feigheit

27 versir um "feigheit"

Versir

Síða 1 av 1
Opinberingin 21:8 Opinberingin

Men hini ræddu, hini ótrúgvu, hini viðurstyggiligu, manndráparar, siðloysingar, gandakallar, avgudadýrkarar og allir lygnarar – lutur teirra skal vera í sjónum, sum logar av eldi og svávuli – tað er hin annar deyðin.“

14
Orðtøkini 28:1 Orðtøkini

Hini gudleysu flýggja, tóat eingin er eftir teimum, men hini rættvísu eru trygg sum ungleyvan.

12
Seinna Timoteusarbrævið 1:7 Seinna Timoteusarbrævið

Tí Gud gav okkum ikki anda mótloysis, men anda kraftar, kærleika og siðprýðis.

11
Orðtøkini 29:25 Orðtøkini

At ræðast menniskju leiðir í snerru, men tann, ið lítur á HARRAN, verður bjargaður.

7
Matteus 5:11 Matteus

Sæl eru tit, táið tey spotta tykkum og søkja at tykkum og lúgva alt ilt um tykkum fyri Mína skuld.

4
Matteus 5:12 Matteus

Gleðist og fegnist! Tí løn tykkara er stór í Himli; soleiðis søktu tey at profetunum, ið vóru fyri tykkum.

4
Fimta Mósebók 31:6 Fimta Mósebók

Verið hugreystir og sterkir, óttist ikki og ræðist tey ikki! Tí HARRIN Gud tín kemur sjálvur við tær, Hann skal ikki sleppa tær og ikki fara frá tær.“

3
Markus 14:66 Markus

Meðan nú Pætur var niðri í garðinum, kom ein arbeiðskona høvuðsprestsins;

3
Markus 14:67 Markus

og táið hon sá Pætur verma seg, hugdi hon upp á hann og segði: „Eisini tú vart við Jesusi Nazareara!“

3
Markus 14:68 Markus

Men hann noktaði tað og segði: „Eg hvørki veit ella skilji, hvat tú sigur!“ So fór hann út í forgarðin, og hanin gól.

3
Markus 14:69 Markus

Her fekk arbeiðskonan at síggja hann og fór aftur at siga við tey, sum stóðu har: „Hesin er ein av teimum!“

3
Markus 14:70 Markus

Men hann noktaði tað uppaftur. Eina løtu eftir søgdu aftur tey, sum stóðu har, við Pætur: „So sanniliga ert tú ein av teimum! Tú ert jú eisini Galileari!“

3
Markus 14:71 Markus

Tá fór hann at banna sær og svørja: „Eg kenni ikki henda mann, ið tit tosa um!“

3
Markus 14:72 Markus

Í tí sama gól hanin aðru ferð. Tá kom Pæturi orðið í hug, sum Jesus hevði sagt við hann: „Áðrenn hanin hevur galið tvær ferðir, skalt tú avnokta Meg tríggjar ferðir.“ Og hann skar í grát.

3
Galatiabrævið 2:11 Galatiabrævið

Men táið Kefas kom til Antiokia, steig eg upp móti honum beint upp í eyguni – tí hann var at lasta.

3
Galatiabrævið 2:12 Galatiabrævið

Tí áðrenn nakrir komu frá Jákupi, át hann saman við heidningunum;* men táið teir komu, dró hann seg undan og skilti seg út, tí hann ræddist teir av umskeringini.

3
Galatiabrævið 2:13 Galatiabrævið

Saman við honum hyklaðu eisini hinir Jødarnir, so at enntá Barnabas varð rivin við av hykli teirra.

3
Galatiabrævið 2:14 Galatiabrævið

Men táið eg sá, at teir gingu ikki beint fram eftir sannleikanum í evangeliinum, segði eg við Kefas, so allir hoyrdu: „Táið tú, sum Jødi ert, livir sum heidningur og ikki sum Jødi, hvussu kanst tú tá tvinga heidningarnar at liva sum Jødar!“

3
Dómararnir 7:3 Dómararnir

Lat tí nú rópa út fyri fólkinum: „Ein og hvør, ið óttafullur og ræddur er, hann kann venda við og fara heimaftur av Gileadsfjalli!““ Tá vendu 22000 mans av fólkinum aftur, og 10000 vórðu eftir.

2
Esaias 51:12 Esaias

Eg, Eg eri tann, sum troystar tykkum. – Hvør ert tú, at tú ræðist menniskjað, sum skal doyggja, menniskjabarnið, ið skal verða grasi líkt,

2
Lukas 22:54 Lukas

So tóku teir Hann, fóru avstað við Honum og leiddu Hann inn í hús høvuðsprestsins; og Pætur fylgdi eftir langt aftaná.

2
Lukas 22:55 Lukas

Teir kyndu nú eld mitt í garðinum og sótu saman har, og Pætur sat mitt ímillum teirra.

2
Lukas 22:56 Lukas

Men ein arbeiðskona sá hann sita har í ljósinum frá eldinum; hon stardi upp á hann og segði: „Eisini hesin var við Honum!“

2
Lukas 22:57 Lukas

Men hann avnoktaði Hann og segði: „Eg kenni Hann ikki, kvinna!“

2
Lukas 22:58 Lukas

Eitt sindur seinni sá eitt annað, ein av monnunum, hann og segði: „Eisini tú ert ein av teimum!“ Men Pætur svaraði: „Maður, eg eri tað ikki!“

2
Lukas 22:59 Lukas

Okkurt um tíma eftir hetta gjørdi ein annar tað av og segði: „So sanniliga var eisini hesin við Honum! Hann er jú eisini Galileari.“

2
Lukas 22:60 Lukas

Tá svaraði Pætur: „Maður, eg skilji ikki, hvat tú sigur!“ Í tí sama, meðan hann enn talaði, gól hanin.

2