inntriv / órógv

Ápostlasøgan 10:37 Ápostlasøgan

tað orðið kenna tit, tað, sum út er farið um alt Judea, eftir at tað byrjaði í Galilea, aftan á dópin, ið Jóhannes prædikaði

2

Ápostlasøgan 10:38 Ápostlasøgan

– um Jesus úr Nazaret, hvussu Gud salvaði Hann við Heilaga Andanum og kraft, Hann, sum gekk um og gjørdi væl og grøddi øll, ið Djevulin hevði fingið vald á – tí Gud var við Honum.

2

Ápostlasøgan 10:39 Ápostlasøgan

Vit eru vitni um alt, ið Hann gjørdi, bæði úti um land Jødanna og í Jerusalem. Hann drópu teir – hongdu Hann á træ.

2

Ápostlasøgan 10:40 Ápostlasøgan

Men Gud reisti Hann upp triðja dagin og gav Honum at opinbera Seg,

2

Ápostlasøgan 10:41 Ápostlasøgan

ikki fyri øllum fólkinum, men fyri vitnunum, ið frammanundan vóru vald av Gudi – fyri okkum, ið ótu og drukku saman við Honum, eftir at Hann var risin upp frá hinum deyðu.

2

Ápostlasøgan 10:42 Ápostlasøgan

Og Hann gav okkum boð um at prædika fyri fólkinum og vitna, at Hann er hin av Gudi setti dómari yvir livandi og deyðum.

2

Ápostlasøgan 10:43 Ápostlasøgan

Honum geva allir profetarnir tann vitnisburð, at hvør tann, ið trýr á Hann, fær fyrigeving syndanna við navni Hansara.“

2

Ápostlasøgan 10:44 Ápostlasøgan

Meðan Pætur enn talaði hesi orð, fall Heilagi Andin á øll, ið orðið hoyrdu.

2

Ápostlasøgan 10:45 Ápostlasøgan

Allir hinir umskornu trúgvandi, sum við Pæturi vóru komnir, vórðu ógvuliga bilsnir, at gáva Heilaga Andans var úthelt yvir heidningarnar við;

2

Ápostlasøgan 10:46 Ápostlasøgan

tí teir hoyrdu tey tala í tungum og stórliga prísa Gudi.

2

Ápostlasøgan 10:47 Ápostlasøgan

Tá tók Pætur til orða og segði: „Kann nakar sýta hesum vatnið, at tey skulu ikki verða doypt – tey, sum tó hava fingið Heilaga Andan líka væl sum vit!“

2

Ápostlasøgan 10:48 Ápostlasøgan

Og hann beyð, at tey skuldu verða doypt í navni Jesu Krists. Tey bóðu hann tá steðga har nakrar dagar.

2

Rómverjabrævið 3:23 Rómverjabrævið

øll hava syndað, og teimum fattast dýrd Guds;

2

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

2

Rómverjabrævið 14:1 Rómverjabrævið

Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni, uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara!

2

Rómverjabrævið 14:2 Rómverjabrævið

Ein hevur trúgv at eta alt; men hin veiki etur bert urtir.

2

Rómverjabrævið 14:3 Rómverjabrævið

Tann, ið etur, má ikki vanvirða tann, ið ikki etur; og tann, ið ikki etur, má ikki døma tann, ið etur; tí Gud hevur tikið ímóti honum.

2

Rómverjabrævið 14:4 Rómverjabrævið

Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann – men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa!

2

Rómverjabrævið 14:5 Rómverjabrævið

Ein setur ein dag hægri enn annan; ein annar setur allar dagar líka – ein og hvør havi fulla vissu í sínum egna sinni!

2

Rómverjabrævið 14:6 Rómverjabrævið

Tann, ið aktar eftir deginum, ger tað fyri Harranum. Tann, ið etur, ger tað fyri Harranum – hann takkar jú Gudi. Og tann, ið ikki etur, ger tað fyri Harranum og takkar Gudi.

2

Rómverjabrævið 14:7 Rómverjabrævið

Eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum.

2

Rómverjabrævið 14:8 Rómverjabrævið

Liva vit, so liva vit Harranum, og doyggja vit, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum til.

2

Rómverjabrævið 14:9 Rómverjabrævið

Tí doyði jú Kristus og varð livandi aftur, at Hann skuldi vera Harri yvir bæði livandi og deyðum.

2

Rómverjabrævið 14:10 Rómverjabrævið

Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Vit skulu jú øll standa fyri dómstóli Guds.

2

Rómverjabrævið 14:11 Rómverjabrævið

Skrivað er: „So satt sum Eg livi – sigur Harrin – fyri Mær skal hvørt knæ boyggja seg, og hvør tunga skal játta Gud!“

2

Rómverjabrævið 14:12 Rómverjabrævið

So skal tá hvør av okkum gera Gudi roknskap fyri seg sjálvan.

