greind / vit
50 versir um "greind / vit"
Versir
Síða 1 av 1Orðtøkini 1:7 Orðtøkini
At óttast HARRAN er upphav kunnskapar; dárar vanvirða vísdóm og tykt.
Orðtøkini 1:1 Orðtøkini
Orðtøk Sálomos, sonar Dávids, kongs Ísraels.
Orðtøkini 1:2 Orðtøkini
Av teimum kann ein læra vísdóm og tykt og skilja vitiga talu;
Orðtøkini 1:3 Orðtøkini
av teimum kann ein fáa revsing, ið ger hann klókan, og læra rættvísi, rætt og rættsinni;
Orðtøkini 1:4 Orðtøkini
tey geva hinum óroyndu klókskap, hinum ungu kunnskap og skil.
Orðtøkini 1:5 Orðtøkini
Við at lurta eftir teimum eykar hin vísi um lærdóm sín, og hin vitigi lærir at liva rætt.
Orðtøkini 1:6 Orðtøkini
Av teimum kann ein læra at skilja orðtøk og líkingamál, orð vísmanna og gátur teirra.
Orðtøkini 1:8 Orðtøkini
Lurta eftir, sonur mín, táið faðir tín áminnir teg, og vraka ikki tað, ið móðir tín lærir teg!
Orðtøkini 1:9 Orðtøkini
Tí tað er yndisligur kransur um høvd títt og ketur um háls tín.
Orðtøkini 1:10 Orðtøkini
Sonur mín! Táið syndarar lokka teg, sig tá nei!
Orðtøkini 1:11 Orðtøkini
Táið teir siga: „Kom við okkum! Vit skulu lúra eftir blóði, uttan grund seta fellur fyri hini sakleysu;
Orðtøkini 1:12 Orðtøkini
sum deyðaríkið skulu vit gloypa teimum livandi, við húð og hári, sum tað gloypir teimum, ið fara niður í grøvina;
Orðtøkini 1:13 Orðtøkini
vit skulu vinna okkum góðs og gull, fylla hús okkara við ráni;
Orðtøkini 1:14 Orðtøkini
tú skalt sleppa at kasta lut um tað saman við okkum, vit skulu allir hava ein pung“
Orðtøkini 1:15 Orðtøkini
– sonur mín, far tá ikki við teimum, halt fóti tínum frá leið teirra!
Orðtøkini 1:16 Orðtøkini
Tí føtur teirra eru skjótir til hitt illa, teir eru kvikir at úthella blóð;
Orðtøkini 1:17 Orðtøkini
til onga nyttu verður netið breitt út, so allir fuglarnir síggja;
Orðtøkini 1:18 Orðtøkini
teir lúra eftir sínum egna blóði, teir seta fellur fyri seg sjálvar.
Orðtøkini 1:19 Orðtøkini
– Soleiðis gongst einum og hvørjum, ið er tráur eftir órøttum vinningi – hann tekur lívið av sínum egnu harrum!
Orðtøkini 1:20 Orðtøkini
Vísdómurin rópar á gøtuni, hann letur rødd sína ljóða á torgunum;
Orðtøkini 1:21 Orðtøkini
á gøtumótum kallar hann, mitt í ganginum; við býportrini og runt um í býnum talar hann og sigur:
Orðtøkini 1:22 Orðtøkini
„Hvussu leingi ætla tit fávitskutu at elska fávitsku, og hvussu leingi ætla spottararnir at hava gleði sína í spotti, og dárarnir at hata kunnskap?
Orðtøkini 1:23 Orðtøkini
Vendið við og aktið eftir revsing míni! So skal eg lata anda mín streyma út yvir tykkum, eg skal kunngera tykkum orð míni.
Orðtøkini 1:24 Orðtøkini
– Við tað at tit vildu ikki hoyra, táið eg rópti, við tað at eingin gav tí gætur, táið eg rætti út hond mína,
Orðtøkini 1:25 Orðtøkini
við tað at tit vanvirdu øll ráð míni og vildu ikki vita av revsing míni,
Orðtøkini 1:26 Orðtøkini
so skal eisini eg læa, táið vanlukkan rámar tykkum, eg skal spotta, táið tað kemur, sum tit óttast fyri,
Orðtøkini 1:27 Orðtøkini
táið tað, ið tit óttast fyri, kemur sum ódnarveður, og vanlukkan nærkast tykkum sum stormur, táið trongd og neyð koma á tykkum.
