kall / starvsleið

Efesusbrævið 4:1 Efesusbrævið

Eg áminni tykkum tí, eg, fangin í Harranum, at liva kallinum verdiga, sum tit vórðu kallað við,

13

Rómverjabrævið 12:4 Rómverjabrævið

Tí eins og vit hava nógvar limir á einum likami, men allir limirnir hava ikki sama starv,

11

Rómverjabrævið 12:5 Rómverjabrævið

soleiðis eru vit mongu eitt likam í Kristusi, men hvørt fyri seg eru vit limir hvørs annars.

11

Rómverjabrævið 12:6 Rómverjabrævið

Við tað at vit nú hava ymiskar náðigávur, eftir náðini, ið okkum er givin, so latið okkum – um tað nú er profetagáva – nýta hana, eftir sum vit hava trúgv,

11

Rómverjabrævið 12:7 Rómverjabrævið

ella – um tað er tænasta – so latið okkum akta eftir tænastuni, ella – um ein er lærari – eftir lærdóminum,

11

Rómverjabrævið 12:8 Rómverjabrævið

ella – um ein áminnir – eftir áminningini! Tann, ið býtir út, geri tað av ærligum huga! Tann, ið fyristøðumaður er, veri tað við ídni! Tann, ið miskunn ger, geri tað við gleði!

11

Jeremias 29:11 Jeremias

Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.

7

„Andi Harrans er yvir Mær, tí Hann hevur salvað Meg at kunngera fátækum evangeliið; Hann hevur sent Meg at grøða hini hjartabrotnu, at bera fangum boð um, at teir skulu sleppa leysir, og blindum, at tey skulu fáa sjón, at gera kúgað frí,

7

Efesusbrævið 4:2 Efesusbrævið

við øllum eyðmjúkleika og spakføri, við langmóði, so tit í kærleika umbera hvørt annað

6

Efesusbrævið 4:3 Efesusbrævið

og leggja tykkum eina við at verða verandi í einleika Andans í bandi friðarins:

6

Efesusbrævið 4:4 Efesusbrævið

Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara,

6

Efesusbrævið 4:5 Efesusbrævið

ein Harri, ein trúgv, ein dópur,

6

Efesusbrævið 4:6 Efesusbrævið

ein Gud, Faðir alra, sum er yvir øllum, við øllum og í øllum.

6

Efesusbrævið 4:7 Efesusbrævið

Men hvørjum einstøkum av okkum varð náðin givin eftir máli gávu Kristusar.

6

Efesusbrævið 4:8 Efesusbrævið

Tí sigur skriftin: „Hann fór upp á hæddina, førdi fangar burtur og gav menniskjunum gávur.“

6

Efesusbrævið 4:9 Efesusbrævið

Hetta orð: „Hann fór upp“ – hvat er tað annað, enn at Hann fyrst fór niður til hinar lægru partar jarðarinnar!

6

Efesusbrævið 4:10 Efesusbrævið

Hann, sum niður fór, er eisini tann, sum upp fór – yvir allar himlar, fyri at Hann skuldi fylla alt.

6

Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið

Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,

6

Efesusbrævið 4:12 Efesusbrævið

fyri at hini heilagu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging,

6

Efesusbrævið 4:13 Efesusbrævið

inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists.

6

Matteus 22:14 Matteus

Tí mong eru kallað, men fá eru útvald.“

5

Jóhannes 15:16 Jóhannes

Tit hava ikki útvalt Meg, nei, Eg havi útvalt tykkum; og Eg havi sett tykkum til tað, at tit skulu fara út og bera ávøkst, og ávøkstur tykkara skal vara við, so Faðirin kann geva tykkum alt, sum tit biðja Hann um í navni Mínum.

4

Fyrra Korintbrævið 7:17 Fyrra Korintbrævið

Tó skal ein og hvør gera, so sum Harrin hevur givið honum, sum Gud hevur kallað hann. Soleiðis skipi eg fyri í øllum samkomunum.

4

Fyrra Korintbrævið 7:18 Fyrra Korintbrævið

Varð ein kallaður sum umskorin, skal hann ikki aftur gera seg líkan hinum óumskornu; varð ein kallaður sum óumskorin, skal hann ikki lata seg umskera.

4

Fyrra Korintbrævið 7:19 Fyrra Korintbrævið

At vera umskorin hevur einki at týða; at vera óumskorin hevur einki at týða – men at halda boð Guds.

4

Fyrra Korintbrævið 7:20 Fyrra Korintbrævið

Ein og hvør verði verandi í tí kalli, sum hann varð kallaður í!

4

Fyrra Korintbrævið 7:21 Fyrra Korintbrævið

Vart tú kallaður sum trælur, so ger tær onga sorg av tí! Men kanst tú eisini verða frælsur, so tak fyrr tað!*

4

Fyrra Korintbrævið 7:22 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, sum kallaður er í Harranum sum trælur, er hin frígivni Harrans; á sama hátt er eisini tann, ið kallaður er sum frælsur, trælur Kristusar.

4

Fyrra Korintbrævið 7:23 Fyrra Korintbrævið

Tit eru dýrt keypt – verðið ikki menniskjatrælir!

4

Fyrra Korintbrævið 7:24 Fyrra Korintbrævið

Í tí standi, sum ein og hvør varð kallaður í, brøður – í honum verði hann verandi hjá Gudi!

4

Rómverjabrævið 11:29 Rómverjabrævið

Tí náðigávur Sínar og kall Sítt angrar Gud ikki.

3

Kolossibrævið 3:23 Kolossibrævið

Hvat tit so gera, gerið tað av hjarta, sum fyri Harran og ikki fyri menniskju!

3

Matteus 28:16 Matteus

Men hinir ellivu lærisveinarnir fóru til Galilea, til fjallið, har Jesus hevði sett teimum stevnu.

2

Matteus 28:17 Matteus

Táið teir sóu Hann, tilbóðu teir Hann; men summir ivaðust.

2

Matteus 28:18 Matteus

Tá steig Jesus fram, talaði til teirra og segði: „Mær er givið alt vald í Himli og á jørð.

2

Matteus 28:19 Matteus

Farið tí út og gerið øll fólkasløg til lærisveinar, doypið teir til navn Faðirsins, Sonarins og Heilaga Andans,

2

Matteus 28:20 Matteus

og lærið teir at halda alt, ið Eg havi boðið tykkum! Og Eg eri við tykkum allar dagar, líka til enda tíðarinnar.“

2

Markus 1:17 Markus

Jesus segði við teir: „Fylgið Mær, so skal Eg gera tykkum til menniskjafiskimenn!“

2

Markus 1:18 Markus

Við tað sama fóru teir frá gørnunum og fylgdu Honum.

2

Markus 1:19 Markus

Táið Hann var komin eitt sindur longur, sá Hann Jákup, son Zebedeus, og Jóhannes, bróður hansara; teir bøttu gørn síni í bátinum.

2

Markus 1:20 Markus

Hann kallaði teir við tað sama, og teir fylgdu Honum og lótu faðir sín, Zebedeus, vera eftir á bátinum við daglønamonnunum.

2

Seinna Tessalonikabrævið 1:11 Seinna Tessalonikabrævið

Tí biðja vit eisini altíð fyri tykkum, at Gud okkara skal rokna tykkum kalli Sínum verd og við kraft fylla tykkum við øllum hugi til hitt góða og til verk trúarinnar,

2