flóðir

Fyrsta Mósebók 6:17 Fyrsta Mósebók

Eg lati nú vatnflóð koma yvir jørðina til at týna alt hold undir himli, sum lívsandi er í; alt tað, ið á jørðini er, skal ganga til grundar.

6

Sálmarnir 107:25 Sálmarnir

Hann beyð og læt koma harðveður, og tað reisti havsbylgjurnar;

5

Sálmarnir 107:26 Sálmarnir

teir fóru upp móti himli, teir fóru niður í djúpið, sál teirra misti mótið í vanlukkuni;

5

Sálmarnir 107:27 Sálmarnir

teir sløðraðu og riðaðu sum druknir, burtur var allur vísdómur teirra.

5

Sálmarnir 107:28 Sálmarnir

Men teir róptu til HARRAN í neyðini, og Hann frelsti teir úr trongdum teirra;

5

Sálmarnir 107:29 Sálmarnir

Hann læt stormin vendast í stilli, bylgjurnar rundan um teir tagnaðu;

5

Sálmarnir 107:30 Sálmarnir

glaðir vórðu teir, tí av stilti, og Hann leiddi teir til havnina, ið teir tráaðu eftir.

5

Seinna Pætursbrævið 2:5 Seinna Pætursbrævið

Ei heldur eirdi Hann hinum forna heimi, men bjargaði Nóa, prædikara rættvísinnar, sjálvum áttanda, táið Hann læt flóðina koma yvir heim hinna gudleysu.

5

Lukas 17:26 Lukas

Sum tað gekk á døgum Nóa, so skal eisini verða á døgum Menniskjasonarins:

4

Sálmarnir 93:3 Sálmarnir

Streymarnir lótu hoyrast, HARRI, streymarnir lótu hoyrast rødd sína, streymarnir lótu hoyrast dun sítt.

3

Lukas 17:27 Lukas

Tey ótu og drukku, tey giftust og vórðu burturgift, líka til tann dag Nóa fór inn í ørkina, og flóðin kom og gjørdi enda á øllum.

3

Fyrra Pætursbrævið 3:20 Fyrra Pætursbrævið

teimum, sum í forðum vóru ólýðin, táið langmóð Guds bíðaði á døgum Nóa, meðan ørkin varð smíðað. Í henni vórðu nakrar fáar – átta – sálir frelstar við vatni –

3

Fyrsta Mósebók 8:1 Fyrsta Mósebók

Men Gud mintist Nóa og øll tey villu dýrini og alt fæið, ið við honum vóru í ørkini. Gud læt ein vind blása yvir jørðina, so at vatnið fall;

2

Fyrsta Mósebók 8:2 Fyrsta Mósebók

keldurnar í tí stóra djúpinum og lúkurnar á himli lótust aftur, og regnið av himli sleit í.

2

Fyrsta Mósebók 8:3 Fyrsta Mósebók

Vatnið svann so við og við burtur av jørðini – vatnið fór at minka, táið 150 dagar vóru umlidnir.

2

Fyrsta Mósebók 8:4 Fyrsta Mósebók

Tann seytjanda í sjeynda mánaði stóð ørkin, á Áraratsfjøllum.

2

Fyrsta Mósebók 8:5 Fyrsta Mósebók

Vatnið helt á at minka inntil tíggjunda mánað; tann fyrsta í hesum mánaði komu fjallatindarnir undan.

2

Fyrsta Mósebók 8:6 Fyrsta Mósebók

Táið 40 dagar vóru gingnir, læt Nóa upp vindeygað, ið hann hevði gjørt á ørkina,

2

Fyrsta Mósebók 8:7 Fyrsta Mósebók

og sendi ravn út; hann fleyg aftur og fram, inntil vatnið var tornað burtur av jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 8:8 Fyrsta Mósebók

Síðani sendi hann dúvu út fyri at vita, um vatnið var svunnið burtur av jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 8:9 Fyrsta Mósebók

Men dúvan fann einki hvíldarstað fyri fót sín og kom tí aftur til hansara í ørkina – tí enn stóð øll jørðin undir vatni. Tá rætti hann út hondina og tók hana inn í ørkina til sín.

2

Fyrsta Mósebók 8:10 Fyrsta Mósebók

Hann steðgaði nú sjey dagar aftrat og sendi so eina ferð enn dúvuna út úr ørkini.

2

Fyrsta Mósebók 8:11 Fyrsta Mósebók

Móti kvøldi kom dúvan aftur til hansara og hevði tá í nevinum grønt blað av oljutræi; tá skilti Nóa, at vatnið var svunnið burtur av jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 8:12 Fyrsta Mósebók

Hann steðgaði so uppaftur sjey dagar, og táið hann tá sendi dúvuna út, kom hon ikki aftur til hansara meir.

