Frø tíð og uppihald

Fyrsta Mósebók 8:22 Fyrsta Mósebók

Hereftir skal, so leingi sum jørðin stendur, vár og heyst, kuldi og hiti, summar og vetur, dagur og nátt, aldri halda uppat.“

6

Markus 4:26 Markus

So segði Hann: „Við ríki Guds er so, sum táið maður kastar sáðið í jørðina

4

Markus 4:27 Markus

og svevur og fer upp, nátt og dag, og sáðið nælir og veksur upp, hann veit ikki sjálvur, hvussu.

4

Markus 4:28 Markus

Av sær sjálvari ber jørðin grøði, fyrst strá, so aks, so fult korn í aksinum.

4

Markus 4:29 Markus

Men táið grøðin er staðin, sendir hann við tað sama út akurknívin; tí heystið er komið.“

4

Lukas 6:38 Lukas

Gevið, so skal tykkum verða givið – gott, stappað, rist, rokað mál skal verða givið tykkum í fangið! Tí við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált aftur.“

3

Seinna Korintbrævið 9:10 Seinna Korintbrævið

Og Hann, sum gevur sáðmanninum sáð og breyð at eta, skal eisini geva tykkum sáð og lata tað økjast og lata ávøkstir rættvísi tykkara taka til,

3

Galatiabrævið 6:7 Galatiabrævið

Villist ikki! Gud letur Seg ikki spotta; tað, sum menniskjað sáar, skal tað eisini heysta.

3

Sálmarnir 65:11 Sálmarnir

Tú vatnar foyrur hennara, javnar hinar pløgdu akrar, Tú bloytir hana við regni, signar grøði hennara.

2

Matteus 13:1 Matteus

Sama dagin fór Jesus frá húsum og settist við vatnið.

2

Matteus 13:2 Matteus

Tá savnaðist nógv fólk um Hann. Tí fór Hann í bát og settist har, og alt fólkið stóð inni á landi.

2

Matteus 13:3 Matteus

Hann talaði nú nógv til teirra í líknilsum. Hann segði: „Sáðmaður fór út at sáa.

2

Matteus 13:4 Matteus

Í tí hann sáaði, fall nakað við vegin, og fuglarnir komu og ótu tað upp.

2

Matteus 13:5 Matteus

Nakað fall í gaddajørð, har tað ikki hevði nógva mold. Tað kom við tað sama upp, við tað at har var ikki djúpt.

2

Matteus 13:6 Matteus

Men táið sólin kom upp, varð tað avsviðið, og av tí at tað onga rót hevði, følnaði tað.

2

Matteus 13:7 Matteus

Nakað fall millum tornir; og tornirnir vuksu upp og køvdu tað.

2

Matteus 13:8 Matteus

Men nakað fall í góða jørð, og tað bar grøði, sumt hundraðfalda, sumt sekstifalda og sumt tríatifalda.

2

Matteus 13:10 Matteus

Tá komu lærisveinarnir til Hansara og søgdu við Hann: „Hví talar Tú til teirra í líknilsum?“

2

Matteus 13:11 Matteus

Hann svaraði: „Tí – tykkum er givið at kenna loyndarmál Himmiríkis ríkis; men teimum er tað ikki givið.

2

Matteus 13:12 Matteus

Tí honum, ið hevur, skal verða givið, so hann skal hava yvirflóð; men tann, ið ikki hevur, frá honum skal verða tikið eisini tað, ið hann hevur.

2

Matteus 13:13 Matteus

Tí tali Eg til teirra í líknilsum – av tí at tey við síggjandi eygum einki síggja og við hoyrandi oyrum einki hoyra, ei heldur fata.

2

Matteus 13:14 Matteus

Soleiðis verður tað, sum Esaias profeteraði, uppfylt á teimum – táið hann sigur: „Við hoyrandi oyrum skulu tit hoyra og tó einki fata, og við síggjandi eygum skulu tit síggja og tó einki skilja.

2

Tí hjartað í hesum fólki er vorðið hart; við oyrunum hoyra tey tungliga, og eygu síni hava tey latið aftur – fyri at tey skulu ikki síggja við eygunum og hoyra við oyrunum og skilja við hjartanum – og venda við, so Eg kundi grøtt tey.“

2

Matteus 13:16 Matteus

Men sæl eru eygu tykkara, tí tey síggja, og oyru tykkara, tí tey hoyra.

2

Matteus 13:17 Matteus

Tí sanniliga, sigi Eg tykkum: Mangir profetar og rættvísir tráaðu eftir at síggja tað, sum tit síggja, og sóu tað ikki, og at hoyra tað, sum tit hoyra, og hoyrdu tað ikki.

2

Matteus 13:18 Matteus

So hoyrið tit nú líknilsið um sáðmannin!

