Jonathan og Davíð
101 versir um "Jonathan og Davíð"
Versir
Síða 1 av 3Fyrra Sámuelsbók 18:1 Fyrra Sámuelsbók
Táið Dávid var liðugur at tosa við Saul, varð hjarta Jónatans so bundið at hjarta Dávids, at hann elskaði hann sum sína egnu sál.
Fyrra Sámuelsbók 18:2 Fyrra Sámuelsbók
Sama dag tók Saul hann til sín og gav honum ikki loyvi at fara heimaftur til faðir sín.
Fyrra Sámuelsbók 18:3 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan gjørdi sáttmála við Dávid, tí hann elskaði hann sum sína egnu sál.
Fyrra Sámuelsbók 18:4 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan læt seg úr kappanum, sum hann var í, og gav Dávidi hann, somuleiðis herklæði síni, ja, enntá svørð sítt, boga sín og belti sítt.
Seinna Sámuelsbók 1:26 Seinna Sámuelsbók
Sárliga syrgi eg teg, bróðir mín Jónatan! Tú vart mær hjartans kærur; kærleiki tín var mær undurfullur, meiri enn kvinnukærleiki.
Fyrra Sámuelsbók 20:1 Fyrra Sámuelsbók
Men Dávid flýddi úr Najot við Rama og kom og segði við Jónatan: „Hvat havi eg gjørt! Hvat er misbrot mítt, og hvat havi eg syndað móti faðir tínum, síðani hann liggur mær eftir lívinum!“
Fyrra Sámuelsbók 20:2 Fyrra Sámuelsbók
Hann svaraði: „Tað skal aldri verða! Tú skalt ikki doyggja! Tú veitst, at pápi ger einki, hvørki stórt ella lítið, uttan hann letur meg vita av; hví skuldi pápi tá dult hetta fyri mær! Einki er í hasum!“
Fyrra Sámuelsbók 20:3 Fyrra Sámuelsbók
Men Dávid gjørdi eið upp á tað og segði: „Faðir tín veit fullvæl, at eg havi funnið náði fyri eygum tínum, og tí hugsar hann sum so: „Hetta má Jónatan ikki fáa at vita, tí so verður hann ringur!“ Men so satt sum HARRIN livir, og so satt sum tú livir: Ikki er meir enn eitt stig millum meg og deyðan!“
Fyrra Sámuelsbók 20:4 Fyrra Sámuelsbók
Tá segði Jónatan við Dávid: „Alt tað, ið tú vilt, skal eg gera fyri teg!“
Fyrra Sámuelsbók 20:5 Fyrra Sámuelsbók
Dávid svaraði Jónatan: „Í morgin er jú sólkomudagur, og tá skuldi eg sitið til borðs við kongi; men lat meg nú sleppa avstað, so skal eg krógva meg úti á markini inntil á kvøldi í ovurmorgin!
Fyrra Sámuelsbók 20:6 Fyrra Sámuelsbók
Saknar so faðir tín meg, skalt tú siga: „Dávid bønaði meg um loyvi at gera eina stutta ferð heim til Betlehem, við tað at øll ætt hansara nú ber fram árliga sláturoffur sítt har.“
Fyrra Sámuelsbók 20:7 Fyrra Sámuelsbók
Sigur hann tá: „Tað er gott!“ so er tænari tín vandaleysur; men verður hann illur, so kanst tú vera vísur í, at hann hevur sett sær fyri at gera mær eina vanlukku.
Fyrra Sámuelsbók 20:8 Fyrra Sámuelsbók
Vís tá góðsku móti tænara tínum, síðani tú hevur latið tænara tín gera sáttmála við teg fyri ásjón HARRANS! Men er nakað misbrot hjá mær, so drep tú meg! Hví skalt tú fara til faðir tín við mær?“
Fyrra Sámuelsbók 20:9 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan svaraði: „Tað skal aldri verða! Verður tað so, at eg komi at síggja, at pápi hevur sett sær fyri at gera tær eina vanlukku, skuldi eg so ikki latið teg vitað tað!“
Fyrra Sámuelsbók 20:10 Fyrra Sámuelsbók
Tá segði Dávid við Jónatan: „Men hvør skal siga mær frá, um faðir tín svarar tær harðliga?“
Fyrra Sámuelsbók 20:11 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan svaraði Dávidi: „Kom, lat okkum fara út á markina!“ – Teir fóru tá út á markina báðir.
