fruktsemi

Fyrsta Mósebók 1:28 Fyrsta Mósebók

Og Gud signaði tey. Gud segði við tey: „Nørist, vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar hennara, ráðið yvir fiskunum í sjónum, fuglunum undir himli, og yvir hvørjum dýri, ið á jørðini rørist!“

8

Sálmarnir 127:3 Sálmarnir

Børn eru gáva HARRANS, lívsfrukt er løn.

7

Fyrsta Mósebók 9:7 Fyrsta Mósebók

Nørist tit og vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar yvir henni!“

6

Fyrsta Mósebók 9:1 Fyrsta Mósebók

Gud signaði nú Nóa og synir hansara og segði við teir: „Nørist, vaksið í tali, og fyllið jørðina!

5

Fimta Mósebók 7:14 Fimta Mósebók

Signað skalt tú vera fram um øll onnur fólk; eingin skal vera ófruktbarur hjá tær, hvørki maður ella kvinna, ei heldur fæ títt.

3

Sálmarnir 113:9 Sálmarnir

Hann, sum letur hina ófruktbøru konu sita sum glaða barnamóður! – Halleluja!

3

Markus 11:24 Markus

Tí sigi Eg tykkum: Alt, ið tit biðja um og vilja hava – trúgvið, at tit hava fingið tað, so skal tykkum verða so!

3

Hebrearabrævið 11:11 Hebrearabrævið

Við trúgv fekk eisini Sára kraft at grunda ætt, tóat hon var farin um tann aldur; tí hon roknaði Hann trúfastan, sum hevði lovað tað.

3

Fyrsta Mósebók 25:21 Fyrsta Mósebók

Ísakur bað til HARRAN fyri konu síni, tí hon var ófruktbør; og HARRIN bønhoyrdi hann, Rebekka, kona hansara, varð við barn.

2

Onnur Mósebók 23:26 Onnur Mósebók

Eingin kvinna skal vera í landi tínum, sum hittir reis ella er ófruktbør. Tú skalt náa fullan aldur.

2

Fimta Mósebók 7:13 Fimta Mósebók

Hann skal elska teg, signa teg og lata teg nørast; Hann skal signa lívsfrukt tína og ávøkst lands tíns – korn títt, vín títt og olju tína – tað, ið kýr tínar kálva, og tað, ið smáfæ títt lembir – í landinum, sum Hann við eiði hevur lovað fedrum tínum at geva tær.

2

Fimta Mósebók 8:2 Fimta Mósebók

Tú skalt minnast allan vegin, ið HARRIN Gud tín hevur leitt teg hesi fjøruti ár í oyðimørkini – fyri at eyðmýkja teg og royna teg og fyri at vita, hvat í hjarta tínum var, um tú fórt at halda boð Hansara ella ikki.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:1 Fyrra Sámuelsbók

Í Ramatajim-Zofim á Efra’imsfjøllum búði maður, ið æt Elkana; hann var sonur Jeroham, son Elihu, son Tohu, son Zuf, ein Efra’imit.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:2 Fyrra Sámuelsbók

Hann hevði tvær konur; onnur æt Hanna, og onnur Peninna; Peninna átti børn, men Hanna ikki.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:3 Fyrra Sámuelsbók

Hesin maður fór á hvørjum ári úr býi sínum at tilbiðja HARRAN Gud herskaranna og ofra til Hansara í Silo; har vóru báðir synir Eli, Hofni og Pinehas, prestar fyri HARRANUM.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:4 Fyrra Sámuelsbók

Og táið dagurin kom, at Elkana bar fram offur sítt, gav hann konu síni Peninnu og øllum sonum og døtrum hennara hvørjum sítt stykki av ofrinum;

2

Fyrra Sámuelsbók 1:5 Fyrra Sámuelsbók

men Hannu gav hann dupult so stórt stykki; tí hann elskaði Hannu, tóat HARRIN hevði stongt móðurlív hennara.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:6 Fyrra Sámuelsbók

Hin kona hansara plagdi eisini – fyri at loypa ilt í hana – at arga hana nógv við tí, at HARRIN hevði stongt móðurlív hennara.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:7 Fyrra Sámuelsbók

Soleiðis gekk ár eftir ár: Hvørja ferð tey fóru til hús HARRANS, argaði hon hana á henda hátt – og so græt hon og vildi einki eta.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:8 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Elkana, maður hennara, við hana: „Hanna, hví grætur tú, og hví etur tú ikki? Hví ert tú so sorgarbundin? Eri eg tær ikki betri enn tíggju synir?“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:9 Fyrra Sámuelsbók

So var tað, einaferð tey høvdu etið og drukkið í Silo, tá reistist Hanna – Eli, presturin, sat á stóli sínum við durastavin í halgidómi HARRANS –

2

Fyrra Sámuelsbók 1:10 Fyrra Sámuelsbók

og í hjartasorg síni bað hon til HARRAN og græt sárliga.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:11 Fyrra Sámuelsbók

Og hon gjørdi lyfti og segði: „HARRI Gud herskaranna! Vendir Tú eygum Tínum á tænastukvinnu Tína í neyð hennara og minnist meg og gloymir ikki tænastukvinnu Tína, men gevur tænastukvinnu Tíni son, so skal eg geva HARRANUM hann alla lívstíð hansara, og rakiknívur skal ikki koma á høvd hansara!“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:12 Fyrra Sámuelsbók

Soleiðis bað hon leingi fyri ásjón HARRANS, og Eli fylgdi við eygunum munni hennara;

