broytt hjarta

Ezekiel 11:19 Ezekiel

Eg skal geva teimum øllum eitt og sama hjarta, og nýggjan Anda skal Eg leggja teimum í bróstið; Eg skal taka burt steinhjartað úr likami teirra og geva teimum kjøthjarta,

6

Sálmarnir 51:10 Sálmarnir

Ger, at eg fái at hoyra frøi og gleði, lat beinini, ið Tú hevur sorað sundur, fegnast!

4

Seinna Korintbrævið 5:17 Seinna Korintbrævið

Um tí ein er í Kristusi, er hann nýggjur skapningur; hitt gamla er farið – tað er vorðið nýtt.

4

Ezekiel 36:25 Ezekiel

Og Eg skal sletta reint vatn á tykkum, so tit verða rein; frá allari óreinsku tykkara og frá øllum avgudum tykkara skal Eg reinsa tykkum.

3

Ezekiel 36:26 Ezekiel

Eg skal geva tykkum nýtt hjarta, og nýggjan Anda skal Eg geva tykkum í bróstið; Eg skal taka burt steinhjartað úr likami tykkara og geva tykkum kjøthjarta.

3

Ezekiel 36:27 Ezekiel

Anda Mín skal Eg geva tykkum í bróstið, og Eg skal gera, at tit ganga eftir boðum Mínum og halda lógir Mínar og gera eftir teimum.

3

Sálmarnir 37:4 Sálmarnir

Og gleð teg í HARRANUM – so gevur Hann tær tað, ið hjarta títt tráar eftir!

2

Orðtøkini 4:23 Orðtøkini

Varðveit hjarta títt, fram um alt, ið varðveitt verður, tí úr tí gongur lívið út!

2

Jeremias 17:9 Jeremias

Svikafullari er hjartað enn alt annað, og ónt er tað – hvør kennir tað!

2

Jeremias 24:7 Jeremias

Eg skal geva teimum hjarta til at kenna, at Eg eri HARRIN; tey skulu vera fólk Mítt, og Eg skal vera Gud teirra; tí tey skulu venda sær til Mín av øllum hjarta sínum.

2

Markus 7:21 Markus

Tí innanfrá, úr hjarta menniskjanna, koma hinar illu hugsanir: Siðloysi, stuldur, manndráp,

2

Markus 7:22 Markus

hor, havisjúka, óndskapur, svik, skammloysi, øvund, spottan, hugmóð, fávitska.

2

Markus 7:23 Markus

Alt hetta illa kemur innanfrá og ger menniskjað óreint.“

2

Rómverjabrævið 2:1 Rómverjabrævið

Tú, menniskja – hvør tú so ert, sum dømir – hevur tí onga avsakan; í tí, sum tú dømir annan fyri, fordømir tú jú teg sjálvan; tí tú, sum dømir, gert tað sama!

2

Rómverjabrævið 2:2 Rómverjabrævið

Vit vita, at dómur Guds – sum sannleiki býður – er yvir teimum, ið slíkt gera.

2

Rómverjabrævið 2:3 Rómverjabrævið

Men tú, menniskja, sum dømir tey, ið slíkt gera, og gert tað sjálvur, heldur tú, at tú skalt sleppa undan dómi Guds?

2

Rómverjabrævið 2:4 Rómverjabrævið

Ella vanvirðir tú ríkidømi góðsku, tolinmóðs og langmóðs Hansara og veitst ikki, at góðska Guds leiðir teg til umvending?

2

Rómverjabrævið 2:5 Rómverjabrævið

Við tað at tú ert so harður, og hjarta títt kennir ikki angur, hópar tú tær upp vreiði á degi vreiðinnar, táið rættvísi dómur Guds verður opinberaður.

2

Rómverjabrævið 2:6 Rómverjabrævið

Hann skal løna einum og hvørjum eftir verkum hansara.

2

Rómverjabrævið 2:7 Rómverjabrævið

Ævigt lív skal Hann geva teimum, sum við áhaldni í góðum verki søkja dýrd, heiður og óforgeingiligleika.

