fólk sum eru ilskin og ónd

Sálmarnir 109:9 Sálmarnir

Lat børn hansara verða faðirleys, og konu hansara einkju,

6

Sálmarnir 109:10 Sálmarnir

lat børn hansara flakka um og bidda, lat tey søkja breyð sítt langt burtur frá oyddu heimum sínum!

6

Sálmarnir 109:11 Sálmarnir

Lat okraran fáa í snerru sína alt tað, sum hann eigur, lat fremmandar ræna góðs hansara!

6

Sálmarnir 109:12 Sálmarnir

Lat ongan vera, sum goymir honum miskunn, lat ongum tykjast synd í faðirleysu børnum hansara!

6

Sálmarnir 109:13 Sálmarnir

Lat avkom hansara ganga til grundar, lat navn hansara verða útstrikað í næsta ættarliði!

6

Sálmarnir 109:14 Sálmarnir

Misgerð fedra hansara verði minst av HARRANUM, synd móður hansara verði ikki útstrikað!

6

Sálmarnir 109:15 Sálmarnir

Tær veri altíð HARRANUM fyri eyga, og Hann striki minnið um hann út av jørðini –

6

Sálmarnir 109:16 Sálmarnir

aftur fyri at hann hugsaði ikki um at vísa miskunn, men søkti at Honum, sum var armur og fátækur, Honum, sum var sorgarfullur í hjartanum líka til deyðan!

6

Sálmarnir 109:17 Sálmarnir

Hann elskaði bann – so lat tað ráma hann! Hann hevði ikki hug til signing – so lat hana verða langt frá honum!

6

Sálmarnir 109:18 Sálmarnir

Hann klæði seg í bann sum í klæði, tað komi í búk hansara sum vatn, og sum olja inn í bein hansara!

6

Sálmarnir 109:19 Sálmarnir

Tað verði honum sum kappi at sveipa seg í, sum belti, ið hann altíð spennir um seg!

6

Sálmarnir 109:20 Sálmarnir

Hetta veri lønin, ið mótstøðumenn mínir fáa frá HARRANUM, teir, ið tala ilt móti sál míni!

6

Sálmarnir 109:21 Sálmarnir

Men Tú, HARRI, Harri mín, ger mær væl fyri navns Tíns skuld! Góð er jú náði Tín – so bjarga Tú mær tá!

6

Sálmarnir 109:22 Sálmarnir

Tí eg eri armur og fátækur, og hjartað er gjøgnumstungið í mær.

6

Sálmarnir 109:23 Sálmarnir

Sum skuggin, ið hallar, svinni eg burtur, eg verði stygdur burtur sum grashoppa.

6

Sálmarnir 109:24 Sálmarnir

Av føstu riða knø míni, og kroppur mín missir holdini.

6

Sálmarnir 109:25 Sálmarnir

Til spott eri eg vorðin teimum; teir rista við høvdinum, táið teir síggja meg.

6

Sálmarnir 109:26 Sálmarnir

Hjálp mær, HARRI Gud mín, frels meg eftir náði Tíni,

6

Sálmarnir 109:27 Sálmarnir

so teir sanna, at hetta er hond Tín, at Tú, HARRI, hevur gjørt tað!

6

Sálmarnir 109:28 Sálmarnir

Biði teir ilt – Tú skalt signa! Teir reisa seg, men verða til skammar; og tænari Tín gleðist.

6

Sálmarnir 109:29 Sálmarnir

Mótstøðumenn mínir skulu verða klæddir í vanæru og sveipa seg í skomm sína sum í kappa.

6

Sálmarnir 109:30 Sálmarnir

Eg skal stórliga takka HARRANUM við munni mínum, mitt ímillum mong skal eg lova Honum;

6

Sálmarnir 109:31 Sálmarnir

tí Hann stendur undir høgru lið hins fátæka fyri at bjarga honum frá teimum, ið døma sál hansara.

6

Orðtøkini 11:17 Orðtøkini

Hjartagóður maður ger væl við seg sjálvan, men hin harðhjartaði forkemur sær.

6

Lukas 6:27 Lukas

Men Eg sigi við tykkum, sum hoyra: Elskið fíggindar tykkara, gerið teimum gott, sum hata tykkum,

6

Lukas 6:28 Lukas

signið tey, sum banna tykkum, og biðið fyri teimum, ið spilla tykkum út!