Orðtøkini 1:28 Orðtøkini
Tá skulu tey kalla á meg, men eg svari ikki; tey leita eftir mær, men finna meg ikki.
Orðtøkini 1:29 Orðtøkini
Aftur fyri at tey hataðu kunnskap og vrakaðu at óttast HARRAN,
Orðtøkini 1:30 Orðtøkini
vildu ikki vita av ráði mínum, men vanvirdu alla revsing mína,
Orðtøkini 1:31 Orðtøkini
so skulu tey eta ávøkstin av atburði sínum og verða mettað av sínum egnu ráðum.
Orðtøkini 1:32 Orðtøkini
Tí at hini fávitskutu venda sær burt – tað drepur tey, og sorgloysi dáranna verður undirgangur teirra.
Orðtøkini 1:33 Orðtøkini
Men tann, ið lurtar eftir mær, býr tryggur og livir í friði uttan ótta fyri vanlukku.“
Orðtøkini 2:6 Orðtøkini
Tí HARRIN er tann, sum gevur vísdóm, av munni Hansara koma kunnskapur og vit;
Seinna Pætursbrævið 1:5 Seinna Pætursbrævið
Leggið tykkum tí júst eina við í trúgv tykkara at vísa dygd, í dygdini kunnskap,
Dániel 5:14 Dániel
Eg havi hoyrt um teg, at Gudaandi er í tær, og at hjá tær eru funnin ljós, vit og høgur vísdómur.
Job 12:3 Job
Vit havi eg eisini, líka væl sum tit; eg standi ikki aftari enn tit – hvør man ikki vita slíkt!
Dániel 1:17 Dániel
Hesum fýra unglingum gav Gud at kenna og skilja alskyns bókmentir og vísdóm; Dániel dugdi eisini at skilja alskyns sjónir og dreymar.
Filippibrævið 1:9 Filippibrævið
Og tað biði eg um, at kærleiki tykkara skal verða alt ríkari og ríkari enn í kunnskapi og øllum viti,
Filippibrævið 1:10 Filippibrævið
so tit kunnu døma um, hvat beinast er, og soleiðis vera rein og ongum til ástoyt – til dag Kristusar,
Filippibrævið 1:11 Filippibrævið
fylt við rættvísiávøksti, sum virkaður verður við Jesusi Kristi, Gudi til dýrd og lov.
Jákupsbrævið 1:5 Jákupsbrævið
Men fattast onkrum av tykkum vísdóm, so biði hann til Gud um hetta, Hann, sum gevur øllum gjarna og brigslar ikki – so skal hann verða honum givin!
Fyrra Kongabók 10:24 Fyrra Kongabók
Úr øllum londum komu tey at síggja Sálomo kong og hoyra vísdóm hansara, sum Gud hevði lagt í hjarta hansara;
Orðtøkini 10:19 Orðtøkini
Har sum nógv orð eru, tvørrar ikki synd, men tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, er klókur.
Orðtøkini 18:15 Orðtøkini
Hjarta hins vitiga keypir kunnskap, og oyra hinna vísu leitar eftir kunnskapi.
Esaias 29:12 Esaias
Og verður hon rætt einum, ið ikki dugir at lesa, við hesum orðum: „Les hetta!“ svarar hann: „Eg dugi ikki at lesa!“
Rómverjabrævið 12:6 Rómverjabrævið
Við tað at vit nú hava ymiskar náðigávur, eftir náðini, ið okkum er givin, so latið okkum – um tað nú er profetagáva – nýta hana, eftir sum vit hava trúgv,
Rómverjabrævið 12:7 Rómverjabrævið
ella – um tað er tænasta – so latið okkum akta eftir tænastuni, ella – um ein er lærari – eftir lærdóminum,
Rómverjabrævið 12:8 Rómverjabrævið
ella – um ein áminnir – eftir áminningini! Tann, ið býtir út, geri tað av ærligum huga! Tann, ið fyristøðumaður er, veri tað við ídni! Tann, ið miskunn ger, geri tað við gleði!
Kolossibrævið 3:23 Kolossibrævið
Hvat tit so gera, gerið tað av hjarta, sum fyri Harran og ikki fyri menniskju!