2

Matteus 13:19 Matteus

Táið onkur hoyrir orðið um ríkið og fatar tað ikki, kemur hin óndi og rívur burt tað, sum sáað var í hjarta hansara; hesin er tað, sum sáað varð við vegin.

2

Matteus 13:20 Matteus

Tað, sum sáað varð í gaddajørð, er tann, ið hoyrir orðið og alt fyri eitt tekur við tí við gleði.

2

Matteus 13:21 Matteus

Men hann hevur ikki rót í sær og heldur út bert eina tíð; táið so trongd og atsókn kemur fyri orðsins skuld, verður hann fyri falli við tað sama.

2

Matteus 13:22 Matteus

Tað, sum sáað varð millum tornir, er tann, ið hoyrir orðið, men tímilig stúran og svikaliga lokkan ríkdómsins køvir tað, so tað ongan ávøkst ber.

2

Matteus 13:23 Matteus

Men tað, sum sáað varð í góða jørð, er tann, ið hoyrir orðið og fatar tað, og sum so ber ávøkst; ein gevur hundraðfaldan, ein sekstifaldan og ein tríatifaldan.“

2

Matteus 13:24 Matteus

Annað líknilsi setti Hann teimum fram; Hann segði: „Ríki Himmiríkis er at líkna við mann, sum sáaði gott sáð í veltu sína.

2

Matteus 13:25 Matteus

Men meðan fólkið svav, kom fíggindi hansara og sáaði illgras millum hveitina og fór so burtur.

2

Matteus 13:26 Matteus

Táið nú sáðið vaks upp og bar grøði, kom eisini illgrasið til sjóndar.

2

Matteus 13:27 Matteus

Tænarar húsbóndans komu tá og søgdu við hann: „Harri! Sáaði tú ikki gott sáð í veltu tína? Hvaðani hevur hon tá fingið illgrasið?“

2

Matteus 13:28 Matteus

Hann svaraði teimum: „Tað hevur ein fíggindi gjørt.“ Tænararnir søgdu við hann: „Vilt tú tá, at vit skulu fara og sanka tað saman?“

2

Matteus 13:29 Matteus

Men hann segði: „Nei; tí tá kunnu tit koma at slíta upp hveitina við, saman við illgrasinum, táið tit sanka tað saman.

2

Matteus 13:30 Matteus

Latið bæði vaksa saman til heystar! Táið so akurin skal skerast, skal eg siga við teir, ið skera hann: Sankið fyrst illgrasið saman og bindið tað í bundi til at brenna, men savnið hveitina inn í løðu mína!““

2

Matteus 13:31 Matteus

Annað líknilsi setti Hann fram fyri teir; Hann segði: „Ríki Himmiríkis er líkt sinnopskorni, sum maður tók og sáaði í veltu sína.

2

Matteus 13:32 Matteus

Víst er tað minni enn alt annað fræ; men táið tað veksur upp, er tað størri enn urtirnar og verður træ, so fuglar himmalsins koma og byggja reiður í greinum tess.“

2

Matteus 13:33 Matteus

Annað líknilsi talaði Hann til teirra: „Ríki Himmiríkis er líkt súrdeiggi, sum kvinna tók og legði í trý mál av mjøli, inntil tað var súrgað alt samalt.“

2

Matteus 13:34 Matteus

Alt hetta talaði Jesus í líknilsum til fólkið, og uttan líknilsi talaði Hann einki til teirra –

2

Matteus 13:35 Matteus

fyri at tað skuldi ganga út, sum talað er við profetinum, ið sigur: „Eg skal lata upp munnin í líknilsum, eg skal bera fram tað, ið dult hevur verið, frá tí heimurin varð grundaður.“

2

Matteus 13:36 Matteus

So læt Hann fólkið fara og fór til hús. Og lærisveinar Hansara komu til Hansara og søgdu: „Útlegg okkum líknilsið um illgrasið í veltuni!“

2

Matteus 13:37 Matteus

Hann svaraði: „Tann, ið sáar hitt góða sáðið, er Menniskjasonurin;

2

Matteus 13:38 Matteus

veltan er heimurin, hitt góða sáðið er børn ríkisins; men illgrasið er børn hins ónda;

2

Matteus 13:39 Matteus

fíggindin, ið sáaði tað, er Djevulin; heystið er endi tíðarinnar; teir, ið skera akurin, eru einglar.

2

Matteus 13:40 Matteus

Sum nú illgrasið verður sankað saman og brent upp, so skal eisini verða, táið henda tíð er á enda.

2

Matteus 13:41 Matteus

Menniskjasonurin skal senda út einglar Sínar, og teir skulu sanka saman úr ríki Hansara alt tað, sum voldir fall, og tey, sum gera órætt.

2