Jonathan og Davíð

Fyrra Sámuelsbók 18:8 Fyrra Sámuelsbók

Tá kom ógvuliga ilt í Saul; hesi orð dámdi honum illa, og hann segði: „Dávidi geva tær tíggjutúsund, og mær geva tær túsund – nú er einki eftir hjá honum uttan at fáa kongadømið!“

2

Fyrra Sámuelsbók 18:9 Fyrra Sámuelsbók

– Frá tí degi hevði Saul ilt eyga á Dávidi.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:10 Fyrra Sámuelsbók

Dagin eftir kom illur andi frá Gudi á Saul, so hann leikaði óður inni í húsinum, meðan Dávid spældi á hørpuni, sum hann hvønn dag var vanur. Saul hevði spjót í hondini,

2

Fyrra Sámuelsbók 18:11 Fyrra Sámuelsbók

og tað kastaði hann og hugsaði: „Eg skal renna tað gjøgnum Dávid og inn í bróstið!“ Men Dávid hevði seg undan tvær ferðir.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:12 Fyrra Sámuelsbók

Tá fór Saul at ræðast Dávid, við tað at HARRIN var við honum – men frá Saul var Hann vikin.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:13 Fyrra Sámuelsbók

Tí læt Saul hann frá sær og setti hann til høvuðsmann yvir túsund; og hann fór út í bardaga og heimaftur, á odda hjá hermonnunum.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:14 Fyrra Sámuelsbók

Eydnan var við Dávidi í øllum, sum hann tók sær fyri – tí HARRIN var við honum.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:15 Fyrra Sámuelsbók

Táið Saul sá, hvussu eydnan var við honum, ræddist hann hann enn meiri.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:16 Fyrra Sámuelsbók

Men alt Ísrael og Juda elskaði Dávid; tí hann fór út í bardaga og heimaftur á odda hjá teimum.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:17 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Saul við Dávid: „Hygg, her er hin eldra dóttir mín, Merab, hana skal eg lata teg fáa til konu – lat meg nú bert síggja, at tú ert djarvur hermaður og stríðir í bardøgum HARRANS!“ – Tí Saul hugsaði: „Hann skal ikki falla fyri hond míni, nei, Filistarar skulu fella hann!“

2

Fyrra Sámuelsbók 18:18 Fyrra Sámuelsbók

Men Dávid svaraði Saul: „Hvør eri eg, og hvat er fólk mítt, ætt faðirs míns í Ísrael, at eg skuldi verðið dótturmaður kongs!“

2

Fyrra Sámuelsbók 18:19 Fyrra Sámuelsbók

– Men táið tíðin kom, at Merab, dóttir Saul, skuldi verða givin Dávidi til konu, varð hon givin Adriel úr Mehola.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:20 Fyrra Sámuelsbók

Nú var Mikal, dóttir Saul, so góð við Dávid. Hetta fekk Saul at vita, og honum dámdi tað væl;

2

Fyrra Sámuelsbók 18:21 Fyrra Sámuelsbók

tí Saul hugsaði: „Eg skal lata hann fáa hana, fyri at hon kann verða honum snerra, so hann fellur fyri filistarahond!“ Saul segði tí við Dávid: „Við hini dóttur míni skalt tú í dag verða dótturmaður mín!“

2

Fyrra Sámuelsbók 18:22 Fyrra Sámuelsbók

Og Saul gav tænarum sínum hetta boð: „Tutlið Dávidi hetta í oyrað: „Kongi dámar teg væl, og allir tænarar hansara eru góðir við teg; verð tí nú dótturmaður kongs!““

2

Fyrra Sámuelsbók 18:23 Fyrra Sámuelsbók

Men táið tænarar Sauls tosaðu hetta við Dávid, svaraði hann: „Halda tit tað vera smávegis, at verða dótturmaður kongs? – Eg eri jú fátækur maður og havi lítið at týða!“

