Jesus sum eyðmjúkur

Filippibrævið 2:5 Filippibrævið

Sama sinnalag veri í tykkum, sum var í Kristi Jesusi!

12

Filippibrævið 2:6 Filippibrævið

Táið Hann var eins og Gud, roknaði Hann tað ikki fyri býti at vera javnlíki Guds;

12

Filippibrævið 2:7 Filippibrævið

nei, av Sær sjálvum segðist Hann undan tí, gjørdi Seg eins og tænara og varð menniskjum líkur.

12

Filippibrævið 2:8 Filippibrævið

Og táið Hann var stigin fram sum menniskja, setti Hann Seg sjálvan lágt, so Hann varð lýðin til deyðan, ja, krossdeyðan.

12

Filippibrævið 2:9 Filippibrævið

Tí hevur Gud eisini sett Hann ógvuliga høgt og givið Honum navnið, sum yvir øllum nøvnum er,

12

Filippibrævið 2:10 Filippibrævið

fyri at í navni Jesusar hvørt knæ skal boyggja seg, teirra, sum í Himli eru, teirra, sum á jørðini eru, og teirra, sum undir jørðini eru,

12

Filippibrævið 2:11 Filippibrævið

og hvør tunga skal játta, at Jesus Kristus er Harri, Gudi Faðir til dýrd.

12

Markus 10:45 Markus

Tí Menniskjasonurin er heldur ikki komin at lata onnur tæna Sær, men at tæna og geva lív Sítt sum loysigjald fyri mong.“

10

Seinna Korintbrævið 8:9 Seinna Korintbrævið

Tit kenna jú náði Harra okkara Jesu Krists, at Hann fyri tykkara skuld gjørdist fátækur, táið Hann var ríkur, fyri at tit við fátækt Hansara skuldu verða rík.

6

Matteus 11:29 Matteus

Takið ok Mítt á tykkum og lærið av Mær – tí Eg eri spakførur og eyðmjúkur av hjarta – so skulu tit finna sálum tykkara hvílu!

5

Jóhannes 13:3 Jóhannes

Og Jesus visti, at Faðirin hevði givið Honum alt í hendur, og at Hann var gingin út frá Gudi og fór til Gud.

4

Jóhannes 13:4 Jóhannes

Tá reisti Hann seg frá máltíðini, legði klæði Síni av Sær og tók línklæði og bant upp fyri Seg.

4

Jóhannes 13:5 Jóhannes

So helti Hann vatn í fat og fór at vaska lærisveinunum um føturnar og turkaði teimum við línklæðinum, ið Hann hevði bundið upp fyri Seg.

4

Jóhannes 13:6 Jóhannes

Hann kom tá til Símun Pætur. Hann segði við Hann: „Harri, vaskar Tú mær um føturnar!“

4

Jóhannes 13:7 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Tað, sum Eg geri, skilir tú ikki nú; men tú fert at skilja tað seinni.“

4

Jesus tók tí til orða og segði við teir: „Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Sonurin kann einki gera av Sær sjálvum, men bert tað, ið Hann sær Faðirin gera; tí tað, sum Hann ger, ger Sonurin somuleiðis.

3

Jóhannes 12:12 Jóhannes

Dagin eftir, táið alt hitt nógva fólk, ið komið var til høgtíðina, fekk at hoyra, at Jesus kom til Jerusalem,

3

Jóhannes 12:13 Jóhannes

tóku tey pálmagreinar og fóru út ímóti Honum og róptu: „Hosianna! Signaður veri Hann, sum kemur, í navni Harrans, kongur Ísraels!“

3

Jóhannes 12:14 Jóhannes

Jesus fann nú ungt esil og setti Seg á tað – sum skrivað er:

3

Jóhannes 12:15 Jóhannes

„Óttast ikki, dóttir Zion! Hygg, kongur tín kemur, sitandi á esilsfyli!“

3

Jóhannes 12:16 Jóhannes

Hetta skiltu lærisveinar Hansara ikki tá við tað sama; men táið Jesus var vorðin dýrmætur, kom teimum í hug, at hetta var skrivað um Hann, og at teir høvdu gjørt hetta fyri Hann.

3

Seinna Krønikubók 7:14 Seinna Krønikubók

– um tá fólk Mítt, sum er uppkallað eftir navni Mínum, eyðmýkir seg, biður, søkir ásjón Mína og vendir um av óndu leiðum sínum, so skal Eg hoyra í Himli, fyrigeva synd teirra og grøða land teirra.

2

Markus 6:34 Markus

Táið Hann tí kom upp á land, sá Hann nógv fólk; og Honum tykti hjartaliga synd í teimum, tí tey vóru sum seyður, ið ongan hirða hevur; og Hann fór at læra tey nógv.

2

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

2

Jóhannes 3:17 Jóhannes

Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.

