herur

Matteus 4:24 Matteus

Hann varð gitin um alt Sýrland, og tey komu til Hansara við øllum sjúkum, sum vóru heimsøkt av ymiskum sjúkdómum og plágum, bæði teimum, ið vóru sett av illum andum, niðurfalssjúkum og lamnum; og Hann grøddi tey.

3

Matteus 4:25 Matteus

Og nógv fólk fylgdi Honum úr Galilea, Dekapolis, Jerusalem, Judea og landinum hinumegin Jordan.

3

Onnur Mósebók 20:1 Onnur Mósebók

Nú talaði Gud øll hesi orð. Hann segði:

2

Onnur Mósebók 20:2 Onnur Mósebók

„Eg eri HARRIN Gud tín, sum leiddi teg út av Egyptalandi, úr trælahúsinum.

2

Onnur Mósebók 20:3 Onnur Mósebók

Tú mást ikki hava aðrar gudar enn Meg.

2

Onnur Mósebók 20:4 Onnur Mósebók

Tú mást onga skurðmynd gera tær, ei heldur nakra mynd, av tí, sum er uppi í himli, av tí, sum er niðri á jørðini, ella av tí, sum er í vatninum undir jørðini;

2

Onnur Mósebók 20:5 Onnur Mósebók

tú mást ikki tilbiðja og ikki dýrka tað; tí Eg, HARRIN Gud tín, eri álvarsamur Gud, sum líka í triðja og fjórða lið straffar børnini fyri misgerðir fedranna, tey, ið hata Meg,

2

Onnur Mósebók 20:6 Onnur Mósebók

men sum í túsund lið ger miskunn móti teimum, ið elska Meg og halda boð Míni.

2

Onnur Mósebók 20:7 Onnur Mósebók

Tú mást ikki misbrúka navn HARRANS Guds tíns; tí HARRIN letur ikki tann verða óstraffaðan, sum misbrúkar navn Hansara.

2

Onnur Mósebók 20:8 Onnur Mósebók

Minst sabbatsdagin, so tú heldur hann heilagan!

2

Onnur Mósebók 20:9 Onnur Mósebók

Seks dagar skalt tú virka og gera alt arbeiði títt;

2

Onnur Mósebók 20:10 Onnur Mósebók

men sjeyndi dagurin er sabbatur HARRANS Guds tíns; tá mást tú einki arbeiði gera, hvørki tú sjálvur ella sonur tín, dóttir tín, trælur tín, trælkvinna tín, fæ títt ella hin fremmandi, ið hjá tær er, innan fyri portur tíni.

2

Onnur Mósebók 20:11 Onnur Mósebók

Tí í seks dagar gjørdi HARRIN himmal, jørð og hav, við øllum, sum í teimum er, men sjeynda dagin hvíldi Hann; tí hevur HARRIN signað sabbatsdagin og halgað hann.

2

Onnur Mósebók 20:12 Onnur Mósebók

Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!

2

Onnur Mósebók 20:13 Onnur Mósebók

Tú mást ikki drepa.

2

Onnur Mósebók 20:14 Onnur Mósebók

Tú mást ikki dríva hor.

2

Onnur Mósebók 20:15 Onnur Mósebók

Tú mást ikki stjala.

2

Onnur Mósebók 20:16 Onnur Mósebók

Tú mást ikki bera rangan vitnisburð móti næsta tínum.

2

Onnur Mósebók 20:17 Onnur Mósebók

Tú mást ikki girnast hús næsta tíns. Tú mást ikki girnast konu næsta tíns, ei heldur træl hansara, trælkvinnu hansara, neyt hansara, esil hansara, ella nakað, ið næsti tín eigur.“

2

Onnur Mósebók 20:18 Onnur Mósebók

Men táið alt fólkið hoyrdi og sá toruna, snarljósini og lúðraljóðið og fjallið í royki, bivaðu tey og hildu seg langt burtur.

2

Onnur Mósebók 20:19 Onnur Mósebók

Og tey søgdu við Móses: „Tosa tú við okkum, so skulu vit lurta eftir; men lat ikki Gud tala við okkum, tí so doyggja vit!“

2

Onnur Mósebók 20:20 Onnur Mósebók

Men Móses segði við fólkið: „Óttist ikki! Gud er komin at royna tykkum, og fyri at ótti fyri Honum skal vera á tykkum, so tit synda ikki.“

2

Onnur Mósebók 20:21 Onnur Mósebók

So stóð fólkið langt burtur; men Móses fór nær at myrkrinum, sum Gud var í.

2

Onnur Mósebók 20:22 Onnur Mósebók

HARRIN segði nú við Móses: „Hetta skalt tú siga við Ísraelsmenn: „Tit hava sjálv sæð, at Eg havi talað við tykkum av Himli.

2

Onnur Mósebók 20:23 Onnur Mósebók

Tit mugu ongar gudar gera tykkum aftrat Mær; gudar av silvuri ella gulli mugu tit ikki gera tykkum!