2

Fyrra Sámuelsbók 18:24 Fyrra Sámuelsbók

Tænarar Sauls bóru honum nú hetta aftur og søgdu: „So og so segði Dávid.“

2

Fyrra Sámuelsbók 18:25 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Saul: „So skulu tit siga við Dávid: „Kongur vil einki annað hava í brúðarkeyp enn 100 filistarayvirhúðir – so hann fær hevnt seg á fíggindar sínar!““ – Tí Saul vónaði at fáa Dávid feldan fyri filistarahond.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:26 Fyrra Sámuelsbók

Táið tænarar hansara bóru Dávidi hesi orð, játtaði hann fegin at verða dótturmaður kongs. Og áðrenn tíðin var úti,

2

Fyrra Sámuelsbók 18:27 Fyrra Sámuelsbók

gjørdi Dávid seg til, fór avstað við monnum sínum og drap 200 Filistarar; Dávid kom so við yvirhúðum teirra og legði tær í fullum tali fram fyri kongin – so hann kundi verða dótturmaður hansara. Tá gav Saul honum dóttur sína Mikal til konu.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:28 Fyrra Sámuelsbók

Men Saul sá og skilti, at HARRIN var við Dávidi, og at alt Ísrael elskaði hann.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:29 Fyrra Sámuelsbók

Tá ræddist Saul Dávid enn meiri, og Saul varð fíggindi Dávids alla tíð sína.

2

Fyrra Sámuelsbók 18:30 Fyrra Sámuelsbók

Men filistarahøvdingarnir herjaðu á í bardaganum, og hvørja ferð teir herjaðu á, hevði Dávid meiri eydnu við sær enn allir hermenn Sauls, so at navn hansara varð víða gitið.

2

Fyrra Sámuelsbók 23:16 Fyrra Sámuelsbók

Men Jónatan, sonur Saul, fór avstað og fór til Dávid í Hores og styrkti mót hansara í Gudi.

2

Seinna Sámuelsbók 1:1 Seinna Sámuelsbók

Táið Saul var deyður, og Dávid var komin aftur, eftir at hann hevði vunnið sigur á Amalekitum, steðgaði Dávid tveir dagar í Ziklag.

2

Seinna Sámuelsbók 1:2 Seinna Sámuelsbók

Tá kom triðja dagin maður úr herinum, frá Saul, við klæðunum skræddum og mold á høvdinum; táið hann kom til Dávid, kastaði hann seg til jarðar fyri honum.

2

Seinna Sámuelsbók 1:3 Seinna Sámuelsbók

Dávid spurdi hann: „Hvaðani kemur tú?“ Hann svaraði: „Eg eri flýddur úr heri Ísraels.“

2

Seinna Sámuelsbók 1:4 Seinna Sámuelsbók

Dávid segði við hann: „Hvussu hevur gingist? Sig mær tað!“ Hann svaraði: „Fólkið flýddi úr bardaganum; nógvir av fólkinum eru falnir og deyðir; eisini Saul og Jónatan, sonur hansara, eru deyðir.“

2

Seinna Sámuelsbók 1:5 Seinna Sámuelsbók

Tá segði Dávid við hin unga mannin, ið bar honum hesi tíðindi: „Hvussu veitst tú, at Saul og Jónatan, sonur hansara, eru deyðir?“

2

Seinna Sámuelsbók 1:6 Seinna Sámuelsbók

Hin ungi maðurin, ið hevði borið honum tíðindini, svaraði: „Tað bar so á, at eg kom niðan á Gilboafjall, og har fekk eg at síggja Saul, ið stóð fram á spjót sítt; vagnarnir og hestmenninir herjaðu harðliga á hann.

2

Seinna Sámuelsbók 1:7 Seinna Sámuelsbók

Táið hann nú vendi sær á og fekk at síggja meg, rópti hann meg, og eg svaraði: „Her eri eg!“

2

Seinna Sámuelsbók 1:8 Seinna Sámuelsbók

Hann spurdi: „Hvør ert tú?“ Eg svaraði: „Eg eri Amalekitur.“

2

Seinna Sámuelsbók 1:9 Seinna Sámuelsbók

Tá segði hann við meg: „Kom higar og gev mær deyðastingin! Tí eg havi fingið krampa, og lívsmegin er tó øll í mær enn.“

2

Seinna Sámuelsbók 1:10 Seinna Sámuelsbók

Eg fór tá yvir til hansara og gav honum deyðastingin; tí eg sá, at hann kom ikki at liva, táið hann var dottin. So tók eg kongaprýðið, ið hann hevði á høvdinum, og ringin, ið hann hevði um armin, og hevði tey við higar til harra mín.“

2

Seinna Sámuelsbók 1:11 Seinna Sámuelsbók

Tá treiv Dávid í klæði síni og skræddi tey, og sama gjørdu allir menninir, ið hjá honum vóru.

