hvít fólk

Rómverjabrævið 1:14 Rómverjabrævið

Eg standi í skuld, bæði til Grikkar og aðrar tjóðir, bæði til vís og fávís.

4

Rómverjabrævið 10:12 Rómverjabrævið

Eingin munur er á Jøda og Grikka; hin sami er jú Harri alra og nóg ríkur fyri øll tey, sum kalla á Hann.

4

Kolossibrævið 3:11 Kolossibrævið

Her er ikki Grikki og Jødi, umskorin og óumskorin, fremmandur, Skýtti, trælur, frælsur – nei, Kristus er alt og í øllum.

4

Opinberingin 7:9 Opinberingin

Síðani fekk eg at síggja stóran skara, sum eingin kundi telja, av øllum tjóðum, ættum, fólkum og tungumálum; tey stóðu fyri hásætinum og lambinum, klædd í síðar, hvítar kyrtlar og við pálmagreinum í hondunum.

4

Ápostlasøgan 17:26 Ápostlasøgan

Hann hevur gjørt øll fólkasløg av einum blóði – til at búgva um alt jarðarríki; og Hann hevur givið teimum ásettar tíðir og markini fyri bústøðum teirra,

3

Galatiabrævið 3:28 Galatiabrævið

Her er ikki Jødi ella Grikki, her er ikki trælur ella frælsur, her er ikki maður ella kvinna; tí tit eru øll eitt í Kristi Jesusi.

3

Fyrsta Mósebók 9:18 Fyrsta Mósebók

Synir Nóa, ið fóru út úr ørkini, vóru Sem, Kam og Jafet; Kam var faðir Kána’an.

2

Fyrsta Mósebók 9:19 Fyrsta Mósebók

Hesir tríggir vóru synir Nóa, og frá teimum breiddust menniskjuni út um alla jørðina.

2

Fimta Mósebók 28:62 Fimta Mósebók

Bert lítil flokkur skal verða eftir av tykkum, tit, ið vóru so mong í tali sum stjørnurnar á himli – afturfyri at tú hoyrdi ikki rødd HARRANS Guds tíns.

2

Fimta Mósebók 28:63 Fimta Mósebók

Og eins og HARRIN fyrr hevði gleði av at gera væl við tykkum og lata tykkum nørast, so skal HARRIN nú hava gleði av at forkoma og týna tykkum; tit skulu verða rikin burtur úr landinum, sum tú kemur inn í og skalt taka í ogn.

2

Matteus 8:5 Matteus

Táið Hann so var komin inn í Kapernaum, kom høvuðsmaður til Hansara, bað Hann og segði:

2

Matteus 8:6 Matteus

„Harri! Drongur mín liggur lamin heima við hús í svárari pínu.“

2

Matteus 8:7 Matteus

Jesus segði við hann: „Eg skal koma og grøða hann!“

2

Matteus 8:8 Matteus

Høvuðsmaðurin svaraði: „Harri! Eg eri ikki verdur, at Tú skalt koma undir tak mítt! Nei, sig bert orð, so verður drongur mín frískur!

2

Matteus 8:9 Matteus

Eg eri jú sjálvur maður, ið standi undir øðrum, og eg havi uppaftur hermenn undir mær; sigi eg nú við ein: „Far!“ so fer hann, og við annan: „Kom!“ so kemur hann, og við tænara mín: „Ger hetta!“ so ger hann tað.“

2

Matteus 8:10 Matteus

Táið Jesus hoyrdi hetta, undraðist Hann og segði við tey, sum fylgdu Honum: „Sanniliga, sigi Eg tykkum: Eg havi ikki funnið so stóra trúgv – nei, ikki í Ísrael heldur!

2

Matteus 8:11 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at mong skulu koma eystaneftir og vestaneftir og sita til borðs við Ábrahami, Ísaki og Jákupi í ríki Himmiríkis.

2

Matteus 8:12 Matteus

Men børn ríkisins skulu verða koyrd út í myrkrið uttanfyri; har skal vera grátur og tannagrísl.“

2

Matteus 8:13 Matteus

So segði Jesus við høvuðsmannin: „Far! Tær verði, sum tú trúði!“ Og drongurin varð frískur í somu stund.

2

Ápostlasøgan 10:1 Ápostlasøgan

Í Kesarea var maður, sum æt Kornelius, høvuðsmaður fyri herliðinum, ið kallaðist hitt italska.

2

Ápostlasøgan 10:2 Ápostlasøgan

Hann var sannhjartaður maður, sum óttaðist Gud við øllum húsi sínum, gav fólkinum nógvar olmussur og altíð bað til Gud.

2

Ápostlasøgan 10:3 Ápostlasøgan

Hann sá skilliga í sjón um níggjunda tíman á deginum eingil Guds, sum kom inn til hansara og segði við hann: „Kornelius!“

2

Ápostlasøgan 10:4 Ápostlasøgan

Hann stardi upp á hann og varð ógvuliga ræddur og segði: „Hvat er tað, harri?“ Hann segði við hann: „Bønir tínar og olmussur tínar eru stignar upp, so at Gud minnist tær!

2

Ápostlasøgan 10:5 Ápostlasøgan

Send nú nakrar menn til Joppe og fá til tín ein Símun, sum hevur tilnavnið Pætur!

