fósturtøka

Onnur Mósebók 20:13 Onnur Mósebók

Tú mást ikki drepa.

11

Triðja Mósebók 24:17 Triðja Mósebók

Drepur onkur menniskja, skal hann lata lív.

6

Sálmarnir 139:13 Sálmarnir

Tí Tú hevur skapt nýru míni, Tú virkaði meg í móðurlívi.

6

Sálmarnir 139:14 Sálmarnir

Eg takki Tær, at eg eri virkaður so ómetaliga undurfult; undurfull eru verk Tíni, tað veit sál mín til fulnar.

6

Sálmarnir 139:15 Sálmarnir

Bein míni vóru ikki Tær duld, táið eg varð skaptur í loyndum, virkaður í jarðardjúpinum.

6

Sálmarnir 139:16 Sálmarnir

Sum fostur sóu eygu Tíni meg, og í bók Tíni stóðu teir allir uppskrivaðir, dagarnir, ið ásettir vóru, áðrenn nakar av teimum enn var komin.

6

Rómverjabrævið 1:28 Rómverjabrævið

Og sum tey hildu tað einki vera vert at hava kunnskapin um Gud, so gav eisini Gud tey upp til sinni, ið einki er vert, til at gera tað, sum ósømiligt er

6

Rómverjabrævið 1:29 Rómverjabrævið

– fylt upp av alskyns órættvísi, ilsku, havisjúku, óndskapi; tey eru full av øvund, morði, klandri, sviki, rangvørgum sinni;

6

Rómverjabrævið 1:30 Rómverjabrævið

tey eru oyrnatutl, baktalarar, gudhatarar, yvirgangskroppar, hugmóðig, geiparar, duga væl at finna upp ilt, foreldrum ólýðin,

6

Rómverjabrævið 1:31 Rómverjabrævið

skilaleys, trúleys, kærleiksleys, miskunnarleys.

6

Rómverjabrævið 1:32 Rómverjabrævið

Og tóat tey kenna rættvísa dóm Guds, at tey, sum slíkt gera, eru deyðasek, gera tey tað kortini ikki bert, men halda eisini við teimum, sum gera tað.

6

Fyrsta Mósebók 9:5 Fyrsta Mósebók

Men fyri tykkara egna blóð krevji Eg hevnd; av hvørjum dýri krevji Eg hevnd fyri tað, og av menniskjanum, av bróður hansara, krevji Eg hevnd fyri lív menniskjans.

5

Fyrsta Mósebók 9:6 Fyrsta Mósebók

Tann, ið úthellir blóð menniskja, blóð hansara skal verða úthelt av menniskjum; tí í bílæti Sínum skapti Gud menniskjuna.

5

Onnur Mósebók 21:22 Onnur Mósebók

Táið menn fara saman at berjast og fíra undir konu, ið er við barn, so at hon hittir reis, men eingin onnur vanlukka stendst av, so skal hann, ið gjørdi tað, lata í bót tað, ið maður konuna leggur á; hann skal lata tað, ið dómarar áleggja.

5

Onnur Mósebók 21:23 Onnur Mósebók

Men stendst vanlukka av, so skal lív latast fyri lív!

5

Onnur Mósebók 21:24 Onnur Mósebók

– Eyga fyri eyga, tonn fyri tonn, hond fyri hond, fót fyri fót,

5

Onnur Mósebók 21:25 Onnur Mósebók

brent fyri brent, sár fyri sár, kúlu fyri kúlu!

5

Orðtøkini 6:16 Orðtøkini

Seks eru, sum HARRIN hatar, sjey eru sál Hansara andstygd:

4

Orðtøkini 6:17 Orðtøkini

Stolt eygu, følsk tunga, hendur, ið úthella sakleyst blóð,

4

Orðtøkini 6:18 Orðtøkini

hjarta, sum smíðar saman ónd ráð, føtur, sum eru kvikir til tað, ið ilt er,

4

Orðtøkini 6:19 Orðtøkini

tann, ið talar lygn og vitnar rangt, og tann, ið setur split millum brøður.

4

Orðtøkini 24:11 Orðtøkini

Frels tey, sum verða leidd til deyðan, og halt teimum aftur, sum piprandi fara avstað at verða dripin!

4

Orðtøkini 24:12 Orðtøkini

Um tú sigur: „Ja, men vit vistu tað ikki!“ – man tá ikki Hann skilja tað, Hann sum vigar hjørtuni! Og Hann, sum aktar eftir sál tíni, man Hann ikki vita tað og løna einum og hvørjum aftur eftir verkum hansara!

4

Matteus 18:14 Matteus

Soleiðis er tað ikki vilji Faðirs tykkara, sum í Himli er, at so mikið sum eitt av hesum smáu skal fortapast.

