hvat vit ikki eiga at eta

Fimta Mósebók 14:15 Fimta Mósebók

strutsin, geykin, másan, øll heykasløg,

2

Fimta Mósebók 14:16 Fimta Mósebók

ugluna, náttugluna, tinsemetfuglin,

2

Fimta Mósebók 14:17 Fimta Mósebók

pelikanin, rægripin, súluna,

2

Fimta Mósebók 14:18 Fimta Mósebók

storkin, øll hegrasløg, herfuglin og flogmúsina.

2

Fimta Mósebók 14:19 Fimta Mósebók

Øll skriðdýr, ið veingir hava, skulu vera tykkum órein; tey mugu tit ikki eta.

2

Fimta Mósebók 14:20 Fimta Mósebók

Men alt reint, ið flýgur, kunnu tit eta.

2

Fimta Mósebók 14:21 Fimta Mósebók

Tit mugu einki sjálvdeytt dýr eta. Hinum fremmanda, ið hjá tær býr, honum kanst tú geva tað, hann kann eta tað – ella tú kanst selja útlendingi tað. Tí tú ert fólk, ið er halgað HARRANUM Gudi tínum. Tú mást ikki kóka geitarlamb í mjólkini undan móður tess.

2

Fimta Mósebók 14:22 Fimta Mósebók

Tú skalt geva tíggjund av allari grøði tíni, av øllum tí, sum á markini veksur, ár eftir ár.

2

Fimta Mósebók 14:23 Fimta Mósebók

Og fyri ásjón HARRANS Guds tíns, á staðnum, ið Hann útvelur til at lata navn Sítt búgva har, skalt tú eta tíggjundina av korni tínum, víni tínum og olju tíni og tað frumborna undan neytum og smáfæi tínum – so tú kanst læra at óttast HARRAN Gud tín allar dagar.

2

Fimta Mósebók 14:24 Fimta Mósebók

Men er vegurin tær ov langur, so tú fært ikki komið hagar við tí, av tí at staðið, ið HARRIN Gud tín útvelur til at lata navn Sítt búgva har, er so langt burtur frá tær – og HARRIN Gud tín hevur ríkliga signað teg –

2

Fimta Mósebók 14:25 Fimta Mósebók

so skalt tú selja tað og knýta peningin saman og hava hann við tær til staðið, ið HARRIN Gud tín útvelur.

2

Fimta Mósebók 14:26 Fimta Mósebók

Fyri henda pening skalt tú so keypa alt tað, ið teg lystir: Neyt, smáfæ, vín og sterkan drykk og alt tað, ið hjarta títt lystir; og tú skalt njóta tað har fyri ásjón HARRANS Guds tíns og vera glaður, tú og hús títt.

2

Fimta Mósebók 14:27 Fimta Mósebók

Levitin, ið hjá tær býr, mást tú ikki gloyma; tí hann hevur hvørki lut ella arv saman við tær.

2

Fimta Mósebók 14:28 Fimta Mósebók

Triðjahvørt ár skalt tú taka alla tíggjundina av allari grøði tíni tað árið og savna hana saman í býum tínum,

2

Fimta Mósebók 14:29 Fimta Mósebók

so at Leviturin – sum jú hvørki hevur lut ella arv saman við tær – kann koma, hann og hin fremmandi, hin faðirleysi og einkjan, sum hjá tær búgva, og eta seg mett. Tá skal HARRIN Gud tín signa teg í øllum arbeiði, sum tú fert undir.“

2

Ápostlasøgan 2:1 Ápostlasøgan

Táið nú hvítusunnudagur kom, vóru tey øll komin saman á einum staði.

2

Ápostlasøgan 2:2 Ápostlasøgan

Tá kom knappliga ljóð av himli, sum táið óførur stormur brestur á; tað fylti alt húsið, sum tey sótu í.

2

Ápostlasøgan 2:3 Ápostlasøgan

Tungur, eins og av eldi, vístu seg fyri teimum, og tær skiltu seg sundur og settust á hvørt eitt teirra.

2

Ápostlasøgan 2:4 Ápostlasøgan

Og tey vórðu øll fylt av Heilaga Andanum og fóru at tala onnur tungumál, alt eftir sum Andin gav teimum at siga.

2

Ápostlasøgan 2:5 Ápostlasøgan

Nú búðu í Jerusalem Jødar, menn, sum óttaðust Gud, av øllum fólkasløgum undir himli.

2

Ápostlasøgan 2:6 Ápostlasøgan

Táið hetta ljóð kom, streymaði hópurin saman, og tey vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa; tí tey hoyrdu hvør sítt egna mál talað av teimum.

2

Ápostlasøgan 2:7 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og undraðust og søgdu: „Hyggið, eru ikki allir hesir, ið tala, Galilearar?

2

Ápostlasøgan 2:8 Ápostlasøgan

Hvussu ber tað tá til, at vit hoyra teir tala, hvør okkara egna mál, sum vit eru fødd í?