2

Seinna Sámuelsbók 1:12 Seinna Sámuelsbók

Og líka til kvølds syrgdu, grótu og fastaðu teir um Saul og Jónatan, son hansara, og um fólk HARRANS og hús Ísraels, at teir vóru falnir fyri svørði.

2

Seinna Sámuelsbók 1:13 Seinna Sámuelsbók

Síðani segði Dávid við hin unga mannin, ið hevði borið honum tíðindini: „Hvaðani ert tú?“ Hann svaraði: „Eg eri sonur ein Amalekit, ið er fluttur inn higar.“

2

Seinna Sámuelsbók 1:14 Seinna Sámuelsbók

Dávid segði við hann: „Ræddist tú kortini ikki at leggja hond á hin salvaða HARRANS og drepa hann?“

2

Seinna Sámuelsbók 1:15 Seinna Sámuelsbók

– So rópti Dávid ein av monnum sínum og segði: „Kom higar og høgg hann niður!“ Og hann drap hann.

2

Seinna Sámuelsbók 1:16 Seinna Sámuelsbók

Dávid segði við hann: „Blóð títt komi yvir títt egna høvd! Tí tín egni muður vitnaði móti tær, táið tú segði: „Eg havi dripið hin salvaða HARRANS.““

2

Seinna Sámuelsbók 1:17 Seinna Sámuelsbók

Dávid sang henda sorgarsong um Saul og Jónatan, son hansara,

2

Seinna Sámuelsbók 1:18 Seinna Sámuelsbók

og gav tað boð, at Judasynir skuldu læra „Bogan“* – hann er uppskrivaður í „Bók hinna sannhjartaðu“**:

2

Seinna Sámuelsbók 1:19 Seinna Sámuelsbók

„Prýði títt, Ísrael, liggur dripið á heyggjum tínum – á, at hetjurnar skuldu falla!

2

Seinna Sámuelsbók 1:20 Seinna Sámuelsbók

Sigið ikki frá tí í Gat, kunngerið tað ikki á gøtunum í Askalon – so ikki Filistaradøturnar fara at frøast, døtur hinna óumskornu at rópa av gleði!

2

Seinna Sámuelsbók 1:21 Seinna Sámuelsbók

Gilboafjøll! Ei falli døgg, og ei regn á tykkum, ei veri har markir, sum bera offurgávur! Tí har vórðu skjøldir kappanna vanærdir, skjøldur Sauls – ikki salvaður við olju.

2

Seinna Sámuelsbók 1:22 Seinna Sámuelsbók

Frá blóði falna, frá fiti kappanna veik bogi Jónatans ikki; aldri kom svørð Sauls ómettað aftur.

2

Seinna Sámuelsbók 1:23 Seinna Sámuelsbók

Saul og Jónatan, elskuligir og mildir í lívinum, skiltust ikki heldur í deyðanum; kvikari vóru teir enn ørnir, sterkari enn leyvur.

2

Seinna Sámuelsbók 1:24 Seinna Sámuelsbók

Á døtur Ísraels! Grátið um Saul, sum klæddi tykkum fagurt í purpur, og sum setti gullstás á klæði tykkara!

2

Seinna Sámuelsbók 1:25 Seinna Sámuelsbók

Á, at hetjurnar skuldu falla í stríðnum! Dripin liggur Jónatan á hæddum tínum!

2

Seinna Sámuelsbók 1:27 Seinna Sámuelsbók

– Á, at hetjurnar skuldu falla, hervápnini ganga til grundar!“

2