sum ein, ið høggur í luftina;

4

Fyrra Korintbrævið 9:27 Fyrra Korintbrævið

nei, eg kúgi likam mítt og haldi tað í trældómi, fyri at eg, sum prædikað havi fyri øðrum, skal ikki sjálvur verða vrakaður.

4

Onnur Mósebók 22:2 Onnur Mósebók

Verður tjóvurin tikin, meðan hann brýtur inn, og sligin, so hann doyr, skal tað ikki verða roknað fyri manndráp.

3

Onnur Mósebók 22:3 Onnur Mósebók

Men er sólin undankomin, so verður tað roknað fyri manndráp. Tjóvurin skal lata fulla bót. Eigur hann ikki so mikið, skal hann verða seldur til bót fyri tað, ið hann hevur stolið.

3

Fyrsta Mósebók 14:14 Fyrsta Mósebók

Táið Ábram nú frætti, at skyldmaður hansara var tikin til fanga, vápnaði hann tænarar sínar, 318 royndar menn, føddar í húsi hansara, og helt eftir teimum líka til Dan.

2

Fyrsta Mósebók 14:15 Fyrsta Mósebók

Har býtti hann menn sínar sundur, leyp um náttina á teir, hann og menn hansara, og vann teir, og elti teir síðani líka til Hoba, norðan fyri Damaskus.

2

Fyrsta Mósebók 14:16 Fyrsta Mósebók

Alt góðsið tók hann aftur; eisini Lot, skyldmann sín, og alt tað, ið hann átti, hevði hann aftur við sær, somuleiðis kvinnurnar og alt hitt fólkið.

2

Onnur Mósebók 2:11 Onnur Mósebók

Um hesa tíðina fór Móses, sum nú var vaksin, út til brøður sínar og hugdi at, hvussu teir trælaðu og sleipaðu. Og tá fekk hann at síggja ein Egypta sláa ein Hebreara, ein av brøðrum sínum.

2

Onnur Mósebók 2:12 Onnur Mósebók

Tá hugdi hann rundan um seg í allar ættir, og táið hann sá, at eingin var har um vegir, so drap hann Egyptan og gróv hann niður í sandin.

2

Onnur Mósebók 2:13 Onnur Mósebók

Men táið hann so dagin eftir aftur fór út, fekk hann at síggja tveir Hebrearar berjast. Tá segði hann við hann, ið órættin hevði: „Skalt tú sláa landsmann tín!“

2

Onnur Mósebók 2:14 Onnur Mósebók

Hann svaraði: „Hvør hevur sett teg til høvdinga og dómara yvir okkum! Tú ætlar kanska at drepa meg, sum tú drapst Egyptan!“ – Tá varð Móses ræddur og hugsaði: „So sanniliga er tað komið út!“

2

Onnur Mósebók 2:15 Onnur Mósebók

Eisini Farao fekk tað at vita og royndi at fáa Móses dripnan; men Móses flýddi undan Farao og slapp sær til Midjansland, og har setti hann seg við ein brunn.

2

Onnur Mósebók 2:16 Onnur Mósebók

Presturin í Midjan hevði sjey døtur; tær komu nú hagar og oystu vatn upp og fyltu trogini fyri at brynna smáfænum hjá faðir sínum.

2

Onnur Mósebók 2:17 Onnur Mósebók

Tá komu hirðarnir og ætlaðu at reka tær burtur; men Móses reisti seg og hjálpti teimum og brynti smáfæi teirra.

2

Onnur Mósebók 2:18 Onnur Mósebók

Táið tær so komu heimaftur til Re’uel, faðir sín, segði hann: „Hvussu ber tað til, at tit koma so tíðliga til hús í dag?“

2

Onnur Mósebók 2:19 Onnur Mósebók

Tær svaraðu: „Har var ein Egypti, sum hjálpti okkum móti hirðunum, ja, hann oysti eisini vatn fyri okkum og brynti smáfænum.“

2

Onnur Mósebók 21:22 Onnur Mósebók

Táið menn fara saman at berjast og fíra undir konu, ið er við barn, so at hon hittir reis, men eingin onnur vanlukka stendst av, so skal hann, ið gjørdi tað, lata í bót tað, ið maður konuna leggur á; hann skal lata tað, ið dómarar áleggja.

2

Seinna Sámuelsbók 22:35 Seinna Sámuelsbók

Hann venur hendur mínar til hernað, so armar mínir spenna koparbogan!

