heilsuberandi hjúnalag

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

4

Efesusbrævið 5:25 Efesusbrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara, eins og Kristus elskaði samkomuna og gav Seg sjálvan fyri hana,

4

Kolossibrævið 3:18 Kolossibrævið

Tit konur! Verið monnum tykkara undirgivnar, sum sømir seg í Harranum!

4

Kolossibrævið 3:19 Kolossibrævið

Tit menn! Elskið konur tykkara og verið ikki beiskir við tær!

4

Orðtøkini 31:10 Orðtøkini

Dugnaliga konu – hvør finnur hana? Mangan meir enn perlur er hon verd!

3

Orðtøkini 31:11 Orðtøkini

Hjarta mans hennara lítur á hana, og vinningur trýtur ikki.

3

Orðtøkini 31:12 Orðtøkini

Hon ger honum gott og einki ilt allar ævidagar sínar.

3

Orðtøkini 31:13 Orðtøkini

Hon sær til at fáa ull og lín, og hendur hennara arbeiða hugaliga.

3

Orðtøkini 31:14 Orðtøkini

Hon er sum skip keypmansins: Langa leið fer hon eftir breyði sínum.

3

Orðtøkini 31:15 Orðtøkini

Hon fer upp fyri lýsing og gevur húsfólki sínum mat og gentum sínum setning fyri dagin.

3

Orðtøkini 31:16 Orðtøkini

Hon hevur í huga at fáa nakað av jørð – og fær hana; hon plantar víngarð fyri tað, ið hon hevur vunnið við hondum sínum.

3

Orðtøkini 31:17 Orðtøkini

Kraft bindur hon sær sum belti um lendarnar og ger armar sínar sterkar.

3

Orðtøkini 31:18 Orðtøkini

Hon sær, at húshald hennara gongur væl; lampa hennara sløknar ikki um náttina.

3

Orðtøkini 31:19 Orðtøkini

Hon rættir út hendurnar eftir rokkinum, fingrar hennara taka um snælduna.

3

Orðtøkini 31:20 Orðtøkini

Hon rættir hinum neyðstadda hondina, rættir út armarnar móti hinum fátæka.

3

Orðtøkini 31:21 Orðtøkini

Hon er ikki rædd um hús sítt, um so kavi er; tí alt hús hennara er klætt í skarlak.

3

Orðtøkini 31:22 Orðtøkini

Teppi ger hon sær; fínt lín og purpur er klædningur hennara.

3

Orðtøkini 31:23 Orðtøkini

Maður hennara er kendur í býportrunum, táið hann situr saman við hinum elstu í landinum.

3

Orðtøkini 31:24 Orðtøkini

Línskjúrtur ger hon og selur tær, og belti letur hon til keypmannin.

3

Orðtøkini 31:25 Orðtøkini

Klædd í styrki og heiður gongur hon við smíli hini komandi tíð ímóti.

3

Orðtøkini 31:26 Orðtøkini

Hon letur upp munnin við vísdómi, og kærleiksáminning er á tungu hennara.

3

Orðtøkini 31:27 Orðtøkini

Hon hevur eyga við, hvussu gongur í húsi hennara, og letibreyð etur hon ikki.

3

Orðtøkini 31:28 Orðtøkini

Synir hennara stíga fram og prísa hana lukkuliga; maður hennara reisist og rósar henni:

3

Orðtøkini 31:29 Orðtøkini

„Mangar dugnaligar kvinnur eru, men eingin er móti tær!“

3

Orðtøkini 31:30 Orðtøkini

Vænleiki svíkur, og vakurleiki er fáfongd; tann kvinna, sum óttast HARRAN, skal verða róst.

3

Orðtøkini 31:31 Orðtøkini

Lat hana fáa ávøkst handa hennara, og verk hennara skulu prísa henni í býportrunum!

3

Fyrra Korintbrævið 7:3 Fyrra Korintbrævið

Maðurin geri konuni skyldu sína, somuleiðis eisini konan manninum!