2

Fyrsta Mósebók 8:13 Fyrsta Mósebók

Tað árið ið Nóa var 601 ár, tann fyrsta í fyrsta mánaði, var vatnið tornað burtur av jørðini. Tá tók Nóa takið av ørkini og hugdi út og sá nú, at jørðin var turr.

2

Fyrsta Mósebók 8:14 Fyrsta Mósebók

Sjeynda og tjúgunda í øðrum mánaði var jørðin heilt turr.

2

Fyrsta Mósebók 8:15 Fyrsta Mósebók

Tá talaði Gud við Nóa og segði:

2

Fyrsta Mósebók 8:16 Fyrsta Mósebók

„Far út úr ørkini, tú og kona tín, synir tínir og sonarkonur tínar við tær!

2

Fyrsta Mósebók 8:17 Fyrsta Mósebók

Øll dýrini, ið hjá tær eru, alt hold, bæði fuglar og fæ og øll skriðdýr, ið á jørðini skríða, skalt tú lata fara út við tær, fyri at jørðin kann verða full av teimum, og tey kunnu vera fruktbør og vaksa í tali á jørðini.“

2

Fyrsta Mósebók 8:18 Fyrsta Mósebók

Tá fór Nóa út, og synir hansara, kona hansara og sonarkonur hansara við honum.

2

Fyrsta Mósebók 8:19 Fyrsta Mósebók

Og øll dýrini, øll skriðdýrini, allir fuglarnir, alt tað, ið á jørðini rørist, hvørt eftir sínum slagi, fór út úr ørkini.

2

Fyrsta Mósebók 8:20 Fyrsta Mósebók

Nóa reisti nú HARRANUM altar, og hann tók av øllum teimum reinu dýrunum og av øllum teimum reinu fuglunum og ofraði brennioffur á altarinum.

2

Fyrsta Mósebók 8:21 Fyrsta Mósebók

Táið HARRIN kendi tann góða angan, segði Hann í hjarta Sínum: „Eg skal aldri aftur banna jørðini fyri menniskjans skuld, tí menniskjahjartans tankar eru óndir líka frá ungdóminum. Eg skal aldri aftur forkoma øllum livandi, soleiðis sum Eg havi gjørt nú.

2

Fyrsta Mósebók 8:22 Fyrsta Mósebók

Hereftir skal, so leingi sum jørðin stendur, vár og heyst, kuldi og hiti, summar og vetur, dagur og nátt, aldri halda uppat.“

2

Sálmarnir 29:10 Sálmarnir

HARRIN sat uppi yvir vatnflóðini, og HARRIN situr sum kongur í allar ævir.

2

Sálmarnir 29:11 Sálmarnir

HARRIN skal geva fólki Sínum styrki, HARRIN skal signa fólk Sítt við friði.

2

Esaias 54:9 Esaias

Sum nóaflóð er hetta Mær; so sum Eg svór, at nóaflóð skuldi ikki koma yvir jørðina uppaftur, havi Eg nú svorið, at Eg skal ikki verða illur við teg ella deila teg.

2

Matteus 24:22 Matteus

Og vórðu hesir dagar ikki styttir, varð einki hold frelst, men fyri teirra skuld, sum útvald eru, skulu hesir dagar verða styttir.

2

Lukas 21:36 Lukas

Men vakið hvørja stund og biðið, so tit kunnu vera før fyri at sleppa undan øllum hesum, ið koma skal, og verða standandi fyri Menniskjasyninum!“

2

Ápostlasøgan 17:30 Ápostlasøgan

Eftir at Gud tá hevur havt tol við tíðum vankunnleikans, gevur Hann nú menniskjunum tað boð, at tey øll allastaðni skulu venda við.

2

Ápostlasøgan 17:31 Ápostlasøgan

Tí Hann hevur ásett dag, táið Hann skal døma jarðarríki við rættvísi – við manni, sum Hann hevur sett til tað; og hetta hevur Hann prógvað øllum við at reisa Hann upp frá hinum deyðu.“

2

Hebrearabrævið 11:7 Hebrearabrævið

Við trúgv var tað, Nóa, ávaraður av Gudi um tað, sum ikki sást enn, í heilagum ótta smíðaði ørk, húsi sínum til frelsu; við henni dómfeldi hann heimin og varð arvingi trúarrættvísinnar.

2

Opinberingin 12:15 Opinberingin

Tá spýði ormurin vatn úr munninum – eins og á – eftir kvinnuni, fyri at skola hana burtur við ánni.

2

Opinberingin 21:4 Opinberingin

Hann skal turka hvørt tár av eygum teirra; deyðin skal ikki vera longur, og hvørki sorg, skríggj ella pína skal vera longur – tí hitt fyrra er farið.“

2

Versir

Jóhannes 11:35 Jóhannes