heitilovorð / lyftir

Prædikarin 5:4 Prædikarin

Betri er, at tú einki lovar, enn at tú lovar og heldur tað ikki.

5

Prædikarin 5:5 Prædikarin

Lat ikki munn tín draga skyld oman yvir likam títt, og sig ikki við sendiboð Guds: „Eg leyp framav!“ – Manst tú vilja, at Gud skal verða vreiður um tað, ið tú sigur, og bróta niður handaverk títt!

5

Prædikarin 5:6 Prædikarin

Tí har sum nógvir dreymar eru, er eisini nógv fáfongd, og somuleiðis har sum mong orð eru. – Nei, óttast Gud!

5

Fjórða Mósebók 30:2 Fjórða Mósebók

Framvegis talaði Móses við høvd ætta Ísraelsmanna og segði: „Hetta er boðið, ið HARRIN hevur givið:

4

Fimta Mósebók 23:21 Fimta Mósebók

Táið tú gert HARRANUM Gudi tínum lyfti, mást tú ikki drála at halda tað; tí HARRIN Gud tín skal krevja teg eftir tí, og tú kemur at draga skyld oman yvir teg.

4

Fimta Mósebók 23:22 Fimta Mósebók

Men letur tú vera at gera lyfti, so dregur tú onga skyld oman yvir teg.

4

Fimta Mósebók 23:23 Fimta Mósebók

Tað, ið varrar tínar hava talað, skalt tú halda og gera – við tað at tú sjálvkravdur og við tínum egna munni hevur givið HARRANUM Gudi tínum lyfti títt.

4

Jákupsbrævið 5:12 Jákupsbrævið

Men fram um alt, brøður mínir, svørjið ikki – hvørki um Himmalin, um jørðina ella nakran annan eið! Ja tykkara veri ja, og nei tykkara nei – fyri at tit skulu ikki falla undir dómin!

4

Fjórða Mósebók 30:1 Fjórða Mósebók

Móses segði hetta við Ísraelsmenn, í einum og øllum sum HARRIN hevði álagt honum.

3

Fjórða Mósebók 30:3 Fjórða Mósebók

„Táið maður ger HARRANUM lyfti ella svør eið, sum hann bindur seg við til fráhald í einum ella øðrum, so skal hann ikki bróta orð sítt; alt tað, ið hann hevur sagt, skal hann gera.

3

Fjórða Mósebók 30:4 Fjórða Mósebók

Táið kvinna, meðan hon er ung og enn er heima hjá faðir sínum, ger HARRANUM lyfti ella bindur seg til fráhald í onkrum,

3

Fjórða Mósebók 30:5 Fjórða Mósebók

og faðir hennara fær at hoyra um lyfti hennara ella tað, ið hon hevur bundið seg til at vera fráhaldandi í, men tegir til tað, tá skulu øll lyfti hennara og hvørt band til fráhald, sum hon hevur lagt á seg, standa við makt.

3

Fjórða Mósebók 30:6 Fjórða Mósebók

Men um so er at faðir hennara, sama dag ið hann hoyrir um tað, sigur nei til tað, skal einki av lyftum hennara ella av tí, ið hon hevur bundið seg til at vera fráhaldandi í, standa við makt, og HARRIN skal fyrigeva henni, við tað at faðir hennara segði nei til tað.

3

Fjórða Mósebók 30:7 Fjórða Mósebók

Verður hon gift, og lyfti hvílir á henni, ella eitt tankaleyst orð er lopið henni av munninum, sum hon hevur bundið seg við,

3

Fjórða Mósebók 30:8 Fjórða Mósebók

og maður hennara fær at hoyra um tað, men tegir til tað, tann dag ið hann fær at hoyra um tað, tá skulu lyfti hennara og tey bond til fráhald, ið hon hevur lagt á seg, standa við makt.

3

Fjórða Mósebók 30:9 Fjórða Mósebók

Men um so er at maður hennara, sama dag ið hann hoyrir um tað, sigur nei til tað, so ger hann til einkis lyftið, ið hon hevur á sær, og somuleiðis tað tankaleysa orðið, ið er lopið henni av munninum, og sum hon hevur bundið seg við, og HARRIN skal fyrigeva henni.

3

Fjórða Mósebók 30:10 Fjórða Mósebók

Tað, ið einkja ella burtrikin kona hevur lovað, tað skal standa við makt fyri hana, hvat tað so er, ið hon hevur bundið seg til.

