fleiri konur

Onnur Mósebók 21:10 Onnur Mósebók

Tekur hann honum aðra umframt hana, so má hann ikki minka nakað um kost, klæði ella hjúnabandsrætt hjá hini fyrru.

6

Fimta Mósebók 17:17 Fimta Mósebók

Ei heldur má hann hava nógvar konur, tí so verður hjarta hansara leitt til fráfall; og hann má heldur ikki savna sær nógv silvur og gull.

6

Fyrra Korintbrævið 7:2 Fyrra Korintbrævið

Men fyri siðloysis skuld havi hvør maður sína egnu konu, og hvør kvinna sín egna mann!

6

Fyrra Timoteusarbrævið 3:2 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí skal umsjónarmaður vera ólastandi, maður einar kvinnu, árvakin, fráhaldandi, høviskur, gestablíður, førur fyri at læra onnur,

6

Fyrra Kongabók 11:3 Fyrra Kongabók

Hann hevði 700 konur – prinsessur – og 300 hjákonur; og konur hansara drógu hjarta hansara burtur frá HARRANUM.

5

Esaias 4:1 Esaias

Tann dag skulu sjey kvinnur tríva í ein mann og siga: „Sjálvar skulu vit bæði føða og klæða okkum; lat okkum bert sleppa at bera navn títt, tak burtur vanæru okkara!“

4

Lukas 16:18 Lukas

Hvør tann, ið skilst frá konu síni og giftist við aðrari, drívur hor, og hvør tann, ið giftist við kvinnu, sum skild er frá manni sínum, drívur hor.

4

Fyrra Timoteusarbrævið 3:12 Fyrra Timoteusarbrævið

Samkomutænari skal vera maður einar kvinnu, halda væl skil á børnum sínum og standa væl fyri sínum egna húsi.

4

Fyrsta Mósebók 4:19 Fyrsta Mósebók

Lemek fekk sær tvær konur; onnur æt Ada, onnur Zilla.

3

Fimta Mósebók 21:15 Fimta Mósebók

Táið maður hevur tvær konur, eina, sum hann er góður við, og eina, sum hann forfjónar, og hann hevur fingið synir við báðum, bæði við henni, sum hann er góður við, og við henni, sum hann forfjónar, og hin frumborni er sonur ta forfjónaðu,

3

Fimta Mósebók 21:16 Fimta Mósebók

so skal hann, táið hann skiftir millum synir sínar tað, ið hann eigur, ikki hava loyvi at lata son hennara, sum hann er góður við, fáa frumburðarrættin fram um son hennara, sum hann forfjónar, hann, sum er hin frumborni.

3

Fimta Mósebók 21:17 Fimta Mósebók

Nei, hann skal kennast við hin frumborna, son hennara, sum hann forfjónar, og geva honum dupultan part av øllum, ið hann eigur; tí hann er frumgróður styrki hansara, honum hoyrir frumburðarrætturin til.

3

Seinna Sámuelsbók 12:8 Seinna Sámuelsbók

Eg gav tær hús harra tíns og legði konur harra tíns í favn tín; Eg gav tær hús Ísraels og hús Juda – og var hetta ov lítið, so skuldi Eg givið tær meiri aftrat, bæði eitt og annað.

3

Orðtøkini 18:22 Orðtøkini

Tann, ið hevur funnið konu, hevur funnið lukkuna og fingið náðigávu frá HARRANUM.

3

Matteus 5:32 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið skilst frá konu síni fyri nakað annað enn hor, ger, at hon drívur hor, og hvør tann, ið tekur fráskilda kvinnu til ekta, drívur hor.

3

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

2

Matteus 19:3 Matteus

Tá komu Fariseararnir til Hansara, freistaðu Hann og søgdu: „Er loyviligt at skilja seg frá konu síni av eini og hvørji grund?“

2

Matteus 19:4 Matteus

Hann svaraði: „Hava tit ikki lisið, at Skaparin av fyrstum gjørdi tey til mann og kvinnu

2

Matteus 19:5 Matteus

og segði: „Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold!“

2

Matteus 19:6 Matteus

So eru tey ikki longur tvey, men eitt hold. Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

2

Matteus 19:7 Matteus

Tá søgdu teir við Hann: „Hví beyð tá Móses at geva skilnaðarbræv og skiljast frá henni?“

2

Matteus 19:8 Matteus

Hann svaraði teimum: „Tí hjørtu tykkara eru so hørð, gav Móses tykkum loyvi at skiljast frá konum tykkara; men av fyrstum hevur ikki verið so.

2

Matteus 19:9 Matteus

Og Eg sigi tykkum, at tann, ið skilst frá konu síni, táið tað ikki er fyri hor, og giftist við aðrari, drívur hor; og tann, ið giftist við fráskildari kvinnu, drívur hor.“

2

Matteus 19:10 Matteus

Lærisveinar Hansara søgdu við Hann: „Eru viðurskiftini so millum mann og konu, tá er ikki ráðiligt at giftast!“

2

Matteus 19:11 Matteus

Hann svaraði teimum: „Ikki øll fata hetta orð, nei, bert tey, sum tað er givið.

2

Matteus 19:12 Matteus

Tí geldingar eru, sum eru føddir so úr móðurlívi; geldingar eru, sum eru geldir av menniskjum; og geldingar eru, sum hava gelt seg sjálvar fyri Himmiríkis ríkis skuld. Tann, ið kann fata hetta orð, hann fati tað!“

2

Matteus 19:13 Matteus

Tá vórðu smá børn førd til Hansara, fyri at Hann skuldi leggja hendurnar á tey og biðja; men lærisveinarnir høvdu at teimum.

2

Matteus 19:14 Matteus

Tá segði Jesus: „Latið hini smáu børn koma, forðið teimum ikki at koma til Mín! Tí ríki Himmiríkis hoyrir slíkum til.“

2

Matteus 19:15 Matteus

So legði Hann hendurnar á tey og fór haðani.

2

Matteus 19:16 Matteus

Tá kom ein til Hansara og segði: „Meistari! Hvat gott skal eg gera fyri at fáa ævigt lív?“

2

Matteus 19:17 Matteus

Hann segði við hann: „Hví spyrt tú Meg um hitt góða? Bert ein er, sum er góður. Men vilt tú ganga inn til lívið, so halt boðini!“

2

Matteus 19:18 Matteus

Hann spurdi: „Hvørji?“ Jesus svaraði: „„Tú mást ikki drepa; tú mást ikki dríva hor; tú mást ikki stjala; tú mást ikki bera rangan vitnisburð“;

2

Matteus 19:19 Matteus

„ær faðir tín og móður tína!“ og: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.““

2

Matteus 19:20 Matteus

Hin ungi maðurin segði við Hann: „Alt hetta havi eg hildið; hvat fattast mær enn?“

2

Efesusbrævið 5:31 Efesusbrævið

Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold.

2

Efesusbrævið 5:33 Efesusbrævið

Tó skal eisini ein og hvør tykkara elska konu sína sum seg sjálvan. Og konan skal vísa manninum virðing.

2

Titusarbrævið 1:6 Titusarbrævið

um onkur er, sum er ólastandi, maður einar kvinnu, og hevur trúgvandi børn, sum ikki hava ringt orð á sær fyri óskikkiligt lív ella eru treisk.

2

Fyrra Pætursbrævið 3:1 Fyrra Pætursbrævið

Somuleiðis tit konur! Verið tykkara egnu monnum undirgivnar, fyri at enntá teir, ið ikki vilja akta orðið, kunnu verða vunnir uttan orð, við atferð kona sína –

2

Versir