hurðar
61 versir um "hurðar"
Versir
Síða 1 av 2Opinberingin 3:8 Opinberingin
Eg veit um verk tíni. Hygg, Eg havi framman fyri tær sett dyr opnar, sum eingin fær latið aftur. Tí tú hevur lítla kraft, og tó hevur tú varðveitt orð Mítt og ikki avnoktað navn Mítt.
Matteus 7:7 Matteus
Biðið, so skal tykkum verða givið! Leitið, so skulu tit finna! Bankið uppá, so skal tykkum verða latið upp!
Jóhannes 10:1 Jóhannes
„Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, sum ikki fer um dyrnar inn í seyðahúsið, men klívur uppum aðrastaðni, hann er tjóvur og ránsmaður.
Jóhannes 10:2 Jóhannes
Men tann, sum fer inn um dyrnar, er seyðahirðin.
Jóhannes 10:3 Jóhannes
Fyri honum letur duravaktarin upp, og seyðurin hoyrir rødd hansara, og hann rópar seyð sín við navni og leiðir hann út.
Jóhannes 10:4 Jóhannes
Táið hann so hevur leitt út allan seyð sín, gongur hann undan honum; og seyðurin fylgir honum, tí hann kennir rødd hansara.
Jóhannes 10:5 Jóhannes
Men fremmandum fylgir hann ikki, nei, hann flýggjar frá honum; tí hann kennir ikki rødd hinna fremmandu.“
Jóhannes 10:6 Jóhannes
Hetta líknilsi talaði Jesus til teirra; men tey skiltu ikki, hvat tað var, Hann talaði við tey.
Jóhannes 10:7 Jóhannes
Jesus segði tá aftur við tey: „Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Eg eri dyr seyðarins.
Jóhannes 10:8 Jóhannes
Allir, ið komnir eru fyri Mær, eru tjóvar og ránsmenn; men seyðurin lurtaði ikki eftir teimum.
Jóhannes 10:9 Jóhannes
Eg eri dyrnar; tann, ið fer inn gjøgnum Meg, verður frelstur, og hann skal ganga inn og ganga út og finna føði.
Jóhannes 10:10 Jóhannes
Tjóvurin kemur bert at stjala og drepa og forkoma; Eg eri komin, fyri at tey skulu hava lív og hava yvirflóð.
Jóhannes 10:11 Jóhannes
Eg eri hin góði hirði; hin góði hirði gevur lív Sítt fyri seyðin.
Jóhannes 10:12 Jóhannes
Men tann, ið leigaður er og ikki er hirði – sum ikki eigur seyðin – sær úlvin koma og rýmir frá seyðinum og flýggjar; og úlvurin rænir seyðin og spjaðir hann sundur.
Jóhannes 10:13 Jóhannes
– Tí hann er leigaður, og seyðurin liggur honum ikki á hjarta.
Jóhannes 10:14 Jóhannes
Eg eri hin góði hirði, og Eg kenni Míni og eri kendur av Mínum,
Jóhannes 10:15 Jóhannes
eins og Faðirin kennir Meg, og Eg kenni Faðirin; og Eg gevi lív Mítt fyri seyðin.
Jóhannes 10:16 Jóhannes
Eg eigi eisini annan seyð, sum ikki hoyrir til hetta seyðahúsið; eisini hann skal Eg leiða; hann skal hoyra rødd Mína, og eitt fylgi skal verða, og ein hirði.
Jóhannes 10:17 Jóhannes
Tí elskar Faðirin Meg, tí Eg gevi lív Mítt – fyri at taka tað aftur.
Jóhannes 10:18 Jóhannes
Eingin tekur tað frá Mær, nei, Eg gevi tað av Mær sjálvum. Eg havi vald at geva tað, og Eg havi vald at taka tað aftur. Hetta boð fekk Eg frá Faðir Mínum.“
Jóhannes 10:19 Jóhannes
Av hesum orðum varð nú uppaftur tvídráttur millum Jødarnar.
Jóhannes 10:20 Jóhannes
Nógvir av teimum søgdu: „Hann er settur av illum anda og frá Sær sjálvum! Hví lurta tit eftir Honum!“
Jóhannes 10:21 Jóhannes
Aðrir søgdu: „Hetta eru ikki orð eins, sum settur er av illum anda! Man illur andi kunna lata upp eygu blindra!“
Jóhannes 10:22 Jóhannes
Nú kom tempulvígsluhøgtíðin í Jerusalem. Vetur var;
Jóhannes 10:23 Jóhannes
og Jesus gekk aftur og fram í templinum, í súlugong Sálomons.
