glíming / at dragast í stríði
26 versir um "glíming / at dragast í stríði"
Versir
Síða 1 av 1Efesusbrævið 6:12 Efesusbrævið
Tí hjá okkum stendur bardagin ikki við blóð og hold, men við tignirnar og veldini, við harrar heimsins í hesum myrkri, við andaher óndskaparins í himmalrúminum.
Fyrsta Mósebók 32:24 Fyrsta Mósebók
Men sjálvur varð Jákup einsamallur eftir. Tá kom ein og bardist við hann, líka inntil tað lýsti;
Efesusbrævið 6:13 Efesusbrævið
Farið tí í øll herklæði Guds, so tit kunnu vera ment at gera mótstøðu hin ónda dag og standa eftir at hava vunnið sigur á øllum!
Efesusbrævið 6:14 Efesusbrævið
Standið tá gyrd um lendar tykkara við sannleika og latin í brynju rættvísinnar!
Efesusbrævið 6:15 Efesusbrævið
Havið sum skógvar á fótunum bardagahugin, ið evangelium friðarins gevur!
Fyrsta Mósebók 30:8 Fyrsta Mósebók
Tá segði Rakul: „Eg havi strítt stríð Guds við systur mína og vunnið!“ – Tí gav hon honum navnið Naftali.
Fyrsta Mósebók 32:25 Fyrsta Mósebók
og táið Hann sá, at Hann var ikki mentur at vinna Jákup, gav Hann honum eitt slag á mjødnina, so at mjødnin á Jákupi fór úr liði, meðan hann bardist við Hann.
Sálmarnir 144:1 Sálmarnir
Eftir Dávid. Lovaður veri HARRIN, klettur mín, sum lærir upp armar mínar til stríð, fingrar mínar til bardaga,
Esaias 41:10 Esaias
– Óttast ikki! Eg eri við tær! Ver ikki mótfallin! Eg eri Gud tín! Eg styrki teg og hjálpi tær og haldi tær uppi við høgru hond rættvísi Mínar!
Filippibrævið 4:13 Filippibrævið
Alt eri eg mentur í Honum, sum ger meg sterkan.
Filippibrævið 4:14 Filippibrævið
Tó gjørdu tit væl í at taka lut í trongd míni.
Fyrsta Mósebók 32:22 Fyrsta Mósebók
Somu nátt tók hann báðar konur sínar, báðar trælkvinnur sínar og teir 11 synir sínar og fór um vaðið um Jabbok;
Fyrsta Mósebók 32:23 Fyrsta Mósebók
hann tók tey og fekk tey um ánna, og eisini fekk hann yvirum alt tað, ið hann átti.
Fyrsta Mósebók 32:26 Fyrsta Mósebók
Maðurin segði: „Slepp Mær, tí nú lýsir!“ Men hann svaraði: „Eg sleppi Tær ikki, uttan Tú signar meg!“
Fyrsta Mósebók 32:27 Fyrsta Mósebók
Tá spurdi Hann hann: „Hvat er navn títt?“ Hann svaraði: „Jákup.“
Fyrsta Mósebók 32:28 Fyrsta Mósebók
Men Hann segði: „Tú skalt ikki eita Jákup longur; tú skalt eita Ísrael, tí tú hevur barst við Gud og menniskju, og vunnið!“
Fyrsta Mósebók 32:29 Fyrsta Mósebók
Tá segði Jákup: „Sig mær, hvussu Tú eitur!“ Men Hann svaraði: „Hví spyrt tú um navn Mítt?“ – Og Hann signaði hann har.
Fyrsta Mósebók 32:30 Fyrsta Mósebók
Hesum staðnum gav Jákup navnið Peniel,* tí hann segði: „Eg havi sæð Gud andlit til andlit, og tó bjargað lívinum!“
Fyrsta Mósebók 32:31 Fyrsta Mósebók
Táið hann var komin um Penuel, sá hann sólina koma undan. – Men hann var lamin í mjødnini.
Fyrsta Mósebók 32:32 Fyrsta Mósebók
Av hesi grund er tað so, at enn í dag eta Ísraelsmenn ikki mjadnarsinuna, sum er á mjadnarliðinum; tí tað var á mjadnarsinuna á mjadnarliðinum, ið Hann gav Jákupi slagið.
Orðtøkini 27:17 Orðtøkini
Jarn brýnir jarn, og eitt menniskjað brýnir annað.
Esaias 64:7 Esaias
Men nú, HARRI! Tú ert Faðir okkara; vit eru leirið, og Tú ert tann, ið evnar okkum til – handaverk Títt eru vit øll somul.
Hoseas 12:3 Hoseas
HARRIN hevur søk við Juda, og Hann skal heimsøkja Jákup fyri atburð hansara, løna honum fyri verk hansara.
Hoseas 12:4 Hoseas
Í móðurlívi helt hann í hæl bróður síns, og í manndómsmegi síni bardist hann við Gud.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið
Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:16 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tí alt, sum í heiminum er – lystur holdsins, lystur eygnanna og stoltleiki lívsins – er ikki av Faðirinum, men av heiminum.