heimlongsul
56 versir um "heimlongsul"
Versir
Síða 1 av 2Filippibrævið 4:6 Filippibrævið
Stúrið ongum fyri, nei, latið í øllum tað, sum tit ynskja, koma fram fyri Gud í ákallan og bøn við tøkk!
Filippibrævið 4:7 Filippibrævið
So skal friður Guds, sum stígur upp um alt vit, varðveita hjørtu og hugsanir tykkara í Kristi Jesusi.
Seinna Korintbrævið 1:3 Seinna Korintbrævið
Lovaður veri Gud og Faðir Harra okkara Jesu Krists, Faðir miskunnar og Gud alrar troystar,
Seinna Korintbrævið 1:4 Seinna Korintbrævið
Hann, sum troystar okkum í allari trongd okkara, fyri at vit skulu kunna troysta tey, sum eru í alskyns trongd, við troystini, sum vit sjálvir verða troystaðir við av Gudi!
Seinna Korintbrævið 1:5 Seinna Korintbrævið
Tí eins og líðingar Kristusar koma í yvirflóð á okkum, so er eisini troyst okkara ríklig við Kristusi.
Seinna Korintbrævið 1:6 Seinna Korintbrævið
Men líða vit trongd, so líða vit hana tykkum til troyst og frelsu; verða vit harímóti troystaðir, so er hetta eisini tykkum til troyst; og hetta vísir kraft sína í, at tit eru tolin í somu líðingum, sum vit líða. Og vón okkara um tykkum er føst,
Seinna Korintbrævið 1:7 Seinna Korintbrævið
við tað at vit vita, at eins og tit hava part við okkum í líðingunum, so hava tit eisini part í troystini.
Esaias 26:3 Esaias
Tann, ið hevur grundfest sinni, letur Tú altíð hava frið, tí á Teg lítur hann.
Esaias 26:4 Esaias
Lítið í allar ævir á HARRAN, tí Harrin HARRIN er ævigur klettur!
Prædikarin 3:1 Prædikarin
Alt hevur stund sína, og hvør fyritøka undir himli hevur tíð sína.
Prædikarin 3:2 Prædikarin
At verða føddur hevur tíð sína, og at doyggja hevur tíð sína; at planta hevur tíð sína, og at ríva upp tað, ið plantað er, hevur tíð sína;
Prædikarin 3:3 Prædikarin
at drepa hevur tíð sína, og at grøða hevur tíð sína; at ríva niður hevur tíð sína, og at byggja upp hevur tíð sína;
Prædikarin 3:4 Prædikarin
at gráta hevur tíð sína, og at læa hevur tíð sína; at syrgja hevur tíð sína, og at dansa hevur tíð sína;
Prædikarin 3:5 Prædikarin
at kasta burtur steinar hevur tíð sína, og at sanka steinar hevur tíð sína; at taka í favn hevur tíð sína, og at halda seg frá favntaki hevur tíð sína;
Prædikarin 3:6 Prædikarin
at leita hevur tíð sína, og at missa hevur tíð sína; at goyma hevur tíð sína, og at kasta burtur hevur tíð sína;
Prædikarin 3:7 Prædikarin
at skræða sundur hevur tíð sína, og at seyma saman hevur tíð sína; at tiga hevur tíð sína, og at tala hevur tíð sína;
Prædikarin 3:8 Prædikarin
at elska hevur tíð sína, og at hata hevur tíð sína; ófriður hevur tíð sína, og friður hevur tíð sína.
Prædikarin 3:9 Prædikarin
Hvønn vinning hevur tann, sum ger okkurt, av møðini, ið hann hevur av tí!
Prædikarin 3:10 Prædikarin
Eg sá strevið, ið Gud hevur givið menniskjabørnunum at pøsa seg við.
Prædikarin 3:11 Prædikarin
Alt hevur Hann gjørt vakurt á tíð síni, ja, ævina hevur Hann lagt í hjarta teirra, tó so, at menniskjað fatar hvørki hitt fyrsta ella hitt síðsta av tí, ið Gud hevur virkað.
Prædikarin 3:12 Prædikarin
Eg dugdi at síggja, at einki er teimum betri enn at gleða seg og hava tað gott, so leingi sum tey liva.
Prædikarin 3:13 Prædikarin
Tó, eisini tað at eta og drekka og njóta hitt góða mitt í øllum strevinum – eisini tað er hvørjum menniskja gáva frá Gudi.
Prædikarin 3:14 Prædikarin
Eg dugdi at síggja, at alt, ið Gud ger, verður í allar ævir; einki kann leggjast aftrat tí, og einki kann takast burtur av tí; og so hevur Gud gjørt tað, fyri at vit skulu óttast Hann.
Prædikarin 3:15 Prædikarin
Tað, ið er, var longu fyrr, og tað, ið verður, hevur eisini verið fyrr; Gud leitar upp tað, ið farið er.
