hatfull orð
39 versir um "hatfull orð"
Versir
Síða 1 av 1Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið
Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!
Efesusbrævið 4:31 Efesusbrævið
Allur beiskleiki, alt illsinni, øll vreiði, allur gangur og øll háðan veri langt frá tykkum, somuleiðis allur óndskapur!
Efesusbrævið 4:32 Efesusbrævið
Verið í tann stað góð hvørt við annað, miskunnsom, so tit fyrigeva hvørt øðrum, eins og Gud hevur fyrigivið tykkum í Kristusi!
Sálmarnir 109:1 Sálmarnir
Til songmeistaran. Eftir Dávid. Sálmur. Tú Gud lovsongs míns, ver ikki tigandi!
Sálmarnir 109:2 Sálmarnir
Tí teir hava latið upp móti mær gudleysa, falska munn sín, teir tala móti mær við lygitungu.
Sálmarnir 109:3 Sálmarnir
Við hatskum orðum kringseta teir meg og stríða móti mær uttan grund.
Sálmarnir 109:4 Sálmarnir
Í løn fyri kærleika mín standa teir mær ímóti, tóat eg geri einki uttan biði.
Sálmarnir 109:5 Sálmarnir
Teir gera mær ilt fyri gott, løna mær við hatri fyri kærleika mín.
Sálmarnir 109:6 Sálmarnir
Set gudleysan yvir hann, lat klagara standa undir høgru lið hansara!
Sálmarnir 109:7 Sálmarnir
Táið hann kemur fyri rættin, lat hann tá verða dømdan sekan, og lat bøn hansara verða roknaða sum synd!
Sálmarnir 109:8 Sálmarnir
Lat dagar hansara verða fáar, og lat ein annan fáa embæti hansara!
Sálmarnir 109:9 Sálmarnir
Lat børn hansara verða faðirleys, og konu hansara einkju,
Sálmarnir 109:10 Sálmarnir
lat børn hansara flakka um og bidda, lat tey søkja breyð sítt langt burtur frá oyddu heimum sínum!
Sálmarnir 109:11 Sálmarnir
Lat okraran fáa í snerru sína alt tað, sum hann eigur, lat fremmandar ræna góðs hansara!
Sálmarnir 109:12 Sálmarnir
Lat ongan vera, sum goymir honum miskunn, lat ongum tykjast synd í faðirleysu børnum hansara!
Sálmarnir 109:13 Sálmarnir
Lat avkom hansara ganga til grundar, lat navn hansara verða útstrikað í næsta ættarliði!
Sálmarnir 109:14 Sálmarnir
Misgerð fedra hansara verði minst av HARRANUM, synd móður hansara verði ikki útstrikað!
Sálmarnir 109:15 Sálmarnir
Tær veri altíð HARRANUM fyri eyga, og Hann striki minnið um hann út av jørðini –
Sálmarnir 109:16 Sálmarnir
aftur fyri at hann hugsaði ikki um at vísa miskunn, men søkti at Honum, sum var armur og fátækur, Honum, sum var sorgarfullur í hjartanum líka til deyðan!
Sálmarnir 109:17 Sálmarnir
Hann elskaði bann – so lat tað ráma hann! Hann hevði ikki hug til signing – so lat hana verða langt frá honum!
Sálmarnir 109:18 Sálmarnir
Hann klæði seg í bann sum í klæði, tað komi í búk hansara sum vatn, og sum olja inn í bein hansara!
Sálmarnir 109:19 Sálmarnir
Tað verði honum sum kappi at sveipa seg í, sum belti, ið hann altíð spennir um seg!
Sálmarnir 109:20 Sálmarnir
Hetta veri lønin, ið mótstøðumenn mínir fáa frá HARRANUM, teir, ið tala ilt móti sál míni!
Sálmarnir 109:21 Sálmarnir
Men Tú, HARRI, Harri mín, ger mær væl fyri navns Tíns skuld! Góð er jú náði Tín – so bjarga Tú mær tá!
Sálmarnir 109:22 Sálmarnir
Tí eg eri armur og fátækur, og hjartað er gjøgnumstungið í mær.
Sálmarnir 109:23 Sálmarnir
Sum skuggin, ið hallar, svinni eg burtur, eg verði stygdur burtur sum grashoppa.
Sálmarnir 109:24 Sálmarnir
Av føstu riða knø míni, og kroppur mín missir holdini.
Sálmarnir 109:25 Sálmarnir
Til spott eri eg vorðin teimum; teir rista við høvdinum, táið teir síggja meg.
Sálmarnir 109:26 Sálmarnir
Hjálp mær, HARRI Gud mín, frels meg eftir náði Tíni,
Sálmarnir 109:27 Sálmarnir
so teir sanna, at hetta er hond Tín, at Tú, HARRI, hevur gjørt tað!
Sálmarnir 109:28 Sálmarnir
Biði teir ilt – Tú skalt signa! Teir reisa seg, men verða til skammar; og tænari Tín gleðist.
Sálmarnir 109:29 Sálmarnir
Mótstøðumenn mínir skulu verða klæddir í vanæru og sveipa seg í skomm sína sum í kappa.
Sálmarnir 109:30 Sálmarnir
Eg skal stórliga takka HARRANUM við munni mínum, mitt ímillum mong skal eg lova Honum;
Sálmarnir 109:31 Sálmarnir
tí Hann stendur undir høgru lið hins fátæka fyri at bjarga honum frá teimum, ið døma sál hansara.
Orðtøkini 12:18 Orðtøkini
Mong tala orð, ið stinga sum svørð, men tunga hinna vísu er heilsubót.
Kolossibrævið 4:6 Kolossibrævið
Tala tykkara veri altíð dámlig, kryddað við salti, so tit vita, hvussu tit skulu svara einum og hvørjum!
Matteus 18:9 Matteus
Og um eyga títt freistar teg, so rív tað út og kasta tað frá tær! Tað er tær betri at fara einoygdur inn til lívið enn at hava tvey eygu og verða kastaður í eld Helvitis.
Efesusbrævið 2:3 Efesusbrævið
Millum teirra vóru vit eisini øll áður og livdu í girndum holds okkara, gjørdu tað, sum holdið og hugsanirnar vildu, og vóru av náttúru børn vreiðinnar, eins og hini.
Fyrra Jóhannesarbrævið 4:20 Fyrra Jóhannesarbrævið
Sigur onkur: „Eg elski Gud“ – og hatar bróður sín, so er hann lygnari; tí tann, ið ikki elskar bróður sín, sum hann hevur sæð, hvussu kann hann elska Gud, sum hann ikki hevur sæð!