dráp uttan fyriskipan

Fyrsta Mósebók 9:6 Fyrsta Mósebók

Tann, ið úthellir blóð menniskja, blóð hansara skal verða úthelt av menniskjum; tí í bílæti Sínum skapti Gud menniskjuna.

3

Fjórða Mósebók 35:15 Fjórða Mósebók

Bæði Ísraelsmenn og hinir fremmandu og innfluttu, sum búgva ímillum teirra, skulu hava rætt at leita sær skýli í hesum 6 býum, so ein og hvør, ið av misgáum drepur onkun, kann flýggja hagar.

2

Fjórða Mósebók 35:16 Fjórða Mósebók

Tann, ið slær onkun við jarnamboði, so hann doyr, er manndrápari; manndráparin skal lata lív.

2

Fjórða Mósebók 35:17 Fjórða Mósebók

Tann, ið tekur upp í hondina stein, nóg stóran at drepa mann við, og slær onkun við honum, so hann doyr, er manndrápari; manndráparin skal lata lív.

2

Fjórða Mósebók 35:18 Fjórða Mósebók

Tann, ið hevur í hondini træamboð, sum maður kann drepast við, og slær onkun við tí, so hann doyr, er manndrápari; manndráparin skal lata lív.

2

Fjórða Mósebók 35:19 Fjórða Mósebók

Blóðhevnarin skal drepa manndráparan; hvar hann so hittir hann, skal hann drepa hann.

2

Fjórða Mósebók 35:20 Fjórða Mósebók

Somuleiðis, um ein av hatri rennir undir ein annan ella við vilja kastar okkurt á hann, so hann doyr,

2

Fjórða Mósebók 35:21 Fjórða Mósebók

ella av fíggindskapi slær hann við hondini, so hann doyr, tá skal hann, ið sló, lata lív; hann er manndrápari, og blóðhevnarin skal drepa manndráparan, hvar hann so hittir hann.

2

Fjórða Mósebók 35:22 Fjórða Mósebók

Men um ein av misgáum, ikki av fíggindskapi, fírir undir ein annan ella kastar eitt ella annað á hann – uttan at hava ilt í huga –

2

Fjórða Mósebók 35:23 Fjórða Mósebók

ella uttan at síggja hann rakar hann við steini, sum er nóg stórur at drepa mann við – so hann doyr, men drápsmaðurin er ikki óvinur hansara og vildi honum ikki ilt,

2

Fjórða Mósebók 35:24 Fjórða Mósebók

so skal samkoman døma millum drápsmannin og blóðhevnaran eftir hesum lógum;

2

Fjórða Mósebók 35:25 Fjórða Mósebók

og samkoman skal verja manndráparan fyri blóðhevnaranum og beina hann aftur í griðstaðin, sum hann var flýddur til; har skal hann vera, inntil høvuðspresturin, hann, ið salvaður er við hini heilagu oljuni, er deyður.

2

Fjórða Mósebók 35:26 Fjórða Mósebók

Men kemur manndráparin út um landamark griðstaðarins, ið hann er flýddur til,

2

Fjórða Mósebók 35:27 Fjórða Mósebók

og blóðhevnarin hittir hann uttan fyri landamark griðstaðar hansara og drepur manndráparan, so hevur hann onga blóðskyld á sær.

2

Fjórða Mósebók 35:28 Fjórða Mósebók

Tí manndráparin skal verða verandi í griðstaði sínum, inntil høvuðspresturin er deyður; men táið høvuðspresturin er deyður, kann hann fara aftur, hagar sum hann hevur óðal sítt.

2

Fjórða Mósebók 35:29 Fjórða Mósebók

– Hetta skal vera lóg hjá tykkum mann eftir mann, hvar tit so búgva.

2

Fjórða Mósebók 35:30 Fjórða Mósebók

Táið onkur drepur menniskja, so má manndráparin ikki verða dripin, uttan meir enn eitt vitni er móti honum; tað, ið bert ein vitnar, er ikki nóg mikið at fella deyðadóm eftir.

2

Fjórða Mósebók 35:31 Fjórða Mósebók

Tit mugu ikki taka við loysigjaldi fyri lív manndrápara, táið hann er deyðasekur – hann skal lata lív.

2

Fjórða Mósebók 35:32 Fjórða Mósebók

Heldur ikki mugu tit taka við loysigjaldi fyri ein, ið flýddur er til griðstað, so hann kann koma aftur og búgva onkustaðni í landinum, áðrenn presturin er deyður.

2

Fjórða Mósebók 35:33 Fjórða Mósebók

Vanhalgið ikki landið, ið tit búgva í! Tí blóð vanhalgar landið, og bót verður ikki gjørd fyri landið – fyri blóðið, ið har verður úthelt – uttan við blóði tess, ið úthelt tað hevur.

2

Fjórða Mósebók 35:34 Fjórða Mósebók

Tú skalt ikki gera landið óreint, sum tit búgva í, landið, ið Eg búgvi mitt í; tí Eg, HARRIN, búgvi mitt ímillum Ísraelsmenn!““

2