Fyrra Sámuelsbók 20:12 Fyrra Sámuelsbók
Og Jónatan segði við Dávid: „HARRIN Gud Ísraels er vitni: Táið eg um hesa tíðina í morgin ella í ovurmorgin fregnist um sinnalag pápa og síggi, at hann er Dávidi vælsintur, so skal eg vissuliga senda tær boð og lata teg vita tað.
Fyrra Sámuelsbók 20:13 Fyrra Sámuelsbók
HARRIN lati gangast Jónatan illa bæði nú og hereftir, um eg, um so er at pápi hevur ilt í huga móti tær, ikki lati teg vita tað og hjálpi tær burtur, so tú fært farið í friði! Og HARRIN veri við tær, sum Hann hevur verið við pápa!
Fyrra Sámuelsbók 20:14 Fyrra Sámuelsbók
Og vilt tú ikki, soframt sum eg enn livi tá* – vilt tú tá ikki gera miskunn HARRANS móti mær og ikki lata meg doyggja?
Fyrra Sámuelsbók 20:15 Fyrra Sámuelsbók
Aldri nakrantíð skalt tú taka góðsku tína frá húsi mínum, heldur ikki, táið HARRIN ger enda á fíggindum Dávids og beinir teir burtur av jørðini, hvønn ein!“
Fyrra Sámuelsbók 20:16 Fyrra Sámuelsbók
So gjørdi Jónatan sáttmála við hús Dávids og segði: „HARRIN taki hevnd yvir fíggindar Dávids!“
Fyrra Sámuelsbók 20:17 Fyrra Sámuelsbók
Og Jónatan tók eina ferð enn Dávid í eið um kærleik sín til hansara; tí hann elskaði hann sum sína egnu sál.
Fyrra Sámuelsbók 20:18 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan segði nú við hann: „Í morgin er sólkomudagur; tá verður tú saknaður, táið sessur tín stendur tómur.
Fyrra Sámuelsbók 20:19 Fyrra Sámuelsbók
Í ovurmorgin skalt tú so skunda tær oman, hagar sum tú krógvaði teg, tann dagin ið illgerðin skuldi verða gjørd; set teg við Ezelstein.
Fyrra Sámuelsbók 20:20 Fyrra Sámuelsbók
Eg skal tá vera har nærhendis og skjóta til máls við trimum pílum.
Fyrra Sámuelsbók 20:21 Fyrra Sámuelsbók
Síðani skal eg senda tænara mín avstað at henta pílarnar upp; sigi eg tá við tænaran: „Hygg, pílarnir liggja hesumegin teg, tak teir!“ – so kanst tú koma, tí tá kanst tú vera tryggur, og eingin vandi er – so satt sum HARRIN livir!
Fyrra Sámuelsbók 20:22 Fyrra Sámuelsbók
Men sigi eg við drongin: „Hygg, pílarnir liggja handan fyri teg, far longur!“ – so flýggja, tí so vil HARRIN hava teg at fara avstað!
Fyrra Sámuelsbók 20:23 Fyrra Sámuelsbók
Men viðvíkjandi tí, sum vit báðir hava tosað saman, er HARRIN vitni millum meg og teg til ævigar tíðir!“
Fyrra Sámuelsbók 20:24 Fyrra Sámuelsbók
Dávid krógvaði seg nú úti á markini. Táið sólkomudagurin kom, settist kongurin til borðs at eta.
Fyrra Sámuelsbók 20:25 Fyrra Sámuelsbók
Kongurin sat í tí sessinum, sum hann var vanur, í sessinum við bróstið; Jónatan stóð, og Abner settist undir liðini á Saul. Men sessur Dávids stóð tómur.
Fyrra Sámuelsbók 20:26 Fyrra Sámuelsbók
Tann dagin segði Saul tó einki, tí hann hugsaði: „Okkurt hevur hent hann, so at hann er ikki reinur – óivað er hann ikki reinur!“
Fyrra Sámuelsbók 20:27 Fyrra Sámuelsbók
Men táið sessur Dávids stóð tómur dagin eftir við, dagin eftir sólkomudagin, segði Saul við Jónatan, son sín: „Hví er sonur Ísai hvørki í gjár ella í dag komin til borðs?“
Fyrra Sámuelsbók 20:28 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan svaraði Saul: „Dávid bønaði meg at geva sær loyvi at fara til Betlehem;
Fyrra Sámuelsbók 20:29 Fyrra Sámuelsbók
hann segði: „Lat meg sleppa! Tí ætt okkara heldur offurhøgtíð har í býnum, og beiggi hevur sjálvur álagt mær at koma; havi eg funnið náði fyri eygum tínum, so loyv mær at fara heim, so eg fái vitjað brøður mínar!“ – Tí er hann ikki komin til borð kongsins.“
Fyrra Sámuelsbók 20:30 Fyrra Sámuelsbók
Tá tendraðist vreiði Sauls móti Jónatan, og hann segði við hann: „Tú sonur rangvørga og treiska kvinnu! Veit eg ikki, at tú ert vinmaður sonar Ísai – til vanæru fyri teg sjálvan og til vanæru fyri blygd móður tínar!