2

Seinna Sámuelsbók 23:20 Seinna Sámuelsbók

Benaja, sonur Jójada, úr Kabze’el, var reystmenni, ið hevði útint stór manndómsverk; hann feldi báðar leyvukapparnar í Móab. Ein dagin tað hevði kavað, fór hann niður og drap eina leyvu í einum brunni.

2

Seinna Sámuelsbók 23:21 Seinna Sámuelsbók

Eisini drap hann ein Egypta, risavaksnan mann; Egyptin hevði spjót í hondini; men hann fór við stavi sínum ímóti honum, rykti spjótið úr hond Egyptans og drap hann við hansara egna spjóti.

2

Hoseas 12:4 Hoseas

Í móðurlívi helt hann í hæl bróður síns, og í manndómsmegi síni bardist hann við Gud.

2

Matteus 10:16 Matteus

Eg sendi tykkum út sum seyð mitt ímillum úlvar! Verið tí klókir sum ormar og einfaldir sum dúvur!

2

Matteus 16:21 Matteus

Frá teirri tíð byrjaði Jesus at gera lærisveinum Sínum kunnigt, at Hann skuldi fara til Jerusalem og líða nógv av hinum elstu og høvuðsprestunum og hinum skriftlærdu og verða dripin og rísa upp aftur triðja dagin.

2

Matteus 16:22 Matteus

Tá tók Pætur Hann burturfrá og fór at hava at Honum og segði: „Gud bjargi Tær, Harri! Aldri skal hetta henda Teg!“

2

Matteus 16:23 Matteus

Men Hann vendi Sær á og segði við Pætur: „Vík aftur um Meg, Satan! Tú ert Mær til ástoyt; tí tú hugsar ikki um tað, sum Gudi hoyrir til, men um tað, sum menniskjum hoyrir til!“

2

Matteus 16:24 Matteus

Tá segði Jesus við lærisveinar Sínar: „Vil onkur koma aftan á Mær, má hann avnokta seg sjálvan og taka upp kross sín og fylgja Mær.

2

Matteus 16:25 Matteus

Tí tann, sum vil bjarga lívinum, skal missa tað; men tann, sum missir lív sítt fyri Mína skuld, skal finna tað.

2

Matteus 16:26 Matteus

Tí hvat batar tað menniskjanum, um tað vinnur allan heimin, men má lata sál sína afturfyri! Ella hvat kann menniskja geva aftur fyri sál sína!

2

Matteus 16:27 Matteus

Menniskjasonurin skal koma í dýrd Faðirs Síns við einglum Sínum; og tá skal Hann lata ein og hvønn fáa aftur eftir atburði hansara.

2

Matteus 16:28 Matteus

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Nøkur av teimum, ið her standa, skulu ikki smakka deyðan, fyrrenn tey síggja Menniskjasonin koma í ríki Sínum.“

2

Ápostlasøgan 3:15 Ápostlasøgan

Høvdinga lívsins drópu tit, Hann, sum Gud reisti upp frá hinum deyðu – sum vit eru vitni um.

2

Efesusbrævið 6:13 Efesusbrævið

Farið tí í øll herklæði Guds, so tit kunnu vera ment at gera mótstøðu hin ónda dag og standa eftir at hava vunnið sigur á øllum!

2

Efesusbrævið 6:14 Efesusbrævið

Standið tá gyrd um lendar tykkara við sannleika og latin í brynju rættvísinnar!

2

Efesusbrævið 6:15 Efesusbrævið

Havið sum skógvar á fótunum bardagahugin, ið evangelium friðarins gevur!

2

Efesusbrævið 6:16 Efesusbrævið

Og lyftið umframt alt hetta skjøld trúarinnar! Við honum skulu tit vera ment at sløkkja allar gløðandi pílar hins ónda.

2

Efesusbrævið 6:17 Efesusbrævið

Takið hjálm frelsunnar og svørð Andans – sum er orð Guds,

2

Efesusbrævið 6:18 Efesusbrævið

biðjandi í Andanum eina og hvørja tíð við allari ákallan og bøn, árvakin í tí og altíð áhaldandi og biðjandi fyri øllum hinum heilagu –

2

Titusarbrævið 1:15 Titusarbrævið

Alt er hinum reinu reint; men hinum óreinu og vantrúgvandi er einki reint; nei, bæði sinni og samvitska teirra eru dálkað.

2

Versir