gudforeldur

Orðtøkini 22:6 Orðtøkini

Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.

12

Triðja Jóhannesarbrævið 1:4 Triðja Jóhannesarbrævið

Størri gleði havi eg ikki enn tað, at eg hoyri, at børn míni liva í sannleikanum.

7

Fyrra Timoteusarbrævið 4:11 Fyrra Timoteusarbrævið

Hetta skalt tú áleggja og læra.

4

Fyrra Timoteusarbrævið 4:12 Fyrra Timoteusarbrævið

Lat ongan vanvirða teg, fyri tað at tú ert ungur! Nei, ver teimum, sum trúgva, fyridømi: Í talu, í atburði, í kærleika, í trúgv, í reinleika!

4

Fyrra Timoteusarbrævið 4:13 Fyrra Timoteusarbrævið

Ver íðin í upplestrinum, áminningini, læruni, inntil eg komi!

4

Fyrra Timoteusarbrævið 4:14 Fyrra Timoteusarbrævið

Vanrøk ikki náðigávuna, sum í tær er – sum varð givin tær við profetorðum, við handaálegging hinna elstu!

4

Fyrra Timoteusarbrævið 4:15 Fyrra Timoteusarbrævið

Hugsa um hetta, liv í hesum, so framgongd tín kann verða øllum opinber!

4

Fyrra Timoteusarbrævið 4:16 Fyrra Timoteusarbrævið

Akta eftir tær sjálvum og eftir læruni, ger støðugt tað! Tí táið tú tað gert, skalt tú frelsa bæði teg sjálvan og tey, sum hoyra teg.

4

Jóhannes 3:21 Jóhannes

Men tann, ið ger sannleikan, kemur til ljósið, fyri at verk hansara kunnu verða opinberað – at tey eru gjørd í Gudi.“

3

Fyrra Timoteusarbrævið 1:2 Fyrra Timoteusarbrævið

– til Timoteus, ektabarn mítt í trúnni. Náði, miskunn, friður, frá Gudi Faðir og Kristi Jesusi, Harra okkara!

3

Onnur Mósebók 20:12 Onnur Mósebók

Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!

2

Fimta Mósebók 6:7 Fimta Mósebók

tú skalt prenta tey inn í børn tíni við at tosa um tey, bæði táið tú situr heima við hús, og táið tú gongur á vegnum, bæði táið tú legst, og táið tú fert upp;

2

Fyrra Sámuelsbók 1:24 Fyrra Sámuelsbók

Men táið hon hevði vant hann av, tók hon hann við sær hagar og hevði eisini við sær tríggjar tarvar, efu av mjøli og skinnsekk við víni; so fór hon við honum inn í hús HARRANS í Silo. Men drongurin var enn heilt lítil.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:25 Fyrra Sámuelsbók

So drópu tey ein tarv og fóru síðani inn til Eli við dronginum.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:26 Fyrra Sámuelsbók

Og hon segði: „Hoyr meg, harri! So satt sum tú livir, harri, eg eri kvinnan, ið stóð her hjá tær og bað til HARRAN.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:27 Fyrra Sámuelsbók

Henda drongin var tað, eg bað um, og HARRIN gav mær tað, ið eg bað Hann um.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:28 Fyrra Sámuelsbók

Tí gevi eg nú HARRANUM hann aftur; so leingi sum hann livir, skal hann vera HARRANUM givin!“ – Og tey tilbóðu HARRAN har.

2

Ester 2:7 Ester

Hann var fosturfaðir Hadassu, tað er Ester, dóttur faðirbróður hansara; tí hon átti hvørki faðir ella móður. Henda unga genta var vælvaksin og vøkur. Táið foreldur hennara vóru deyð, hevði Mordokai tikið hana til sín sum sína egnu dóttur.

2

Orðtøkini 1:1 Orðtøkini

Orðtøk Sálomos, sonar Dávids, kongs Ísraels.

2

Orðtøkini 1:2 Orðtøkini

Av teimum kann ein læra vísdóm og tykt og skilja vitiga talu;

2

Orðtøkini 1:3 Orðtøkini

av teimum kann ein fáa revsing, ið ger hann klókan, og læra rættvísi, rætt og rættsinni;

2

Orðtøkini 1:4 Orðtøkini

tey geva hinum óroyndu klókskap, hinum ungu kunnskap og skil.

2

Orðtøkini 1:5 Orðtøkini

Við at lurta eftir teimum eykar hin vísi um lærdóm sín, og hin vitigi lærir at liva rætt.