3

Fjórða Mósebók 30:11 Fjórða Mósebók

Um hon í húsi mans síns lovar okkurt ella við eiði bindur seg til fráhald í einum ella øðrum,

3

Fjórða Mósebók 30:12 Fjórða Mósebók

og maður hennara fær at hoyra um tað, men tegir og sigur ikki nei til tað, tá skulu øll lyfti hennara og hvørt band til fráhald, ið hon hevur lagt á seg, standa við makt.

3

Fjórða Mósebók 30:13 Fjórða Mósebók

Men ger maður hennara tað til einkis, sama dag ið hann hoyrir um tað, tá skal einki standa við makt av tí, ið er lopið henni av munninum, tað veri nú lyfti, ið hon hevur lovað, ella okkurt, ið hon hevur bundið seg til at vera fráhaldandi í; maður hennara hevur gjørt tað til einkis, og HARRIN skal fyrigeva henni.

3

Fjórða Mósebók 30:14 Fjórða Mósebók

Eitt og hvørt lyfti og eitt og hvørt band til fráhald og føstu, sum hon við eiði hevur lagt á seg, kann maður hennara annaðhvørt staðfesta ella gera til einkis.

3

Fjórða Mósebók 30:15 Fjórða Mósebók

Men tegir maður hennara til tað inntil dagin eftir, so hevur hann staðfest øll lyfti hennara ella tey bond til fráhald, ið á henni hvíla; hann hevur staðfest tað, við tað at hann tagdi til tað, tann dag hann hoyrdi um tað.

3

Fjórða Mósebók 30:16 Fjórða Mósebók

Ger hann tað ikki til einkis, fyrrenn eina tíð eftir at hann hevur hoyrt um tað, so skal hann bøta fyri misgerð hennara!““

3

Matteus 5:33 Matteus

Uppaftur hava tit hoyrt, at sagt er við hinar gomlu: „Tú mást ikki svørja rangan eið; nei, tú skalt halda Harranum eiðir tínar.“

3

Matteus 5:34 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at tit skulu als ikki svørja – ikki um Himmalin, tí hann er hásæti Guds;

3

Matteus 5:35 Matteus

ei heldur um jørðina, tí hon er fótaskammul Hansara; ei heldur um Jerusalem, tí tað er staður hins stóra kongs;

3

Matteus 5:36 Matteus

ei heldur mást tú svørja um høvd títt, tí tú fært ikki gjørt hár hvítt ella svart.

3

Matteus 5:37 Matteus

Nei, tala tykkara skal vera: „Ja, ja, nei, nei,“ og tað, sum meir er enn hetta, er av hinum illa.

3

Triðja Mósebók 5:4 Triðja Mósebók

ella táið onkur, uttan at hugsa um tað, blakar ein eið út av munninum um, at hann skal gera okkurt, ilt ella gott – tað veri nú, hvat tað vera má, sum ein kann svørja uppá í tankaloysi – og hann so fær tað at vita og sær, at hann hevur drigið skyld oman yvir seg í onkrum slíkum –

2

Triðja Mósebók 5:5 Triðja Mósebók

so skal tann, ið soleiðis hevur drigið skyld oman yvir seg í onkrum av hesum, játta tað, ið hann hevur syndað í;

2

Triðja Mósebók 5:6 Triðja Mósebók

og til bót fyri syndina, ið hann hevur gjørt, skal hann sum syndoffur bera HARRANUM fram eitt kríatúr av honslagi av smáfænum, ær ella geit, og presturin skal gera bót fyri hann og gera hann reinan fyri synd hansara.

2

Triðja Mósebók 5:7 Triðja Mósebók

Men hevur hann ikki ráð at lata eitt kríatúr av smáfænum, so skal hann í bót fyri synd sína bera HARRANUM fram tvær turtildúvur ella tveir dúvuungar, annan fuglin sum syndoffur og annan sum brennioffur.

2

Triðja Mósebók 5:8 Triðja Mósebók

Hann skal koma til prestin við teimum, og presturin skal fyrst ofra tann, ið er til syndoffur; hann skal kippa hann tætt uppi við nakkan, men ikki slíta høvdið av.

