Gud røkir einkjur

Sálmarnir 68:5 Sálmarnir

Syngið fyri Gudi, lovsyngið navni Hansara, gerið veg fyri Honum, sum fer fram í oyðimørkunum – HARRIN er navn Hansara – og fegnist fyri ásjón Hansara!

6

Óttast ikki – tú skalt ikki verða til skammar! Lat ikki spottið gera tær mun – tú skalt ikki standa vónbrotin! Nei, skomm ungdóms tíns skalt tú gloyma, og vanæru einkjutíðar tínar skalt tú ikki minnast longur.

5

Esaias 54:5 Esaias

Tí skapari tín er ektamaður tín – HARRIN Gud herskaranna er navn Hansara – og hin Heilagi í Ísrael er loysnari tín; Gud alrar jarðarinnar kallast Hann.

5

Fyrra Timoteusarbrævið 5:3 Fyrra Timoteusarbrævið

Ær einkjur, sum veruliga eru einkjur!

5

Jákupsbrævið 1:27 Jákupsbrævið

Rein og lýtaleys gudsdýrkan fyri Gudi og Faðirinum er hetta: At vitja faðirleys og einkjur í trongd teirra, og at halda seg ódálkaðan av heiminum.

5

Sálmarnir 146:9 Sálmarnir

HARRIN varðar fremmand, heldur faðirleysum og einkjum uppi; men gudleys letur Hann fara villar vegir.

4

Fyrra Timoteusarbrævið 5:5 Fyrra Timoteusarbrævið

Men tann, ið veruliga er einkja og stendur eina, hevur sett vón sína til Gud og heldur á við bøn og ákallan nátt og dag.

4

Onnur Mósebók 22:22 Onnur Mósebók

Einkjum og faðirleysum mugu tit ikki fara illa við.

3

Fimta Mósebók 27:19 Fimta Mósebók

„Bannaður veri tann, ið boyggir rætt hins fremmanda, hins faðirleysa og einkjunnar!“ Og alt fólkið skal svara: „Amen!“

3

Sálmarnir 147:3 Sálmarnir

Hann grøðir tey, ið hava sundurbrotið hjarta, og bindur um sár teirra;

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:9 Fyrra Timoteusarbrævið

Einkja kann verða skrásett, táið hon ikki er undir 60 ár, hevur verið kona eins mans,

3

Onnur Mósebók 22:23 Onnur Mósebók

Fert tú illa við teimum, so skal Eg sanniliga hoyra róp teirra, táið tey rópa til Mín!

2

Onnur Mósebók 22:24 Onnur Mósebók

Og vreiði Mín skal tendrast, og Eg skal sláa tykkum við svørði, so konur tykkara verða einkjur, og børn tykkara faðirleys.

2

Fimta Mósebók 14:28 Fimta Mósebók

Triðjahvørt ár skalt tú taka alla tíggjundina av allari grøði tíni tað árið og savna hana saman í býum tínum,

2

Fimta Mósebók 14:29 Fimta Mósebók

so at Leviturin – sum jú hvørki hevur lut ella arv saman við tær – kann koma, hann og hin fremmandi, hin faðirleysi og einkjan, sum hjá tær búgva, og eta seg mett. Tá skal HARRIN Gud tín signa teg í øllum arbeiði, sum tú fert undir.“

2

Jeremias 49:11 Jeremias

Far frá faðirleysu tínum! Eg skal halda lívinum í teimum. Og einkjur tínar kunnu líta á Meg.

2

Malakias 3:5 Malakias

Eg komi til tykkara og skal halda dóm og vera snarvitni móti gandakøllunum, horkøllunum og teimum, ið svørja rangan eið, móti teimum, ið leggjast á løn hins daglønta mans, og sum kúga einkjuna og hin faðirleysa og boyggja rætt hins fremmanda – og ikki óttast Meg, sigur HARRIN Gud herskaranna.

2

Markus 12:40 Markus

sum eta upp húsini hjá einkjum og á kvamsvís halda langar bønir! – Hesir skulu fáa tess harðari dóm!“

2

Lukas 18:1 Lukas

Hann setti teimum fram líknilsi um tað, at tey skuldu altíð biðja og ikki troyttast.

2

Lukas 18:2 Lukas

Hann segði: „Í einum býi var dómari, sum ikki óttaðist Gud og ikki firnaðist fyri nøkrum menniskja.

2

Lukas 18:3 Lukas

Í sama býi var einkja, sum kom til hansara og segði: „Hjálp mær at fáa rætt yvir mótparti mínum!“

2

Lukas 18:4 Lukas

Eina tíð vildi hann ikki. Men at endanum segði hann við sær sjálvum: „Um eg so ikki óttist Gud, ei heldur firnist fyri nøkrum menniskja,

2

Lukas 18:5 Lukas

so skal eg tó, við tað at henda einkja ikki letur meg hava frið, hjálpa henni at fáa rætt, so hon skal ikki í heilum ganga og plága meg.““

2

Lukas 18:6 Lukas

Harrin segði: „Hoyrið, hvat hin órættvísi dómarin sigur!

2

Lukas 18:7 Lukas

Skuldi Gud tá ikki hjálpt útvaldu Sínum at fáa rætt, teimum, ið rópa til Hansara dag og nátt, og er Hann seinur, táið tað viðvíkur teimum!

