hjúnalag og reinværi

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

3

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:3 Fyrra Tessalonikabrævið

Tí hetta er vilji Guds, heilaggering tykkara, at tit halda tykkum frá siðloysi,

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:4 Fyrra Tessalonikabrævið

at ein og hvør tykkara veit at vinna sína egnu konu í heilagleika og æru,

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:5 Fyrra Tessalonikabrævið

ikki í girndarbruna, sum heidningarnir, ið kenna ikki Gud,

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:6 Fyrra Tessalonikabrævið

at eingin ger bróður sínum órætt ella óskjal í nøkrum viðurskifti; tí Harrin er hevnari av øllum hesum – sum vit eisini áður hava sagt og vitnað fyri tykkum.

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:7 Fyrra Tessalonikabrævið

Tí Gud kallaði okkum ikki til óreinsku, men til heilaggering.

3

Fyrra Tessalonikabrævið 4:8 Fyrra Tessalonikabrævið

Tann, ið vanvirðir hetta, vanvirðir tí ikki menniskja, men Gud, sum eisini gevur Heilaga Anda Sín í tykkum.

3

Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“

2

Fimta Mósebók 22:13 Fimta Mósebók

Táið maður tekur sær konu, men fær okkurt ímóti henni, eftir at tey hava verið saman,

2

Fimta Mósebók 22:14 Fimta Mósebók

sigur okkurt skammiligt um hana, spillir hana út og sigur: „Hesa kvinnu tók eg til konu, men táið eg kom henni nær, fann eg ikki moydómsmerki hjá henni!“

2

Fimta Mósebók 22:15 Fimta Mósebók

so skulu faðir og móðir hesa ungu kvinnu taka moydómsmerki hennara og koma við tí út í portrið, til hinar elstu í býnum.

2

Fimta Mósebók 22:16 Fimta Mósebók

Faðir gentuna skal siga við hinar elstu: „Eg gav hesum manni dóttur mína til konu; men nú hevur hann fingið okkurt ímóti henni;

2

Fimta Mósebók 22:17 Fimta Mósebók

hann leggur hana undir tað, ið skammiligt er, og sigur: „Eg havi ikki hjá dóttur tíni funnið moydómsmerki!“ – Men her er moydómsmerki hennara!“ Og so skulu tey breiða út klæðið fyri hinum elstu í býnum.

2

Fimta Mósebók 22:18 Fimta Mósebók

Tá skulu teir elstu í býnum taka mannin og revsa hann;

2

Fimta Mósebók 22:19 Fimta Mósebók

og teir skulu áleggja honum í bót 100 seklar av silvuri og lata faðir hina ungu kvinnuna fáa teir – afturfyri at hann spilti út eina moyggj í Ísrael; og hon skal vera kona hansara, hann má ikki skilja seg frá henni, so leingi sum hann livir.

2

Fimta Mósebók 22:20 Fimta Mósebók

Men var tað satt – var gentan ikki moyggj –

2

Fimta Mósebók 22:21 Fimta Mósebók

so skal hon verða leidd at húsdurum faðirs síns, og menninir í býi hennara skulu steina hana til deyða, afturfyri at hon hevur gjørt skemdargerð í Ísrael og drivið hor heima hjá faðir sínum. – Soleiðis skalt tú beina burt hitt illa frá tær.

2

Matteus 19:6 Matteus

So eru tey ikki longur tvey, men eitt hold. Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

2

Fyrra Korintbrævið 6:12 Fyrra Korintbrævið

Eg havi loyvi til alt – men ikki alt er til gagn! Eg havi loyvi til alt – men eg má einki lata fáa vald á mær!

2

Fyrra Korintbrævið 6:13 Fyrra Korintbrævið

Maturin er fyri búkin, og búkurin fyri matin – og Gud skal gera enda á báðum. Men likamið er ikki fyri siðloysi, men fyri Harran; og Harrin er fyri likamið.

2

Fyrra Korintbrævið 6:14 Fyrra Korintbrævið

Gud, sum hevur reist upp Harran, skal eisini reisa okkum upp við kraft Síni.

2

Fyrra Korintbrævið 6:15 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at likam tykkara eru limir Kristusar? Skal eg tá taka limir Kristusar og gera teir til skøkjulimir! Minni enn so!

2

Fyrra Korintbrævið 6:16 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at tann, ið heldur seg til skøkjuna, er eitt likam við henni? Hann sigur jú: „Tey bæði skulu vera eitt hold.“

2

Fyrra Korintbrævið 6:17 Fyrra Korintbrævið

Men tann, ið heldur seg til Harran, er ein andi við Honum.

2

Efesusbrævið 5:3 Efesusbrævið

Men siðloysi og øll óreinska og havisjúka má ikki so mikið sum nevnast millum tykkara, soleiðis sum heilagum sømir,

2

Efesusbrævið 5:33 Efesusbrævið

Tó skal eisini ein og hvør tykkara elska konu sína sum seg sjálvan. Og konan skal vísa manninum virðing.

2