hellumannafólk

58 versir um "hellumannafólk"

Versir

Síða 1 av 2
Fyrsta Mósebók 1:1 Fyrsta Mósebók

Í upphavi skapti Gud himmal og jørð.

4
Fyrsta Mósebók 1:2 Fyrsta Mósebók

Jørðin var oyðin og tóm, myrkur var yvir djúpinum, og Andi Guds sveimaði yvir vøtnunum.

4
Fyrsta Mósebók 1:3 Fyrsta Mósebók

Gud segði: „Verði ljós!“ Og ljós varð.

4
Fyrsta Mósebók 1:4 Fyrsta Mósebók

Gud sá, at ljósið var gott; og Gud skilti ljósið frá myrkrinum.

4
Fyrsta Mósebók 1:5 Fyrsta Mósebók

Gud kallaði ljósið dag, og myrkrið kallaði Hann nátt. Og kvøld varð, og morgun varð, fyrsta dag.

4
Fyrsta Mósebók 1:6 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Eitt hvølv skal verða mitt í vøtnunum til at skilja vatn frá vatni.“

4
Fyrsta Mósebók 1:7 Fyrsta Mósebók

Gud gjørdi tá hvølvið og skilti vatnið undir hvølvinum frá vatninum yvir hvølvinum. Og so varð.

4
Fyrsta Mósebók 1:8 Fyrsta Mósebók

Gud kallaði hvølvið himmal. Og kvøld varð, og morgun varð, annan dag.

4
Fyrsta Mósebók 1:9 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Vatnið undir himli skal savna seg saman á einum staði, so at turrlendið kemur undan.“ Og so varð.

4
Fyrsta Mósebók 1:10 Fyrsta Mósebók

Gud kallaði turrlendið jørð, og vatnið, sum hevði savnað seg saman, kallaði Hann sjógv. Og Gud sá, at tað var gott.

4
Fyrsta Mósebók 1:11 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Jørðin skal bera gras, urtir, sum geva fræ, og frukttrø, sum bera frukt við frænum í, hvørt eftir sínum slagi, á jørðini.“ Og so varð;

4
Fyrsta Mósebók 1:12 Fyrsta Mósebók

jørðin bar gras, urtir, sum góvu fræ, hvør eftir sínum slagi, og trø, sum bóru frukt við frænum í, hvørt eftir sínum slagi. Og Gud sá, at tað var gott.

4
Fyrsta Mósebók 1:13 Fyrsta Mósebók

Og kvøld varð, og morgun varð, triðja dag.

4
Fyrsta Mósebók 1:14 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Ljós skulu verða á himmalhvølvinum til at skilja dag frá nátt; tey skulu vera til tekin og til at áseta tíðir, dagar og ár;

4
Fyrsta Mósebók 1:15 Fyrsta Mósebók

og tey skulu vera til ljós á himmalhvølvinum, at lýsa á jørðini.“ Og so varð;

4
Fyrsta Mósebók 1:16 Fyrsta Mósebók

Gud gjørdi tey bæði stóru ljósini, hitt størra til at ráða um dagin, hitt minna til at ráða um náttina, og stjørnurnar.

4
Fyrsta Mósebók 1:17 Fyrsta Mósebók

Gud setti tey á himmalhvølvið at lýsa á jørðini,

4
Fyrsta Mósebók 1:18 Fyrsta Mósebók

at ráða yvir deginum og náttini og skilja ljósið frá myrkrinum. Og Gud sá, at tað var gott.

4
Fyrsta Mósebók 1:19 Fyrsta Mósebók

Og kvøld varð, og morgun varð, fjórða dag.

4
Fyrsta Mósebók 1:20 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Vatnið skal verða fult av livandi skapningum, og fuglar skulu flúgva yvir jørðini, undir himmalhvølvinum.“ Og so varð;

4
Fyrsta Mósebók 1:21 Fyrsta Mósebók

Gud skapti tey stóru sjódýrini og alla ta nøgd av livandi skapningum, sum sjógvurin er fullur av, hvørt eftir tess slagi, eisini allar fuglar við veingjum, hvønn eftir hansara slagi. Og Gud sá, at tað var gott.

