greind / vit

50 versir um "greind / vit"

Versir

Síða 1 av 1
Orðtøkini 1:7 Orðtøkini

At óttast HARRAN er upphav kunnskapar; dárar vanvirða vísdóm og tykt.

8
Orðtøkini 1:1 Orðtøkini

Orðtøk Sálomos, sonar Dávids, kongs Ísraels.

7
Orðtøkini 1:2 Orðtøkini

Av teimum kann ein læra vísdóm og tykt og skilja vitiga talu;

7
Orðtøkini 1:3 Orðtøkini

av teimum kann ein fáa revsing, ið ger hann klókan, og læra rættvísi, rætt og rættsinni;

7
Orðtøkini 1:4 Orðtøkini

tey geva hinum óroyndu klókskap, hinum ungu kunnskap og skil.

7
Orðtøkini 1:5 Orðtøkini

Við at lurta eftir teimum eykar hin vísi um lærdóm sín, og hin vitigi lærir at liva rætt.

7
Orðtøkini 1:6 Orðtøkini

Av teimum kann ein læra at skilja orðtøk og líkingamál, orð vísmanna og gátur teirra.

7
Orðtøkini 1:8 Orðtøkini

Lurta eftir, sonur mín, táið faðir tín áminnir teg, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!

7
Orðtøkini 1:9 Orðtøkini

Tí tað er yndisligur kransur um høvd títt og ketur um háls tín.

7
Orðtøkini 1:10 Orðtøkini

Sonur mín! Táið syndarar lokka teg, sig tá nei!

7
Orðtøkini 1:11 Orðtøkini

Táið teir siga: „Kom við okkum! Vit skulu lúra eftir blóði, uttan grund seta fellur fyri hini sakleysu;

7
Orðtøkini 1:12 Orðtøkini

sum deyðaríkið skulu vit gloypa teimum livandi, við húð og hári, sum tað gloypir teimum, ið fara niður í grøvina;

7
Orðtøkini 1:13 Orðtøkini

vit skulu vinna okkum góðs og gull, fylla hús okkara við ráni;

7
Orðtøkini 1:14 Orðtøkini

tú skalt sleppa at kasta lut um tað saman við okkum, vit skulu allir hava ein pung“

7
Orðtøkini 1:15 Orðtøkini

– sonur mín, far tá ikki við teimum, halt fóti tínum frá leið teirra!

7
Orðtøkini 1:16 Orðtøkini

Tí føtur teirra eru skjótir til hitt illa, teir eru kvikir at úthella blóð;

7
Orðtøkini 1:17 Orðtøkini

til onga nyttu verður netið breitt út, so allir fuglarnir síggja;

7
Orðtøkini 1:18 Orðtøkini

teir lúra eftir sínum egna blóði, teir seta fellur fyri seg sjálvar.

7
Orðtøkini 1:19 Orðtøkini

– Soleiðis gongst einum og hvørjum, ið er tráur eftir órøttum vinningi – hann tekur lívið av sínum egnu harrum!

7
Orðtøkini 1:20 Orðtøkini

Vísdómurin rópar á gøtuni, hann letur rødd sína ljóða á torgunum;

7
Orðtøkini 1:21 Orðtøkini

á gøtumótum kallar hann, mitt í ganginum; við býportrini og runt um í býnum talar hann og sigur:

7
Orðtøkini 1:22 Orðtøkini

„Hvussu leingi ætla tit fávitskutu at elska fávitsku, og hvussu leingi ætla spottararnir at hava gleði sína í spotti, og dárarnir at hata kunnskap?

7
Orðtøkini 1:23 Orðtøkini

Vendið við og aktið eftir revsing míni! So skal eg lata anda mín streyma út yvir tykkum, eg skal kunngera tykkum orð míni.

7
Orðtøkini 1:24 Orðtøkini

– Við tað at tit vildu ikki hoyra, táið eg rópti, við tað at eingin gav tí gætur, táið eg rætti út hond mína,

7
Orðtøkini 1:25 Orðtøkini

við tað at tit vanvirdu øll ráð míni og vildu ikki vita av revsing míni,

7
Orðtøkini 1:26 Orðtøkini

so skal eisini eg læa, táið vanlukkan rámar tykkum, eg skal spotta, táið tað kemur, sum tit óttast fyri,

7
Orðtøkini 1:27 Orðtøkini

táið tað, ið tit óttast fyri, kemur sum ódnarveður, og vanlukkan nærkast tykkum sum stormur, táið trongd og neyð koma á tykkum.