Fyrra Sámuelsbók 20:31 Fyrra Sámuelsbók
Tí so leingi sum sonur Ísai er til á jørðini, standa bæði tú og kongadømi títt á ótryggari grund! Send tí boð og fá mær hann higar, tí hann er deyðamaður!“
Fyrra Sámuelsbók 20:32 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan svaraði Saul, faðir sínum: „Hví skal hann verða dripin? Hvat hevur hann gjørt?“
Fyrra Sámuelsbók 20:33 Fyrra Sámuelsbók
Men Saul kastaði spjótið eftir honum og ætlaði at fella hann; tá dugdi Jónatan at síggja, at faðir hansara hevði sett í seg at drepa Dávid.
Fyrra Sámuelsbók 20:34 Fyrra Sámuelsbók
Og Jónatan reistist frá borðinum í brennandi vreiði og leskaði einki dagin eftir sólkomudagin; tí hann syrgdi sárt um Dávid, við tað at faðir hansara hevði háðað hann.
Fyrra Sámuelsbók 20:35 Fyrra Sámuelsbók
Morgunin eftir fór Jónatan út á markina, um ta tíðina sum hann hevði gjørt av við Dávid, og hann hevði smádrong við sær.
Fyrra Sámuelsbók 20:36 Fyrra Sámuelsbók
Hann segði nú við drongin: „Leyp avstað og leita eftir pílunum, ið eg skjóti!“ Drongurin leyp avstað, og hann skeyt pílin av tvørtur yvir honum.
Fyrra Sámuelsbók 20:37 Fyrra Sámuelsbók
Táið drongurin kom, hagar pílurin lá, sum Jónatan hevði skotið, rópti Jónatan til drongin: „Liggur pílurin ikki handan fyri teg?“
Fyrra Sámuelsbók 20:38 Fyrra Sámuelsbók
Síðani rópti Jónatan á drongin: „Ver skjótur, skunda tær, statt ikki har!“ So hentaði drongur Jónatans pílarnar upp og bar harra sínum teir.
Fyrra Sámuelsbók 20:39 Fyrra Sámuelsbók
Men drongurin visti einki um nakað; tað vóru bert Jónatan og Dávid, sum vistu, hvat hetta hevði at týða.
Fyrra Sámuelsbók 20:40 Fyrra Sámuelsbók
Jónatan fekk síðani drongi sínum vápnini og segði við hann: „Far heim í býin við teimum!“
Fyrra Sámuelsbók 20:41 Fyrra Sámuelsbók
Táið drongurin var farin, reistist Dávid sunnan fyri [steinin], og hann fall á andlit sítt til jarðar og boygdi seg tríggjar ferðir; teir kystu hvør annan og grótu saman; Dávid græt hart.
Fyrra Sámuelsbók 20:42 Fyrra Sámuelsbók
Síðani segði Jónatan við Dávid: „Far í friði! Tað, ið vit báðir hava svorið í navni HARRANS, táið vit søgdu: „HARRIN skal vera vitni millum meg og teg og millum ætt mína og ætt tína til ævigar tíðir“, [tað skal standa fast!“]
Fyrra Sámuelsbók 18:5 Fyrra Sámuelsbók
So fór Dávid í bardagan; allastaðni sum Saul sendi hann, hevði hann eydnuna við sær; tí setti Saul hann yvir herfólkið, og hann var væl dámdur av øllum fólkinum, eisini av tænarum Sauls.
Fyrra Sámuelsbók 18:6 Fyrra Sámuelsbók
Men táið teir komu heim – táið Dávid kom aftur, eftir at hann hevði felt Filistaran – fóru kvinnurnar úr øllum býum Ísraels ímóti Saul við songi og dansi, við trummum, gleðirópum og spæli.
Fyrra Sámuelsbók 18:7 Fyrra Sámuelsbók
Og kvinnurnar, ið dansaðu, sungu: „Saul feldi síni túsund, men Dávid síni tíggjutúsund!“