4
Fyrsta Mósebók 1:22 Fyrsta Mósebók

Gud signaði tey og segði: „Nørist og vaksið í tali, fyllið vatnið í sjónum, og fuglurin nørist á jørðini!“

4
Fyrsta Mósebók 1:23 Fyrsta Mósebók

Og kvøld varð, og morgun varð, fimta dag.

4
Fyrsta Mósebók 1:24 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Jørðin skal lata koma fram livandi skapningar, hvønn eftir hansara slagi, fæ, skriðdýr og vill dýr – hvørt eftir tess slagi.“ Og so varð;

4
Fyrsta Mósebók 1:25 Fyrsta Mósebók

Gud gjørdi tey villu dýrini, hvørt eftir tess slagi, fæið eftir tess slagi, og øll skriðdýrini á jørðini, hvørt eftir tess slagi. Og Gud sá, at tað var gott.

4
Fyrsta Mósebók 1:26 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Latið Okkum gera menniskju í bílæti Okkara, til at vera Okkum lík! Hon skal ráða yvir fiskunum í sjónum og fuglunum undir himli, yvir fænum og yvir allari jørðini og øllum skriðdýrum, ið á jørðini skríða.“

4
Fyrsta Mósebók 1:27 Fyrsta Mósebók

So skapti Gud menniskjuna* í bílæti Sínum; í bílæti Guds skapti Hann hana; sum mann og kvinnu skapti Hann tey.

4
Fyrsta Mósebók 1:28 Fyrsta Mósebók

Og Gud signaði tey. Gud segði við tey: „Nørist, vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar hennara, ráðið yvir fiskunum í sjónum, fuglunum undir himli, og yvir hvørjum dýri, ið á jørðini rørist!“

4
Fyrsta Mósebók 1:29 Fyrsta Mósebók

Framvegis segði Gud: „Eg gevi tykkum allar urtir á allari jørðini, sum bera fræ, og øll trø, sum bera frukt við frænum í; hetta skulu tit hava til føði.

4
Fyrsta Mósebók 1:30 Fyrsta Mósebók

Og øllum dýrunum á jørðini, øllum fuglunum undir himli og øllum, ið á jørðini skríður, øllum tí, ið hevur livandi sál í sær – teimum gevi Eg allar grønar urtir til føði.“ Og so varð.

4
Fyrsta Mósebók 1:31 Fyrsta Mósebók

Og Gud sá alt tað, ið Hann hevði gjørt – og tað var sera gott. Og kvøld varð, og morgun varð, sætta dag.

4
Fyrra Kongabók 19:1 Fyrra Kongabók

Akab segði nú Jesabel frá øllum, ið Elias hevði gjørt, og hvussu hann hevði dripið allar profetarnar við svørði.

4
Fyrra Kongabók 19:2 Fyrra Kongabók

Tá sendi Jesabel Eliasi boð og læt siga: „Gudarnir lati mær gangast illa bæði nú og hereftir, um eg ikki um hesa tíðina í morgin geri við lív títt, sum gjørt er við lív teirra!“

4
Fyrra Kongabók 19:3 Fyrra Kongabók

Tá fall ræðsla á hann; hann gjørdi seg til og helt avstað fyri at bjarga lívinum; og hann kom til Be’erseba, sum hoyrir til Juda; har læt hann tænara sín eftir,

4
Fyrra Kongabók 19:4 Fyrra Kongabók

og sjálvur fór hann dagsferð út í oyðimørkina, setti seg undir gývilrunn har, ynskti sær deyðan og segði: „Nú er nóg mikið! Tak nú lív mítt, HARRI, tí eg eri ikki betri enn fedrar mínir!“

4
Fyrra Kongabók 19:5 Fyrra Kongabók

So legðist hann at sova undir gývilrunninum. Men eingil nam við hann og segði við hann: „Reis teg og et!“

4
Fyrra Kongabók 19:6 Fyrra Kongabók

Táið hann hugdi rundan um seg, fekk hann at síggja, at har sum høvd hansara hevði ligið, lá køka, bakað á heitum steinum, og har stóð krukka við vatni. Hann fekk sær tá at eta og drekka og legðist síðani aftur.

