hatfullur

35 versir um "hatfullur"

Versir

Síða 1 av 1
Matteus 15:11 Matteus

Ikki tað, sum inn fer í munnin, ger menniskjað óreint; nei, tað, sum út fer av munninum, ger menniskjað óreint.“

35
Matteus 12:34 Matteus

Ormaavkom! Hvussu kunnu tit tala gott, tit, sum eru óndir! Tí muðurin talar tað, sum hjartað er ov fult av.

9
Matteus 12:35 Matteus

Gott menniskja ber fram gott av hinum góða, ið tað hevur til, og ringt menniskja ber fram ónt av hinum ónda, ið tað hevur til.

9
Matteus 12:36 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at menniskjuni skulu dómsdagin svara fyri hvørt tómt orð, tey tala.

9
Jóhannes 7:24 Jóhannes

Dømið ikki eftir útsjónd, men dømið rættvísan dóm!“

5
Matteus 15:17 Matteus

Skilja tit ikki, at alt tað, sum inn fer í munnin, fer í magan og verður leitt út hin náttúrliga vegin?

3
Matteus 15:18 Matteus

Men tað, sum út fer av munninum, kemur úr hjartanum, og tað er tað, sum ger menniskjað óreint.

3
Matteus 15:19 Matteus

Tí út úr hjartanum koma ringar hugsanir: Manndráp, hor, siðloysi, stuldur, rangur vitnisburður, spottan.

3
Matteus 15:20 Matteus

Hetta er tað, sum ger menniskjað óreint; men at eta við óvaskaðum hondum ger ikki menniskjað óreint.“

3
Lukas 10:18 Lukas

Tá segði Hann við teir: „Eg sá Satan falla niður av himli sum snarljós.

3
Fyrra Korintbrævið 6:9 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at hini órættvísu skulu ikki arva ríki Guds? Villist ikki! Hvørki siðloysingar, avgudadýrkarar ella horkallar, hvørki tey, sum lata seg brúka til synd móti náttúruni, ella tey, sum gera hesa synd,

3
Hebrearabrævið 11:6 Hebrearabrævið

Uttan trúgv er tað ómøguligt at toknast Honum. Tí tann, sum stígur fram fyri Gud, má trúgva, at Hann er, og at Hann lønir teimum, ið søkja Hann.

3
Jákupsbrævið 4:7 Jákupsbrævið

Verið tí Gudi undirgivin! Men standið Djevulinum ímóti, so skal hann flýggja frá tykkum!

3
Seinna Pætursbrævið 2:1 Seinna Pætursbrævið

Eisini lygiprofetar stigu fram millum fólkið, og soleiðis skulu eisini millum tykkara verða lygilærarar, sum skulu koma sníkjandi inn við oyðandi villulærum, so teir enntá avnokta Harran, ið keypti teir – og leiða bráðan undirgang á seg sjálvar.

3
Seinna Pætursbrævið 2:2 Seinna Pætursbrævið

Mong skulu fylgja teimum eftir í skammloysi teirra, og vegur sannleikans skal verða spottaður fyri teirra skuld.

3
Seinna Pætursbrævið 2:3 Seinna Pætursbrævið

Í havisjúku skulu teir – við orðum, sum teir einki meina við – nýta tykkum til at fáa sær vinning. Men dómurin yvir teir stendur frá gamlari tíð ikki stillur, og undirgangur teirra svevur ikki.

3
Seinna Pætursbrævið 2:4 Seinna Pætursbrævið

Gud eirdi jú ikki einglum, táið teir syndaðu, men stoytti teimum niður í avgrundina og gav teir upp at sita fastar í hellum myrkursins til dóm.

3
Seinna Pætursbrævið 2:5 Seinna Pætursbrævið

Ei heldur eirdi Hann hinum forna heimi, men bjargaði Nóa, prædikara rættvísinnar, sjálvum áttanda, táið Hann læt flóðina koma yvir heim hinna gudleysu.

3
Seinna Pætursbrævið 2:6 Seinna Pætursbrævið

Býirnar Sodoma og Gomorra legði Hann í øsku og dømdi teir til undirgang; Hann setti teir soleiðis teimum til fyridømi, sum á komandi tíðum vildu liva í gudloysi.