Jóhannes 10:24 Jóhannes
Tá flokkaðust Jødarnir um Hann og søgdu við Hann: „Hvussu leingi ætlar Tú at halda sál okkara í óvissu? Ert Tú Kristus, so sig okkum, sum er!“
Jóhannes 10:25 Jóhannes
Jesus svaraði teimum: „Eg havi sagt tykkum tað, og tit trúgva Mær ikki. Verkini, sum Eg geri í navni Faðirs Míns, vitna um Meg.
Jóhannes 10:26 Jóhannes
Men tit trúgva ikki, tí tit eru ikki av seyði Mínum!
Jóhannes 10:27 Jóhannes
Seyður Mín hoyrir rødd Mína, Eg kenni hann, og hann fylgir Mær.
Jóhannes 10:28 Jóhannes
Og Eg gevi honum ævigt lív; hann skal aldri í allar ævir fortapast, og eingin skal ríva hann úr hond Míni.
Jóhannes 10:29 Jóhannes
Faðir Mín, sum hevur givið Mær hann, er størri enn øll, og eingin kann ríva nakað úr hond Faðirs Míns.
Jóhannes 10:30 Jóhannes
Eg og Faðirin, Vit eru eitt.“
Jóhannes 10:31 Jóhannes
Tá tóku Jødarnir aftur upp steinar at steina Hann.
Jóhannes 10:32 Jóhannes
Jesus segði við teir: „Mong góð verk havi Eg víst tykkum frá Faðir Mínum; hvørt av hesum verkum er tað, tit steina Meg fyri?“
Jóhannes 10:33 Jóhannes
Jødarnir svaraðu Honum: „Tað er ikki fyri nakað gott verk, vit steina Teg, nei, fyri gudsspottan, og fyri tað, at Tú, sum ert menniskja, gert Teg sjálvan til Gud!“
Jóhannes 10:34 Jóhannes
Jesus segði við teir: „Stendur ikki skrivað í lóg tykkara: „Eg havi sagt: „Tit eru gudar!““
Jóhannes 10:35 Jóhannes
Hevur Hann nú kallað teir gudar, sum orð Guds kom til – og skriftin vikast ikki –
Jóhannes 10:36 Jóhannes
siga tit tá við Hann, sum Faðirin hevur halgað og sent í heimin: „Tú spottar Gud!“ – fyri tað at Eg segði: „Eg eri Sonur Guds“?
Jóhannes 10:37 Jóhannes
Geri Eg ikki verk Faðirs Míns, so trúgvið Mær ikki!
Jóhannes 10:38 Jóhannes
Men geri Eg tey, so trúgvið verkunum, um tit so ikki trúgva Mær, so tit kunnu skilja og sanna, at Faðirin er í Mær, og Eg eri í Faðirinum!“
Jóhannes 10:39 Jóhannes
Tá royndu teir aftur at taka Hann; men Hann slapp Sær undan hondum teirra.
Jóhannes 10:40 Jóhannes
So fór Hann aftur avstað, yvir um Jordan, til staðið, har Jóhannes fyrst hevði doypt, og Hann dvaldi har.
Jóhannes 10:41 Jóhannes
Nógv fólk kom nú til Hansara, og tey søgdu: „Víst gjørdi Jóhannes einki tekin, men alt, ið Jóhannes segði um henda, var satt.“
Jóhannes 10:42 Jóhannes
Og mong komu til trúgv á Hann har.
Opinberingin 3:20 Opinberingin
Hygg, Eg standi fyri durunum og banki! Hoyrir onkur rødd Mína og letur upp dyrnar, skal Eg fara inn til hansara og halda kvøldmáltíð við honum – og hann við Mær.
Sálmarnir 24:7 Sálmarnir
Tit portur, lyftið høvdum tykkara, lyftið tykkum, tit ævigu dyr, so kongur dýrdarinnar fær komið inn!
Orðtøkini 8:34 Orðtøkini
Sælur er tann, ið lurtar eftir mær, so hann dag um dag vakir við dyr mínar og heldur vakt við durastavir mínar!
Esaias 22:22 Esaias
Eg skal leggja lykilin til hús Dávids á herðar hansara; táið hann letur upp, skal eingin lata aftur, og táið hann letur aftur, skal eingin lata upp.
Hoseas 2:15 Hoseas
Síðani skal Eg geva henni víngarðar hennara aftur og gera henni Akorsdal* til vónportur; har skal hon syngja, sum táið hon var ung, sum tann dag hon fór út av Egyptalandi.
Matteus 6:6 Matteus
Men tú, táið tú biður – far inn í kamar títt, lat aftur hurð tína, og bið til Faðir tín, sum er í loyndum! Tá skal Faðir tín, sum sær í loyndum, løna tær.