2

Fyrra Sámuelsbók 1:13 Fyrra Sámuelsbók

men við tað at Hanna bað innantanna, og bert varrar hennara rørdust, men rødd hennara hoyrdist ikki, so helt Eli hana vera drukna

2

Fyrra Sámuelsbók 1:14 Fyrra Sámuelsbók

og segði við hana: „Hvussu leingi fert tú at ganga og vera drukkin? Síggj til, at tú letur renna av tær!“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:15 Fyrra Sámuelsbók

Men Hanna svaraði: „Nei, harri! Eg eri kvinna, ið ber tunga sorg í hjartanum; vín og sterkan drykk havi eg ikki drukkið; eg úthelti bert hjarta mítt fyri ásjón HARRANS.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:16 Fyrra Sámuelsbók

Halt ikki tænastukvinnu tína vera vánakonufólk! Nei, alla tíðina havi eg talað út av stóru sorg og gremju míni!“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:17 Fyrra Sámuelsbók

Eli svaraði: „Far í friði! Gud Ísraels skal geva tær tað, ið tú hevur biðið Hann um!“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:18 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði hon: „Lat tænastukvinnu tína finna náði fyri eygum tínum!“ – So fór kvinnan avstað, og nú át hon og sá ikki longur so sorgarbundin út.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:19 Fyrra Sámuelsbók

Morgunin eftir fóru tey tíðliga upp og tilbóðu fyri ásjón HARRANS; so fóru tey avstað og komu heimaftur til sín sjálvs í Rama. Og Elkana kom konu síni Hannu nær, og HARRIN mintist hana;

2

Fyrra Sámuelsbók 1:20 Fyrra Sámuelsbók

hon varð við barn og átti son árið eftir og gav honum navnið Sámuel; „tí“ – segði hon – „eg havi biðið mær hann frá HARRANUM!“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:21 Fyrra Sámuelsbók

Táið nú Elkana við øllum húsi sínum fór hagar aftur at bera HARRANUM fram hitt árliga ofrið og lyftisoffur sítt,

2

Fyrra Sámuelsbók 1:22 Fyrra Sámuelsbók

fór Hanna ikki við; tí hon segði við mann sín: „Eg skal bíða, inntil drongurin er vandur av brósti; tá skal eg fara hagar við honum, so hann kann verða leiddur fram fyri ásjón HARRANS og verða verandi har við alla.“

2

Fyrra Sámuelsbók 1:23 Fyrra Sámuelsbók

Elkana, maður hennara, segði við hana: „Ger, sum tær tykir best, verð heima, inntil tú hevur vant hann av brósti! Hevði HARRIN bert uppfylt orð Sítt!“ So varð konan tá verandi heima og hevði son sín á brósti, inntil hon vandi hann av.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:24 Fyrra Sámuelsbók

Men táið hon hevði vant hann av, tók hon hann við sær hagar og hevði eisini við sær tríggjar tarvar, efu av mjøli og skinnsekk við víni; so fór hon við honum inn í hús HARRANS í Silo. Men drongurin var enn heilt lítil.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:25 Fyrra Sámuelsbók

So drópu tey ein tarv og fóru síðani inn til Eli við dronginum.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:26 Fyrra Sámuelsbók

Og hon segði: „Hoyr meg, harri! So satt sum tú livir, harri, eg eri kvinnan, ið stóð her hjá tær og bað til HARRAN.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:27 Fyrra Sámuelsbók

Henda drongin var tað, eg bað um, og HARRIN gav mær tað, ið eg bað Hann um.

2

Fyrra Sámuelsbók 1:28 Fyrra Sámuelsbók

Tí gevi eg nú HARRANUM hann aftur; so leingi sum hann livir, skal hann vera HARRANUM givin!“ – Og tey tilbóðu HARRAN har.

2

Fyrra Sámuelsbók 2:21 Fyrra Sámuelsbók

Og HARRIN vitjaði Hannu; hon varð við barn og átti tríggjar synir og tvær døtur. Men drongurin Sámuel vaks upp hjá HARRANUM.

2

Sálmarnir 128:3 Sálmarnir

Kona tín er sum fruktbart víntræ inni í húsi tínum, børn tíni eru sum oljukvistar rundan um borð títt.

2

Sálmarnir 139:13 Sálmarnir

Tí Tú hevur skapt nýru míni, Tú virkaði meg í móðurlívi.

2

Sálmarnir 147:3 Sálmarnir

Hann grøðir tey, ið hava sundurbrotið hjarta, og bindur um sár teirra;

2

Lukas 1:36 Lukas

Og nú, Elisabet, skyldkona tín – eisini hon er vorðin við barn og gongur við syni í elli síni; hesin mánaður er hin sætti hjá henni, ið kallað verður ófruktbør.

2

Lukas 1:37 Lukas

Tí einki er Gudi ómøguligt.“

2

Jóhannes 16:33 Jóhannes

Hetta havi Eg talað til tykkara, fyri at tit skulu hava frið í Mær. Í heiminum hava tit trongd, men verið hugreystir – Eg havi sigrað yvir heiminum!“

2

Rómverjabrævið 5:3 Rómverjabrævið

Og ikki bert tað; vit rósa okkum av trongdunum við; tí vit vita, at trongdin virkar tol,

2

Rómverjabrævið 5:4 Rómverjabrævið

tolið roynt sinni, hitt roynda sinnið vón –

2

Rómverjabrævið 5:5 Rómverjabrævið

og vónin ger ikki til skammar; tí kærleiki Guds er útheltur í hjørtum okkara við Heilaga Andanum, sum givin okkum er.

2

Versir