harðskapur

Opinberingin 9:8 Opinberingin

Tær høvdu hár sum hár kvinna; og tenn teirra vóru eins og leyvutenn.

3

Opinberingin 9:9 Opinberingin

Tær høvdu brynjur eins og jarnbrynjur; ljóðið av veingjum teirra var sum ljóðið av vagnum, táið nógvir hestar halda avstað í bardaga.

3

Opinberingin 9:10 Opinberingin

Tær høvdu halar við broddum, eins og skorpiónir, og í hølum teirra lá valdið, tær høvdu til at skaða menniskjuni í fimm mánaðir.

3

Opinberingin 9:11 Opinberingin

Til kong yvir sær høvdu tær eingil avgrundarinnar; á hebraiskum er navn hansara Abaddon; á grikskum eitur hann Apollyon.

3

Opinberingin 9:12 Opinberingin

Fyrsta vei er á enda – men eftir hetta koma tvey vei enn!

3

Opinberingin 9:13 Opinberingin

Sætti eingilin blásti í lúður; tá hoyrdi eg rødd frá hinum fýra hornum gullaltarsins, ið stóð fyri Gudi;

3

Opinberingin 9:14 Opinberingin

hon segði við sætta eingilin – hann, ið lúðurin hevði: „Loys hinar fýra einglarnar, ið bundnir eru við hina stóru ánna Eufrat!“

3

Opinberingin 9:15 Opinberingin

Hinir fýra einglarnir vórðu nú loystir, teir, ið høvdu staðið til reiðar til tíman, dagin, mánaðin og árið – til at drepa triðingin av menniskjunum.

3

Opinberingin 9:16 Opinberingin

Talið á heri hestmannanna var tvær ferðir 10000 ferðir 10000; eg hoyrdi tal teirra.

3

Opinberingin 9:17 Opinberingin

Soleiðis sá eg í sjón míni hestarnar og teir, ið á teimum sótu: Eldreyðar, svartbláar og svávulgular brynjur høvdu teir; høvd hestanna vóru sum leyvuhøvd, og úr munnum teirra gekk út eldur, roykur og svávul.

3

Opinberingin 9:18 Opinberingin

Av hesum trimum plágum – eldinum, roykinum og svávulinum, ið út gekk úr munnum teirra – varð triðingurin av menniskjunum dripin.

3

Opinberingin 9:19 Opinberingin

Tí vald hestanna lá í munni teirra og hala teirra; halar teirra líktust ormum, og høvd vóru á teimum; við teimum var tað, teir gjørdu skaða.

3

Opinberingin 9:20 Opinberingin

Men hini menniskjuni – tey, sum ikki vórðu dripin í hesum plágum – vendu ikki við frá verkum handa sína; tey góvu ikki uppat at tilbiðja hinar illu andar og avgudarnar av gulli, silvuri, kopari, steini og træi – sum hvørki fáa hugt, hoyrt ella gingið.

3

Opinberingin 9:21 Opinberingin

Tey vendu ikki við frá manndrápum og gandi sínum, siðloysi sínum og stuldri sínum.

3

Sálmarnir 22:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Eftir hind morgunroðans. Sálmur. Eftir Dávid.

2

Sálmarnir 22:2 Sálmarnir

Gud Mín, Gud Mín, hví ert Tú farin frá Mær? Langt burtur er frelsa Mín, tóat Eg rópi um hjálp.

2

Sálmarnir 22:3 Sálmarnir

Gud Mín! Eg rópi um dagin, og Tú svarar ikki, um náttina við – og finni onga hvíld.

2

Sálmarnir 22:4 Sálmarnir

Og tó ert Tú hin Heilagi, sum situr uppi yvir lovsongum Ísraels.

2

Sálmarnir 22:5 Sálmarnir

Á Teg litu fedrar okkara; teir litu á Teg, og Tú bjargaði teimum.

2

Sálmarnir 22:6 Sálmarnir

Til Tín róptu teir, og fingu hjálp, á Teg litu teir, og vórðu ikki til skammar.

2

Sálmarnir 22:7 Sálmarnir

Men Eg eri maðkur og ikki maður, menniskjum til spott og vanvirdur av fólki;

2

Sálmarnir 22:8 Sálmarnir

øll, ið síggja Meg, háða Meg, gálva, rista við høvdinum og siga:

2

Sálmarnir 22:9 Sálmarnir

„Kasta tað á HARRAN! Hann frelsi Hann, Hann bjargi Honum, táið Hann hevur slíkan tokka til Hansara!“

2

Sálmarnir 22:10 Sálmarnir

Ja, Tú ert tann, sum dró Meg út úr móðurlívi, sum lætst Meg hvíla trygt við móðurbróst.

2

Sálmarnir 22:11 Sálmarnir

Á Teg eri Eg kastaður úr móðurfangi; úr móðurlívi ert Tú Gud Mín.

