guðfrøði

Seinna Timoteusarbrævið 3:16 Seinna Timoteusarbrævið

Øll skriftin er innblást av Gudi og er nyttulig til lærdóm, til sannføring, til rættleiðing, til uppfostran í rættvísi,

3

Onnur Mósebók 3:14 Onnur Mósebók

Gud segði við Móses: „Eg eri Tann, Eg Eri!“ Og Hann segði: „So skalt tú siga við Ísraelsmenn: „„Eg Eri“ hevur sent meg til tykkara!““

2

Jóhannes 1:1 Jóhannes

Í upphavi var Orðið, og Orðið var hjá Gudi, og Orðið var Gud.

2

Jóhannes 1:2 Jóhannes

Hann var í upphavi hjá Gudi.

2

Jóhannes 1:3 Jóhannes

Alt er vorðið til við Honum, og uttan Hann er einki vorðið til av tí, sum til er.

2

Jóhannes 1:4 Jóhannes

Í Honum var lív, og lívið var ljós menniskjanna.

2

Jóhannes 1:5 Jóhannes

Ljósið skínur í myrkrinum, og myrkrið skilti tað ikki.

2

Jóhannes 1:6 Jóhannes

Maður kom, sendur frá Gudi; navn hansara var Jóhannes.

2

Jóhannes 1:7 Jóhannes

Hann kom til vitnisburð, at hann skuldi vitna um ljósið, so øll skuldu koma til trúgv við honum.

2

Jóhannes 1:8 Jóhannes

Hann var ikki ljósið, men hann skuldi vitna um ljósið.

2

Jóhannes 1:9 Jóhannes

Hitt sanna ljósið, tað, sum lýsir yvir øll menniskju, skuldi nú koma í heimin.

2

Jóhannes 1:10 Jóhannes

Hann var í heiminum, og heimurin er vorðin til við Honum; men heimurin kendi Hann ikki.

2

Jóhannes 1:11 Jóhannes

Hann kom til Sítt egna, men Hansara egnu tóku ikki ímóti Honum.

2

Jóhannes 1:12 Jóhannes

Men so mongum sum tóku ímóti Honum, gav Hann mátt at verða børn Guds – teimum, ið trúgva á navn Hansara;

2

Jóhannes 1:13 Jóhannes

tey eru fødd, ikki av blóði, heldur ikki av holds vilja, heldur ikki av mans vilja, men av Gudi.

2

Jóhannes 1:14 Jóhannes

Orðið varð hold og tók bústað millum okkara, fullur av náði og sannleika, og vit sóu dýrd Hansara, dýrd sum hana, ið einborin Sonur hevur frá Faðir Sínum.

2

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

2

Fyrra Korintbrævið 15:3 Fyrra Korintbrævið

Tí eg lærdi tykkum sum hitt fyrsta tað, sum eg eisini hevði tikið við: At Kristus doyði fyri syndir okkara, eftir skriftunum,

2

Efesusbrævið 2:8 Efesusbrævið

Tí av náði eru tit frelst, við trúgv – og tað ikki av tykkum sjálvum, tað er gáva Guds,

2

Efesusbrævið 2:9 Efesusbrævið

ikki av verkum – fyri at eingin skal rósa sær.

2

Hebrearabrævið 6:1 Hebrearabrævið

Latið okkum tí leypa um hinar fyrstu grundir í læruni um Kristus og ganga fram til hitt fullkomna, so vit ikki aftur leggja grundvøllin við umvending frá deyðum verkum og trúgv á Gud,

2

Hebrearabrævið 6:2 Hebrearabrævið

við læru um dópar og handaálegging, um uppreisn hinna deyðu og ævigan dóm!

2

Hebrearabrævið 6:3 Hebrearabrævið

Ja, hetta skulu vit gera, um Gud loyvir.

2

Hebrearabrævið 6:4 Hebrearabrævið

Tí tey, sum einaferð eru vorðin upplýst, hava smakkað hina himmalsku gávu, hava fingið lut í Heilaga Andanum,

2

Hebrearabrævið 6:5 Hebrearabrævið

hava smakkað góða orð Guds og kreftir hins komandi heims – og sum so eru fallin frá – tey er tað ómøguligt at endurnýggja til umvending aftur,

2

Hebrearabrævið 6:6 Hebrearabrævið

við tað at tey av nýggjum krossfesta sær Son Guds og gera Hann til spott.

2

Hebrearabrævið 6:7 Hebrearabrævið

Tí jørðin, sum drekkur í seg regnið, ið so mangan fellur á hana – ber hon grøði, sum er teimum til gagn, ið hon verður dýrkað fyri, so fær hon signing frá Gudi.

2

Hebrearabrævið 6:8 Hebrearabrævið

Men ber hon tornir og tistlar, er hon ónýt og banni nær; endi hennara er, at hon verður brend.

2

Hebrearabrævið 6:9 Hebrearabrævið

Men um tykkum, tit elskaðu, eru vit vísir í tí, sum betri er, og sum hoyrir frelsu til – tóat vit tala so.

2

Hebrearabrævið 6:10 Hebrearabrævið

Gud er ikki órættvísur, so Hann skuldi gloymt verk tykkara og kærleikan, ið tit hava víst navni Hansara, við tað at tit hava tænt og tæna hinum heilagu.

2

Hebrearabrævið 6:11 Hebrearabrævið

Men ynski okkara er, at ein og hvør tykkara líka til endan skal vísa sama íðinskap fyri hini fullu vissu í vónini,

2

Hebrearabrævið 6:12 Hebrearabrævið

so tit ikki verða trek, men eftirfylgja teimum, sum við trúgv og toli arva lyftini.

2

Hebrearabrævið 6:13 Hebrearabrævið

Tí táið Gud gav Ábrahami lyftið, svór Hann um Seg sjálvan, av tí Hann hevði ongan størri at svørja um, og segði:

2

Hebrearabrævið 6:14 Hebrearabrævið

„Sanniliga, Eg skal ríkliga signa teg og stórliga lata teg nørast!“

2

Hebrearabrævið 6:15 Hebrearabrævið

– Táið hann soleiðis tolin hevði bíðað, fekk hann tað, sum lovað var.

2

Hebrearabrævið 6:16 Hebrearabrævið

Menniskju svørja jú um tann, ið størri er, og eiðurin er teimum staðfesting og ger enda á øllum stríði.

2

Hebrearabrævið 6:17 Hebrearabrævið

Táið nú Gud enn týðiligari vildi vísa arvingum lyftisins, hvussu óvikandi ráð Hansara var, legði Hann tí eið aftrat,

2

Hebrearabrævið 6:18 Hebrearabrævið

so vit við tveimum óvikandi søgnum, sum Gud ómøguliga kundi lúgva í, skuldu hava sterka troyst, vit, sum hava leitað okkum bjarging í at grípa vónina, sum framman fyri okkum er løgd.

2

Hebrearabrævið 6:19 Hebrearabrævið

Í teirri vón hava vit eins og trygt og fast akker sálarinnar, sum fer inn, inn um forhangið,

2

Hebrearabrævið 6:20 Hebrearabrævið

hagar Jesus sum fyrirennari okkara fór inn, Hann, sum gjørdist høvuðsprestur í allar ævir á hátti Melkizedeks.

2

Versir