Einsamma foreldur
289 versir um "Einsamma foreldur"
Versir
Síða 1 av 6Esaias 54:5 Esaias
Tí skapari tín er ektamaður tín – HARRIN Gud herskaranna er navn Hansara – og hin Heilagi í Ísrael er loysnari tín; Gud alrar jarðarinnar kallast Hann.
Esaias 54:6 Esaias
Tí sum vrakaða konu við sorg í hjartanum kallar HARRIN teg, og ungdómsbrúður – hvør fer at havna hana! sigur Gud tín.
Esaias 54:7 Esaias
Lítla løtu vendi Eg tær bakið, men í stórari miskunn skal Eg savna teg.
Esaias 54:8 Esaias
Táið vreiði Mín rann útav, fjaldi Eg lítla løtu ásjón Mína fyri tær, men við ævigari náði miskunni Eg tær – sigur HARRIN, endurloysari tín.
Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók
Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“
Sálmarnir 68:5 Sálmarnir
Syngið fyri Gudi, lovsyngið navni Hansara, gerið veg fyri Honum, sum fer fram í oyðimørkunum – HARRIN er navn Hansara – og fegnist fyri ásjón Hansara!
Hebrearabrævið 13:4 Hebrearabrævið
Hjúnabandið veri hildið í æru hjá øllum, og hjúnasongin veri ódálkað! Tí siðloysingar og horkallar skal Gud døma.
Fimta Mósebók 24:1 Fimta Mósebók
„Táið maður tekur sær konu, men honum so, eftir at tey eru samankomin, ikki líkst á hana longur, av tí at hann hevur funnið okkurt hjá henni, sum býður honum ímóti, og hann tá skrivar henni skilnaðarbræv og flýggjar henni tað og letur hana fara av húsi sínum,
Fimta Mósebók 24:2 Fimta Mósebók
so kann hon, eftir at hon er flutt frá honum, fara og giftast við øðrum manni.
Fimta Mósebók 24:3 Fimta Mósebók
Líkst nú heldur ikki hesum manni á hana, so hann skrivar henni skilnaðarbræv og flýggjar henni tað og letur hana fara av húsi sínum, ella doyr hesin seinni maðurin, ið hevur tikið hana til konu,
Fimta Mósebók 24:4 Fimta Mósebók
so má ikki fyrri maður hennara, hann, ið læt hana fara frá sær, taka hana aftur til konu, nú hon er vorðin órein; slíkt er andstygd fyri ásjón HARRANS, og tú mást ikki draga synd oman yvir landið, ið HARRIN Gud tín hevur givið tær at eiga.
Fimta Mósebók 24:5 Fimta Mósebók
Táið maður nýliga hevur tikið sær konu, skal hann ikki fara við í bardaga, og ei heldur skulu aðrar byrðar av nøkrum slagi leggjast á hann; hann skal vera fríur eitt ár, húsi sínum til gagn og konu síni, sum hann hevur tikið sær, til gleði.
Fimta Mósebók 24:6 Fimta Mósebók
Kvørn má ikki takast í pant, heldur ikki hin ovari kvarnarsteinurin – tað var jú at taka lívið sjálvt í pant.
Fimta Mósebók 24:7 Fimta Mósebók
Verður maður tikin í at stjala ein av brøðrum sínum, Ísraelsmonnum, og gera hann til træl ella selja hann, so skal slíkur tjóvur lata lív. – Soleiðis skalt tú beina burt hitt illa frá tær.
Fimta Mósebók 24:8 Fimta Mósebók
Varða teg fyri spitalskuni, so tú leggur tær eina við at gera eftir øllum tí, ið hinir levitisku prestarnir læra tykkum! So sum eg havi givið teimum boð um, skulu tit akta væl eftir at gera.
Fimta Mósebók 24:9 Fimta Mósebók
Minst til tað, ið HARRIN Gud tín gjørdi við Mirjam, meðan tit vóru á leiðini úr Egyptalandi!
Fimta Mósebók 24:10 Fimta Mósebók
Táið tú lænir næsta tínum okkurt, mást tú ikki fara inn hjá honum eftir pantinum, ið hann skal lata.
Fimta Mósebók 24:11 Fimta Mósebók
Tú skalt verða standandi uttanfyri, og maðurin, sum lænir frá tær, skal koma út til tín við pantinum.
Fimta Mósebók 24:12 Fimta Mósebók
Og er hann fátækur maður, mást tú ikki leggja teg til hvíldar við pantinum frá honum;
Fimta Mósebók 24:13 Fimta Mósebók
um sólsetur skalt tú lata hann fáa pantin aftur, so hann kann leggjast til hvíldar í kappa sínum. Tá signar hann teg fyri tað, og HARRIN Gud tín skal rokna tær tað til rættvísi.
Fimta Mósebók 24:14 Fimta Mósebók
Tú mást ikki gera dagløntum arbeiðsmanni órætt, sum neyðstaddur og fátækur er, hann veri nú ein av brøðrum tínum ella ein av teimum fremmandu, ið hjá tær búgva í landi tínum, í býum tínum.
Fimta Mósebók 24:15 Fimta Mósebók
Dag eftir dag skalt tú lata hann fáa løn sína, og áðrenn sólin fer undir; tí hann er fátækur og stundar eftir løn síni; annars rópar hann til HARRAN undan tær, og tú dregur skyld oman yvir teg.
