Frelstan
48 versir um "Frelstan"
Versir
Síða 1 av 1Matteus 5:28 Matteus
Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið hyggur á kvinnu og hevur hug á henni, hevur longu drivið hor við henni í hjarta sínum.
Orðtøkini 6:25 Orðtøkini
– Tráa ikki í hjarta tínum eftir vakurleika hennara, lat hana ikki fanga teg við eygnakøstum sínum!
Fyrra Korintbrævið 6:18 Fyrra Korintbrævið
Flýggið siðloysi! Øll onnur synd, ið menniskjað kann gera, er uttan fyri likamið; men tann, ið drívur siðloysi, syndar móti sínum egna likami.
Orðtøkini 7:5 Orðtøkini
– so tey varða teg fyri konu annars mans, frá fremmandari kvinnu við sleiskum orðum!
Rómverjabrævið 16:17 Rómverjabrævið
Eg áminni tykkum, brøður, at hava eyguni eftir teimum, ið volda tvídráttin og ástoytini, tvørtur ímóti læruni, sum tit hava lært – haldið tykkum burtur frá teimum!
Rómverjabrævið 16:18 Rómverjabrævið
Tí slík tæna ikki Harra okkara Kristusi, men sínum egna búki; og við søtum orðum og fagrari talu dára tey hjørtu hinna einfaldu.
Rómverjabrævið 16:19 Rómverjabrævið
Øll hava hoyrt um lýdni tykkara; tí gleðist eg um tykkum. Men eg vil, at tit skulu vera vísir í tí, sum gott er, og einfaldir í tí, sum ilt er.
Fyrsta Mósebók 3:1 Fyrsta Mósebók
Men ormurin var snildari enn øll onnur dýr á markini, sum Gud HARRIN hevði gjørt; hann segði við kvinnuna: „Hevur nú Gud sagt: „Tit mugu ongum træi í urtagarðinum eta av“?“
Fyrsta Mósebók 3:2 Fyrsta Mósebók
Kvinnan svaraði orminum: „Vit kunnu eta av fruktini á trøunum í urtagarðinum;
Fyrsta Mósebók 3:3 Fyrsta Mósebók
bert um fruktina á trænum, ið stendur mitt í urtagarðinum, um hana segði Gud: „Tit mugu ikki eta av henni, ei heldur nema við hana, tí so doyggja tit.““
Fyrsta Mósebók 3:4 Fyrsta Mósebók
Tá segði ormurin við kvinnuna: „Einki skulu tit doyggja!
Fyrsta Mósebók 3:5 Fyrsta Mósebók
Men Gud veit, at táið tit eta av henni, so verða eygu tykkara latin upp, so at tit verða sum Gud og kenna gott og ilt!“
Fyrsta Mósebók 3:6 Fyrsta Mósebók
Kvinnan sá nú, at træið var gott at eta av, at tað var eygunum ein lystur, og at tað var træ, sum ein mátti ynskja sær til at fáa vit av; hon tók tá av fruktini á tí og át; hon gav eisini manni sínum, og hann át.
Fyrsta Mósebók 3:7 Fyrsta Mósebók
Tá vórðu eyguni í báðum latin upp, og tey raktu við, at tey vóru nakin; tey seymaðu tí fikubløð saman og bundu upp fyri seg.
Fyrsta Mósebók 3:8 Fyrsta Mósebók
Tey hoyrdu ljóðið av Gudi HARRANUM, sum gekk í urtagarðinum, táið dagurin var vorðin svalur, og Ádam og kona hansara krógvaðu seg fyri ásjón Guds HARRANS millum trøini í urtagarðinum.
Fyrsta Mósebók 3:9 Fyrsta Mósebók
Tá rópti Gud HARRIN á Ádam og segði við hann: „Hvar ert tú?“
Fyrsta Mósebók 3:10 Fyrsta Mósebók
Hann svaraði: „Eg hoyrdi Teg í urtagarðinum; tá ræddist eg, av tí at eg var nakin; tí krógvaði eg meg!“
Fyrsta Mósebók 3:11 Fyrsta Mósebók
Tá segði Hann: „Hvør hevur latið teg vita, at tú ert nakin? Hevur tú etið av trænum, ið Eg forbeyð tær at eta av?“
Fyrsta Mósebók 3:12 Fyrsta Mósebók
Ádam svaraði: „Kvinnan, Tú gavst mær at vera hjá mær, hon gav mær av trænum, og eg át.“
Fyrsta Mósebók 3:13 Fyrsta Mósebók
Tá segði Gud HARRIN við kvinnuna: „Hvat er tað, ið tú hevur gjørt!“ Kvinnan svaraði: „Ormurin dáraði meg, so at eg át.“
Fyrsta Mósebók 3:14 Fyrsta Mósebók
Tá segði Gud HARRIN við ormin: „Aftur fyri at tú gjørdi hetta, so skalt tú vera bannaður millum alt fæið og millum øll dýrini á markini. Á búki tínum skalt tú skríða, og dust skalt tú eta, allar lívsdagar tínar.
