inntriv / órógv

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

3

Fyrsta Mósebók 1:2 Fyrsta Mósebók

Jørðin var oyðin og tóm, myrkur var yvir djúpinum, og Andi Guds sveimaði yvir vøtnunum.

2

Fyrsta Mósebók 1:28 Fyrsta Mósebók

Og Gud signaði tey. Gud segði við tey: „Nørist, vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar hennara, ráðið yvir fiskunum í sjónum, fuglunum undir himli, og yvir hvørjum dýri, ið á jørðini rørist!“

2

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

2

Fimta Mósebók 4:2 Fimta Mósebók

Tit mugu einki leggja aftrat boðunum, ið eg gevi tykkum, ei heldur taka nakað burturav, nei, tit skulu halda boð HARRANS Guds tykkara, sum eg gevi tykkum!

2

Fimta Mósebók 5:2 Fimta Mósebók

HARRIN Gud okkara gjørdi sáttmála við okkum á Horeb.

2

Jeremias 29:11 Jeremias

Tí Eg veit, hvat Eg ætli og havi í huga viðvíkjandi tykkum – sigur HARRIN – friðarætlanir og ikki vanlukkuætlanir, at geva tykkum framtíð og vón.

2

Malakias 2:2 Malakias

Vilja tit ikki hoyra og leggja tykkum tað á hjarta, so tit geva navni Mínum heiður – sigur HARRIN Gud herskaranna – so skal Eg senda bannið móti tykkum og banna signingum tykkara; ja, Eg havi longu bannað teimum, aftur fyri at tit leggja tykkum tað ikki á hjarta.

2

Matteus 15:14 Matteus

Latið teir fara! Blindir vegleiðarar eru teir blindum; og táið blindur leiðir blindan, falla báðir í grøvina.“

2

Matteus 19:9 Matteus

Og Eg sigi tykkum, at tann, ið skilst frá konu síni, táið tað ikki er fyri hor, og giftist við aðrari, drívur hor; og tann, ið giftist við fráskildari kvinnu, drívur hor.“

2

Markus 10:9 Markus

Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

2

Jóhannes 3:17 Jóhannes

Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.

2

Jóhannes 14:2 Jóhannes

Í húsi Faðirs Míns eru nógvir bústaðir; var tað ikki so, hevði Eg sagt tykkum tað; tí Eg fari burtur at gera tykkum stað til reiðar.

2

Jóhannes 14:6 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Eg eri vegurin, sannleikin og lívið; eingin kemur til Faðirin uttan við Mær.

2

Ápostlasøgan 10:1 Ápostlasøgan

Í Kesarea var maður, sum æt Kornelius, høvuðsmaður fyri herliðinum, ið kallaðist hitt italska.

2

Ápostlasøgan 10:2 Ápostlasøgan

Hann var sannhjartaður maður, sum óttaðist Gud við øllum húsi sínum, gav fólkinum nógvar olmussur og altíð bað til Gud.

2

Ápostlasøgan 10:3 Ápostlasøgan

Hann sá skilliga í sjón um níggjunda tíman á deginum eingil Guds, sum kom inn til hansara og segði við hann: „Kornelius!“

2

Ápostlasøgan 10:4 Ápostlasøgan

Hann stardi upp á hann og varð ógvuliga ræddur og segði: „Hvat er tað, harri?“ Hann segði við hann: „Bønir tínar og olmussur tínar eru stignar upp, so at Gud minnist tær!

2

Ápostlasøgan 10:5 Ápostlasøgan

Send nú nakrar menn til Joppe og fá til tín ein Símun, sum hevur tilnavnið Pætur!

2

Ápostlasøgan 10:6 Ápostlasøgan

Hann heldur til hjá garvara, ið eitur Símun, og sum hevur hús við sjógvin.“

2

Ápostlasøgan 10:7 Ápostlasøgan

Táið nú eingilin, ið tosaði við hann, var farin frá honum, kallaði hann til sín tveir av tænarum sínum og ein hermann, ið óttaðist Gud – ein av teimum, ið altíð vóru um hann –

2

Ápostlasøgan 10:8 Ápostlasøgan

og segði teimum tað alt samalt og sendi teir til Joppe.

2

Ápostlasøgan 10:9 Ápostlasøgan

Men dagin eftir, meðan hesir vóru á veg og nærkaðust býnum, fór Pætur um sætta tíman upp á takið at biðja.

2

Ápostlasøgan 10:10 Ápostlasøgan

Hann varð tá ógvuliga svangur og vildi hava at eta. Meðan tey nú gjørdu tað til, fall hann í burturrykking.

2

Ápostlasøgan 10:11 Ápostlasøgan

Hann sá Himmalin opnan og nakað eins og stóran dúk dala niður; bundið var í hornini fýra á tí, og tað varð sígt niður á jørðina.

2

Ápostlasøgan 10:12 Ápostlasøgan

Í tí vóru øll fýrføtt dýr og skriðdýr jarðarinnar og fuglar himmalsins.