Fimta Mósebók 24:16 Fimta Mósebók
Foreldur skulu ikki lata lív fyri tað, ið børnini hava gjørt, og børn skulu ikki lata lív fyri tað, ið foreldrini hava gjørt; ein og hvør skal lata lív fyri sína egnu synd.
Fimta Mósebók 24:17 Fimta Mósebók
Tú mást ikki boyggja rætt hins fremmanda og hins faðirleysa, og tú mást ikki taka klæðini hjá einkju í pant.
Fimta Mósebók 24:18 Fimta Mósebók
Nei, minst til, at tú vart trælur í Egyptalandi, og at HARRIN Gud tín fríaði teg út haðani! Tí gevi eg tær boð um at gera so.
Fimta Mósebók 24:19 Fimta Mósebók
Táið tú heystar inn kornið á akri tínum, og tú gloymir eitt bundi eftir á markini, mást tú ikki fara aftur eftir tí; hin fremmandi, hin faðirleysi og einkjan skulu hava tað; so skal HARRIN Gud tín signa teg í øllum, sum tú fert undir at gera.
Fimta Mósebók 24:20 Fimta Mósebók
Táið tú slært oljuber tíni niður, mást tú ikki eftirsíðani henta burtur av greinunum; hin fremmandi, hin faðirleysi og einkjan skulu hava tað.
Fimta Mósebók 24:21 Fimta Mósebók
Táið tú heystar vín títt, mást tú einki seinnaheyst hava; hin fremmandi, hin faðirleysi og einkjan skulu hava tað, ið eftir er.
Fimta Mósebók 24:22 Fimta Mósebók
Tú skalt minnast til, at tú vart sjálvur trælur í Egyptalandi; tí gevi eg tær boð um at gera so.“
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið
Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:16 Fyrra Jóhannesarbrævið
Tí alt, sum í heiminum er – lystur holdsins, lystur eygnanna og stoltleiki lívsins – er ikki av Faðirinum, men av heiminum.
Fyrra Jóhannesarbrævið 2:17 Fyrra Jóhannesarbrævið
Og heimurin forgongur, og lystur hansara; men tann, ið ger vilja Guds, verður í allar ævir.
Onnur Mósebók 22:22 Onnur Mósebók
Einkjum og faðirleysum mugu tit ikki fara illa við.
Onnur Mósebók 22:23 Onnur Mósebók
Fert tú illa við teimum, so skal Eg sanniliga hoyra róp teirra, táið tey rópa til Mín!
Onnur Mósebók 22:24 Onnur Mósebók
Og vreiði Mín skal tendrast, og Eg skal sláa tykkum við svørði, so konur tykkara verða einkjur, og børn tykkara faðirleys.
Jeremias 1:5 Jeremias
„Áðrenn Eg myndaði teg í móðurlívi, kendi Eg teg, og áðrenn tú komst út úr móðurfangi, halgaði Eg teg; til profet tjóðanna setti Eg teg.“
Job 24:9 Job
Faðirleys verða rivin frá móðurbrósti, og klæði armingans verða tikin í pant.
Orðtøkini 3:5 Orðtøkini
Lít á HARRAN av øllum hjarta tínum, men lít ikki á vit títt!
Orðtøkini 3:6 Orðtøkini
Kenn Hann á øllum leiðum tínum! So skal Hann gera gøtur tínar rættar.
Sálmarnir 146:9 Sálmarnir
HARRIN varðar fremmand, heldur faðirleysum og einkjum uppi; men gudleys letur Hann fara villar vegir.
Orðtøkini 22:6 Orðtøkini
Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.
Rómverjabrævið 8:1 Rómverjabrævið
So er nú eingin fordøming fyri tey, sum í Kristi Jesusi eru.
Rómverjabrævið 8:2 Rómverjabrævið
Tí lóg lívsins Anda hevur í Kristi Jesusi loyst meg frá lóg syndarinnar og deyðans.
Rómverjabrævið 8:3 Rómverjabrævið
Tað, sum lógin ikki var ment at gera, við tað at hon var máttleys av holdinum, tað gjørdi jú Gud, táið Hann sendi Son Sín líkan syndigum holdi og fyri synd og dómfeldi syndina í holdinum,
Rómverjabrævið 8:4 Rómverjabrævið
fyri at tað, sum lógin kravdi, skuldi verða fullgjørt í okkum – sum ikki liva eftir holdinum, men eftir Andanum.
Rómverjabrævið 8:5 Rómverjabrævið
Tí tey, sum eftir holdinum eru, tráa eftir tí, sum av holdinum er; men tey, sum eftir Andanum eru, tráa eftir hinum andaliga.
Rómverjabrævið 8:6 Rómverjabrævið
Og tráan holdsins er deyði, men tráan Andans er lív og friður.
Rómverjabrævið 8:7 Rómverjabrævið
Tí tráan holdsins er fíggindskapur móti Gudi; tað gevur seg jú ikki undir lóg Guds og kann heldur ikki gera tað;
Rómverjabrævið 8:8 Rómverjabrævið
og tey, sum í holdinum eru, kunnu ikki toknast Gudi.
Rómverjabrævið 8:9 Rómverjabrævið
Tó, tit eru ikki í holdinum, men í Andanum – so satt sum Andi Guds býr í tykkum. Og tann, ið ikki hevur Anda Kristusar, hoyrir ikki Honum til.