fyrisiting

Fimta Mósebók 28:50 Fimta Mósebók

eini tjóð við hørðum andliti – hvørki vísir hon teimum gomlu virðing ella teimum ungu miskunn.

2

Fimta Mósebók 28:51 Fimta Mósebók

Hon skal eta upp fruktina av fæi tínum og fruktina av jørð tíni, inntil endi er á tær; hon skal hvørki lata korn, vín ella olju verða eftir hjá tær, hvørki tað, ið kýr tínar kálva, ella tað, ið smáfæ títt lembir – inntil hon hevur forkomið tær.

2

Fimta Mósebók 28:52 Fimta Mósebók

Hon skal kringseta teg í øllum býum tínum, inntil teir høgu, sterku múrar tínir, sum tú lítur á, falla í øllum landi tínum, sum HARRIN Gud tín hevur givið tær.

2

Fimta Mósebók 28:53 Fimta Mósebók

Tá skalt tú eta lívsfrukt tína, kjøtið av sonum og døtrum tínum, sum HARRIN Gud tín hevur givið tær; í slíka neyð og trongd skalt tú koma av fíggindum tínum.

2

Fimta Mósebók 28:54 Fimta Mósebók

Tann av monnum tínum, sum fínastur og mest vandin er, skal hyggja við óndum eygum á bróður sín, konuna í favni sínum og børnini, ið hann enn hevur eftir,

2

Fimta Mósebók 28:55 Fimta Mósebók

og ongum av teimum unna bita burtur av kjøti barna sína, sum hann etur, av tí at hann hevur einki annað eftir; í slíka neyð og trongd skalt tú koma av fíggindum tínum í øllum býum tínum.

2

Fimta Mósebók 28:56 Fimta Mósebók

Tann av kvinnum tínum, sum fínast og mest vandin er – hon, ið aldri beyð til at stíga fótin á jørðina, so vandin og fín er hon – skal hyggja við óndum eygum á mannin í favni sínum og son sín og dóttur sína,

2

Fimta Mósebók 28:57 Fimta Mósebók

og ikki unna teimum eftirburðin, ið frá henni gongur, ella børnini, ið hon eigur; tí við tað at henni fattast alt, etur hon tey sjálv í loynd; í slíka neyð og trongd skalt tú koma av fíggindum tínum í øllum býum tínum.

2

Fimta Mósebók 28:58 Fimta Mósebók

Aktar tú ikki eftir at halda øll orðini í hesi lóg, tey, sum í hesi bók standa skrivað, og óttast tú ikki hetta dýra og ræðuliga navn: HARRIN Gud tín,

2

Fimta Mósebók 28:59 Fimta Mósebók

so skal HARRIN senda óhoyrdar plágur á teg og avkom títt, svárar, áhaldandi plágur og óndar, áhaldandi sjúkur;

2

Fimta Mósebók 28:60 Fimta Mósebók

Hann skal lata allar sjúkur Egyptalands, sum tú ræðist, koma á teg, og tær skulu hanga uppi í tær;

2

Fimta Mósebók 28:61 Fimta Mósebók

ja, og allar aðrar sjúkur og plágur, sum einki stendur skrivað um í hesi lógbók, skal HARRIN lata koma á teg, inntil endi er á tær.

2

Fimta Mósebók 28:62 Fimta Mósebók

Bert lítil flokkur skal verða eftir av tykkum, tit, ið vóru so mong í tali sum stjørnurnar á himli – afturfyri at tú hoyrdi ikki rødd HARRANS Guds tíns.

2

Fimta Mósebók 28:63 Fimta Mósebók

Og eins og HARRIN fyrr hevði gleði av at gera væl við tykkum og lata tykkum nørast, so skal HARRIN nú hava gleði av at forkoma og týna tykkum; tit skulu verða rikin burtur úr landinum, sum tú kemur inn í og skalt taka í ogn.

2

Fimta Mósebók 28:64 Fimta Mósebók

HARRIN skal spjaða teg millum øll fólkasløgini, frá øðrum enda jarðarinnar at øðrum, og har skalt tú dýrka aðrar gudar, sum hvørki tú ella fedrar tínir hava kent, træ og stein.

2

Fimta Mósebók 28:65 Fimta Mósebók

Millum hesi fólk skalt tú ongan frið hava, og fótur tín skal onga hvíld finna; tí HARRIN skal har geva tær skelvandi hjarta, eygu, ið tærast burtur, og sál, sum ørmaktast.

2

Fimta Mósebók 28:66 Fimta Mósebók

Lív títt skal tykjast tær at hanga í einum hári; tú skalt vera í angist bæði dag og nátt og aldri vera ekkaleysur um lív títt.

2

Fimta Mósebók 28:67 Fimta Mósebók

Um morgunin skalt tú siga: „Eg vildi, at kvøldið var komið!“ og um kvøldið: „Eg vildi, at morgunin var komin!“ – Slíka angist skalt tú kenna í hjartanum, og so ræðuligt verður tað, ið tú sært fyri eygum tínum.