2

Sálmarnir 22:12 Sálmarnir

Ver ikki langt frá Mær, tí neyðin er nær, og eingin er, sum hjálpir!

2

Sálmarnir 22:13 Sálmarnir

Sterkir tarvar standa rundan um Meg, hinir veldigu Basans kringseta Meg.

2

Sálmarnir 22:14 Sálmarnir

Teir gapa móti Mær sum brølandi leyva, ið skræðir sundur.

2

Sálmarnir 22:15 Sálmarnir

Eg eri sum vatn, ið verður stoytt niður, allir liðir Mínir fara sundur; hjarta Mítt er vorðið sum vaks, tað bráðnar í brósti Mínum.

2

Sálmarnir 22:16 Sálmarnir

Máttur Mín er tornaður upp sum pottabrot, tungan loðar føst í gómum Mínum, og Tú leggur Meg niður í dust deyðans.

2

Sálmarnir 22:17 Sálmarnir

Tí hundar standa rundan um Meg, hinir óndu í hópatali sláa ring um Meg; teir hava stungið Meg ígjøgnum hendur og føtur.

2

Sálmarnir 22:18 Sálmarnir

Eg fái talt øll bein Míni; teir hyggja at Mær og halda frægd at tí.

2

Sálmarnir 22:19 Sálmarnir

Klæði Míni býta teir ímillum sín, um kyrtilin kasta teir lut.

2

Sálmarnir 22:20 Sálmarnir

Men Tú HARRI, ver ikki langt burtur, styrki Mín, skunda Tær at koma Mær til hjálpar!

2

Sálmarnir 22:21 Sálmarnir

Bjarga sál Míni undan svørðinum, hini einastu Míni undan hundavaldi!

2

Sálmarnir 22:22 Sálmarnir

Frels Meg úr leyvugapinum – ja, Tú bønhoyrir Meg og bjargar Mær undan hornum villtarvsins!

2

Sálmarnir 22:23 Sálmarnir

Eg skal kunngera brøðrum Mínum navn Títt, mitt í samkomuni skal Eg lova Tær.

2

Sálmarnir 22:24 Sálmarnir

Tit, ið óttast HARRAN, lovið Honum! Ær Hann, øll ætt Jákups, hav ótta fyri Honum, øll ætt Ísraels!

2

Sálmarnir 22:25 Sálmarnir

Tí Hann vanvirdi ikki og skýggjaði ikki armóð hins arma, fjaldi ikki andlitið fyri Honum, men hoyrdi, táið Hann rópti til Hansara.

2

Sálmarnir 22:26 Sálmarnir

Frá Tær kemur lovsongur Mín í stórari samkomu; lyfti Míni skal Eg halda, fyri eygum teirra, ið óttast Hann.

2

Sálmarnir 22:27 Sálmarnir

Hini eyðmjúku skulu eta og verða mett; tey, ið søkja HARRAN, skulu lova Honum, ja, hjarta tykkara skal liva í allar ævir.

2

Sálmarnir 22:28 Sálmarnir

Allir endar jarðarinnar skulu minnast tað og venda við til HARRAN, allar ættir fólkanna skulu tilbiðja fyri ásjón Tíni.

2

Sálmarnir 22:29 Sálmarnir

Tí ríkið hoyrir HARRANUM til, Hann ræður yvir fólkunum.

2

Sálmarnir 22:30 Sálmarnir

Ja, allir stórmenn jarðarinnar skulu eta og tilbiðja; fyri ásjón Hansara skulu tey boyggja knæ, øll, sum fara niður í dustið, og tann, ið ikki kann halda sál síni á lívi.

2

Sálmarnir 22:31 Sálmarnir

Honum skulu eftirkomararnir tæna; frá HARRANUM skal verða sagt ættarliðinum, ið kemur.

2

Rómverjabrævið 13:4 Rómverjabrævið

Tí hon er tænari Guds, tær til góða. Men gert tú tað, sum ónt er, so óttast! Tí hon ber ikki svørðið til einkis; hon er tænari Guds, hevnari, honum til revsing, sum ger tað, ið ilt er.

2

Rómverjabrævið 14:1 Rómverjabrævið

Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni, uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara!

2

Galatiabrævið 5:19 Galatiabrævið

Verk holdsins eru opinber; tey eru: Siðloysi, óreinska, skammloysi,

2

Galatiabrævið 5:20 Galatiabrævið

avgudadýrkan, gandur, fíggindskapur, klandur, kappingarhugur, vreiði, stríð, tvídráttur, flokkadráttur,

2

Galatiabrævið 5:21 Galatiabrævið

øvund, morð, drykkjuskapur, svirr og annað tílíkt, sum eg sigi tykkum um frammanundan – eins og eg eisini áður havi sagt – at tey, sum slíkt gera, skulu ikki arva ríki Guds.

2

Versir