4

Fimta Mósebók 27:25 Fimta Mósebók

„Bannaður veri tann, ið letur seg keypa til at drepa ein sakleysan og úthella blóð hansara!“ Og alt fólkið skal svara: „Amen!“

3

Fimta Mósebók 30:19 Fimta Mósebók

Eg taki í dag himmal og jørð til vitni móti tykkum, at eg havi lagt fyri teg lívið og deyðan, signingina og bannið – vel tí lívið, so tú og avkom títt kunnu liva!

3

Esaias 5:20 Esaias

Vei teimum, ið kalla hitt ónda gott og hitt góða ónt, sum gera myrkur til ljós og ljós til myrkur, gera beiskt til søtt og søtt til beiskt!

3

Matteus 19:18 Matteus

Hann spurdi: „Hvørji?“ Jesus svaraði: „„Tú mást ikki drepa; tú mást ikki dríva hor; tú mást ikki stjala; tú mást ikki bera rangan vitnisburð“;

3

Sálmarnir 94:18 Sálmarnir

Táið eg hugsaði: „Nú ekur fótur mín!“ – tá styðjaði náði Tín meg, HARRI!

2

Sálmarnir 94:19 Sálmarnir

Táið hjarta mítt var fult av óttafullum hugsanum, lívgaði troyst Tín sál mína.

2

Sálmarnir 94:20 Sálmarnir

Manst Tú standa í sáttmála við dómstól spillunnar, har sum teir skapa órætt undir eiti av rætti!

2

Sálmarnir 94:21 Sálmarnir

Í flokkum taka teir seg saman móti sál hins rættvísa, og teir dómfella sakleyst blóð.

2

Sálmarnir 94:22 Sálmarnir

Men HARRIN verður mær borg, Gud mín verður mær skýlisklettur;

2

Sálmarnir 94:23 Sálmarnir

Hann letur órætt teirra koma aftur yvir teir, forkemur teimum fyri óndskap teirra, ja, HARRIN Gud okkara forkemur teimum!

2

Sálmarnir 127:3 Sálmarnir

Børn eru gáva HARRANS, lívsfrukt er løn.

2

Sálmarnir 127:4 Sálmarnir

Sum pílar í hond hins veldiga kappa eru synir, ið ein fær í ungdóminum.

2

Sálmarnir 127:5 Sálmarnir

Lukkuligur er tann maður, ið hevur pílahúsan fullan av teimum; teir verða ikki til skammar, táið teir tala við fíggindar í portrinum.

2

Sálmarnir 139:1 Sálmarnir

Til songmeistaran. Eftir Dávid. Sálmur. HARRI, Tú rannsakar meg og kennir meg!

2

Sálmarnir 139:2 Sálmarnir

Tú veitst, nær eg siti, og nær eg standi; Tú skilir hugsan mína langan veg.

2

Sálmarnir 139:3 Sálmarnir

Tú hevur greiði á, hvar eg gangi ella liggi, og allar vegir mínar kennir Tú gjølla.

2

Sálmarnir 139:4 Sálmarnir

Tí áðrenn orðið er til á tungu míni – ja, tá veitst Tú tað til fulnar, HARRI!

2

Sálmarnir 139:5 Sálmarnir

Aftanfrá og frammanfrá heldur Tú tvørtur um meg, og Tú leggur hond Tína á meg.

2

Sálmarnir 139:6 Sálmarnir

At skilja hetta er mær ov undurfult; tað er ov høgt, eg eri tað ikki mentur.

2

Sálmarnir 139:7 Sálmarnir

Hvar skal eg fara undan Anda Tínum, og hvar skal eg flýggja undan ásjón Tíni!

2

Sálmarnir 139:8 Sálmarnir

Fari eg upp til Himmals, so ert Tú har, og reiði eg mær legu í deyðaríkinum – ja, so ert Tú har;

2

Sálmarnir 139:9 Sálmarnir

taki eg veingir morgunroðans, og festi eg búgv við ytsta mark havsins,

2

Sálmarnir 139:10 Sálmarnir

so leiðir hond Tín meg har við, høgra hond Tín heldur mær føstum.

2

Sálmarnir 139:11 Sálmarnir

Og sigi eg: „Myrkrið skal fjala meg, ljósið rundan um meg skal verða nátt!“

2

Sálmarnir 139:12 Sálmarnir

so er heldur ikki myrkrið Tær myrkt, og náttin er bjørt sum dagurin, myrkrið er sum ljósið.

2

Sálmarnir 139:17 Sálmarnir

– Sum hugsanir Tínar eru mær dýrabarar, Gud, sum tær telja nógv, samanlagdar!

2

Versir