2

Rómverjabrævið 2:8 Rómverjabrævið

Men yvir tey, sum hava hug til stríð og akta ikki sannleikan, men akta órættvísina, skal koma vreiði og bræði;

2

Rómverjabrævið 2:9 Rómverjabrævið

trongd og angist skal koma yvir hvørja menniskjasál, ið ger hitt ónda, bæði Jøda – fyrst – og síðani Grikka,

2

Rómverjabrævið 2:10 Rómverjabrævið

men dýrd, heiður og friður yvir hvønn tann, sum ger hitt góða, bæði Jøda – fyrst – og so Grikka.

2

Rómverjabrævið 2:11 Rómverjabrævið

Tí hjá Gudi er ikki mannamunur;

2

Rómverjabrævið 2:12 Rómverjabrævið

øll, ið syndað hava uttan lóg, skulu eisini fortapast uttan lóg; og øll, ið syndað hava undir lóg, skulu verða dømd við lóg.

2

Rómverjabrævið 2:13 Rómverjabrævið

Tí ikki tey, sum hoyra lógina, eru rættvís fyri Gudi; nei, tey, sum gera eftir lógini, skulu verða rættvísgjørd.

2

Rómverjabrævið 2:14 Rómverjabrævið

Tí táið heidningar – sum ikki hava lóg – av náttúruni gera tað, sum lógin sigur, eru teir, uttan at hava lógina, sær sjálvum lóg;

2

Rómverjabrævið 2:15 Rómverjabrævið

teir vísa jú, at verk lógarinnar er skrivað í hjørtum teirra. Eisini samvitska teirra vitnar, og hugsanirnar sínámillum klaga ella eisini verja hvør aðra

2

Rómverjabrævið 2:16 Rómverjabrævið

– tann dag Gud skal døma hitt dulda hjá menniskjunum eftir evangelii mínum við Jesusi Kristi.

2

Rómverjabrævið 2:17 Rómverjabrævið

Tú kallar teg Jøda, setur lít tína til lógina, rósar tær av Gudi,

2

Rómverjabrævið 2:18 Rómverjabrævið

kennir vilja Hansara og dømir um hitt ymiska, við tað at tú ert lærdur av lógini;

2

Rómverjabrævið 2:19 Rómverjabrævið

tú lítur tær til at vera blindum vegleiðari, teimum ljós, sum í myrkri eru,

2

Rómverjabrævið 2:20 Rómverjabrævið

dárum uppalari, ómyndigum lærari – við tað at tú í lógini hevur rætta snið kunnleikans og sannleikans.

2

Rómverjabrævið 2:21 Rómverjabrævið

– Tú, sum lærir onnur, lærir ikki teg sjálvan! Tú, sum prædikar, at ikki eigur at verða stolið – tú stjelur!

2

Rómverjabrævið 2:22 Rómverjabrævið

Tú, sum sigur, at ikki eigur at verða drivið hor, tú drívur hor! Tú, sum hevur andstygd fyri avgudum, rænir avgudatempul!

2

Rómverjabrævið 2:23 Rómverjabrævið

Tú, sum rósar tær av lógini, vanærir Gud við at bróta lógina!

2

Rómverjabrævið 2:24 Rómverjabrævið

Tí „fyri tykkara skuld verður navn Guds spottað millum heidningarnar“ – sum skrivað er.

2

Rómverjabrævið 2:25 Rómverjabrævið

Víst er umskeringin til nyttu, um tú heldur lógina; men ert tú lógbrótari, so ert tú við umskering tíni óumskorin kortini.

2

Rómverjabrævið 2:26 Rómverjabrævið

Heldur nú hin óumskorni boð lógarinnar – skal hann tá ikki, tóat hann er óumskorin, verða roknaður sum umskorin!

2

Rómverjabrævið 2:27 Rómverjabrævið

Og táið tann, ið av náttúruni er óumskorin, fullkemur lógina, skal hann døma teg, tú, sum við bókstavi og umskering ert lógbrótari.

2

Rómverjabrævið 2:28 Rómverjabrævið

Tí ikki er tann Jødi, sum er tað útvortis, ei heldur er umskeringin tann, sum gjørd verður opinberliga á holdinum.

2

Rómverjabrævið 2:29 Rómverjabrævið

Nei, tann er Jødi, sum er tað í loyndum, og umskeringin er umskering hjartans í andanum, ikki í bókstavinum. Slíkur hevur rós sítt, ikki frá menniskjum, men frá Gudi.

2

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

2

Versir