2

Rómverjabrævið 1:1 Rómverjabrævið

Paulus, tænari Jesu Krists, kallaður til ápostul, kosin at kunngera evangelium Guds,

2

Rómverjabrævið 1:2 Rómverjabrævið

sum Hann frammanundan í heilagum skriftum hevði lovað við profetum Sínum,

2

Rómverjabrævið 1:3 Rómverjabrævið

um Son Hansara, sum eftir holdinum er føddur av ætt Dávids,

2

Rómverjabrævið 1:4 Rómverjabrævið

og sum eftir Anda heilagleikans er við kraft prógvaður at vera Sonur Guds við uppreisn frá hinum deyðu – Jesus Kristus, Harra okkara.

2

Rómverjabrævið 1:5 Rómverjabrævið

Við Honum hava vit fingið náði og ápostlaembæti til at virka trúarlýdni millum øll heidningafólkini – navni Hansara til heiður;

2

Rómverjabrævið 1:6 Rómverjabrævið

millum teirra eru tit við – hini kallaðu Jesu Krists.

2

Rómverjabrævið 1:7 Rómverjabrævið

– Til øll hini elskaðu Guds, sum í Róm eru, kallað, heilag: Náði veri við tykkum, og friður frá Gudi, Faðir okkara, og Harranum Jesusi Kristi!

2

Rómverjabrævið 1:8 Rómverjabrævið

Fyrst takki eg Gudi mínum við Jesusi Kristi fyri tykkum øll, at trúgv tykkara er tiltikin um allan heimin.

2

Rómverjabrævið 1:9 Rómverjabrævið

Tí Gud, sum eg í anda mínum tæni í evangeliinum um Son Hansara, er vitni mítt, hvussu eg uttan íhald minnist tykkum

2

Rómverjabrævið 1:10 Rómverjabrævið

og altíð í bønum mínum biði um, at mær tó til endan einaferð skal eydnast, eftir vilja Guds, at koma til tykkara.

2

Rómverjabrævið 1:11 Rómverjabrævið

Tí mær leingist at síggja tykkum, fyri at eg kann lata tykkum fáa part í onkrari andaligari náðigávu, so tit kunnu styrkjast

2

Rómverjabrævið 1:12 Rómverjabrævið

– eg meini við: At eg hjá tykkum kann verða lívgaður saman við tykkum við felags trúgv okkara, tykkara og míni.

2

Rómverjabrævið 1:13 Rómverjabrævið

Eg vil ikki, brøður, at tit skulu vera óvitandi um, at eg mangan havi ætlað at koma til tykkara – men higartil havi eg verið hindraður – so eg kundi fingið nakað av ávøksti, eisini tykkara millum, eins og millum hini heidningafólkini.

2

Rómverjabrævið 1:14 Rómverjabrævið

Eg standi í skuld, bæði til Grikkar og aðrar tjóðir, bæði til vís og fávís.

2

Rómverjabrævið 1:15 Rómverjabrævið

Eg eri tí – fyri mín part – til reiðar at kunngera evangeliið, eisini fyri tykkum, sum eru í Róm.

2

Rómverjabrævið 1:16 Rómverjabrævið

Tí eg skammist ikki við evangeliið; tað er jú kraft Guds, hvørjum tí til frelsu, sum trýr, bæði Jøda – fyrst – og Grikka.

2

Rómverjabrævið 1:17 Rómverjabrævið

Rættvísi Guds av trúgv opinberast í tí fyri trúgv – sum skrivað er: „Hin rættvísi skal liva av trúgv.“

2

Rómverjabrævið 1:18 Rómverjabrævið

Tí vreiði Guds verður opinberað av Himli yvir alt gudloysi og alla órættvísi menniskja, sum við órættvísi kúga sannleikan.

2

Rómverjabrævið 1:19 Rómverjabrævið

Tað, sum vitast kann um Gud, liggur teimum jú opið; Gud hevur gjørt teimum tað opinbert.

2

Rómverjabrævið 1:20 Rómverjabrævið

Ósjónliga vera Hansara, bæði æviga kraft og guddómleiki Hansara, sæst frá skapan heimsins; tað skilst av verkum Hansara; tey hava tí onga avsakan.

2

Rómverjabrævið 1:21 Rómverjabrævið

Tí hóast tey kendu Gud, ærdu tey Hann ikki sum Gud og takkaðu Honum ikki, men vórðu fáfongd í hugsanum sínum, og í dárahjarta teirra gjørdist myrkt.

2

Rómverjabrævið 1:22 Rómverjabrævið

Meðan tey róstu sær av at vera vís, vórðu tey dárar

2

Rómverjabrævið 1:23 Rómverjabrævið

og skiftu dýrd hins ódeyðiliga Guds um við mynd, ið líktist deyðiligum menniskja og fuglum, fýrføttum dýrum og skriðdýrum.

2

Rómverjabrævið 1:24 Rómverjabrævið

Tí gav Gud tey eisini upp í hjartans lystir teirra til óreinsku, til at vanæra likam síni hvørt við øðrum.

2

Rómverjabrævið 1:25 Rómverjabrævið

Tey høvdu jú skift sannleika Guds um við lygn og ærdu og dýrkaðu skapningin fram um skaparan, Hann, sum hálovaður er í allar ævir. Amen.

2