2

Orðtøkini 1:6 Orðtøkini

Av teimum kann ein læra at skilja orðtøk og líkingamál, orð vísmanna og gátur teirra.

2

Orðtøkini 1:7 Orðtøkini

At óttast HARRAN er upphav kunnskapar; dárar vanvirða vísdóm og tykt.

2

Orðtøkini 1:8 Orðtøkini

Lurta eftir, sonur mín, táið faðir tín áminnir teg, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!

2

Orðtøkini 1:9 Orðtøkini

Tí tað er yndisligur kransur um høvd títt og ketur um háls tín.

2

Orðtøkini 1:10 Orðtøkini

Sonur mín! Táið syndarar lokka teg, sig tá nei!

2

Orðtøkini 1:11 Orðtøkini

Táið teir siga: „Kom við okkum! Vit skulu lúra eftir blóði, uttan grund seta fellur fyri hini sakleysu;

2

Orðtøkini 1:12 Orðtøkini

sum deyðaríkið skulu vit gloypa teimum livandi, við húð og hári, sum tað gloypir teimum, ið fara niður í grøvina;

2

Orðtøkini 1:13 Orðtøkini

vit skulu vinna okkum góðs og gull, fylla hús okkara við ráni;

2

Orðtøkini 1:14 Orðtøkini

tú skalt sleppa at kasta lut um tað saman við okkum, vit skulu allir hava ein pung“

2

Orðtøkini 1:15 Orðtøkini

– sonur mín, far tá ikki við teimum, halt fóti tínum frá leið teirra!

2

Orðtøkini 1:16 Orðtøkini

Tí føtur teirra eru skjótir til hitt illa, teir eru kvikir at úthella blóð;

2

Orðtøkini 1:17 Orðtøkini

til onga nyttu verður netið breitt út, so allir fuglarnir síggja;

2

Orðtøkini 1:18 Orðtøkini

teir lúra eftir sínum egna blóði, teir seta fellur fyri seg sjálvar.

2

Orðtøkini 1:19 Orðtøkini

– Soleiðis gongst einum og hvørjum, ið er tráur eftir órøttum vinningi – hann tekur lívið av sínum egnu harrum!

2

Orðtøkini 1:20 Orðtøkini

Vísdómurin rópar á gøtuni, hann letur rødd sína ljóða á torgunum;

2

Orðtøkini 1:21 Orðtøkini

á gøtumótum kallar hann, mitt í ganginum; við býportrini og runt um í býnum talar hann og sigur:

2

Orðtøkini 1:22 Orðtøkini

„Hvussu leingi ætla tit fávitskutu at elska fávitsku, og hvussu leingi ætla spottararnir at hava gleði sína í spotti, og dárarnir at hata kunnskap?

2

Orðtøkini 1:23 Orðtøkini

Vendið við og aktið eftir revsing míni! So skal eg lata anda mín streyma út yvir tykkum, eg skal kunngera tykkum orð míni.

2

Orðtøkini 1:24 Orðtøkini

– Við tað at tit vildu ikki hoyra, táið eg rópti, við tað at eingin gav tí gætur, táið eg rætti út hond mína,

2

Orðtøkini 1:25 Orðtøkini

við tað at tit vanvirdu øll ráð míni og vildu ikki vita av revsing míni,

2

Orðtøkini 1:26 Orðtøkini

so skal eisini eg læa, táið vanlukkan rámar tykkum, eg skal spotta, táið tað kemur, sum tit óttast fyri,

2

Orðtøkini 1:27 Orðtøkini

táið tað, ið tit óttast fyri, kemur sum ódnarveður, og vanlukkan nærkast tykkum sum stormur, táið trongd og neyð koma á tykkum.

2

Orðtøkini 1:28 Orðtøkini

Tá skulu tey kalla á meg, men eg svari ikki; tey leita eftir mær, men finna meg ikki.

2

Orðtøkini 1:29 Orðtøkini

Aftur fyri at tey hataðu kunnskap og vrakaðu at óttast HARRAN,

2

Orðtøkini 1:30 Orðtøkini

vildu ikki vita av ráði mínum, men vanvirdu alla revsing mína,

2

Orðtøkini 1:31 Orðtøkini

so skulu tey eta ávøkstin av atburði sínum og verða mettað av sínum egnu ráðum.

2

Orðtøkini 1:32 Orðtøkini

Tí at hini fávitskutu venda sær burt – tað drepur tey, og sorgloysi dáranna verður undirgangur teirra.

2

Versir