Jesus græt

64 versir um "Jesus græt"

Versir

Síða 2 av 2
Jóhannes 11:45 Jóhannes

Nógvir av Jødunum, ið komnir vóru til Mariu og høvdu sæð tað, sum Hann gjørdi, komu nú til trúgv á Hann.

2
Jóhannes 11:46 Jóhannes

Men nakrir av teimum fóru avstað til Fariseararnar og søgdu teimum tað, sum Jesus hevði gjørt.

2
Jóhannes 11:47 Jóhannes

Tá kallaðu høvuðsprestarnir og Fariseararnir ráðið saman til fund og søgdu: „Hvat skulu vit gera? Hesin maður ger mong tekin.

2
Jóhannes 11:48 Jóhannes

Lata vit Hann halda so á, fara øll at trúgva á Hann, og Rómverjar fara at koma og taka bæði land og fólk okkara.“

2
Jóhannes 11:49 Jóhannes

Men ein teirra – Kaifas, sum var høvuðsprestur tað árið – segði við teir:

2
Jóhannes 11:50 Jóhannes

„Tit skilja einki! Ei heldur kemur tykkum í hug, at tað er okkum til gagn, at ein maður doyr fyri fólkið, og ikki øll tjóðin gongur til grundar.“

2
Jóhannes 11:51 Jóhannes

– Hetta segði hann ikki av sær sjálvum; nei, við tað at hann var høvuðsprestur tað árið, profeteraði hann, at Jesus skuldi doyggja fyri fólkið –

2
Jóhannes 11:52 Jóhannes

og ikki bert fyri ta tjóðina, men fyri at Hann eisini skuldi savna sundurspjaddu børn Guds saman til eitt.

2
Jóhannes 11:53 Jóhannes

Frá tí degi løgdu teir upp ráð um at drepa Hann.

2
Jóhannes 11:54 Jóhannes

Tí ferðaðist Jesus ikki longur opinlýst um millum Jødarnar; nei, Hann fór haðani út til landið nær oyðimørkini, til ein bý, sum æt Efra’im; har dvaldi Hann við lærisveinum Sínum.

2
Jóhannes 11:55 Jóhannes

Nú leið til páskir Jødanna, og mong av bygd fóru fyri páskir niðan til Jerusalem at reinsa seg.

2
Jóhannes 11:56 Jóhannes

Tey leitaðu tá eftir Jesusi og søgdu hvørt við annað, sum tey stóðu í templinum: „Hvat halda tit? Man Hann ikki fara at koma til høgtíðina?“

2
Jóhannes 11:57 Jóhannes

Men høvuðsprestarnir og Fariseararnir høvdu givið boð um, at tann, ið fekk at vita, hvar Hann var, skuldi siga frá, so teir kundu taka Hann.

2
Hebrearabrævið 4:15 Hebrearabrævið

Tí vit hava ikki høvuðsprest, sum ikki kann hava samkenslu við veikleikum okkara, men ein, sum er freistaður í øllum á sama hátt sum vit – tó uttan synd.

2