2

Fimta Mósebók 28:68 Fimta Mósebók

HARRIN skal á skipum flyta teg aftur til Egyptalands – ta leiðina, ið Eg lovaði tær, at tú aldri skuldi fáa at síggja aftur; har skulu tit verða boðin fíggindum tykkara til keyps sum trælir og trælkvinnur, men eingin skal vilja keypa tykkum.“

2

Ápostlasøgan 6:1 Ápostlasøgan

Á hesum døgum, táið tal lærisveinanna vaks, byrjaðu Jødarnir, ið talaðu grikskt, at knarra móti Hebrearum um tað, at einkjur teirra fingu minni enn hinar við hina dagligu útbýtingina.

2

Ápostlasøgan 6:2 Ápostlasøgan

Tá kallaðu hinir tólv saman allan lærisveinaflokkin og søgdu: „Ikki sømir seg, at vit fara frá orði Guds til at tæna við borðini.

2

Ápostlasøgan 6:3 Ápostlasøgan

Útveljið tí millum tykkara, brøður, sjey menn, sum hava góðan vitnisburð um seg og eru fullir av Anda og vísdómi! Teir skulu vit so seta at røkja hetta starv.

2

Ápostlasøgan 6:4 Ápostlasøgan

Men vit skulu trúliga halda á í bønini og tænastu orðsins.“

2

Ápostlasøgan 6:5 Ápostlasøgan

Hesi orð líkaði allari samkomuni væl. Teir valdu so Stefanus, mann, ið fullur var av trúgv og Heilaga Andanum, harnæst Filip, Prokorus, Nikanor, Timon, Parmenas og Nikolaus, mann úr Antiokia, sum hevði tikið við trúgv Jødanna.

2

Ápostlasøgan 6:6 Ápostlasøgan

Hesar lótu teir stíga fram fyri ápostlarnar, og teir bóðu og løgdu hendurnar á teir.

2

Ápostlasøgan 6:7 Ápostlasøgan

Orð Guds hevði framgongd, og tal lærisveinanna í Jerusalem vaks í stórum. Stórur hópur av prestunum gjørdist trúnni lýðin.

2

Ápostlasøgan 6:8 Ápostlasøgan

Stefanus var fullur av náði og kraft og gjørdi undur og stór tekin millum fólkið.

2

Ápostlasøgan 6:9 Ápostlasøgan

Tá stigu fram nakrir úr sýnagoguni, sum kallað er eftir hinum frígivnu og eftir monnum úr Kýrene og Aleksandria, somuleiðis nakrir av teimum úr Kilikia og Asia; og teir kjakaðust við Stefanus.

2

Ápostlasøgan 6:10 Ápostlasøgan

Men teir vóru ikki førir fyri at standa móti vísdóminum og Andanum, ið hann talaði av.

2

Ápostlasøgan 6:11 Ápostlasøgan

Tá fingu teir eftir loyniligari avgerð nakrar menn at siga: „Vit hava hoyrt hann tala spottandi orð móti Mósesi og móti Gudi!“

2

Ápostlasøgan 6:12 Ápostlasøgan

Teir østu so upp fólkið og hinar elstu og skriftlærdu, og teir løgdu hond á hann, drógu hann við sær og leiddu hann fyri ráðið.

2

Ápostlasøgan 6:13 Ápostlasøgan

So førdu teir fram lygivitni, ið søgdu: „Hetta menniskja gevur ikki uppat at tala móti hesum heilaga staði og móti lógini!

2

Ápostlasøgan 6:14 Ápostlasøgan

Tí vit hava hoyrt hann siga, at hesin Jesus úr Nazaret skal bróta niður hetta stað og broyta siðirnar, ið Móses gav okkum.“

2

Ápostlasøgan 6:15 Ápostlasøgan

Táið nú allir, sum í ráðnum sótu, stardu á hann, var andlit hansara teimum eins og andlitið á eingli.

2

Fyrra Korintbrævið 12:29 Fyrra Korintbrævið

Eru allir ápostlar! Eru allir profetar! Eru allir lærarar! Gera allir kraftargerðir!

2

Fyrra Korintbrævið 12:30 Fyrra Korintbrævið

Hava allir gávur at grøða! Tala allir í tungum! Útleggja allir!

2

Fyrra Korintbrævið 12:31 Fyrra Korintbrævið

– Men tráið eftir hinum størstu náðigávum! – Og so skal eg vísa tykkum ein mangan betri veg.

2

Fyrra Korintbrævið 14:40 Fyrra Korintbrævið

Men alt gangi sømiliga og við skili!

2

Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið

Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,

2

Fyrra Timoteusarbrævið 5:17 Fyrra Timoteusarbrævið

Hinir elstu, sum eru góðir fyristøðumenn, skulu verða hildnir tvífaldan heiður verdir, mest teir, sum arbeiða í talu og læru.

2

Titusarbrævið 1:5 Titusarbrævið

Tí var tað, eg læt teg verða eftir á Kreta – at tú skuldi fáa skil á tí, sum eftir var at gera, og seta inn elstar í hvørjum býi, soleiðis sum eg álegði tær,

2

Versir