7
Orðtøkini 1:28 Orðtøkini

Tá skulu tey kalla á meg, men eg svari ikki; tey leita eftir mær, men finna meg ikki.

7
Orðtøkini 1:29 Orðtøkini

Aftur fyri at tey hataðu kunnskap og vrakaðu at óttast HARRAN,

7
Orðtøkini 1:30 Orðtøkini

vildu ikki vita av ráði mínum, men vanvirdu alla revsing mína,

7
Orðtøkini 1:31 Orðtøkini

so skulu tey eta ávøkstin av atburði sínum og verða mettað av sínum egnu ráðum.

7
Orðtøkini 1:32 Orðtøkini

Tí at hini fávitskutu venda sær burt – tað drepur tey, og sorgloysi dáranna verður undirgangur teirra.

7
Orðtøkini 1:33 Orðtøkini

Men tann, ið lurtar eftir mær, býr tryggur og livir í friði uttan ótta fyri vanlukku.“

7
Orðtøkini 2:6 Orðtøkini

Tí HARRIN er tann, sum gevur vísdóm, av munni Hansara koma kunnskapur og vit;

7
Seinna Pætursbrævið 1:5 Seinna Pætursbrævið

Leggið tykkum tí júst eina við í trúgv tykkara at vísa dygd, í dygdini kunnskap,

7
Dániel 5:14 Dániel

Eg havi hoyrt um teg, at Gudaandi er í tær, og at hjá tær eru funnin ljós, vit og høgur vísdómur.

4
Job 12:3 Job

Vit havi eg eisini, líka væl sum tit; eg standi ikki aftari enn tit – hvør man ikki vita slíkt!

3
Dániel 1:17 Dániel

Hesum fýra unglingum gav Gud at kenna og skilja alskyns bókmentir og vísdóm; Dániel dugdi eisini at skilja alskyns sjónir og dreymar.

3
Filippibrævið 1:9 Filippibrævið

Og tað biði eg um, at kærleiki tykkara skal verða alt ríkari og ríkari enn í kunnskapi og øllum viti,

3
Filippibrævið 1:10 Filippibrævið

so tit kunnu døma um, hvat beinast er, og soleiðis vera rein og ongum til ástoyt – til dag Kristusar,

3
Filippibrævið 1:11 Filippibrævið

fylt við rættvísiávøksti, sum virkaður verður við Jesusi Kristi, Gudi til dýrd og lov.

3
Jákupsbrævið 1:5 Jákupsbrævið

Men fattast onkrum av tykkum vísdóm, so biði hann til Gud um hetta, Hann, sum gevur øllum gjarna og brigslar ikki – so skal hann verða honum givin!

3
Fyrra Kongabók 10:24 Fyrra Kongabók

Úr øllum londum komu tey at síggja Sálomo kong og hoyra vísdóm hansara, sum Gud hevði lagt í hjarta hansara;

2
Orðtøkini 10:19 Orðtøkini

Har sum nógv orð eru, tvørrar ikki synd, men tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, er klókur.

2
Orðtøkini 18:15 Orðtøkini

Hjarta hins vitiga keypir kunnskap, og oyra hinna vísu leitar eftir kunnskapi.

2
Esaias 29:12 Esaias

Og verður hon rætt einum, ið ikki dugir at lesa, við hesum orðum: „Les hetta!“ svarar hann: „Eg dugi ikki at lesa!“

2
Rómverjabrævið 12:6 Rómverjabrævið

Við tað at vit nú hava ymiskar náðigávur, eftir náðini, ið okkum er givin, so latið okkum – um tað nú er profetagáva – nýta hana, eftir sum vit hava trúgv,

2
Rómverjabrævið 12:7 Rómverjabrævið

ella – um tað er tænasta – so latið okkum akta eftir tænastuni, ella – um ein er lærari – eftir lærdóminum,

2
Rómverjabrævið 12:8 Rómverjabrævið

ella – um ein áminnir – eftir áminningini! Tann, ið býtir út, geri tað av ærligum huga! Tann, ið fyristøðumaður er, veri tað við ídni! Tann, ið miskunn ger, geri tað við gleði!

2
Kolossibrævið 3:23 Kolossibrævið

Hvat tit so gera, gerið tað av hjarta, sum fyri Harran og ikki fyri menniskju!

2