Jóhannes sum rithøvundur Jóhannesarevangelii

Jóhannes 5:7 Jóhannes

Hin sjúki svaraði Honum: „Harri, eg havi ongan, sum kann fáa meg niður í hylin, táið vatnið verður órógvað; og táið eg komi, fer eitt annað niðurí undan mær!“

2

Jóhannes 5:8 Jóhannes

Jesus segði við hann: „Reis teg, tak song tína og gakk!“

2

Jóhannes 5:9 Jóhannes

Alt fyri eitt varð maðurin frískur, og hann tók song sína og gekk. Men hesin dagur var sabbatur.

2

Jóhannes 5:10 Jóhannes

Jødarnir søgdu tí við hann, ið grøddur var: „Tað er sabbatur – tað er tær ikki loyviligt at bera songina!“

2

Jóhannes 5:11 Jóhannes

Hann svaraði teimum: „Hann, sum gjørdi meg frískan, segði við meg: „Tak song tína og gakk!““

2

Jóhannes 5:12 Jóhannes

Teir spurdu hann: „Hvør var tann maður, sum segði við teg: „Tak song tína og gakk“?“

2

Jóhannes 5:13 Jóhannes

Men hann, ið grøddur var, visti ikki, hvør tað var; tí Jesus hevði slept Sær burtur, við tað at har var nógv fólk.

2

Jóhannes 5:14 Jóhannes

Seinni hitti Jesus hann í templinum, og Hann segði við hann: „Tú ert vorðin frískur; synda ikki longur, so ikki okkurt verri kemur á teg!“

2

Jóhannes 5:15 Jóhannes

Maðurin fór nú avstað og segði Jødunum, at tað var Jesus, sum hevði gjørt hann frískan.

2

Jóhannes 5:16 Jóhannes

Tí lógu Jødarnir eftir Jesusi – tí Hann hevði gjørt hetta sabbat.

2

Jóhannes 5:17 Jóhannes

Men Jesus svaraði teimum: „Faðir Mín arbeiðir líka til nú; Eg arbeiði við.“

2

Jóhannes 5:18 Jóhannes

Tí lógu Jødarnir Honum enn meiri eftir lívinum, tí Hann ikki bert breyt sabbatin, men eisini kallaði Gud Faðir Sín og gjørdi Seg sjálvan Gudi líkan.

2

Jesus tók tí til orða og segði við teir: „Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Sonurin kann einki gera av Sær sjálvum, men bert tað, ið Hann sær Faðirin gera; tí tað, sum Hann ger, ger Sonurin somuleiðis.

2

Jóhannes 5:20 Jóhannes

Tí Faðirin elskar Sonin og vísir Honum alt, ið Hann sjálvur ger; og Hann skal lata Hann síggja størri verk enn hesi, so tit skulu undrast.

2

Jóhannes 5:21 Jóhannes

Tí eins og Faðirin reisir upp deyð og ger livandi, so ger eisini Sonurin livandi, hvønn Hann vil.

2

Jóhannes 5:22 Jóhannes

Faðirin dømir heldur ikki nakran, men hevur givið Syninum allan dómin,

2

Jóhannes 5:23 Jóhannes

fyri at øll skulu æra Sonin, eins og tey æra Faðirin. Tann, ið ikki ærir Sonin, ærir ikki Faðirin, sum hevur sent Hann.

2

Jóhannes 5:24 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, sum hoyrir orð Mítt og trýr Honum, ið sendi Meg, hevur ævigt lív og kemur ikki til dóm, men er farin yvirum frá deyða til lív.

2

Jóhannes 5:25 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann tími kemur – og hann er nú – táið hini deyðu skulu hoyra rødd Guds Sonar, og tey, sum hoyra hana, skulu liva.

2

Jóhannes 5:26 Jóhannes

Tí eins og Faðirin hevur lív í Sær sjálvum, so hevur Hann eisini givið Syninum at hava lív í Sær sjálvum.

2

Jóhannes 5:27 Jóhannes

Og Hann hevur givið Honum vald at halda dóm, við tað at Hann er Menniskjasonur.

2

Jóhannes 5:28 Jóhannes

Undrist ikki á hetta! Tí tann tími kemur, táið øll tey, sum eru í grøvunum, skulu hoyra rødd Hansara.

2

Jóhannes 5:29 Jóhannes

Og tey skulu koma fram; tey, sum hava gjørt gott, skulu rísa upp til lív, og tey, sum hava gjørt ónt, skulu rísa upp til dóm.

2

Jóhannes 5:30 Jóhannes

Eg kann einki gera av Mær sjálvum; so sum Eg hoyri, dømi Eg; og dómur Mín er rættvísur, tí Eg søki ikki vilja Mín, men vilja Hansara, sum sendi Meg.