3
Seinna Pætursbrævið 2:7 Seinna Pætursbrævið

Men Hann bjargaði hinum rættvísa Lot, sum píndist av skammleysa atburði hinna gudleysu.

3
Seinna Pætursbrævið 2:8 Seinna Pætursbrævið

Hesin rættvísi, sum millum teirra búði, píndist jú dag eftir dag í rættvísu sál síni av hinum lógleysu verkum, hann sá og hoyrdi.

3
Seinna Pætursbrævið 2:9 Seinna Pætursbrævið

Soleiðis veit Harrin at ríva hini gudræddu úr freisting, men halda hinum órættvísu føstum til revsing dómadag

3
Seinna Pætursbrævið 2:10 Seinna Pætursbrævið

– mest teimum, ið ganga eftir holdi í óreinari girnd og vanvirða harradømi. Frek eru tey og sjálvgóð, ikki rædd fyri at spotta dýrdir.

3
Seinna Pætursbrævið 2:11 Seinna Pætursbrævið

– Og einglar, sum tó eru størri í mátti og valdi, leggja ikki á tey háðandi dóm fyri Harranum!

3
Seinna Pætursbrævið 2:12 Seinna Pætursbrævið

Men hesi – eins og dýr, ið einki vit hava, men av náttúru eru fødd at verða fangað og ganga til grundar, skulu, aftur fyri at tey spotta tað, sum tey kenna ikki, eisini ganga til grundar í spillu síni

3
Seinna Pætursbrævið 2:13 Seinna Pætursbrævið

– og fáa løn órættvísinnar! At nýta dagin til vællevnað – tað dámar teimum, hesum skemdarplettum og andstygdum! Í svikum sínum gera tey sær til góða í veitslunum, tey halda við tykkum.

3
Seinna Pætursbrævið 2:14 Seinna Pætursbrævið

Eygu teirra eru full av hori og fáa ikki nóg mikið av synd; tey lokka ófestar sálir; hjarta teirra er uppvant í havisjúku – hesi børn banningarinnar!

3
Seinna Pætursbrævið 2:15 Seinna Pætursbrævið

Tey eru farin av hinum beina vegi og eru vilst við at fylgja leið Bileams, sonar Beors, sum elskaði órættvísiløn,

3
Seinna Pætursbrævið 2:16 Seinna Pætursbrævið

men varð revsaður fyri brot sítt: Málleyst trældýr talaði við menniskjamáli og forðaði vitloysi profetsins.

3
Seinna Pætursbrævið 2:17 Seinna Pætursbrævið

Hesi eru vatnleysar keldur, skýggj, ið fúka fyri storminum; niða og nátt eru teimum goymdar.

3
Seinna Pætursbrævið 2:18 Seinna Pætursbrævið

Tey reypa við tómum orðum og lokka soleiðis í holdslystum við siðloysi tey, sum júst høvdu sloppið sær burt frá teimum, sum ganga í villu.

3
Seinna Pætursbrævið 2:19 Seinna Pætursbrævið

Tey lova teimum frælsi – tey, sum sjálv eru trælir spillunnar! – Tað, sum ein er sigraður av – trælur tess er hann eisini vorðin!

3
Seinna Pætursbrævið 2:20 Seinna Pætursbrævið

Tí um tey við kunnskapinum um Harra og Frelsara okkara Jesus Kristus hava sloppið sær burt frá tí, sum heimurin dálkar seg við, og so aftur verða fløkt inn í tað og sigrað av tí, so er hitt seinna hjá teimum vorðið verri enn hitt fyrra.

3
Seinna Pætursbrævið 2:21 Seinna Pætursbrævið

Betri hevði verið teimum, at tey ikki høvdu lært veg rættvísinnar at kenna, enn at tey, eftir at hava lært hann at kenna, vendu sær burtur aftur frá hinum heilaga boði, ið teimum var givið.

3
Seinna Pætursbrævið 2:22 Seinna Pætursbrævið

Teimum hevur gingist eftir hinum sanna orðtaki: „Hundurin vendir sær aftur til sína egnu spýggju, og súgvin, ið vaskað er, veltir sær í skarninum.“

3