Gud sum svarar bøn

14 versir um "Gud sum svarar bøn"

Versir

Síða 1 av 1
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:14 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hetta er hitt hugreysta álit, vit hava á Honum, at biðja vit um okkurt eftir vilja Hansara, so hoyrir Hann okkum.

6
Fyrra Jóhannesarbrævið 5:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og vita vit, at Hann hoyrir okkum, hvat vit so biðja um, tá vita vit, at vit hava tað, sum vit hava biðið Hann um.

6
Jóhannes 15:7 Jóhannes

Verða tit í Mær, og verða orð Míni í tykkum, tá biðið um, hvat tit so vilja, og tit skulu fáa tað!

5
Esaias 65:24 Esaias

Áðrenn tey kalla, skal Eg svara, og meðan tey enn tala, skal Eg hoyra.

4
Jákupsbrævið 4:3 Jákupsbrævið

tit biðja og fáa ikki, tí tit biðja illa – fyri at spilla tað burtur í lystum tykkara.

4
Markus 11:24 Markus

Tí sigi Eg tykkum: Alt, ið tit biðja um og vilja hava – trúgvið, at tit hava fingið tað, so skal tykkum verða so!

3
Jóhannes 15:16 Jóhannes

Tit hava ikki útvalt Meg, nei, Eg havi útvalt tykkum; og Eg havi sett tykkum til tað, at tit skulu fara út og bera ávøkst, og ávøkstur tykkara skal vara við, so Faðirin kann geva tykkum alt, sum tit biðja Hann um í navni Mínum.

3
Sálmarnir 37:4 Sálmarnir

Og gleð teg í HARRANUM – so gevur Hann tær tað, ið hjarta títt tráar eftir!

2
Sálmarnir 37:5 Sálmarnir

Gev HARRANUM veg tín í hond, lít á Hann! Hann skal gera tað!

2
Sálmarnir 55:22 Sálmarnir

Hálari enn smør eru orðini av munni hansara, men hugur til stríð fyllir hjarta hansara; orð hansara eru mjúkari enn olja, og tó eru tey drigin svørð.

2
Matteus 21:21 Matteus

Jesus svaraði teimum: „Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hava tit trúgv og ivast ikki, skulu tit ikki bert kunna gera hetta við fikutræið; nei, um tit so siga við hetta fjall: „Lyft teg upp og kasta teg í havið!“ skal so verða.

2
Filippibrævið 4:6 Filippibrævið

Stúrið ongum fyri, nei, latið í øllum tað, sum tit ynskja, koma fram fyri Gud í ákallan og bøn við tøkk!

2
Fyrra Tessalonikabrævið 5:17 Fyrra Tessalonikabrævið

Biðið uttan íhald!

2
Hebrearabrævið 11:6 Hebrearabrævið

Uttan trúgv er tað ómøguligt at toknast Honum. Tí tann, sum stígur fram fyri Gud, má trúgva, at Hann er, og at Hann lønir teimum, ið søkja Hann.

2