2

Lukas 18:8 Lukas

Eg sigi tykkum: Hann skal skunda Sær at hjálpa teimum at fáa rætt. Men táið Menniskjasonurin kemur, man Hann tá fara at finna trúnna á jørðini?“

2

Ápostlasøgan 6:1 Ápostlasøgan

Á hesum døgum, táið tal lærisveinanna vaks, byrjaðu Jødarnir, ið talaðu grikskt, at knarra móti Hebrearum um tað, at einkjur teirra fingu minni enn hinar við hina dagligu útbýtingina.

2

Ápostlasøgan 6:2 Ápostlasøgan

Tá kallaðu hinir tólv saman allan lærisveinaflokkin og søgdu: „Ikki sømir seg, at vit fara frá orði Guds til at tæna við borðini.

2

Ápostlasøgan 6:3 Ápostlasøgan

Útveljið tí millum tykkara, brøður, sjey menn, sum hava góðan vitnisburð um seg og eru fullir av Anda og vísdómi! Teir skulu vit so seta at røkja hetta starv.

2

Ápostlasøgan 6:4 Ápostlasøgan

Men vit skulu trúliga halda á í bønini og tænastu orðsins.“

2

Ápostlasøgan 6:5 Ápostlasøgan

Hesi orð líkaði allari samkomuni væl. Teir valdu so Stefanus, mann, ið fullur var av trúgv og Heilaga Andanum, harnæst Filip, Prokorus, Nikanor, Timon, Parmenas og Nikolaus, mann úr Antiokia, sum hevði tikið við trúgv Jødanna.

2

Ápostlasøgan 6:6 Ápostlasøgan

Hesar lótu teir stíga fram fyri ápostlarnar, og teir bóðu og løgdu hendurnar á teir.

2

Ápostlasøgan 6:7 Ápostlasøgan

Orð Guds hevði framgongd, og tal lærisveinanna í Jerusalem vaks í stórum. Stórur hópur av prestunum gjørdist trúnni lýðin.

2

Ápostlasøgan 6:8 Ápostlasøgan

Stefanus var fullur av náði og kraft og gjørdi undur og stór tekin millum fólkið.

2

Ápostlasøgan 6:9 Ápostlasøgan

Tá stigu fram nakrir úr sýnagoguni, sum kallað er eftir hinum frígivnu og eftir monnum úr Kýrene og Aleksandria, somuleiðis nakrir av teimum úr Kilikia og Asia; og teir kjakaðust við Stefanus.

2

Ápostlasøgan 6:10 Ápostlasøgan

Men teir vóru ikki førir fyri at standa móti vísdóminum og Andanum, ið hann talaði av.

2

Ápostlasøgan 6:11 Ápostlasøgan

Tá fingu teir eftir loyniligari avgerð nakrar menn at siga: „Vit hava hoyrt hann tala spottandi orð móti Mósesi og móti Gudi!“

2

Ápostlasøgan 6:12 Ápostlasøgan

Teir østu so upp fólkið og hinar elstu og skriftlærdu, og teir løgdu hond á hann, drógu hann við sær og leiddu hann fyri ráðið.

2

Ápostlasøgan 6:13 Ápostlasøgan

So førdu teir fram lygivitni, ið søgdu: „Hetta menniskja gevur ikki uppat at tala móti hesum heilaga staði og móti lógini!

2

Ápostlasøgan 6:14 Ápostlasøgan

Tí vit hava hoyrt hann siga, at hesin Jesus úr Nazaret skal bróta niður hetta stað og broyta siðirnar, ið Móses gav okkum.“

2

Ápostlasøgan 6:15 Ápostlasøgan

Táið nú allir, sum í ráðnum sótu, stardu á hann, var andlit hansara teimum eins og andlitið á eingli.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:4 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur einkja børn ella barnabørn, so lat tey læra fyrst at vísa sínum egna húsi gudsótta sín og løna foreldrum sínum aftur! Tað er tekkiligt í eygum Guds.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:6 Fyrra Timoteusarbrævið

Men tann, ið livir eftir lystum sínum, er livandi deyð.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:7 Fyrra Timoteusarbrævið

Hetta skalt tú bjóða, fyri at tey kunnu vera ólastandi.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:10 Fyrra Timoteusarbrævið

hevur vitnisburð um góð verk, hevur fostrað upp børn, víst gestablíðskap, vaskað heilagum um føturnar, hjálpt neyðstøddum, lagt seg eftir øllum góðum verki.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:11 Fyrra Timoteusarbrævið

Men sigst undan ungum einkjum! Tí táið tær í holdligari trá svíkja Kristus, vilja tær giftast –

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:12 Fyrra Timoteusarbrævið

og hava so tann dóm, at tær hava brotið fyrstu trúgv sína.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:13 Fyrra Timoteusarbrævið

Aftrat hesum læra tær eisini, við tað at tær mala hús úr húsi, at vera latar, ja, ikki bert at vera latar, men eisini at bera sley og blanda seg upp í tað, sum ikki kemur teimum við – og tala so tað, sum tær ikki eiga at tala.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:14 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí vil eg, at ungar einkjur skulu giftast, eiga børn, stýra húsi, einki høvi geva mótstøðumanninum til at háða.

2