2

Onnur Mósebók 20:24 Onnur Mósebók

Altar av flag skalt tú gera Mær, og á tí skalt tú ofra brennioffur og takkoffur tíni, smáfæ títt og neyt tíni; allastaðni har sum Eg lati navn Mítt verða minst, skal Eg koma til tín og signa teg.

2

Onnur Mósebók 20:25 Onnur Mósebók

Men gert tú Mær altar av gróti, so skalt tú ikki gera tað av høgdum steini; tí táið tú setur meitil á steinin, vanhalgar tú hann.

2

Onnur Mósebók 20:26 Onnur Mósebók

Tú mást ikki ganga á trappum upp at altari Mínum, fyri at ikki blygd tín skal verða ber yvir tí.““

2

Onnur Mósebók 21:24 Onnur Mósebók

– Eyga fyri eyga, tonn fyri tonn, hond fyri hond, fót fyri fót,

2

Onnur Mósebók 21:25 Onnur Mósebók

brent fyri brent, sár fyri sár, kúlu fyri kúlu!

2

Malakias 3:6 Malakias

Tí Eg, HARRIN, eri hin sami sum áður, og ikki er úti við tykkum, børnum Jákups.

2

Matteus 5:38 Matteus

Tit hava hoyrt, at sagt er: „Eyga fyri eyga, og tonn fyri tonn!“

2

Matteus 5:39 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at tit skulu ikki seta tykkum ímóti hinum illa; nei, slær onkur teg undir høgra vanga, so vend honum hin við!

2

Jóhannes 14:15 Jóhannes

Elska tit Meg, so haldið boð Míni!

2

Jóhannes 14:26 Jóhannes

men Talsmaðurin, Heilagi Andin, sum Faðirin skal senda í navni Mínum, skal læra tykkum alt og minna tykkum um alt, sum Eg havi sagt tykkum.

2

Jóhannes 18:1 Jóhannes

Táið Jesus hevði sagt hetta, fór Hann út við lærisveinum Sínum um Kedronsløk; har var urtagarður, og inn í hann fór Hann við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 18:2 Jóhannes

Judas, sum sveik Hann, kendi eisini staðið; tí har kom Jesus ofta saman við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 18:3 Jóhannes

Judas hevði nú fingið vaktina við sær og tænarar frá høvuðsprestunum og Farisearunum, og kom hagar við kyndlum, lampum og vápnum.

2

Jóhannes 18:4 Jóhannes

Við tað at Jesus nú visti alt, ið koma skuldi yvir Hann, gekk Hann fram og segði við teir: „Hvørjum leita tit eftir?“

2

Jóhannes 18:5 Jóhannes

Teir svaraðu Honum: „Jesusi úr Nazaret.“ Jesus segði við teir: „Tað eri Eg.“ – Eisini Judas, sum sveik Hann, stóð har hjá teimum.

2

Jóhannes 18:6 Jóhannes

Táið Hann nú segði við teir: „Tað eri Eg,“ fóru teir aftur eftir hæli og fullu til jarðar.

2

Jóhannes 18:7 Jóhannes

Hann spurdi teir tá uppaftur: „Hvørjum leita tit eftir?“ Teir svaraðu: „Jesusi úr Nazaret.“

2

Jóhannes 18:8 Jóhannes

Jesus segði: „Eg segði tykkum jú, at tað eri Eg! Er tað tá eftir Mær, tit leita, so latið hesar fara!“

2

Jóhannes 18:9 Jóhannes

– fyri at orðið skuldi ganga út, sum Hann hevði sagt: „Eg misti ongan av teimum, ið Tú hevur givið Mær.“

2

Jóhannes 18:10 Jóhannes

Símun Pætur – sum hevði svørð – dró tað nú og høgdi til tænara høvuðsprestsins og hevði høgra oyrað av honum; tænarin æt Malkus.

2

Jóhannes 18:11 Jóhannes

Tá segði Jesus við Pætur: „Stikk svørðið í slíðrarnar! Skal Eg ikki drekka kalikin, ið Faðir Mín hevur givið Mær!“

2

Jóhannes 18:12 Jóhannes

Vaktin, herhøvdingin og tænarar Jødanna tóku nú Jesus og bundu Hann.

2

Jóhannes 18:13 Jóhannes

Og teir fóru fyrst til Annas við Honum; hann var verfaðir Kaifas, sum var høvuðsprestur tað árið.

2

Jóhannes 18:14 Jóhannes

– Tað var Kaifas, ið hevði givið Jødunum tey ráð, at tað var gagnligt, at eitt menniskja doyði fyri fólkið. –

2

Jóhannes 18:15 Jóhannes

Símun Pætur og ein annar lærisveinur fylgdu Jesusi. Hesin lærisveinur var kendur við høvuðsprestin, og hann fór við Jesusi inn í garð høvuðsprestsins.

2

Versir