2

Ápostlasøgan 10:13 Ápostlasøgan

Rødd ljóðaði til hansara: „Reis teg, Pætur, drep og et!“

2

Ápostlasøgan 10:14 Ápostlasøgan

Men Pætur svaraði: „Minni enn so, Harri! Aldri havi eg etið nakað vanheilagt ella óreint.“

2

Ápostlasøgan 10:15 Ápostlasøgan

Uppaftur, aðru ferð, ljóðaði rødd til hansara: „Tað, sum Gud hevur reinsað, mást tú ikki kalla vanheilagt!“

2

Ápostlasøgan 10:16 Ápostlasøgan

Hetta hendi tríggjar ferðir; so varð tað alt fyri eitt tikið upp aftur til Himmals.

2

Ápostlasøgan 10:17 Ápostlasøgan

Meðan Pætur nú ikki visti, hvat hann skuldi hugsa um hesa sjón, ið hann hevði sæð, hvat hon mundi hava at týða, tá stóðu menninir, ið Kornelius hevði sent, fyri portrinum; teir høvdu spurt seg fram til hús Símunar.

2

Ápostlasøgan 10:18 Ápostlasøgan

Teir róptu og spurdu, um Símun, sum hevði tilnavnið Pætur, helt til har.

2

Ápostlasøgan 10:19 Ápostlasøgan

Meðan Pætur nú hugsaði um sjónina, segði Andin við hann: „Tríggir menn leita eftir tær.

2

Ápostlasøgan 10:20 Ápostlasøgan

Reis teg, far oman og far við teimum uttan at ivast! Tí Eg havi sent teir.“

2

Ápostlasøgan 10:21 Ápostlasøgan

So fór Pætur oman til menninar og segði: „Eg eri tann, ið tit leita eftir! Av hvørji grund eru tit komnir higar?“

2

Ápostlasøgan 10:22 Ápostlasøgan

Teir svaraðu: „Kornelius høvuðsmaður, rættvísur maður, sum óttast Gud og hevur góðan vitnisburð frá øllum Jødafólkinum, fekk frá heilagum eingli boð, at hann skuldi heinta teg til sín og hoyra, hvat tú hevur at siga.“

2

Ápostlasøgan 10:23 Ápostlasøgan

Hann bað teir tá koma inn og hýsti teimum. Og dagin eftir reistist hann og fór avstað við teimum, og nakrir av brøðrunum í Joppe fóru við honum.

2

Ápostlasøgan 10:24 Ápostlasøgan

Næsta dagin komu teir til Kesarea. Kornelius bíðaði eftir teimum og hevði kallað skyldfólk sítt og næstu vinir sínar saman.

2

Ápostlasøgan 10:25 Ápostlasøgan

Táið Pætur nú kom inn, fór Kornelius ímóti honum, fall niður fyri føtur hansara og tilbað hann.

2

Ápostlasøgan 10:26 Ápostlasøgan

Men Pætur reisti hann upp og segði: „Reis teg! Eisini eg eri menniskja!“

2

Ápostlasøgan 10:27 Ápostlasøgan

Og samtalandi við hann fór hann inn; har fann hann mong samankomin.

2

Ápostlasøgan 10:28 Ápostlasøgan

Hann segði við tey: „Tit vita sjálv, hvussu ósømiligt tað er manni, sum Jødi er, at hava felagsskap við nakran av aðrari tjóð ella fara inn til hansara; men mær hevur Gud víst, at eg skal einki menniskja kalla vanheilagt ella óreint.

2

Ápostlasøgan 10:29 Ápostlasøgan

Tí setti eg meg heldur ikki ímóti at koma, táið eg fekk boð. Og nú spyrji eg tykkum: Av hvørji grund hava tit sent boð eftir mær?“

2

Ápostlasøgan 10:30 Ápostlasøgan

Tá svaraði Kornelius: „Fyri fýra døgum síðani bað eg í húsi mínum; tað var júst um hesa tíðina, um níggjunda tíman. Og tá stóð maður í skínandi klæðum framman fyri mær.

2

Ápostlasøgan 10:31 Ápostlasøgan

Hann segði: „Kornelius! Bøn tín er hoyrd, og olmussur tínar eru í minni fyri ásjón Guds.

2

Ápostlasøgan 10:32 Ápostlasøgan

Send tí boð til Joppe og lat Símun, sum hevur tilnavnið Pætur, kalla til tín! Hann heldur til í húsi Símunar garvara við sjógvin; hann skal tala til tín, táið hann kemur.“

2

Ápostlasøgan 10:33 Ápostlasøgan

Tí sendi eg við tað sama boð til tín, og tú gjørdi væl, at tú komst. Og nú eru vit øll stødd her fyri ásjón Guds at hoyra alt, ið tú hevur fingið boð um av Harranum.“

2

Ápostlasøgan 10:34 Ápostlasøgan

Tá læt Pætur upp munnin og segði: „Nú síggi eg av sonnum, at Gud ger ikki mannamun,

2

Ápostlasøgan 10:35 Ápostlasøgan

men at í hvørji tjóð tekur Hann ímóti tí, sum óttast Hann og ger rættvísi.

2

Ápostlasøgan 10:36 Ápostlasøgan

– Orðið, ið Hann sendi út til Ísraelsmenn, táið Hann við Jesusi Kristi – sum er Harri alra – kunngjørdi frið í evangeliinum,

2