2

Triðja Mósebók 5:9 Triðja Mósebók

So skal hann sletta av blóði syndoffursins á síðu altarsins, og tað, ið eftir er av blóðinum, skal verða kroyst út, so tað rennur niður við altarið; tað er syndoffur.

2

Triðja Mósebók 5:10 Triðja Mósebók

Hin fuglin skal hann ofra sum brennioffur, soleiðis sum fyriskrivað er. – Táið presturin soleiðis hevur gjørt bót fyri hann og gjørt hann reinan fyri syndina, ið hann hevur gjørt, fær hann fyrigeving.

2

Triðja Mósebók 5:11 Triðja Mósebók

Men hevur hann heldur ikki ráð at lata tvær turtildúvur ella tveir dúvuungar, so skal hann, í bót fyri tað, ið hann hevur syndað, ofra sum syndoffur tíggjundapartin av efu av fínum mjøli; hann skal ikki hella olju út yvir tað ella leggja roykilsi á tað; tí tað er syndoffur.

2

Triðja Mósebók 5:12 Triðja Mósebók

Hann skal koma til prestin við tí, og presturin skal taka ein neva av mjølinum sum minningaroffur og brenna tað á altarinum saman við eldofrum HARRANS; tað er syndoffur.

2

Triðja Mósebók 5:13 Triðja Mósebók

Táið presturin soleiðis hevur gjørt bót fyri hann, fyri syndina, ið hann hevur gjørt í onkrum av hinum, ið nevnt er*, fær hann fyrigeving. – Og tað, ið eftir er, skal presturin hava – á sama hátt sum við matofrinum.““

2

Fyrra Sámuelsbók 1:11 Fyrra Sámuelsbók

Og hon gjørdi lyfti og segði: „HARRI Gud herskaranna! Vendir Tú eygum Tínum á tænastukvinnu Tína í neyð hennara og minnist meg og gloymir ikki tænastukvinnu Tína, men gevur tænastukvinnu Tíni son, so skal eg geva HARRANUM hann alla lívstíð hansara, og rakiknívur skal ikki koma á høvd hansara!“

2

Job 22:27 Job

Tú skalt biðja til Hansara, og Hann skal hoyra teg; tú skalt fáa hildið tað, ið tú lovar.

2

Sálmarnir 61:5 Sálmarnir

Lat meg í allar ævir búgva í tjaldi Tínum, lat meg finna lívd í veingjaskugga Tínum! – Sela.

2

Sálmarnir 61:8 Sálmarnir

Hann skal sita í hásæti allar ævir fyri ásjón Guds; set náði og sannleika at varðveita Hann!

2

Sálmarnir 66:13 Sálmarnir

So komi eg tá í hús Títt við brenniofrum; eg lati Teg fáa tað, ið eg havi lovað Tær,

2

Sálmarnir 76:11 Sálmarnir

Tí vreiði menniskjans verður Tær til prís; Tú eigur enn størri vreiði at gyrða Teg við!

2

Orðtøkini 20:25 Orðtøkini

Tað er menniskjanum vandafult í gáloysni at halga okkurt og so ikki fyrrenn aftaná at hugsa um tað, ið lovað varð.

2

Ápostlasøgan 5:1 Ápostlasøgan

Ein maður, ið æt Ánanias, og Saffira, kona hansara, seldu ein eigindóm.

2

Ápostlasøgan 5:2 Ápostlasøgan

Men hann tók, so kona hansara visti av, nakað burtur av tí, sum hann hevði fingið fyri hann; bert einum parti av tí kom hann við og legði tað fyri føtur ápostlanna.

2

Ápostlasøgan 5:3 Ápostlasøgan

Tá segði Pætur: „Ánanias! Hví hevur Satan fylt hjarta títt, so tú skuldi lúgva fyri Heilaga Andanum og taka nakað burtur av tí, sum tú fekst fyri jørðina?

2

Ápostlasøgan 5:4 Ápostlasøgan

Var hon ikki tín, so leingi sum tú átti hana, og ráddi tú ikki yvir tí, sum hon varð seld fyri! Hví hevur tú sett tær hetta fyri í hjarta tínum? Tú hevur ikki logið fyri menniskjum, men fyri Gudi!“

2

Ápostlasøgan 5:5 Ápostlasøgan

Táið Ánanias hoyrdi hesi orð, fall hann niður og gav upp andan. Og stórur ótti kom á øll, ið hoyrdu hetta.

2