hjúnalag (stavat skeivt)

Orðtøkini 5:7 Orðtøkini

So lurta nú eftir mær, sonur mín, vík ikki frá orðum muns míns!

6

Orðtøkini 5:8 Orðtøkini

Lat leið tína liggja langt frá henni, kom ikki nær húsdurum hennara,

6

Orðtøkini 5:9 Orðtøkini

so tú kemur ikki at geva øðrum prýði títt, grummum harra ár tíni,

6

Orðtøkini 5:10 Orðtøkini

so fremmand skulu ikki verða mettað av ogn tíni, og vinningur tín skal ikki enda í húsi fremmandamans,

6

Orðtøkini 5:11 Orðtøkini

og tú ikki verða gripin av iðran, táið av tornar, táið likam títt og hold títt tærist burtur,

6

Orðtøkini 5:12 Orðtøkini

og siga: „Hvussu bar tað til, at eg hataði tykt, og at hjarta mítt virdi lítið um revsing?

6

Orðtøkini 5:13 Orðtøkini

Hví lurtaði eg ikki eftir teimum, ið lærdu meg, hví legði eg ikki oyrað til teirra, ið vegleiddu meg?

6

Orðtøkini 5:14 Orðtøkini

– Lítið vantaði á, at eg kom í størstu vanlukku mitt á dómstingi samkomunnar!“

6

Orðtøkini 5:15 Orðtøkini

Drekk vatn úr tínum egna brunni, rennandi vatn úr tíni egnu keldu!

6

Orðtøkini 5:16 Orðtøkini

Skulu keldur tínar streyma út á gøtuna, løkir tínir á torgini!

6

Orðtøkini 5:17 Orðtøkini

Nei, eina tær skulu tey tilhoyra, og ongum fremmandum saman við tær!

6

Orðtøkini 5:18 Orðtøkini

Kelda tín veri signað, gleð teg í konu ungdóms tíns!

6

Orðtøkini 5:19 Orðtøkini

Hin elskuliga hindin, hin yndisliga gemsan – barmur hennara lívgi teg altíð, ver enn sum áður drukkin av kærleika hennara!

6

Orðtøkini 5:20 Orðtøkini

Hví skuldi tú, sonur mín, verið drukkin av konu annars mans og tikið fremmanda kvinnu í favn!

6

Orðtøkini 5:21 Orðtøkini

Tí fyri eygum HARRANS eru leiðir mansins, gjølla ansar Hann eftir øllum sporum hansara.

6

Orðtøkini 5:22 Orðtøkini

Hin gudleysi kemur fastur í sínar egnu misgerðir, og hansara egnu syndasnerrur halda honum føstum.

6

Orðtøkini 5:23 Orðtøkini

Hann doyr, tí hann læt seg ikki tykta, og hansara egni stóri dárskapur voldir, at hann fer umkoll.

6

Markus 10:9 Markus

Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

6

Rómverjabrævið 1:26 Rómverjabrævið

Tí gav Gud tey upp til vanærandi lystir: Kvinnur teirra skiftu hin náttúrliga umgangin um við tann, sum er ímóti náttúruni;

6

Rómverjabrævið 1:27 Rómverjabrævið

og somuleiðis hildu eisini menninir uppat við hinum náttúrliga umganginum við kvinnuna og brendu í lysti sínum hvør eftir øðrum, so at menn drivu skemdarverk við monnum – og fingu á sær sjálvum lønina fyri villu sína – sum rætt var.

6