3

Fyrra Korintbrævið 7:10 Fyrra Korintbrævið

Hinum giftu gevi eg tað boð – tó ikki eg, men Harrin – at kona má ikki skiljast frá manni sínum –

3

Fyrra Korintbrævið 7:11 Fyrra Korintbrævið

og skilir hon seg frá honum, skal hon verða verandi ógift ella koma til sættis við mannin – og at maður má ikki skiljast frá konu síni.

3

Efesusbrævið 5:22 Efesusbrævið

Tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar – sum Harranum!

3

Efesusbrævið 5:23 Efesusbrævið

Tí maðurin er høvur konu sínar, eins og Kristus er høvur samkomunnar, Hann, sum er Frelsari likams Síns.

3

Efesusbrævið 5:26 Efesusbrævið

fyri at Hann kundi halga og reinsa hana við vatnbaðnum í orðinum,

3

Efesusbrævið 5:27 Efesusbrævið

so Hann sjálvur kundi leiða samkomuna fram fyri Seg í dýrd, uttan plett, rukku ella nakað slíkt, nei, at hon kundi vera heilag og lýtaleys!

3

Efesusbrævið 5:28 Efesusbrævið

Soleiðis eru menninir bundnir at elska konur sínar sum síni egnu likam; tann, ið elskar konu sína, elskar seg sjálvan.

3

Efesusbrævið 5:29 Efesusbrævið

Aldri hevur jú nakar hatað sítt egna hold; nei, hann føðir tað og hevur umsorgan fyri tí – eins og Kristus ger við samkomuna.

3

Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“

2

Fyrsta Mósebók 3:16 Fyrsta Mósebók

Við kvinnuna segði Hann: „Eg skal lata teg líða stóra trongd, táið tú verður við barn; við pínu skalt tú eiga børn. Men til mann tín skal trá tín vera, og hann skal ráða yvir tær.“

2

Onnur Mósebók 20:14 Onnur Mósebók

Tú mást ikki dríva hor.

2

Orðtøkini 5:15 Orðtøkini

Drekk vatn úr tínum egna brunni, rennandi vatn úr tíni egnu keldu!

2

Orðtøkini 5:16 Orðtøkini

Skulu keldur tínar streyma út á gøtuna, løkir tínir á torgini!

2

Orðtøkini 5:17 Orðtøkini

Nei, eina tær skulu tey tilhoyra, og ongum fremmandum saman við tær!

2

Orðtøkini 5:18 Orðtøkini

Kelda tín veri signað, gleð teg í konu ungdóms tíns!

2

Orðtøkini 5:19 Orðtøkini

Hin elskuliga hindin, hin yndisliga gemsan – barmur hennara lívgi teg altíð, ver enn sum áður drukkin av kærleika hennara!

2

Orðtøkini 18:22 Orðtøkini

Tann, ið hevur funnið konu, hevur funnið lukkuna og fingið náðigávu frá HARRANUM.

2

Prædikarin 4:9 Prædikarin

Betri er at vera sjálvurannar enn einsamallur, tí teir báðir fáa góða løn fyri strev sítt;

2

Prædikarin 4:10 Prædikarin

og um annar fellur, kann hin reisa felaga sín upp aftur. Men vanlukkuliga er hin einsligi staddur; tí fellur hann, er eingin at reisa hann upp aftur!

2

Prædikarin 4:11 Prædikarin

Somuleiðis, táið tveir sova saman, verða teir heitir; men hvussu kann hin einsligi verða heitur!

2

Prædikarin 4:12 Prædikarin

Og um so onkur kann vinna hann, ið einsamallur er, kunnu tveir standa seg ímóti honum; og trífaldur tráður er ikki so góður at slíta.

2

Matteus 19:4 Matteus

Hann svaraði: „Hava tit ikki lisið, at Skaparin av fyrstum gjørdi tey til mann og kvinnu

2

Matteus 19:5 Matteus

og segði: „Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold!“

2