2

Ápostlasøgan 10:6 Ápostlasøgan

Hann heldur til hjá garvara, ið eitur Símun, og sum hevur hús við sjógvin.“

2

Ápostlasøgan 10:7 Ápostlasøgan

Táið nú eingilin, ið tosaði við hann, var farin frá honum, kallaði hann til sín tveir av tænarum sínum og ein hermann, ið óttaðist Gud – ein av teimum, ið altíð vóru um hann –

2

Ápostlasøgan 10:8 Ápostlasøgan

og segði teimum tað alt samalt og sendi teir til Joppe.

2

Ápostlasøgan 10:9 Ápostlasøgan

Men dagin eftir, meðan hesir vóru á veg og nærkaðust býnum, fór Pætur um sætta tíman upp á takið at biðja.

2

Ápostlasøgan 10:10 Ápostlasøgan

Hann varð tá ógvuliga svangur og vildi hava at eta. Meðan tey nú gjørdu tað til, fall hann í burturrykking.

2

Ápostlasøgan 10:11 Ápostlasøgan

Hann sá Himmalin opnan og nakað eins og stóran dúk dala niður; bundið var í hornini fýra á tí, og tað varð sígt niður á jørðina.

2

Ápostlasøgan 10:12 Ápostlasøgan

Í tí vóru øll fýrføtt dýr og skriðdýr jarðarinnar og fuglar himmalsins.

2

Ápostlasøgan 10:13 Ápostlasøgan

Rødd ljóðaði til hansara: „Reis teg, Pætur, drep og et!“

2

Ápostlasøgan 10:14 Ápostlasøgan

Men Pætur svaraði: „Minni enn so, Harri! Aldri havi eg etið nakað vanheilagt ella óreint.“

2

Ápostlasøgan 10:15 Ápostlasøgan

Uppaftur, aðru ferð, ljóðaði rødd til hansara: „Tað, sum Gud hevur reinsað, mást tú ikki kalla vanheilagt!“

2

Ápostlasøgan 10:16 Ápostlasøgan

Hetta hendi tríggjar ferðir; so varð tað alt fyri eitt tikið upp aftur til Himmals.

2

Ápostlasøgan 10:17 Ápostlasøgan

Meðan Pætur nú ikki visti, hvat hann skuldi hugsa um hesa sjón, ið hann hevði sæð, hvat hon mundi hava at týða, tá stóðu menninir, ið Kornelius hevði sent, fyri portrinum; teir høvdu spurt seg fram til hús Símunar.

2

Ápostlasøgan 10:18 Ápostlasøgan

Teir róptu og spurdu, um Símun, sum hevði tilnavnið Pætur, helt til har.

2

Ápostlasøgan 10:19 Ápostlasøgan

Meðan Pætur nú hugsaði um sjónina, segði Andin við hann: „Tríggir menn leita eftir tær.

2

Ápostlasøgan 10:20 Ápostlasøgan

Reis teg, far oman og far við teimum uttan at ivast! Tí Eg havi sent teir.“

2

Ápostlasøgan 10:21 Ápostlasøgan

So fór Pætur oman til menninar og segði: „Eg eri tann, ið tit leita eftir! Av hvørji grund eru tit komnir higar?“

2

Ápostlasøgan 10:22 Ápostlasøgan

Teir svaraðu: „Kornelius høvuðsmaður, rættvísur maður, sum óttast Gud og hevur góðan vitnisburð frá øllum Jødafólkinum, fekk frá heilagum eingli boð, at hann skuldi heinta teg til sín og hoyra, hvat tú hevur at siga.“

2

Ápostlasøgan 10:23 Ápostlasøgan

Hann bað teir tá koma inn og hýsti teimum. Og dagin eftir reistist hann og fór avstað við teimum, og nakrir av brøðrunum í Joppe fóru við honum.

2

Ápostlasøgan 10:24 Ápostlasøgan

Næsta dagin komu teir til Kesarea. Kornelius bíðaði eftir teimum og hevði kallað skyldfólk sítt og næstu vinir sínar saman.

2

Ápostlasøgan 10:25 Ápostlasøgan

Táið Pætur nú kom inn, fór Kornelius ímóti honum, fall niður fyri føtur hansara og tilbað hann.

2

Ápostlasøgan 10:26 Ápostlasøgan

Men Pætur reisti hann upp og segði: „Reis teg! Eisini eg eri menniskja!“

2

Ápostlasøgan 10:27 Ápostlasøgan

Og samtalandi við hann fór hann inn; har fann hann mong samankomin.

2

Ápostlasøgan 10:28 Ápostlasøgan

Hann segði við tey: „Tit vita sjálv, hvussu ósømiligt tað er manni, sum Jødi er, at hava felagsskap við nakran av aðrari tjóð ella fara inn til hansara; men mær hevur Gud víst, at eg skal einki menniskja kalla vanheilagt ella óreint.

2

Ápostlasøgan 10:29 Ápostlasøgan

Tí setti eg meg heldur ikki ímóti at koma, táið eg fekk boð. Og nú spyrji eg tykkum: Av hvørji grund hava tit sent boð eftir mær?“

2

Ápostlasøgan 10:30 Ápostlasøgan

Tá svaraði Kornelius: „Fyri fýra døgum síðani bað eg í húsi mínum; tað var júst um hesa tíðina, um níggjunda tíman. Og tá stóð maður í skínandi klæðum framman fyri mær.

2

Ápostlasøgan 10:31 Ápostlasøgan

Hann segði: „Kornelius! Bøn tín er hoyrd, og olmussur tínar eru í minni fyri ásjón Guds.

2

Versir