Prædikarin 3:16 Prædikarin
Framvegis sá eg undir sólini, at á dómstólinum, har sat gudloysið, og har sum rættvísi skuldi rátt, har ráddi gudloysi.
Prædikarin 3:17 Prædikarin
Tá segði eg í hjarta mínum: „Bæði hin rættvísa og hin gudleysa skal Gud døma; tí hjá Honum er hvørji fyritøku og øllum, sum gjørt verður, ásett tíð.“
Prædikarin 3:18 Prædikarin
Eg segði í hjarta mínum: „Tað er fyri menniskjanna skuld, fyri at Gud kann royna tey, og fyri at tey kunnu síggja, at í sær sjálvum eru tey einki annað enn dýr;
Prædikarin 3:19 Prædikarin
tí menniskjabørnunum gongst, sum dýrunum gongst, ja, teimum gongst líka; sum dýrini doyggja, so doyggja tey, og ein og sama anda hava tey øll; menniskjað hevur einki fram um dýrini, tí alt er fáfongd.
Prædikarin 3:20 Prædikarin
Øll fara tey á sama stað; øll vórðu tey til av mold, og øll fara tey aftur í moldina.
Prædikarin 3:21 Prædikarin
Hvør veit, um andi menniskjans stígur uppeftir, og um andi dýranna fer niður undir jørðina!“
Prædikarin 3:22 Prædikarin
Eg dugdi tá at síggja, at einki er menniskjanum betri enn at gleðast í arbeiði sínum; tí tað er luturin, ið hann fær; tí hvør letur hann fáa at síggja tað, ið koma skal eftir hann!
Esaias 66:13 Esaias
Sum móðir uggar barn sítt, skal Eg troysta tykkum; í Jerusalem skulu tit verða troystað.
Sorgarsongirnir 3:22 Sorgarsongirnir
Tað er náði HARRANS, at tað er ikki úti við okkum, hon er ikki uppi enn.
Sorgarsongirnir 3:23 Sorgarsongirnir
Hon er nýggj hvønn morgun, stór er trúfesti Tín.
Sorgarsongirnir 3:24 Sorgarsongirnir
HARRIN er lutur mín – sigur sál mín – tí vóni eg á Hann.
Sálmarnir 121:1 Sálmarnir
Songur. Á hátíðarferðunum. Eg lyfti upp eygu míni móti fjøllunum; hvaðani skal hjálp mín koma?
Sálmarnir 121:2 Sálmarnir
Hjálp mín kemur frá HARRANUM, sum hevur skapt himmal og jørð.
Sálmarnir 121:3 Sálmarnir
Ikki skal Hann lata fót tín aka; ikki skal Hann blunda, sum varðar teg!
Sálmarnir 121:4 Sálmarnir
Nei, Hann blundar ikki og svevur ikki, Hann, sum varðar Ísrael!
Sálmarnir 121:5 Sálmarnir
HARRIN er tann, ið varðar teg, HARRIN er skuggi tín undir høgru lið tíni;
Sálmarnir 121:6 Sálmarnir
sólin skal ikki gera tær mein um dagin, ei heldur mánin um náttina;
Sálmarnir 121:7 Sálmarnir
HARRIN varðar teg fyri øllum illum, Hann varðar sál tína.
Sálmarnir 121:8 Sálmarnir
HARRIN skal varða útgang og inngang tín, frá nú og til ævigar tíðir.
Markus 10:29 Markus
Jesus svaraði: „Sanniliga, sigi Eg tykkum: Eingin er, sum er farin frá húsi, brøðrum, systrum, móður, faðir, børnum ella jørð fyri Mína skuld og fyri evangeliums skuld,
Markus 10:30 Markus
uttan hann skal fáa tað hundraðfalt aftur, nú í hesi tíðini hús, brøður, systrar, møður, børn og jørð, við atsóknum, og í hinum komandi heimi ævigt lív.
Sálmarnir 23:1 Sálmarnir
Sálmur. Eftir Dávid. HARRIN er hirði mín; mær fattast einki.
Sálmarnir 23:2 Sálmarnir
Hann letur meg liggja á grønum eingjum, leiðir meg at hvíldarvøtnum;
Sálmarnir 23:3 Sálmarnir
Hann lívgar sál mína, Hann leiðir meg eftir røttum leiðum – fyri navns Síns skuld.
Sálmarnir 23:4 Sálmarnir
Um eg so skal ganga í dali deyðaskuggans, óttist eg einki ilt; tí Tú ert við mær, keppur Tín og stavur Tín, teir ugga meg.
Sálmarnir 23:5 Sálmarnir
Tú borðreiðir fyri mær, beint fyri eygum fígginda mína; Tú salvar høvd mítt við olju; tað rennur út av steypi mínum.