2

Jóhannes 5:31 Jóhannes

Vitni Eg um Meg sjálvan, er vitnisburður Mín ikki sannur.

2

Jóhannes 5:32 Jóhannes

Ein annar er, sum vitnar um Meg, og Eg veit, at vitnisburðurin, ið Hann vitnar um Meg, er sannur.

2

Jóhannes 5:33 Jóhannes

Tit hava sent boð til Jóhannes, og hann hevur givið sannleikanum vitnisburð.

2

Jóhannes 5:34 Jóhannes

Tó, Eg taki ikki vitnisburð frá menniskja, men Eg sigi hetta, fyri at tit skulu verða frelst.

2

Jóhannes 5:35 Jóhannes

Hann var hitt brennandi og skínandi ljós, og stutta tíð vildu tit gleðast í ljósi hansara.

2

Jóhannes 5:36 Jóhannes

Men Eg havi tann vitnisburð, sum er størri enn tann, ið Jóhannes bar; tí verkini, ið Faðirin hevur givið Mær at fullføra – júst hesi verk, ið Eg geri – vitna um Meg, at Faðirin hevur sent Meg.

2

Jóhannes 5:37 Jóhannes

Faðirin, sum sendi Meg, hevur vitnað um Meg; tit hava aldri hoyrt rødd Hansara, ei heldur sæð, hvussu Hann sær út.

2

Jóhannes 5:38 Jóhannes

Og orð Hansara hava tit ikki verandi í tykkum; tí Honum, sum Hann hevur sent, trúgva tit ikki.

2

Jóhannes 5:39 Jóhannes

Tit rannsaka skriftirnar, tí tit hugsa, at tit hava ævigt lív í teimum; og tað eru tær, ið vitna um Meg.

2

Jóhannes 5:40 Jóhannes

Og til Mín vilja tit ikki koma, so tit kunnu fáa lív.

2

Jóhannes 5:41 Jóhannes

Eg taki ikki við heiðuri frá menniskjum;

2

Jóhannes 5:42 Jóhannes

men Eg kenni tykkum, at tit hava ikki kærleika Guds í tykkum.

2

Jóhannes 5:43 Jóhannes

Eg eri komin í navni Faðirs Míns, og tit taka ikki ímóti Mær; kemur ein annar í sínum egna navni, honum fara tit at taka ímóti.

2

Jóhannes 5:44 Jóhannes

Hvussu kunnu tit trúgva, tit, sum taka við heiðuri hvør frá øðrum – og heiðurin, ið er frá hinum eina Gudi, søkja tit ikki!

2

Jóhannes 5:45 Jóhannes

Hugsið ikki, at Eg fari at klaga tykkum fyri Faðirinum! Ein er, sum klagar tykkum, Móses, hann, ið tit hava bygt vón tykkara á.

2

Jóhannes 5:46 Jóhannes

Tí trúðu tit Mósesi, so høvdu tit trúð Mær – tað er jú um Meg, hann hevur skrivað.

2

Jóhannes 5:47 Jóhannes

Men trúgva tit ikki skriftum hansara, hvussu skulu tit tá trúgva orðum Mínum!“

2

Jóhannes 8:1 Jóhannes

Men Jesus fór til Oljufjallið.

2

Jóhannes 8:2 Jóhannes

Tíðliga um morgunin kom Hann aftur í templið, og alt fólkið kom til Hansara; Hann settist tá og lærdi tey.

2

Jóhannes 8:3 Jóhannes

Tá komu hinir skriftlærdu og Fariseararnir til Hansara við kvinnu, sum tikin var í hori; teir leiddu hana fram fyri Hann

2

Jóhannes 8:4 Jóhannes

og søgdu við Hann: „Meistari! Henda kvinna hevur drivið hor – hon er tikin í gerðini!

2

Jóhannes 8:5 Jóhannes

Móses hevur í lógini givið okkum tað boð, at slík skulu verða steinað; hvat sigur nú Tú?“

2

Jóhannes 8:6 Jóhannes

– Hetta søgdu teir fyri at freista Hann, so teir kundu hava okkurt at klaga Hann fyri. Men Jesus boygdi Seg niður og skrivaði við fingrinum á jørðina.

2

Jóhannes 8:7 Jóhannes

Táið teir nú hildu á at spyrja, rætti Hann Seg upp og segði við teir: „Tann av tykkum, sum er uttan synd, kasti fyrsta steinin á hana!“

2

Jóhannes 8:8 Jóhannes

Síðani boygdi Hann Seg niður aftur og skrivaði á jørðina.

2

Jóhannes 8:9 Jóhannes

Táið teir hoyrdu hetta, fóru teir avstað, ein fyri og annar eftir, hinir elstu fyrstir; og Jesus var einsamallur eftir við kvinnuni, ið stóð har.

2