Fyrsta Mósebók 3:15 Fyrsta Mósebók
Eg seti fíggindskap millum teg og kvinnuna, millum títt avkom og hennara avkom; Hann skal sora høvdið á tær, men tú skalt høgga Hann í hælin.“
Fyrsta Mósebók 3:16 Fyrsta Mósebók
Við kvinnuna segði Hann: „Eg skal lata teg líða stóra trongd, táið tú verður við barn; við pínu skalt tú eiga børn. Men til mann tín skal trá tín vera, og hann skal ráða yvir tær.“
Fyrsta Mósebók 3:17 Fyrsta Mósebók
Við Ádam segði Hann: „Aftur fyri at tú lurtaði eftir tí, ið kona tín segði, og átst av trænum, ið Eg segði, tú ikki mátti eta av, so skal jørðin vera bannað fyri tína skuld. Við møði skalt tú fáa føði tína av henni allar lívsdagar tínar.
Fyrsta Mósebók 3:18 Fyrsta Mósebók
Tornir og tistlar skal hon bera tær, og urtirnar á markini skulu vera føði tín.
Fyrsta Mósebók 3:19 Fyrsta Mósebók
Í sveitta andlits tíns skalt tú eta breyð títt, inntil tú fert aftur í jørðina; tí úr henni ert tú tikin. Mold ert tú, og mold skalt tú aftur verða!“
Fyrsta Mósebók 3:20 Fyrsta Mósebók
Ádam gav konu síni navnið Eva; tí hon varð móðir at øllum, sum liva.
Fyrsta Mósebók 3:21 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN gjørdi nú Ádami og konu hansara klæði úr skinni og klæddi tey við teimum.
Fyrsta Mósebók 3:22 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN segði: „Hygg, menniskjan er vorðin sum ein av Okkum, so at hon kennir gott og ilt! Bert hon nú ikki rættir út hondina og tekur av træi lívsins við og etur – og livir í allar ævir!“
Fyrsta Mósebók 3:23 Fyrsta Mósebók
So koyrdi Gud HARRIN hana út úr urtagarðinum Eden og setti hana at dýrka jørðina, sum hon var tikin úr.
Fyrsta Mósebók 3:24 Fyrsta Mósebók
Hann rak menniskjuna út, og eystan fyri urtagarðin Eden setti Hann kerúbarnar við hinum logandi svørði, sum vendir sær í allar ættir at halda vakt yvir vegnum til lívsins træ.
Fyrsta Mósebók 39:7 Fyrsta Mósebók
Nakað eftir hetta vendi kona harra hansara eygum sínum at Jósefi og segði: „Kom og ligg hjá mær!“
Fyrsta Mósebók 39:8 Fyrsta Mósebók
Men hann vildi ikki og segði við konu harra síns: „Harri mín hevur ikki eyguni eftir mær í nøkrum í øllum húsi sínum; alt tað, ið hann eigur, hevur hann litið mær upp í hendur.
Fyrsta Mósebók 39:9 Fyrsta Mósebók
Hann hevur ikki meiri at siga her í húsinum enn eg, og hann hevur einki sýtt mær – uttan teg, tí tú ert kona hansara! Hvussu skuldi eg nú kunnað gjørt eina so ónda gerð – og syndað móti Gudi!“
Fyrsta Mósebók 39:12 Fyrsta Mósebók
tá tók hon í kappa hansara og segði: „Kom og ligg hjá mær!“ Men hann læt kappan eftir í hond hennara og flýddi av húsinum.
Sálmarnir 119:9 Sálmarnir
Hvussu skal hin ungi halda veg sín reinan? Við at halda seg eftir orði Tínum.
Sálmarnir 119:10 Sálmarnir
Av øllum hjarta mínum søki eg Teg; lat meg ikki villast burtur frá boðum Tínum!
Sálmarnir 119:11 Sálmarnir
Eg goymi orð Títt í hjartanum, fyri at eg skal ikki synda móti Tær.
Markus 7:20 Markus
Men Hann segði: „Tað, sum út fer úr menniskjanum, tað ger menniskjað óreint.
Markus 7:21 Markus
Tí innanfrá, úr hjarta menniskjanna, koma hinar illu hugsanir: Siðloysi, stuldur, manndráp,
Markus 7:22 Markus
hor, havisjúka, óndskapur, svik, skammloysi, øvund, spottan, hugmóð, fávitska.
Markus 7:23 Markus
Alt hetta illa kemur innanfrá og ger menniskjað óreint.“
Markus 7:24 Markus
Hann reistist nú og fór haðani, til landið við Týrus og Sidon. Har fór Hann inn í eitt hús og vildi ikki, at nakar skuldi fáa tað at vita. Og kortini duldist tað ikki;
Markus 7:25 Markus
nei, móðir eina smágentu, ið hevði óreinan anda, hevði hoyrt um Hann, og kom við tað sama og fall niður fyri fótum Hansara.
Markus 7:26 Markus
Hon var heiðin kvinna, ættað úr Sýrofønikia. Hon bað Hann um at reka hin illa andan út úr dóttur síni.
Markus 7:27 Markus
Men Hann segði við hana: „Lat børnini fyrst verða mett! Tað er ikki rætt at taka breyð barnanna og blaka tað fyri hinar smáu hundar.“
Markus 7:28 Markus
Hon svaraði Honum: „Tað er satt, Harri! Hinir smáu hundar eta jú eisini undir borðinum av molum barnanna.“
Markus 7:29 Markus
Tá segði Hann við hana: „Fyri hetta orðið – far! Hin illi andin er farin út úr dóttur tíni.“