4
Fyrra Kongabók 19:7 Fyrra Kongabók

Men eingil HARRANS kom uppaftur og nam við hann, aðru ferð, og segði: „Reis teg og et! Annars verður vegurin tær ov langur.“

4
Fyrra Kongabók 19:8 Fyrra Kongabók

Hann reistist tá og fekk sær at eta og drekka, og styrktur av hesi máltíð gekk hann 40 dagar og 40 nætur, líka til Horeb, fjall Guds.

4
Fyrra Kongabók 19:9 Fyrra Kongabók

Har fór hann inn í helli og varð har ta náttina. Tá kom orð HARRANS til hansara; Hann segði við hann: „Hvat vilt tú her, Elias?“

4
Fyrra Kongabók 19:10 Fyrra Kongabók

Hann svaraði: „Eg havi verið íðin fyri HARRAN Gud herskaranna; tí Ísraelsmenn hava vent sáttmála Tínum bakið; altar Tíni hava teir rivið niður, og profetar Tínar hava teir dripið við svørði; eg eri einsamallur eftir, og nú liggja teir mær eftir lívinum.“

4
Fyrra Kongabók 19:11 Fyrra Kongabók

Hann segði: „Far út og statt á fjallinum fyri ásjón HARRANS!“ So gekk HARRIN framvið har, og ógvuligur, sterkur stormur kom, sum kleyv fjøll og soraði sundur klettar fyri HARRANUM – men HARRIN var ikki í storminum; eftir stormin kom jarðskjálvti – men HARRIN var ikki í jarðskjálvtanum;

4
Fyrra Kongabók 19:12 Fyrra Kongabók

eftir jarðskjálvtan kom eldur – men HARRIN var ikki í eldinum. Men eftir eldin hoyrdist milt suð.

4
Fyrra Kongabók 19:13 Fyrra Kongabók

Táið Elias hoyrdi tað, helt hann kappan fyri andlitið og fór út og stóð við hellismunnan. Og nú talaði rødd við hann og segði: „Hvat vilt tú her, Elias?“

4
Fyrra Kongabók 19:14 Fyrra Kongabók

Hann svaraði: „Eg havi verið íðin fyri HARRAN Gud herskaranna; tí Ísraelsmenn hava vent sáttmála Tínum bakið; altar Tíni hava teir rivið niður, og profetar Tínar hava teir dripið við svørði; eg eri einsamallur eftir, og nú liggja teir mær eftir lívinum.“

4
Fyrra Kongabók 19:15 Fyrra Kongabók

Tá segði HARRIN við hann: „Vend aftur, somu leið sum tú komst, og far til oyðimørkina við Damaskus, far so inn og salva Hazael til kong yvir Áram!

4
Fyrra Kongabók 19:16 Fyrra Kongabók

Jehu, son Nimsi, skalt tú salva til kong yvir Ísrael, og Elisa úr Abel-Mehola, son Safat, skalt tú salva til profet eftir teg.

4
Fyrra Kongabók 19:17 Fyrra Kongabók

Og so skal verða, at tann, ið sleppur undan svørði Hazaels, skal Jehu drepa, og tann, ið sleppur undan svørði Jehu, skal Elisa drepa.

4
Fyrra Kongabók 19:18 Fyrra Kongabók

Men Eg skal lata 7000 verða eftir í Ísrael – hvørt knæ, ið ikki hevur boygt seg fyri Ba’al, og hvønn munn, ið ikki hevur kyst hann.“

4
Fyrra Kongabók 19:19 Fyrra Kongabók

Táið hann nú fór haðani, hitti hann Elisa, son Safat, sum júst tá pløgdi; tólv oksapør gingu undan honum, og sjálvur var hann við tólvta parið. Táið nú Elias kom fram við honum, kastaði hann kappan yvir hann.

4
Aftur til evni