6

Rómverjabrævið 16:17 Rómverjabrævið

Eg áminni tykkum, brøður, at hava eyguni eftir teimum, ið volda tvídráttin og ástoytini, tvørtur ímóti læruni, sum tit hava lært – haldið tykkum burtur frá teimum!

5

Rómverjabrævið 3:23 Rómverjabrævið

øll hava syndað, og teimum fattast dýrd Guds;

3

Fyrra Korintbrævið 13:4 Fyrra Korintbrævið

Kærleikin er langmóðigur, er mildur; kærleikin ber ikki øvund, kærleikin reypar ikki, blásist ikki upp;

3

Fyrra Korintbrævið 13:5 Fyrra Korintbrævið

hann ber seg ikki ósømiliga at, søkir ikki sítt egna, goymir ikki agg, tilroknar ikki hitt illa;

3

Fyrra Korintbrævið 13:6 Fyrra Korintbrævið

hann gleðist ikki yvir órættvísi, men gleðist yvir sannleika;

3

Fyrra Korintbrævið 13:7 Fyrra Korintbrævið

hann breiðir yvir alt, trýr øllum, vónar alt, tolir alt.

3

Onnur Mósebók 34:6 Onnur Mósebók

Og HARRIN gekk fram við honum og rópti: „HARRIN! HARRIN! – miskunnsamur og náðigur Gud, langmóðigur og ríkur í miskunn og trúfesti,

2

Orðtøkini 13:20 Orðtøkini

Kom saman við vís, og tú verður vísur! Men vini dára, honum gongst illa.

2

Rómverjabrævið 12:1 Rómverjabrævið

Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur – hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara.

2

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

2

Rómverjabrævið 12:3 Rómverjabrævið

Tí við náðini, ið mær er givin, sigi eg við ein og hvønn tykkara, at hann má ikki hugsa hægri, enn hann eigur at hugsa, men hugsa við vísdómi, alt eftir sum Gud hevur býtt einum og hvørjum mál hansara av trúgv.

2

Rómverjabrævið 12:4 Rómverjabrævið

Tí eins og vit hava nógvar limir á einum likami, men allir limirnir hava ikki sama starv,

2

Rómverjabrævið 12:5 Rómverjabrævið

soleiðis eru vit mongu eitt likam í Kristusi, men hvørt fyri seg eru vit limir hvørs annars.

2

Rómverjabrævið 12:6 Rómverjabrævið

Við tað at vit nú hava ymiskar náðigávur, eftir náðini, ið okkum er givin, so latið okkum – um tað nú er profetagáva – nýta hana, eftir sum vit hava trúgv,

2

Rómverjabrævið 12:7 Rómverjabrævið

ella – um tað er tænasta – so latið okkum akta eftir tænastuni, ella – um ein er lærari – eftir lærdóminum,

2

Rómverjabrævið 12:8 Rómverjabrævið

ella – um ein áminnir – eftir áminningini! Tann, ið býtir út, geri tað av ærligum huga! Tann, ið fyristøðumaður er, veri tað við ídni! Tann, ið miskunn ger, geri tað við gleði!

2

Rómverjabrævið 12:9 Rómverjabrævið

Kærleikin veri ikki bert eiti! Skýggið hitt illa, haldið fast við hitt góða!

2

Rómverjabrævið 12:10 Rómverjabrævið

Verið í bróðurkærleikanum hjartaliga eymir hvør við annan! Kappist um at vísa hvør øðrum heiður!

2

Rómverjabrævið 12:11 Rómverjabrævið

Verið ikki flógv í íðinskapi tykkara, verið brennandi í andanum – tænið Harranum!

2

Rómverjabrævið 12:12 Rómverjabrævið

Verið glað í vónini, tolin í trongdini, áhaldandi í bønini!

2

Rómverjabrævið 12:13 Rómverjabrævið

Takið tykkum av hinum heilagu í trongd teirra, leggið tykkum eftir at vera gestablíð!

2

Rómverjabrævið 12:14 Rómverjabrævið

Signið tey, sum liggja eftir tykkum, signið, og bannið ikki!

2

Rómverjabrævið 12:15 Rómverjabrævið

Gleðist við hinum glaðu, og grátið við teimum, ið gráta!

2

Rómverjabrævið 12:16 Rómverjabrævið

Semjist tykkara millum! Tráið ikki eftir hinum høga, nei, haldið tykkum til hitt lága! Gerist ikki klók í tykkara egnu hugsanum!

2