2

Ápostlasøgan 2:9 Ápostlasøgan

Vit, Partar, Medar og Elamitar, vit, sum búgva í Mesopotamia, Judea, Kappadokia, Pontus og Asia,

2

Ápostlasøgan 2:10 Ápostlasøgan

í Frýgia, Pamfýlia, Egyptalandi og landspørtum Libya við Kýrene, og vit úr Róm, sum her búgva,

2

Ápostlasøgan 2:11 Ápostlasøgan

bæði Jødar og trúskiftingar*, Kretar og Arabarar – vit hoyra teir tala um stóru verk Guds á tungumálum okkara!“

2

Ápostlasøgan 2:12 Ápostlasøgan

Tey vórðu øll ovfarin og vistu ikki, hvat tey skuldu hugsa. Og tey søgdu hvørt við annað: „Hvat kann hetta vera?“

2

Ápostlasøgan 2:13 Ápostlasøgan

Onnur søgdu spottandi: „Teir eru fullir av søtum víni!“

2

Ápostlasøgan 2:14 Ápostlasøgan

Tá steig Pætur fram saman við hinum ellivu, tók til orða og talaði til teirra: „Tit jødisku menn og øll tit, sum í Jerusalem búgva! Hetta veri tykkum kunnigt – lurtið eftir orðum mínum!

2

Ápostlasøgan 2:15 Ápostlasøgan

Hesir eru ikki druknir, sum tit halda – tað er jú triði tímin á deginum!

2

Ápostlasøgan 2:16 Ápostlasøgan

Nei, hetta er tað, sum sagt er við Jóel profeti:

2

Ápostlasøgan 2:17 Ápostlasøgan

„So skal verða á síðstu døgum“ – sigur Gud – „at Eg skal úthella av Anda Mínum yvir alt hold; synir og døtur tykkara skulu profetera, hini ungu hjá tykkum skulu síggja sjónir, og hini gomlu hjá tykkum skulu hava dreymar.

2

Ápostlasøgan 2:18 Ápostlasøgan

Ja, um tað so eru trælir Mínir og trælkvinnur Mínar, skal Eg á teimum døgum úthella av Anda Mínum yvir tey, og tey skulu profetera.

2

Ápostlasøgan 2:19 Ápostlasøgan

Eg skal lata undur henda á himli uppi og tekin á jørðini niðri, blóð, eld og roykskýggj.

2

Ápostlasøgan 2:20 Ápostlasøgan

Sólin skal umskiftast í myrkur, og mánin í blóð, áðrenn dagur Harrans kemur, hin stóri og dýri.

2

Ápostlasøgan 2:21 Ápostlasøgan

Og so skal verða, at hvør tann, ið kallar á navn Harrans, skal verða frelstur.“

2

Ápostlasøgan 2:22 Ápostlasøgan

Tit menn av Ísrael, hoyrið hesi orð! Jesus úr Nazaret, mann, ið av Gudi varð prógvaður fyri tykkum við kraftargerðum, undrum og teknum, sum Gud við Honum gjørdi mitt ímillum tykkara – so sum tit sjálvir vita –

2

Ápostlasøgan 2:23 Ápostlasøgan

Hann, sum eftir fyriskipaða ráði Guds og fyrivitan Hansara varð svikin, Hann drópu tit – krossfestu Hann við hondum lógloysinga.

2

Ápostlasøgan 2:24 Ápostlasøgan

Men Gud reisti Hann upp, við tað at Hann gjørdi enda á kvølum deyðans; tí ikki var møguligt, at Hann kundi verða hildin av honum.

2

Ápostlasøgan 2:25 Ápostlasøgan

Dávid sigur jú um Hann: „Eg hevði altíð Harran fyri eygum Mínum; tí Hann er við høgru hond Mína, so Eg skal ikki vikast.

2

Ápostlasøgan 2:26 Ápostlasøgan

Tí gleddist hjarta Mítt, og tunga Mín fegnaðist, ja, enntá hold Mítt skal hvíla í vón.

2

Ápostlasøgan 2:27 Ápostlasøgan

Tí Tú skalt ikki lata sál Mína eftir í deyðaríkinum, ei heldur lata hin Heilaga Tín síggja rot.

2

Ápostlasøgan 2:28 Ápostlasøgan

Tú hevur kunngjørt Mær vegir lívsins, Tú skalt fylla Meg við gleði fyri ásjón Tíni.“

2

Ápostlasøgan 2:29 Ápostlasøgan

Tit menn, brøður! Eg kann frítt siga við tykkum um ættarfaðirin Dávid, at hann bæði doyði og varð jarðaður – og grøv hansara er hjá okkum líka til henda dag.

2

Ápostlasøgan 2:30 Ápostlasøgan

Við tað at hann nú var profetur og visti, at Gud við eiði hevði svorið honum, at Hann av frukt lenda hansara skuldi seta ein í hásæti hansara,

2

Ápostlasøgan 2:31 Ápostlasøgan

so talaði hann framsíggin um uppreisn Kristusar, at hvørki varð Hann latin eftir í deyðaríkinum, ei heldur sá hold Hansara rot.

2

Ápostlasøgan 2:32 Ápostlasøgan

Henda Jesus reisti Gud upp – sum vit allir eru vitni um.

2

Ápostlasøgan 2:33 Ápostlasøgan

Eftir at Hann nú er settur høgt við høgru hond Guds og frá Faðirinum hevur fingið Heilaga Andan, sum lovaður var, hevur Hann úthelt Hann – sum tit bæði síggja og hoyra.

2

Ápostlasøgan 2:34 Ápostlasøgan

Tí Dávid fór ikki upp til Himmals; nei, hann sigur sjálvur: „Harrin segði við Harra mín: „Set Teg við høgru hond Mína,

2

Ápostlasøgan 2:35 Ápostlasøgan

inntil Eg fái lagt fíggindar Tínar, fótum Tínum til skammul!““

2