2

Rómverjabrævið 14:13 Rómverjabrævið

Latið okkum tí ikki longur døma hvør annan! Nei, fellið heldur tann dóm, at eingin má leggja ástoyt ella fellu fyri bróður sín!

2

Rómverjabrævið 14:14 Rómverjabrævið

Eg veit og eri í Harranum Jesusi vísur í, at einki er í sær sjálvum óreint; bert honum, ið roknar nakað fyri óreint – honum er tað óreint.

2

Rómverjabrævið 14:15 Rómverjabrævið

Verður nú volt bróður tínum sorg við mati tínum, so er atferð tín ikki longur í kærleika. Leið ikki við mati tínum tann í undirgang, sum Kristus er deyður fyri!

2

Rómverjabrævið 14:16 Rómverjabrævið

Latið tá ikki hitt góða tykkara verða til spott!

2

Rómverjabrævið 14:17 Rómverjabrævið

Tí ríki Guds er ikki at eta og drekka; nei, tað er rættvísi, friður og gleði í Heilaga Andanum.

2

Rómverjabrævið 14:18 Rómverjabrævið

Tann, sum í tí tænir Kristusi, toknast Gudi og er menniskjum dámligur.

2

Rómverjabrævið 14:19 Rómverjabrævið

Latið okkum tí stevna eftir tí, sum er til frið og til uppbygging hvørs annars!

2

Rómverjabrævið 14:20 Rómverjabrævið

Brótið ikki niður verk Guds fyri mats skuld! Víst er alt reint; men tað er tí menniskja ónt, sum við at eta fær ástoyt.

2

Rómverjabrævið 14:21 Rómverjabrævið

Beint er, ikki at eta kjøt, drekka vín ella gera nakað, sum er bróður tínum ástoyt.

2

Rómverjabrævið 14:22 Rómverjabrævið

Tú hevur trúgv! Hav hana hjá tær sjálvum, fyri Gudi! Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, hann velur!

2

Rómverjabrævið 14:23 Rómverjabrævið

Men tann, ið ivast – etur hann, er hann dómfeldur, tí hann gjørdi tað ikki av trúgv. Alt, ið ikki er av trúgv, er synd.

2

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

2

Efesusbrævið 6:2 Efesusbrævið

„Ær faðir tín og móður tína“ – hetta er jú fyrsta boðið við lyfti: –

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

2

Seinna Timoteusarbrævið 3:15 Seinna Timoteusarbrævið

og tú kennir frá barni av hinar heilagu skriftir, sum kunnu gera teg vísan til frelsu við trúnni á Kristus Jesus.

2

Hebrearabrævið 13:4 Hebrearabrævið

Hjúnabandið veri hildið í æru hjá øllum, og hjúnasongin veri ódálkað! Tí siðloysingar og horkallar skal Gud døma.

2

Jákupsbrævið 5:12 Jákupsbrævið

Men fram um alt, brøður mínir, svørjið ikki – hvørki um Himmalin, um jørðina ella nakran annan eið! Ja tykkara veri ja, og nei tykkara nei – fyri at tit skulu ikki falla undir dómin!

2

Fyrra Pætursbrævið 3:7 Fyrra Pætursbrævið

Somuleiðis tit menn! Livið vitiga saman við konum tykkara sum hinum veikara ílati, og heiðrið tær, við tað at tær við eru samarvingar til náði lívsins – fyri at bønir tykkara skulu ikki verða hindraðar!

2

Opinberingin 1:1 Opinberingin

Opinbering Jesu Krists, sum Gud gav Honum, til at vísa tænarum Sínum tað, sum skjótt skal henda. Hann sendi boð við eingli Sínum og kunngjørdi Jóhannesi, tænara Sínum, tað í teknum,

2

Opinberingin 1:2 Opinberingin

honum, sum hevur vitnað um orð Guds og vitnisburð Jesu Krists – alt, ið hann sá.

2

Opinberingin 1:3 Opinberingin

Sælur er hann, ið lesur, og sæl eru tey, sum hoyra profetorðið og varðveita tað, sum harí er skrivað; tí tíðin er nær.

2

Opinberingin 1:4 Opinberingin

Jóhannes – til hinar sjey samkomur í Asia. Náði veri við tykkum og friður, frá Honum, sum er, sum var, og sum kemur, frá hinum sjey andunum, ið framman fyri hásæti Hansara eru,

2

Opinberingin 1:5 Opinberingin

og frá Jesusi Kristi, hinum trúverda vitni, hinum frumborna av hinum deyðu og Harranum yvir kongum jarðarinnar – Honum, sum elskar okkum og hevur loyst okkum frá syndum okkara við blóði Sínum

2

Opinberingin 1:6 Opinberingin

og gjørt okkum til kongaríki, til prestar fyri Gudi og Faðir Sínum! Honum veri dýrd og máttur í aldur og allar ævir! Amen.

2